هیچ وقت نمیشه از دیدن یک انیمه ورزشی دست کشید.
توضیحات و نظر شخصی : حالا دیگه سال های ساله که به استقبال انیمه های ورزشی میریم؛ کافیه یک نگاه به عقب بندازیم و متوجه بشیم که چه انیمه های هیجان انگیز و خوبی رو پشت سر گذاشتیم. خوبی ورزش اینه که تنوع همیشه وجود داره؛ یک فصل تنیس از راه میرسه، یک فصل والیبال، یک فصل بسکتبال و ... و حالا فصلی جدید و انیمه ای فوتبالی! جالبی قضیه اینه که تنوعی که ما می طلبیم نه تنها در نوع ورزش نهفته، بلکه درون هر ورزش و هر انیمه جدید هم میشه تنوع رو در دل تاکتیک ها و اتفاقات مسابقات به چشم دید و از حضور در میدان مسابقه ای ورزشی لذتی بالا برد. این ورزشه که همیشه و هر لحظه ش می تونه یه اتفاق خاص و متفاوت داشته باشه. و حقیقت اینه که، آره، خیلی ها هدفی که در انیمه های ورزشی به تصویر کشیده میشه و دنبال میشه رو کمی ضایع می بینند، ایراد بزرگ انیمه های ورزشی رو این می دونن و احساس می کنن اینکه ما همیشه با همون هدف تکراری پا به یک میدان ورزشی میذاریم فضای اثر رو کسل کننده و حوصله سربر می کنه. هدفِ تلاش کردن، رسیدن به قدرت لازم، بدست آوردن ارتباط مثبت با هم تیمی ها و در نهایت موفقیت پیدا کردن بهمراه تیم! اما آیا واقعاً این هدفی کسل کننده ست؟ نه، به عنوان کسی که مدتهاست انیمه های ورزشی رو با ذوق و شوق بسیار دنبال می کنم و دستی در ترجمه تعدادی کارهای ورزشی داشتم تونستم منطق ذهنی خوبی رو برای رد کردن این حس و این انتقاد افرادی که از دست انیمه های ورزشی زده شدن پیدا کنم.
مسلماً همیشه سلیقه در این موضوع دخیل هست (چرا روراست نباشیم؟ سلیقه در هر چیزی دخیل هست!) و نمیشه اون رو کنار زد اما زیبایی یک کار انیمیشن ورزشی اینه که می تونه در حدی خوب باشه که افراد دور از فضای ورزش رو هم به درون جو بکشونه .. کسایی که قبلاً ورزش مورد نظر رو دوست داشتن ولی حالا از اون دور افتادن و یا حتی با ورزش به تصویر کشیده شده ذره ای آشنا نداشته باشند؛ این می تونه حرف آشنایی برای من و شما باشه. یه مثال کوچولو می تونه تجربه شخصی خود من باشه و اینکه تا قبل از دیدن کارهایی ورزشی مثل Major و یا Diamond no Ace کوچکترین شناختی از بیسبال نداشتم. تو قالب فیلم های سینمایی بارها موضوع بیسبال رو پیش کشیده شده دیده بودم ولی اینکه از قوانین سر دربیارم و یا بدونم دونده های بیسبال باید به سمت چپ بدون یا به سمت راست، البته که نه! خنده داره ولی خب از طرفی یک حقیقته! تا وقتی شما یک ورزش رو نشناختید نمی تونید به اوج سادگی اون لحظه ای که براتون مبهم بوده پی ببرید؛ اینکه یک آفساید در فوتبال چطور گرفته میشه می تونه برای یک غیرفوتبالی علامت سوال بزرگ و پیچیده ای باشه ولی وقتی خط دفاعی و تصویر آهسته تلویزیونی حرکت آفساید اعلام شده جلوی روی اون پخش بشه، به راحتی جریانُ متوجه میشه. این جادوی تصویره ... شما یک انیمه بیسبالی رو شروع به دیدن می کنید، تمرینات چوب زنی، تمرینات پرتاب توپ رو دنبال می کنید و بعد وارد زمین میشید؛ اونجاست که هر حرکتی که به چشم ببینید به یادگیری بهتر اون فضای ورزشی به شما کمک می کنه و اینه .. درست همینجاست که انیمه های ورزشی ارزش دیدنُ پیدا می کنند. اون جنبه آموزشی و فراگیری یک دنیای ورزشی جدیده که به یک انیمه ورزشی رنگ و روی اولیه می بخشه و اونُ دیدنی می کنه! و تازه شما می تونید به این ملاک ساده چیزهایی مثل هیجان انگیز بودن لحظات بزرگ اثر، داشتن یک داستان گیرا و درگیر کننده و انواع و اقسام درامی که یک انیمه ورزشی می تونه به شما معرفی کنه رو هم در نظر داشته باشید.
داستان : خلاصه کوتاهی از محتوای مانگا و انیمه منتشر شده. داستان به دو کارکتر پسر به نام های "سوکوشی" و "جین" می پردازه که یکی (سوکوشی) پسری بدون استعداد ولی با دلی پر از شور و اشتیاق برای یادگیریه و یکی (جین) نابغه ای در عالم فوتبال ولی گوشه گیره. در شبی طوفانی سوکوشی با جین ملاقات می کنه و پای اونا به دنیای فوتبال کشیده میشه. باید دید با وجود خصوصیات اخلاقی متفاوت، اونا چطور می تونن پیمان دوستی ببندن و در راه به موفقیت رسوندن تیم فوتبال مدرسه چه مسیری رو طی می کنند.
از جملات کلیشه ای "ما همه فوتبال رو میشناسیم!" ، "چطوره یادی از سوباسا کنیم؟" ، "یاد توپ های پلاستیکی بخیر" و ... اینجور صحبت ها میگذرم، چون می دونم ناگفته این جملات در ذهن شما جا خوش کرده و به دلیل نوستالژی و شناخت زیادی که ما در کشور خودمون از فوتبال داریم ناخودآگاه یک عطش پنهان در وجودمون برای دیدن Days خواهیم داشت. خیلی از ماها به مرور زمان از دنیای فوتبال و دیدن لحظات هیجان انگیز فوتبال تو تلویزیون هامون دور شدیم ولی بذارید فرصتی دوباره به نوستالژی بدیم؛ به خاطر بیاریم که یک زمانی سعی می کردیم با یک توپ ساده انواع تکنیک های فوتبالی رو انجام بدیم، رفیقمونُ دریبل بزنیم، روپایی بریم و با اینکه هیچ تماشاگری دور و برمون نبود ولی از نوع قوسی که به توپمون داده بودیم به وجد بیایم ... یک سری لحظات ریز ولی شیرین در دوران کودکی ما و لحظاتی که هنوز با یادآوریشون لبخند میزنیم. احساس کردن اون لحظه، حتی به اندازه قطره ای ناچیز می تونه واسه ما خوشایند باشه و من که ازش استقبال می کنم.
اما چیزی که بیشتر دوست دارم درباره اون صحبت کنم بحث "واقع گرایانه بودن یا نبودن انیمه" ست؛ اینکه ما قراره با چجور فوتبالی روبرو بشیم خیلی مهمه. شما چجور فوتبالی رو می پسندید؟! حقیقتش من هنوز تصمیم خودم رو نگرفتم ... ظاهر Days و تریلری که ازش منتشر شده بیشتر به سمت "واقع گرایانه بودن انیمه" میل داره و به نظر نمیرسه با یک انیمه تخیلی (حداقل از نوع ابرتخیلی) روبرو باشیم ولی شاید در ادامه راه انیمه صحنه هایی دیدیم که با خودمون گفتیم "این دیگه از اون صحنه ها بود!" و به قدم گذاشتن انیمه به فضای تخیلی اقرار کنیم. از اینها گذشته .. اگه بخوایم بصورت کلی حرف بزنیم، من از یک طرف دلم می خواد یک انیمه سوپر تخیلی فوتبالی ببینم؛ جایی که انواع و اقسام شوت های باورنکردنی توسط کارکترهای انیمه زده میشه .. یه شوت به شکل عقاب به سمت دروازه میره، یه شوت با موج و قوس های وحشتناک دروازه رو سر جای خودش میخکوب می کنه و ... این حس و حال در دوران کودکی خیلی به دلم خوش می اومد ولی الان؟! همم .. تجربیات اخیرم با کارهای ورزشی تخیلی آنچنان اون احساس فوق العاده رو بهم برنگردونده و ترس من از اینه که روبرو شدن با یک انیمه فوتبالی تخیلی هم دوباره همون احساس نه چندان خوب رو برام تداعی کنه. از طرف دیگه، اگه بخوام به چهره انیمه های ورزشی واقع گرایانه چند سال اخیری که دیدم نگاه کنم، می بینم واقعاً رنگ و روی خوشی از اونا در ذهنم باقی مونده و شاید این همون نقطه تعیین کننده برای من باشه.
حالا از این بحث که بگذریم، یک سوال به ذهن من میرسه : شما هم مثل من هر فصل بعد از تایید شدن انیمه ای ورزشی لحظه ای رو داشتید که با خودتون بگید "ما چرا یک انیمه فوتبالی جدید نمی بینیم؟" این سوال همیشه در ذهن من جا خوش کرده بود و در تعجب بودم که فوتبال با این درجه محبوبیت چرا کمتر انیمه ای داره. قطعاً بها دادن به ورزش های کمتر شناخته شده هم ارزش های خودش رو داره؛ فرضاً پاییز قراره یک انیمه راگبی به نام All Out داشته باشیم و اون هیجان به جایی برای خودش داره ... آشنا شدن با راگبی، خصوصاً برای ما ایرانی ها و کسایی که حتی با وجود ورزشی بودن شناخت کمتری نسبت به ورزش های دیگه ازش داریم می تونه هیجان انگیز باشه ولی وقتی صحبت از ورزش میشه و وسعت محبوبیت یک ورزش مورد سنج قرار می گیره فوتبال در صدر لیست قرار می گیره.
اما حالا اون علامت سوال کنار گذاشته شده و ما یک انیمه فوتبالی داریم! محبوبیت رو داریم، هیجان رو داریم، باید گفت "پیش به سوی تابستون و یک انیمه فوتبالی!" .. چه خوبه که قراره هفتگی یک دنیای فوتبالی داغ و دلچسبُ دنبال کنیم! خصوصاً تو روزهایی که لیگ های فوتبالی دنیا به پایان رسیدند، جام باشگاه های اروپا به خونه برده شده، جام جهانی ای در کار نیست و قراره مدتی بی فوتبال باشیم. Days می تونه واسه فوتبالی های سرسخت یه زنگ تفریح عالی و پر از هیجان باشه. من به عنوان کسی که کمتر فوتبال می بینم احساس خیلی خوبی نسبت به این انیمه دارم و وقتی خودمُ به جای یک طرفدار دوآتیشه فوتبال میذارم، می بینم واقعاً هیجان زده شدن سر این انیمه کار ساده ایه .. کافیه انیمه رو پلی کنید و خیره بشید ... هیجان به سراغتون میاد. و البته قرار نیست تو همون یکی دو اپیزود اول غرق در لذت بشید و از گوشه گوشه‌ی انیمه و چیزهایی که دارید می بینید تعریف کنید. این خصوصیت رو اهالی ورزشی بین به خوبی درک می کنند؛ اینکه یک انیمه ورزشی آروم شروع میشه، پایه ها رو می سنجه، کارکترها رو معرفی می کنه، جنبه های تکنیکی مثبت و منفی اونا رو به ما میشناسونه، از مسابقاتی که در پیشه حرف میزنه و بعد ... وقتی وارد زمین فوتبال Days میشیم و مسابقه رو شروع می کنیم، اون لحظه ست که ما هم بهمراه تماشاچی های دور زمین برای موفقیت بازیکن های تیم اصلی انیمه هورا می کشیم و "ایول، ایول" سر میدیم. پس ما در نهایت به نقطه خوب می رسیم .. کافیه شما مقداری صبور باشید و تو لحظات غیر مسابقه ای انیمه چیزهای سرگرم کننده دیگه ای رو پیدا کنید. که اون هم برای یک انیمه فوتبالی آنچنان سخت نخواهد بود ... همینکه کارکتر اصلی رو درحال تمرین شوت زنیِ خودش ببینیم، دروازه بان تیمُ در حال تمرین توپ گیری ببینیم، با مربی تیم آشنا بشیم، به زمین حریف بریم و ببینیم اونا چجور تمریناتی رو انجام میدن و چجور تعاملی با تیم اصلی انیمه دارند و ... اینقدر نکته های ریز در صحنه های غیر مسابقه ای فوتبال وجود داره که میشه به راحتی به این انیمه دل بست.
یه کوچولو در مورد مانگای اثر : این مانگای ورزشی توسط مانگاکایی به نام Tsuyoshi Yasuda خلق شده و از سال 2013 در حال انتشاره که تا بحال 14 جلد از اون منتشر شده . همچنین لازم به اشاره هست که این مانگا تو 39 امین دوره اهدای جوایز مانگای Kodansha ، در بخش بهترین مانگای شونن کاندید بوده که نشان از خوب بودن بخش شونن اثر میده. چیزی که خیلی ها به دنبالش هستند یک شونن عالی و دلچسبه که ظاهراً این مانگا در حدی خوب بوده که تونسته به کاندید شدن در این زمینه دست پیدا کنه. پس بذارید اینُ به فال نیک بگیریم.
اما برسیم به عوامل ...
اولین مورد قابل اشاره استودیوئه که همین نام استودیو به تنهایی حس دلگرم کننده ای به آدم میده؛ MAPPA استودیوی بسیار خوبیه و واقعاً خوب بلده چه در عالم وارد کردن طعم کارهای کلاسیک باساخت کاری مثل Ushio to Tora و چه در ساخت کارهای مدرنی مثل Zankyou no Terror موفق عمل کنه. خوشبختانه استودیو یه کار شاهکار ورزشی به نام Hajime no Ippo: The Fighting! - Rising رو در کارنامه خودش داره که زبانزد خاص و عامه و همین باعث میشه بیش از پیش بتونیم نسبت به نتیجه کاری و اهمیتی که این استودیو به Days میده واقف بشیم. کارگردان کار، آقای Uda Kounosuke ست که 50 سالشه و نکته جالب در مورد کارنامه ش اینه که قبلاً هم یک انیمه فوتبالی نسبتاً مطرح رو کارگردانی کرده. انیمه ای به نام Ginga e Kickoff که در قالب 39 اپیزود و در سال 2012 پخش شده و فکر می کنم افرادی که انیمه های ورزشی رو دنبال می کنند حداقل با اسم این سری آشنا باشند. با این وجود به نظر میرسه در دست داشتن Days یک برهه سنگین تر برای این کارگردان باشه و بذارید امیدوار باشیم که بتونه نکات مثبتی که در انیمه فوتبالی قبلی خودش داشته رو به این انیمه هم تزریق کنه و البته نکات منفی اثر قبلی رو از بین ببره. از جمله کارهای کارگردانی شده دیگه این کارگردان میشه به اثر شوجوی Lovely Complex و یا دو فیلم از One Piece اشاره کرد که به نظر آثار درخور توجه ای برای لیست شدن در کارنامه این کارگردان میان. آهنگسازی انیمه به عهده آقای Ike Yoshihiro هست که قبلاً موسیقی متن انیمه هایی مثل Tiger & Bunny ، Shingeki no Bahamut: Genesis ، Kuroko no Basket 2nd Season ، Cobra The Animation و ... رو ساخته. به نظر میرسه اونقدر در جو کارهای نیازمند هیجان بوده که بتونه قالب کلی ریتم انیمه های ورزشی رو به شکل مناسبی بوجود بیاره و می تونیم بهش نگاه مثبتی داشته باشیم.
نکته جالب در مورد لیست گویندگان انیمه، حضور یک نوجوان در نقش "سوکوشی" هست؛ Yoshinaga Takuto که قراره گویندگی یکی از دو نقش اول انیمه رو به عهده داشته باشه متولد 1999 هست و سن کمی داره .. که این خودش دیدن داره و باید ببینیم چقدر می تونه در کار خودش موفق عمل کنه. صداپیشه بعدی و عهده دار ایفا کردن کارکتر "جین" Matsuoka Yoshitsugu ی پرتجربه خواهد بود. همون "یوکیهیرا سوما" از Shokugeki no Souma و "سورا" از No Game No Life و ... گمونم با اشاره به همین دو نقش تونستید صداشُ به خاطر بیارید و خب، فرد بسیار مناسبی برای حضور در کنار یک نوجوان کم تجربه در عالم گویندگیه؛ باید دید حضور اون در کنار گوینده اول داستان چه تاثیری روی کلیت اثر خواهد داشت ... امیدوارم مثبت باشه. در کنار این دو اسم، اسامی نام آشنای دیگه ای هم به چشم می خوره ... افرادی که قبلاً در انیمه های ورزشی حضور داشتند، فرضاً Ono Daisuke و یا Miyano Mamoru و یا Namikawa Daisuke که هر سه هم در انیمه های ورزشی حضور داشتند و هم گویندگان مطرح و محبوبی هستند. به این ترتیب میشه گفت که تیم گویندگی در سطح خیلی خوبیه و میشه از الان آماده شنیدن صداهایی خوب در لحظات باحال فوتبالیمون بود. امیدوارم انتظاراتی که از این عوامل و از این فضای ورزشی خوب داریم برآورده بشه و به یک انیمه ایده آل و سرگرم کننده برسیم.
