Osomatsu-san 2nd Season - Ep 12


کل آیتم یه آیتم جیوشیماتسویی و ناب بود. 

و اینجا هم حقیقتاً همینطور بود. این آیتم هم تو نیمه دوم تونست قسمت رو
یه قسمت اوسوماتسویی کنه و حسابی به دل من یکی خوش اومد. تا باشه از این
شکل آیتم های کمدی و حتی احساسی. میگم احساسی .. شاید برای شما اینطور
نبوده ولی برای من جیوشیماتسو و سادگیش و یا دکاپان و دنبال شورت دویدنش
علاوه بر کمدی، لحظات احساسی و قشنگی هم نشون داد که این چیز عزیز و
باارزشی واسه منه.
You might be a lover always gone astray
But my heart won't have it any other way
Maybe I deserve this longing everyday
Cause my heart won't have it any other way
If happiness is evidence that fate is everywhere
Then why should I deny my chances of saying I don't care
Now reason don't remind me love ain't bound to stay
Cause my heart won't have it any other way
No my heart won't have it any other way

و در کمال تعجب و ناباوری ...
قدیس برفی به فینال نرسید و ... حذف شد. 
خیلی وقت بود به چنین چیزی نیاز داشتیم و هر چند اپیزود بیشتر به ملاحظه و
دلنگرانیِ روبی به سمت لیا تمایل داشت ولی به نظر میرسه این بهترین چیزی
هست که میشه از این سری 9 نفره طلب کرد.
بجز اون، موارد خنده دار هم تو قسمت داشتیم؛ از چاقالو شدن زورا گرفته تا
ترس کانان از ارتفاع و یوهانه بازی های یوشیکو که مثل همیشه دیدنی ان.
من خودم چون زورا رو دوست دارم خیلی به اون توجه می کنم و این قسمت که زورا دائم در حال خوردن برگر و چیزای دیگه بود.
بهرحال ... به عنوان یک طرفدار هانامارو از حضوری که تو این قسمت داشت راضی ام.
از قسمت 08 :


و ... 


Inside a broken clock
Splashing the wine
With all the Rain Dogs
Taxi, we'd rather walk.
Huddle a doorway with the Rain Dogs
For I am a Rain Dog, too
Chorus:
Oh, how we danced and we swallowed the night
For it was all ripe for dreaming
Oh, how we danced away
All of the lights
We've always been out of our minds.
The Rum pours strong and thin
Beat out the dustman
With the Rain Dogs
Aboard a shipwreck train
Give my umbrella to the Rain Dogs
For I am a Rain Dog, too.
Oh, how we danced with the
Rose of Tralee
Her long hair black as a raven
Oh, how we danced and you
Whispered to me
You'll never be going back home
You'll never be going back home


در صورتی که در سری اول میوز اونقدر محبوب شد که مدرسه پابرجا موند. و
همین نکته دراماتیک راه سانشاین رو از راه سری اول جدا می کنه. حالا شاید
در آینده اتفاقاتی بیافته و باز هم مدرسه باز بمونه ولی در هر صورت، از یک
سری این شکلی اصلاً انتظار نمی رفت که چنین بحث سنگینی رو وارد انیمه کنه و
اونو تا انتها پیش ببره. دیدن گریه های چیکا و اعضای گروه تا آخرین لحظه
این اپیزود ادامه داشت و من که فکر می کردم تو آخرین لحظه پدر ماری زنگ
میزنه و از بسته نشدن مدرسه خبر میده ناامید از پای انیمه بلند شدم ... !
چنین اتفاقی نیافتاد.باید دید روند روحیه گیری کارکترها تو ادامه چطور پیش میره. قطعاً یه کوچولو غم بین گروه به چشم می خوره ولی امیدوارم از این حس غم انگیز به نحو خوبی استفاده بشه و درامای اجباری به انیمه ورود پیدا نکنه. از نکته هایی که تو این فصل به چشم من وارد شد همین درام زیاد بود که فکر می کنم این فصل یه کوچولو زیاد دارماتیک پیش رفتیم .. امیدوارم حالا بالاخره کمی با آسودگی خاطر بیشتر اپیزودها رو بگذرونیم و لاو لایو رو برنده بشیم.



