Diamond no Ace - Episode 62 & 63
Diamond no Ace - Episode 62 & 63
وای .. هنوز دارم دنبال صفتی واسه توصیف این دو اپیزود می گردم ...
صحنه‌هایی از دو اپیزود :
- کاواکامی غرق در استرس و ترس :
+ بهت زده شدنش تو این صحنه عالی بود :
- تو این بین یه صحنه کمدی ناب هم داشتیم :
- اتحاد سیدویی ها ... حلقه ای که دوباره شکل نخواهد گرفت :
- حتی پرش های زیبای هارویچی هم نتیجه ای بهمراه نداشت :
+
- برد تیم ایناشیرو .. این صحنه خیلی خاص بود .. واقعاً حس باخت رو عجیب به بیننده منتقل می کرد :
- این اشک ها رو ببینید :
- و شاید یکی از احساساتی ترین صحنه های انیمه :
وای .. هنوز دارم دنبال صفتی واسه توصیف این دو اپیزود می گردم ...
میخکوب کننده، فوق العاده، نفس گیر و ... شما فقط برای خودتون لیست کنید ..
همه چیز داشتیم .. این یک فینال بود .. یک فینال واقعی .. اونو با چشمای
خودتون دیدید .. هیجان یک کار بالای شونن بار دیگه ثابت می کنه که چرا جذبه
این ژانر کاری در بالاترین سطح قرار داره .. اینکه ایس تیم محبوب، تانبا
اینگونه در هم می شکنه، اینکه ساوامورا، کارکتر اول یک انیمه شونن این چنین
بهم میریزه و اینکه بله .. تیمی که انتظارش میره اول بشه، به این شکل
بازنده میشه؛ صدایی که انتهای هر اپیزود می شنیدیم و تموم کننده اپیزود بود
"بیاین قهرمان مسابقات کشوری بشیم" دیگه شنیده نشد .. آخر اپیزود رو سکوت
فرا گرفته بود ... انگار قرار نیست که حتی به مسابقات کشوری برسیم .. چه
برسه به اینکه قهرمان مسابقات کشوری بشیم! وای .. اصلاً .. انتظار .. برد
.. تیم .. ایناشیرو .. رو .. نداشتم ... !
و من چه فکرهایی می کردم و چه حدس هایی میزدم .. خوش بینانه ترین حالت من برای ایناشیرو این بود که بازی به تساوی کشیده بشه و تو دور اضافه ببازن ولی انیمه فراتر از انتظارات من حرکت کرد و یک باخت سنگین رو به تیم سیدو وارد کرد .. مهم نیست بعد از این باخت چقدر جمله روحیه آور به همدیگه بگیم، مهم اینه که سیدو نیمی از برترین بازیکنان خودشو از دست میده .. بازیکنان سال سومی که حالا دیگه بین ما نخواهند بود .. درسته که ساوامورا، فورویا فرصت دارند و می تونن هنوز دو سال دیگه تلاش کنن ولی دیدن اینکه این تیم، تیمی که اینهمه وقت باهاشون انس گرفتیم، اینجور از هم می پاشه، زجر آور بود .. کافیه صحنه اشک ریختن ساوامورا و یوکی در اتوبوس رو مرور کنید تا دردناک بودن این اتفاق رو برای تک تک اونا حس کنید .. اینکه حتی شام و صبحونه هم از گلوی اونا پایین نمی رفت، طبیعیه .. آخه چطور ممکنه ساعاتی بعد از اینکه هیجان انگیز ترین فرصت زندگی خودشونُ از دست دادن، بتونن غذایی بخورن؟!
چهره های بهت زده همه جا به چشم می خورد .. ساوامورا با چشمای گشاد شده، نارومیا با اشک هایی که حالا از سر و روش جاری بود .. همیشه دوست داشتم غرور نارومیا شکسته بشه و از اون حالت مغرورانه فاصله بگیره و فکر می کردم با شکست ایناشیرو می تونم لذتی از شکسته شدن غرور نارومیا ببرم ولی اینجور خرد شدن غرورش هم لذتی خاص داشت؛ اینکه بازیکنی به این خودخواهی و مغروری اینطور به یاد اشتباه سال گذشته ش افتاده بود و حالا از فرصت دوباره ش هیجان زده شده بود. واقعاً امیدوارم .. همونطور که یوکی گفت، هارادا و بقیه بتونن تو مسابقات کشوری موفق ظاهر بشن .. ولی خب ... ما اونجا نیستیم که باهاشون همراه باشیم و قراره با تیم شکست خورده همسفر بشیم .. ریکاوری تیم سیدو با دو روز مرخصی به جایی نمیرسه .. باید خیلی خیلی بیشتر از اینها زمان سپری بشه و خیلی خیلی بیشتر از این با بچه های تیم کار کرد و احساساتشونُ برای رسیدن به مسابقات سال بعد تحریک کرد. مربی کاتائوکا راه سختی رو در پیش رو داره.
نکته های ریز دوست داشتنی و تلخ این مسابقه اینقدر زیاد بودن که نمی دونم به کدوم اشاره کنم .. نبرد ایس ها، پیچرها، بَترها، سیدو و ایناشیرو بلاخره به پایان رسید و برنده مسابقات مشخص شد؛ ایناشیرو تو آخرین لحظه ممکن، در حالی که سیدو فقط به یک اوت نیاز داشت، تونست برنده مسابقه باشه ... واقعاً یک اوت تا کشوری فاصله داشتن چیزیه که درد این شکست رو بیشتر از حالت عادی می کنه .. اگه سیدو در دورهای قبل و با اختلاف دو سه امتیاز باخته بود، اصلاً اینقدر وحشتناک به نظر نمیرسید ولی اینکه فقط یک اوت .. فقط یک اوت (و در یکجا فقط یک استرایک) کافی بود تا تیم به مسابقات کشوری برسه ... !
کاواکامی همونطور که انتظارش می رفت، نمی تونست در مقابل ماسا سان کاری از پیش ببره .. ابهت لازم رو برای این موقعیت نداشت .. اونم تحت فشار سنگین قرار گرفت و کاپیتان تیم حریف بود که برتری رو به دست آورد. و لحظه جالب تر لحظه ای بود که نارومیا چوبی به اون زیبایی زد و برتری مسابقه و بهترین بازیکنی مسابقه رو به خودش اختصاص داد. دیگه بعد از اون حرکت آخر، شکی درش نیست بهترین بازیکن مسابقه فینال نارومیا می بوده و با ضربه چوب آخرش خودش مهر تثبیتی روی این موضوع زد.
اما حالا ... واقعاً آینده سیدو به چه سمتی حرکت می کنه .. حالا چندین اپیزود باقی مونده انیمه که احتمالاً تا 75 تا باشه، قراره به این مسئله بپردازه .. باید ببینیم چقدر به ریکاوری و جزییات بهبود پیدا کردن تیم سیدو از این شکست پرداخته میشه و چقدر می تونیم با سال سومیایی که دارن از تیم جدا میشن، همراه بشیم .. لحظات ناراحت کننده زیادی در پیش رو هست .. پس خودتون آماده کنید.
و من چه فکرهایی می کردم و چه حدس هایی میزدم .. خوش بینانه ترین حالت من برای ایناشیرو این بود که بازی به تساوی کشیده بشه و تو دور اضافه ببازن ولی انیمه فراتر از انتظارات من حرکت کرد و یک باخت سنگین رو به تیم سیدو وارد کرد .. مهم نیست بعد از این باخت چقدر جمله روحیه آور به همدیگه بگیم، مهم اینه که سیدو نیمی از برترین بازیکنان خودشو از دست میده .. بازیکنان سال سومی که حالا دیگه بین ما نخواهند بود .. درسته که ساوامورا، فورویا فرصت دارند و می تونن هنوز دو سال دیگه تلاش کنن ولی دیدن اینکه این تیم، تیمی که اینهمه وقت باهاشون انس گرفتیم، اینجور از هم می پاشه، زجر آور بود .. کافیه صحنه اشک ریختن ساوامورا و یوکی در اتوبوس رو مرور کنید تا دردناک بودن این اتفاق رو برای تک تک اونا حس کنید .. اینکه حتی شام و صبحونه هم از گلوی اونا پایین نمی رفت، طبیعیه .. آخه چطور ممکنه ساعاتی بعد از اینکه هیجان انگیز ترین فرصت زندگی خودشونُ از دست دادن، بتونن غذایی بخورن؟!
چهره های بهت زده همه جا به چشم می خورد .. ساوامورا با چشمای گشاد شده، نارومیا با اشک هایی که حالا از سر و روش جاری بود .. همیشه دوست داشتم غرور نارومیا شکسته بشه و از اون حالت مغرورانه فاصله بگیره و فکر می کردم با شکست ایناشیرو می تونم لذتی از شکسته شدن غرور نارومیا ببرم ولی اینجور خرد شدن غرورش هم لذتی خاص داشت؛ اینکه بازیکنی به این خودخواهی و مغروری اینطور به یاد اشتباه سال گذشته ش افتاده بود و حالا از فرصت دوباره ش هیجان زده شده بود. واقعاً امیدوارم .. همونطور که یوکی گفت، هارادا و بقیه بتونن تو مسابقات کشوری موفق ظاهر بشن .. ولی خب ... ما اونجا نیستیم که باهاشون همراه باشیم و قراره با تیم شکست خورده همسفر بشیم .. ریکاوری تیم سیدو با دو روز مرخصی به جایی نمیرسه .. باید خیلی خیلی بیشتر از اینها زمان سپری بشه و خیلی خیلی بیشتر از این با بچه های تیم کار کرد و احساساتشونُ برای رسیدن به مسابقات سال بعد تحریک کرد. مربی کاتائوکا راه سختی رو در پیش رو داره.
نکته های ریز دوست داشتنی و تلخ این مسابقه اینقدر زیاد بودن که نمی دونم به کدوم اشاره کنم .. نبرد ایس ها، پیچرها، بَترها، سیدو و ایناشیرو بلاخره به پایان رسید و برنده مسابقات مشخص شد؛ ایناشیرو تو آخرین لحظه ممکن، در حالی که سیدو فقط به یک اوت نیاز داشت، تونست برنده مسابقه باشه ... واقعاً یک اوت تا کشوری فاصله داشتن چیزیه که درد این شکست رو بیشتر از حالت عادی می کنه .. اگه سیدو در دورهای قبل و با اختلاف دو سه امتیاز باخته بود، اصلاً اینقدر وحشتناک به نظر نمیرسید ولی اینکه فقط یک اوت .. فقط یک اوت (و در یکجا فقط یک استرایک) کافی بود تا تیم به مسابقات کشوری برسه ... !
کاواکامی همونطور که انتظارش می رفت، نمی تونست در مقابل ماسا سان کاری از پیش ببره .. ابهت لازم رو برای این موقعیت نداشت .. اونم تحت فشار سنگین قرار گرفت و کاپیتان تیم حریف بود که برتری رو به دست آورد. و لحظه جالب تر لحظه ای بود که نارومیا چوبی به اون زیبایی زد و برتری مسابقه و بهترین بازیکنی مسابقه رو به خودش اختصاص داد. دیگه بعد از اون حرکت آخر، شکی درش نیست بهترین بازیکن مسابقه فینال نارومیا می بوده و با ضربه چوب آخرش خودش مهر تثبیتی روی این موضوع زد.
اما حالا ... واقعاً آینده سیدو به چه سمتی حرکت می کنه .. حالا چندین اپیزود باقی مونده انیمه که احتمالاً تا 75 تا باشه، قراره به این مسئله بپردازه .. باید ببینیم چقدر به ریکاوری و جزییات بهبود پیدا کردن تیم سیدو از این شکست پرداخته میشه و چقدر می تونیم با سال سومیایی که دارن از تیم جدا میشن، همراه بشیم .. لحظات ناراحت کننده زیادی در پیش رو هست .. پس خودتون آماده کنید.
صحنه‌هایی از دو اپیزود :
- کاواکامی غرق در استرس و ترس :
+ بهت زده شدنش تو این صحنه عالی بود :
- تو این بین یه صحنه کمدی ناب هم داشتیم :
- اتحاد سیدویی ها ... حلقه ای که دوباره شکل نخواهد گرفت :
- حتی پرش های زیبای هارویچی هم نتیجه ای بهمراه نداشت :
+
- برد تیم ایناشیرو .. این صحنه خیلی خاص بود .. واقعاً حس باخت رو عجیب به بیننده منتقل می کرد :
- این اشک ها رو ببینید :
- و شاید یکی از احساساتی ترین صحنه های انیمه :
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد