The Suspended Step of the Stork - 1991

The Suspended Step of the Stork - 1991

گام معلق لک‌لک

How many borders does one have to cross... to find himself at home

آدمی باید چندین مرز را پشت سر گذارد ... تا خانه خود را بیابد؟!

خلاصه داستان : "الکساندر" که گزارشگر تلویزیون است چند روز را در شهری مرزی کار می کند، جائی که پناهنده های زیادی از آلبانی، ترکیه و کردستان را در خود جای داده است. در بین آنها متوجه پیرمردی می شود و تصور می کند او سیاستمدار مهم یونانی است که چند روز قبل ناپدید شده. در آتن او از همسر سیاستمدار می خواهد تا او را شناسایی کند و ...

تا این لحظه، از تئو آنگلوپولوس تنها فیلم Trilogy: The Weeping Meadow رو دیده بودم؛ فیلمی که تاثیر عمیقی روی من گذاشته بود و بارها و بارها در طول سالیان گذشته به یاد و خاطره اون فیلم افتاده بودم. شاید بخشی از این تاثیر به ‎Eleni Karaindrou و موسیقی اعجاب انگیزی که اون در خلقش سنگ تمام گذاشته مرتبط بوده و همین باعث شد که هوس دیدن اثر دیگه ای از آنگلوپولوس  با همکاری این آهنگساز رو بکنم. نتیجه تا حدود زیادی به چیزی که انتظار داشتم نزدیک بود و شاید امتحان کردن سه گانه Borders/مرزها برای شروع کاملاً تصادفی بوده باشه. بهرحال ‎Eleni Karaindrou همکاری بلندی رو با این کارگردان داشته و میشد دست به روی هر اثر دیگه ای ازش گذاشت.

تصور می کردم با شناخت مختصری که از تئو تا این لحظه داشتم میشه سطح انتظارات رو بالا برد؛ و به این خیال بودم که نگاه خیره کارگردان به موضوع پناهندگان، کسانی که به دنبال رهایی، آزادی و در نهایت رسیدن به خوشبختی هستند می تونه به زیبایی هر چه تمام تر انجام بگیره؛ کاری که آنگلوپولوس در فیلم The Weeping Meadow به شکلی خارق العاده انجام داد این بود که با استفاده از کمتر دیالوگی داستانی تلخ و شیرین ولی در هر صورت زیبا رو به تصویر کشوند و اینجا هم اون احساس بار دیگر در وجود بیننده ظهور پیدا می کنه؛ سکانس های بلند و کش دار  از چهره مردم پناهنده، که حالا دیگه با رسیدن به این نقطه از زندگیشون امیدی به پیشروی و رسیدن به اون رویای شیرین ندارند و در بن بستی ناخوشایند گرفتارند، و چهره الکساندر، در مقابل اتفاقاتی که در طول این سفر به چشم می بینه، و البته آکاردئون هایی که در پس زمینه بارها و بارها نواخته میشه؛ سازی که غم نهانی رو در درون خودش داره و به هنرمندانه تر شدن سکانس های فیلم کمک بسیاری می کنه.

در نهایت فیلم رو دوست داشتم .. فیلم از نظر من قابل لمسه؛ شاید این لمس با کمی زخم و دل گرفتگی همراه باشه ولی در هر حال، میشه باهاش به درون دل بعضی از کارکترهای رنج کشیده پا گذاشت و باهاشون همدردی کرد. شاید در مقابل The Weeping Meadow این اثر رو ضعیف تر بدونم ولی باز هم ارزش دیدن رو داشت و تصور می کنم سه گانه Borders رو به انتها خواهم رسوند. باشد که در انتهای این سه گانه مرز و سدی باقی نمونه ...

Jimmy Carr - Comedian 2007

Jimmy Carr - Comedian 2007

Mahoujin Guru Guru - Ep 01

Mahoujin Guru Guru - Ep 01

با نیکه و کوکوری، به سمت ماجراجویی های بی شمار!

من همیشه در فضای بازی خودم رو از عشاق ژانر JPRG می دونستم؛ چه از زمانی که فاینال فانتزی ها رو بازی می کردم و همچنان یکی از نوستالژیک ترین آثار موردعلاقه من بشمار میرن و چه حالا که سری بازی های Hyperdimension Neptunia رو دنبال می کنم و خیلی هم از بازی کردنشون لذت میبرم. حس فوق العاده جذابی دارن و میشه ساعت ها رو صرف اونا کرد و از دستشون خسته نشد. و وقتی شنیدم این انیمه قراره پارودی و بازی های کمدی جالبی با موضوع RPG داشته باشه مشتاق شدم که ببینم چطور این قضیه پیش کشیده میشه و با وجود کلاسیک بودن مانگای کار و داشتن یک سری قدیمی انیمه ای، می خواستم ببینم انیمه جدید در مقابل مخاطبین تازه چطور عمل می کنه.

فکر کنم نمره فعلی 7.21 در سایت MAL از برخورد خوب با این انیمه خبر میده. و البته کامنت ها و نظرات خوبی هم به چشم می خوره.

من از اپیزود اول راضی بودم؛ می تونم ببینم این انیمه چطور می تونه رفته رفته واسم محبوب بشه. کارکترها، هم کوکوری و هم نیکه و هم مردم شهر دوست داشتنی بودن و بعد کارکترهای فرعی مثل اون پیرمردی که می رقصید هم در نوع خودش جالب بود. حالا یه مقدار هنوز در مقابل جنبه منفی و ارتش گیری گیری کنجکاوم که مطمئنم بزودی با خیلی از هیولاهای این شاه شیطانی آشنا میشیم.

پس نگاهم مثبته .. خوشبختانه انیمه هم 24 قسمتیه و تا انتهای پاییز باهامونه.

لحظاتی از انیمه :

- ارجاعی به فضای کلاسیک RPG تو ابتدای اپیزود :



- پدر و مادر نیکه هم که رحم نداشتن :



- پادشاه هم واسه خودش کارکتری بود بس خنده دار :



- عاشق این روی معصوم کوکوری شدم :



- جناب پیرمرد رقاص :



- هیولای اولی که تو این اپیزود دیدیم :

Princess Principal - Ep 02

Princess Principal - Ep 02

و بوووم، پلات تویست، چرخش داستانی .. چه عالی.

[خطر اسپویل]

جا داره همین شروع صحبت به انتهای اپیزود بپرم؛ لحظه برملا شدن هویت آنژ و اینکه چقدر جالب به سمت قضیه حرکت کردیم. فکرشم نمی کردم که چنین جریانی در پشت هویت این کارکتر باشه. حالا شاید گفته بشه که هنوز 100% این قضیه فاش نشده ولی اینطور که در طول اپیزود بهش پی بردیم آنژ در واقع شارلوته و در واقع شاهدخت همون آنژه. جایی از اپیزود دوک نورماندی شاهدخت رو با اسم "شارلوت" صدا زد و بعد در انتهای اپیزود شاهدخت آنژ رو با اسم "شارلوت" صدا زد و این فرضیه قوی به وجود اومد که آنژ در واقع همون شارلوت و شاهدخت داستانه.

حالا اینکه چه اتفاقاتی در طول این 10 سال جدایی افتاده نامعلومه و می تونیم به سمت اکتشافش بریم.

ولی چیزی که معلومه اینه که آنژ، همون کارکتر اصلی داستانه. حالا متوجه مانور داستان روی آنژ در قسمت اول شدم؛ که چرا اونطور روی اون و خصوصیت دروغگویی اون تمرکز داشتیم و چرا شاهدخت در سایه کمرنگی حضور داشت. اگه واقعاً آنژ شاهدخت داستانه، چرا و چطور 10 سال پیش ناپدید شده و چطور به دسته جاسوسان ملحق شده؟! لحظات داستانی جالب دیگه ای رو می تونیم با جواب دادن به این سوالات بدست بیاریم.

تا الان دو اپیزود داشتیم و دو چرخش داستانی در انتهای هر اپیزود .. این چیز خوبیه.

لحظاتی از اپیزود :

- آنژ در لباس شاهدخت خوب نقش بازی می کرد :



- دوک نورماندی :



- و لحظه آخر و برملایی هویت آنژ :

Isekai Shokudou - Episode 02

Isekai Shokudou - Episode 02

فکر کنم تا وقتی به انتهای انیمه برسیم یه جورایی دلمون بخواد این در جادویی جلوی ما هم ظاهر بشه.

ادامه خیلی خوب بود؛ منتظر بودم که ریتم کلی با این اپیزود دستم بیاد و همینطور هم شد. فکر می کنم حس و حال التیام بخش سری چیز خوبیه و خصوصاً اینجا تو نیمه دوم داستان میشد عطش رسیدن به لحظه ای آرام رو با میل کردن غذا به رخ کشید. با مرد شرافتمندی روبرو شدیم و میگو خوردیم .. صاحب رستوران هم که مثل همیشه با شخصیت و با وقار با مشتریان خودش برخورد می کنه. جوری که انگار حتی اگه پولی هم نگیره واسش اهمیتی نداره.

سوالی که واسه من پیش اومده اینه که اگه یه آدم شرور و خیلی بد وارد رستوران بشه چی؟! اینجور که کارکترها از دنیای دیگه به درون در شیرجه میزنن گاهی به نظر میرسه که کسی نمی تونه اونا رو خونسرد کنه ولی تا به الان سناریوی این شکلی رو ندیدیم. موندم به این مسئله هم می پردازیم یا نه. دیدن داره ...

راستش .. با دیدن این اپیزود الان دلم شربت آب لیمو خواست .. تاثیر خوبی داشت.

Action Heroine Cheer Fruits - Ep 01

Action Heroine Cheer Fruits - Ep 01

مقدمه : شب بود، تازه لینک های دانلود این انیمه موجود شده بود؛ در کمال دلسردی با خودم گفتم نگاهی به نقدهای گرفته شده توسط این انیمه بندازم و بعد چیزی که به چشم دیدم غافلگیرم کرد؛ منتقدین ANN و بعد کاربران سایت MAL حسابی از اثر تعریف کرده بودند. و این تعریف ها زیاد از حد نبود .. بیشتر به این سمت و سو میل داشت که اونا انتظاراتی از این اثر نداشتند و بخاطر همین با کار جالب توجهی روبرو شدند. و علاوه بر اون به این نکته که انیمه تمرکز خیلی جالبی روی معصومیت و کاوایی بودن فضا داره اشاراتی شده بود که این من رو مشتاق به دیدن انیمه کرد. با خودم گفتم می بینم و خودم قضاوت می کنم ... !

و حالا خوشحالم که به سراغ دیدن این انیمه رفتم. می تونم اونو یکی از غافلگیری های فصل برای خودم بدونم.

نمیگم انیمه فوق العاده ست .. چیزیه که نباید دیدنشُ از دست بدید ولی کشش ساده و لطیفی تو جای جای اپیزود اول بود که من به عنوان مخاطب به راحتی تونستم درگیرش بشم، زنگ تفریح خوشی بود و تونستم با خواسته ای که کارکترها داشتند و می خواستن نمایش جالبی رو برای کارکتر دختر کوچولوی داستان به پا کنند احساس نزدیکی کردم. و بعد از اون میشه به زیادتر شدن تیم کارکترهای انیمه فکر کرد؛ اینکه چطور با بالا رفتن تعداد اونا روی نمایش های بهتری کار می کنند و در نهایت این کار واسشون مثل یک هدف جالب توجه میشه.

یه نکته جالب اینه که تم و حس و حال انیمه بطرز عجیبی به کارهای آیدولی نزدیکه؛ خصوصاً اینکه اینجا کارکتری مثل "میکان" داریم که شباهت زیادی به "کوتوری" از Love Live داره :

و روی هم رفته حس و حال حاکم انیمه هم به کارهای آیدولی نزدیک بود که با دیدنش بهتر میشه بهش پی برد.

روی هم رفته برخلاف انیمه Battle Girl High School که ظاهری مشابه به این کار داشت و فکر می کردم بخاطر کارگردان Bakuman هم که شده کار جالب توجهی میشه و نشد (!) این کار از خاصیت سرگرم کنندگی خوبی بهره برده بود و من رو تو همین اپیزود اول به کار علاقمند کرد. فکر می کنم بالای 3 اپیزود از کار رو ببینم .. فقط امیدوارم ریتم کاری مثل اپیزود اول لطیف و بامزه باقی بمونه.

چند صحنه از انیمه :

میمیک های میکان بامزه بودن :





- اجرای نمایش جلوی بچه ها و چهره نگران خواهر کوچولوی میکان :

Princess Principal - Ep 01

Princess Principal - Ep 01

جاسوس بازی و تعقیب و گریز تو خیابونای لندن ...
اونم با هراهی موسیقی Jazz
من که پایه ام!

اول یه اشاره کوچیک به این می کنم که می تونید کار قبلی استودیو یعنی Flip Flappers رو در گوشه ذهنتون داشته باشید و ببیند تفاوت فضایی بین این دو انیمه چقدر زیباده و در عین حال چقدر خوبه؛ به برتر بودن یکی به دیگری کاری نداریم .. صرفاً به اینکه نمای جزئی کار هم عوض شده و باز هم تونستیم یه محیط خلاقانه به وجود بیاریم اشاره دارم. حالا شخصاً فکر می کنم این کار نه به اندازه FF در خلاقیت حرفی برای گفتن داره ولی همچنان پتانسیل وجود فضای خلاقانه بر سر جای خودش باقیه و میشه بهش دلخوش بود.

و اما بعد از این اشاره ...

داستان کاملاً جاسوس وارانه و مخفی کارانه پیش رفت و اینجور که در اپیزود اول دیدیم ممکنه کار بطور کلی بصورت اپیزودیک پیش بره؛ اینبار با یک دانشمند که قصد پناهنده شدن به اون سوی دیوار رو داشت برخورد داشتیم (که امیدوارم بیشتر از اینها درباره دیوار و مسائل مربوط بهش توضیحاتی داده بشه) و عواملی که قصد داشتن بهش کمک کنن. و در این بین با گروه جاسوس اصلی اثر و کسایی که محوریت داستان هستند بهتر چهره به چهره شدیم؛ با توجه به عنوان اپیزود "دروغگوی ذاتی" میشه این اپیزود رو به آنژ اختصاص داد. که وای، من چقدر کارکترش رو دوست داشتم .. با جذبه بود و بین دخترای دیگه انیمه به خوبی به چشم می اومد.

خانم Kajiura Yuki در ارائه یک موسیقی متن درخور واسه این انیمه سنگ تمام گذاشته؛ ترک های جاز انیمه واسه جاز دوستی مثل من مثل حکم نقطه مثبت بزرگی رو داشتند. و کلاً محیط کلاسیک، لندنی قدیمی که در این اثر می بینیم به چنین ریتم موزیکی نیازمنده و میشه باهاش همراه شد و به راحتی پیش رفت.

تو لیست گویندگی، حضور کسی مثل Kageyama Akari رو دوست داشتم؛ گوینده ای که با کارکتر "ابینا" تو انیمه Himouto! Umaru-chan صداش در خاطرم مونده بود و اینجا هم یه کارکتر نازنین مثل بیاتریس بهش سپرده شده که باید ببینیم نقش این کارکتر در چه حد و اندازه هایی خواهد بود.

بجز این کارکتر، قطعاً شاهدخت داستان نقطه خاصی برای انیمه ست و دوست دارم بیشتر از این درباره شخصیت اون چیزایی بدونم. برام جالبه که تو شروع بجای تمرکز روی چنین کارکتری به سمت کارکتری مثل آنژ رفتیم. با توجه به سناریوی اپیزود اول منطقی به نظر میرسید ولی از طرفی با اشاراتی که بصورت عکس یا فلش بک زده میشد تصور میشد که شاهدخت گذشته جالب توجه ای داشته و باید بیشتر ازش چیزی بفهمیم. ولی گمونم .. به وقت درستش به سراغ اونم میریم.

و چه لوکیشن های خوبی داریم :

++
و اما شاید بشه گفت این بهترین صحنه اپیزود اول بود
به خوبی تونست شخصیت آنژ رو برای ما خلاصه کنه :

"می خوای منو بکشی؟!"
"نه" ، بنگ، "نه" ، بنگ، "نه" بنــــگ!!

Ballroom e Youkoso - Ep 01

Ballroom e Youkoso - Ep 01

اول جا داره از طرف پسرایی که انیمه رو دنبال می کنن در وصف شیزوکو چان این شات از هایکیو رو بذارم :

و اما بعد ...

برخلاف خیلی از کارهای ورزشی که شروعی خسته دارند، Ballroom e Youkoso طراوتی خاص و خوب درون خودش داشت؛ منظور من اشاره به کارهایی هست که تو شروع سخت کلیشه ای به نظر میرسند و بعد باید به سختی راه خروج از دنیای "من می تونم کسی باشم" رو پیدا کنند. اما Ballroom e Youkoso به دلیل موزیکال بودن و تکیه بر صحنه های رقص حتی در همین شروع کار تونست رنگین به نظر برسه و از تازگی خوبی برخوردار بشه. این یه لحظه خوب در شکل گیری نوع تفکر من درباره این انیمه ست و حالا می تونم تو ادامه بهتر از قبل برای دیدن انیمه هیجان زده باشم.

نگاهی به کارکترها داشته باشیم ...

تاتارا رو هنوز نمیشناسیم .. هنوز تو تصمیمی که گرفته ثباتی نیست .. باید محکم تر به راه آینده ش فکر کنه و بهتر خودشو به ما بشناسونه ولی در کنار تاتارا باقی کارکترهای فرعی روشن و خوب به نظر میرسند؛ از سنگوکو که الگوی باحالیه گرفته تا شیزوکو چان که با یکی دو صحنه کوچیک خودش رو خوب به رخ کشید. تاماکی سان هم که بخاطر داشتن دوبلوری مثل Noto Mamiko که از دوبلورهای قدیمی و پرکار ژاپنیه خوب چهره ای میشه و فکر می کنم خصوصیت صدای Noto Mamiko ماندگاری جالبی به کارکترش می بخشه .. حتی اگه فرعی باشه و حتی اگه نقش زیادی بهش تعلق نگیره. در هر صورت کارکترهای فرعی خوبی هم داریم و میشه بهشون چشم داشت.

و حرف آخر اینکه نمی دونم انیمه چقدر روی جنبه عاشقانه متمرکز میشه .. تصور می کنم خیلی کم! ولی اگه تمرکزی داشته باشیم لحظات خوبی رو میشه پیدا کرد.

چند لحظه از اپیزود :