La La Land - 2016
و گاهی تو سینمای مدرن فیلمی مثل لالالند از راه میرسه؛ به جین کلی ادای احترام می کنه، در مقابل فرد آستر کلاه خودشو از سر برمی داره و در عین کلاسیک شدن در لحظه ورود و رنگ دوباره پاشیدن به نوستالژی های سابق به هدفی بزرگ دست پیدا می کنه. اون هدف آشنا کردن نسل جوان و جدید با جادویی به نام سینمای موزیکاله. کاری که به انجام رسوندنش به نظر مشکل میرسه و حالا امید میره که این کار بارها و بارها در آینده تکرار بشه و به بهونه لالالند هم که شده بتونیم فیلم های موزیکال بیشتری رو ببینیم.
تجربه دیدن فیلم لالالند از خواستنی ترین چیزهایی بود که دوست داشتم در سال 2016 تجربه کنم و خوشحالم که حالا و بالاخره فرصت دیدن اثر فراهم شد. با تمام وجود در تک تک صحنه های این فیلم غرق شده بودم و می تونم عبارت پرستیدن برخی لحظات رو به راحتی به زبون بیارم. چه تپ دنس ها و چه روتین های خوبی رو در طول فیلم داشتیم و چه روایت داستانیِ روح نوازی بر فضای فیلم حاکم بود؛ روتین ها و نگاه های خاص هر چقدر هم که کوتاه بوده باشند و یا هر چقدر هم که گاهی تم فیلم به سمت غم انگیز (اگه بشه گفت!) تمایل پیدا می کرد؛ باز هم زیبایی اثر برای من غیرقابل انکاره.
و پایان فیلم چیزی نیست جز یک سرانجام تلخ و شیرین! بسته به نگاه مخاطب می تونه به هر شکلی تعبیر بشه.
تجربه دیدن فیلم لالالند از خواستنی ترین چیزهایی بود که دوست داشتم در سال 2016 تجربه کنم و خوشحالم که حالا و بالاخره فرصت دیدن اثر فراهم شد. با تمام وجود در تک تک صحنه های این فیلم غرق شده بودم و می تونم عبارت پرستیدن برخی لحظات رو به راحتی به زبون بیارم. چه تپ دنس ها و چه روتین های خوبی رو در طول فیلم داشتیم و چه روایت داستانیِ روح نوازی بر فضای فیلم حاکم بود؛ روتین ها و نگاه های خاص هر چقدر هم که کوتاه بوده باشند و یا هر چقدر هم که گاهی تم فیلم به سمت غم انگیز (اگه بشه گفت!) تمایل پیدا می کرد؛ باز هم زیبایی اثر برای من غیرقابل انکاره.
و پایان فیلم چیزی نیست جز یک سرانجام تلخ و شیرین! بسته به نگاه مخاطب می تونه به هر شکلی تعبیر بشه.