Get on Up // The James Brown Story

Get on Up // The James Brown Story

کارکترش رو دوست دارم، رقص خاصش، حرکات تند و جالب پاهاش، اون ویدیوی معروف و معرفی ش توسط اد سالیوان و رفتن روی صحنه و JB وار پیش رفتن تا آخر اجرا، اجرای فوق العاده It's a Man's World با لوچیانو پاواروتی بزرگ و ... با اینکه اکثر آهنگ های این خواننده آنچنان با سلیقه ـم هم خونی نداره ولی بعضی ترک های مطرحش رو دوست دارم و در مورد بقیه هم، می تونم حس خوب موسیقی ش رو درک کنم، می تونم ذوقی که تو چشمای افراد پیش روشه رو بفهمم .. ریتم حرکاتش بیننده رو به وجد میاره و این چیزیه که انکار نشدنیه. بهرحال، وقتی شنیدم فیلمی بر اساس زندگی ش داره ساخته میشه و پخش میشه، خوشحال شدم. چون بهونه دیگه ای واسه دیدن صحنه های خاص جیمز براون پیدا کردم و بعد از دیدن فیلم، حالا میگم که هر چقدر دوست داشتم صحنه های دلخواهم درون فیلم وجود داشت؛ رقص ها، کنسرت ها ، حاشیه ها (حداقل حاشیه های رفاقتی اونو خوب دنبال کردیم.)

اما اگه بخوام در مورد فیلم صحبت کنم، اول از همه باید از بازی زیبای چادویک بوسمن تعریف کنم که خیلی کارش رو دوست داشتم .. عالی در قالب جیمز فرو رفته بود و میشد حس یک فیلم بیوگرافی خوب رو با حضور این بازیگر تجربه کرد. ضمن اینکه همراهش، نلسون الیس هم مکمل خیلی خوبی واسه چدویک بود و صحنه های بینشون بهتر از این نمیشد. ناگفته پیداست که بخش موسیقی، کنسرت های جیمز، خوش و بش ها و دعواهای اون با اعضای گروهش و هر چیز دیگه ای که در مورد موسیقی بود باید شکل خوبی در فیلم پیدا می کرد و فکر می کنم همینطور شده بود و علاوه بر حاشیه های گروه، صحنه های اجرای جیمز واقعاً خوب از آب در اومده و اونا رو دوست داشتم.

اما خارج از بحث موسیقی، جلوه درام خوبی به فیلم داده شده بود. پرش های زمانی، ترکیب برهه های زمانی مختلف زندگی جیمز یکی از بهترین نکات این فیلم بود .. اینکه جیمز مغرور رو به چشم می دیدیم و اینکه چطور با اطرافیانش برخورد می کرد و بعد با حالتی هنری و زیبا ناگهان وارد دوره زمانی کودکی اون میشدیم و صحنه ای رو میدیدیم که پدرش اونو به باد کتک گرفته و معصومیت کودکانه ای که در چهره ش نهفته بود. و البته لحظه مورد علاقه من از فیلم جایی بود که جیمز و بقیه به صورت ناگهانی 10 دقیقه استراحت و دور شدن اون باند در حال اجرا رو فرصتی طلایی شمردن و شروع به اجرای آهنگ خودشون کردن ...

روی هم رفته، نمی دونم فیلم چقدر به حقایق زندگی جیمز وفادار بوده ولی بهرحال نظر نهاییم اینه که یه اثر کاملاً سرگرم کننده بود و ارزش دیدن رو داشت. از لحظات موسیقی فیلمش واقعاً لذت بردم.

+