To LOVE-Ru Darkness 2nd

To LOVE-Ru Darkness 2nd

توضیحات و نظر شخصی : کمتر کسی رو می تونید پیدا کنید که علاقمند به ژانر ایچی باشه ولی اسمی از To Love-Ru نشنیده باشه؛ به عبارت دیگه، بذارید راحت بهتون بگم، اگه ایچی دوست هستید و تا بحال فرصتی به این انیمه ندادید، سخت در اشتباه بودید و الان دیگه با از راه رسیدن فصل جدیدی از این سری واقعاً وقتشه که پا به دنیای این انیمه بذارید .. مطمئن باشید چیزی درون سری To Love-Ru هست که مشابه ش رو درون انیمه های ایچیِ دیگه پیدا نمی کنید؛ انیمه ای که همیشه و حتی از سری اول تداوم محبوبیت بالایی داشته و هر فصل بیشتر و بیشتر مرزهای ژانر ایچی رو درنوردیده. To Love-Ru به جای اینکه ترکیبی از کلیشه های متدوال و همیشگی انیمه های دیگه ی ایچی باشه و صرفاً تقلیدی کسل کننده از دنیای ایچی دیگر انیمه ها باشه، بنیان گذار و ابداع کننده موقعیت های متفاوت ایچی ایه که انیمه های دیگه از اون بهره می گیرند و تقلید می کنند. انیمه ایه که حتی یک بستنی خوردن ساده رو به سوژه ای جهانی در بین انیمه بین ها تبدیل می کنه، معنای متفاوتی به دُم داشتن کارکترها میده، تصویر متفاوتی رو از وان حموم برای بیننده میسازه ... و کوچک ترین موقعیت ایچی در این انیمه می تونه به بهترین شکل به تصویر کشیده بشه. این نکته وقتی بهتر به چشم میاد که بعضی از نقاط قوت To Love-Ru رو مد نظر بگیریم و از وجود اونا با خبر بشیم؛ اینکه با وجود دنیایی گسترده از کهکشان ها و سیاره ها در فضای داستانی انیمه و انواع و اقسام کارکترهای شاخ و دم دار و البته، یک داستان مناسب همیشه پتانسیلی بالا در بهره بردن و بهتر به تصویر کشیدن فضای انیمه وجود داره. همیشه و در هر اپیزود نقاط مثبتی در دنیای این انیمه به چشم می خوره که باعث میشه از تفاوت این انیمه با سایر انیمه های ایچی مطمئن بشیم.

بله، درسته .. هر انیمه ای مخاطب خاص خودش رو داره ولی چه بسا افراد زیادی که با وجود علاقه نداشتن به ژانر ایچی باز هم پا به دنیای To Love-Ru گذاشتند و بخاطر عنصرهای دیگه ای که در جای جای انیمه به چشم دیدن، انیمه رو ادامه دادند. عنصرهایی مثل سطح انیمیشن عالی، چیزی که معمولاً در قالب انیمه های ایچی جای مناسبی نداره و To Love-Ru به مرور زمان و در طول فصل های متفاوت بهتر و بهتر شد؛ فضای کمدی نسبتاً خوب و گاهی هم خیلی خوب، بازی با فضای ایچی و به وجود آوردن موقعیت های کمدی با محتوای ایچی؛ ترکیب به نحو صحیحِ حس و حال اپیزودیک با روند ادامه دار سری در طول انیمه و جذاب تر به نظر رسیدن داستان در طول مسیر پیشروی انیمه به سمت پایان بندی. ممکنه گاهی سه چهار اپیزود رو پشت سر هم اپیزودیک طی کنیم ولی در نهایت همیشه روند ادامه دار بودن داستان و حس کشیده شدن به دنبال سری باقی می مونه و به خوبی بهش پرداخت میشه. و بذارید منصفانه نگاه کنیم؛ حقیقتش اینه که ، To Love-Ru به عنوان یک انیمه ایچی داستان خیلی خوبی داره؛ انیمه های ایچی همیشه متهم به نداشتن داستان مناسب و کشش داستانی خوب هستند و هر چقدر هم که طرفدار بزرگی از این ژانر باشیم، می تونیم بپذیریم که بله، چنین ضعفی در بسیاری از کارهای ایچی قابل مشاهده ست ولی To Love-Ru از این قاعده مستثناست و با از راه رسیدنش به خیلی ها ثابت کرد که حتی یک انیمه ایچی هم می تونه بار داستانی خوبی داشته باشه و جالبی قضیه اینه که علاوه بر بحث داستانی، نکته قوت اصلی انیمه جنبه ایچی اون همچنان با اقتدار ثبات خودش رو حفظ می کنه و ذره ای عقب گرد نداره.

داستان سری اول خیلی ساده شروع شد؛ یوکی ریتو پسری بود که از عهده اعتراف عشقی خودش به دختر آرزوهاش بر نمی اومد، نمی تونست به هارونا سایرنجی ابراز علاقه کنه و تو این بین، در حالی که یوکی ریتو به حال خودش تاسف می خورد، ناگهان روزی در وان حموم با دختری اسرار آمیز به نام "لالا" روبرو شد که زندگی اونو کاملاً عوض کرد. لالا وارث تاج و تخت سیاره ای به نام Deviluke بود و به دستور پدرش به دنبال فردی مناسب برای ازدواج می گشت. و خب خودتون حدس بزنید دیگه؛ چه کسی بهتر از یوکی ریتویی که پیشاپیش یک دختر دیگه رو دوست داشته و حالا که دو دختر رو درون داستان داریم، برای تبدیل کردن این انیمه به یک حارم ایده آل فقط به چند دختر دیگه نیاز داشتیم. به مرور زمان زیبای طلایی ، "یامی" از راه رسید تا تبدیل به یکی از محبوب ترین دخترهای سری بشه؛ "کوتگاوا" یکی از همکلاسی های ریتو بود که رفته رفته خودش رو بیشتر مطرح کرد و تبدیل به یکی از دخترهای اصلی داستان شد. و ... دخترهای زیادی بودند که در طول زمان به محیط سری اضافه شدند و بعضی از اونا هم جنبه دائمی پیدا کردند و بارها و بارها تو دنیای انیمه حضور پیدا کردند ولی .. در این بین کسی بود که با بقیه فرق بزرگی داشت؛ کسی که با ورود خودش به داستان تفاوت بزرگی رو ایجاد کرد و اشاره نکردن به اون مثل این میمونه که ما بخوایم درباره Cowboy Bebop حرف بزنیم و به "اسپایک" اشاره ای نکنیم؛ درباره Trigun حرف بزنیم و به "وش" اشاره ای نکنیم؛ Mushishi رو بدون حس کردن حضور "گینکو" ببینیم و هزار و یک مثال دیگه که می تونم براتون بزنم. شاید فکر کنید مثال هایی که زدم، مثال های سنگینی بودند ولی بذارید بهتون بگم، این تاکید من، تاثیر اساسی "مومو" بر روی داستان To LOVE-Ru رو نشون میده .. مومو با ورودش به انیمه، نقطه عطف بزرگی برای انیمه ساخت و مسیر کلی سری رو از این رو به اون رو کرد و به راحتی تبدیل به یکی از بهترین کارکترهای دختر انیمه های حارم شد. دختری با فکر و استراتژی عظیم در راستای به تحقق رسوندن حارم یوکی ریتو .. دختری با شیطنت های بی پایان و لذت بخش منحرفانه و Tease بر انگیز. هدف اصلی مومو شاید بودن با یوکی ریتو باشه ولی مسئله اینه که اون به این موضوع راضی نیست و در کنار بودن با ریتو، دوست داره حرمــسرای ریتو رو هم به تکامل برسونه و تمام دخترها رو به ریتو متصل کنه و تمام سعی و تلاشش درون فضای انیمه برای به ثمر رسوندن این هدفه. البته مومو خواهری به نام "نانا" هم با خودش به فضای داستان آورد ولی رنگارنگی و جلوه ای که مومو به انیمه داد اصلاً قابل مقایسه با نانا نیست و در سطحی کاملاً متفاوت نسبت به همدیگه قرار دارند. و، لالا هم که محو شده به نظر میرسه .. گاهی لحظه ای رو باهاش می گذرونیم و بجز اون، هیچ!

اما عوامل ساخت سری همچنان به روال سابقه؛ Xebec استودیوی سازنده انیمه ست .. استودیویی که تو بهار انیمه ی ایچی دیگه ای به نام Triage X رو ارائه داد و هر چند سانــسور بدجور روی اون انیمه تاثیر گذاشت ولی مطمئناً نسخه بلوری اونکار برای ایچی دوست ها ارزش دیدن رو خواهد داشت. با این اوصاف، طبیعتاً ترس از سانـسور شدن To Love-Ru در زمان پخش هم شدت گرفته و دغدغه اصلی طرفداران سری در حال حاضر همین مسئله بودن یا نبودن سانـسوره. اما نکته ای که هست اینه که (و در نظر داشته باشید که این صرفاً نظر شخصیه منه) ، Triage X از لحاظ محتوایی در درجه پایین تری به نسبت To Love-Ru قرار داره و To Love-Ru اونقدری خوب هست که حتی با وجود سانـسور شدن بشه از لحظات دیگه ای درون انیمه ش لذت برد. Ootsuki Atsushi کسیه که منهای فصل اول انیمه، کارگردانی باقی سری رو به عهده داشته و به خوبی هم از پس این موضوع بر اومده. اگه بخوایم صادقانه صحبت کنیم باید بگیم که، فصل اول انیمه که توسط Ootsuki Atsushi کارگردانی نشده، ضعف هایی داره و اون فصل رویایی ای که بهترین شروع یک سری عالی باشه، نبوده. اما فصل های بعدی این موضوع رو جبران کردند و Ootsuki Atsushi به خوبی تونست باور طرفداران به سری رو زنده کنه. موسیقی به عهده آقای Watanabe Takeshi هست که قبلاً هم در سری های مرتبط نقش داشته و علاوه بر این سری، کار آهنگسازی انیمه هایی مثل Rou Kyuu Bu ، Saki: Achiga Hen - Episode of Side-A ، Nogizaka Haruka no Himitsu و ... انجام داده. تو بخش دوبلوری که نیازی به اشاره تک به تک نداریم و کافیه سری های قبل رو دیده باشید .. تمام دوبلورها سر جای خودشونُ قرار دارند و می خوان دوباره نقش قدیمی خودشونُ بدست بگیرن و در قالب سری گویندگی کنند.

« دوبلرها و کارکترهای اصلی انیمه »