Alien Covenant 2017 - Prometheus 2012

Alien Covenant 2017 - Prometheus 2012

برای من که عاشق و شیفته بازی و نوع دیالوگ گویی مایکل فسبندر هستم، طبیعتا این دو فیلم می تونست هیجان انگیز و قابل اکتشاف باشه و راستش چند سال جلوی چشمام خاک خورده بودن تا اینکه امروز بالاخره بخاطر این دو هفته ای که رست هستم، از سر بیکاری پای فیلم نشستم. به امید اینکه سر فیلم اول یعنی Prometheus  خوابم نبره و می ترسیدم فیلم کسل کننده ای باشه. ولی برخلاف تصورم، از همون لحظه اول مجذوب پلات و روند پیشروی داستان شدم و البته سوالات زیادی درون ذهنم شکل گرفت. سوالاتی که شاید تا آخر داستان به خوبی جواب داده نشدن ولی بازم باعث نشد از مسیر و نوع حرکت داستان لذت نبرم.

خصوصاً بخش اصلی و دلیل دیدن این فیلم برای من مثل همیشه خوش درخشید. فسبندر به راحتی به صدر لیست بازیگران محبوب من در سال های اخیر رفته و این اواخر هم که بازیش رو در فیلم The killer اثر دیوید فینچر پسندیده بودم. فیلمی که باز هم مثل Prometheus خیلی مورد پسند منتقدین قرار نگرفته. یه سری ایرادات مسخره بهش گرفته میشه؛ مثلاً اینکه چرا افراد برگزیده و داشمندان نخبه ای مثل اینا چرا به این اشکال احمقانه می میرن. ولی خب دیگه بخوایم اینقدر جزییاتی گیر بدیم، به هرچیزی میشه گیر داد. این موضوع من رو اذیت نکرد. چیزی که واضحه اینه که توی یه فیلم دلهره آور این شکلی، قطعاً مرگ کارکترها دونه به دونه رخ میده و حالا احمقانه یا غیراحمقانه پیش میاد. انتظار دارید مرگ این کارکترها با شکل هوشمندانه ای رخ بده؟ واقعا این ایراد و خرده رو درک نمی کنم.

جلوه های بصری، مناظر زیبا و روی رفته لوکیشن ها و ساختمون ها و مجسمه ها و پرداخت به موجودات فضایی بسیار باب میلم بود و حس اسرارآمیز جذابی برام بوجود آورد که این حس رو ستایش می کنم. قابلیت خوبی درون فیلم وجود داشت از اینکه شخصیتی ربات مانند مثل دیوید رو به بهترین شکل از این فیلم ماندگار می کنه. خاطرانگیز بودن این دو فیلم می تونه بخاطر این شخصیت و الخصوص بازی فسبندر باشه که فکر نمی کنم بقیه کارکترها رشد و یا تحول جالب توجه ای به نسبت اون داشتند. همینکه به تنهایی کل دو فیلم رو روی دوشش حمل کرد نشون میده که کارکتر خوش پرداختی بوده. سطحی نبود و میشد درباره تغییر و تحولات اون فلسفه های مختلفی به زبون آورد و ازش بحث های جالب انگیزی درباره آفرینش و موضوعات این چنینی درآورد.

خیلی طرفدار Jump scare ها نیستم ولی توی این فیلم اونا اذیتم نکردن و تقریباً قابل پیش بینی بودن. میشد از حدس زد که الان قراره مرگ فلانی رخ بده. و پلات تویست انتهای کاوننت رو هم کمابیش فهمیده بودم و می دونستم قراره چی رو ببینم ولی باز هم ... خیییلی لذت بخش بود. پایان بندی فیلم دوم رو خیلی باب میلم دیدم و ازش راضی بودم. حالا بقیه فیلم های سری رو هم یه ریواچ میزنم که سری رو کامل دوباره دیده باشم.

روی هم رفته روز خوبی رو با دیدن این دو فیلم سپری کردم و بخاطرش چند فیلم فضامحور دیگه هم دانلود کردم که ببینم.