My Movie Challenge - 26 - The Fall Guy

My Movie Challenge - 26 - The Fall Guy - 2024

تاریخ تماشا : 1403/04/02

ساعت تماشا : 07:00 الی 09:00

جدا از اینکه یه مقدار برای سلیقه من زیادی پر جنب و جوش، پر از اکشن، داد و بیداد و شلوغ بازی زیاد از حد بود، به دلایلی خیلی مجذوب زوج بندی رایان گاسلینگ و امیلی بلانت شدم؛ حالا شاید چون هر دو بازیگرای جذابی هستن ولی یه جور حس شوخ طبعی و یا راحت پذیرفته شدن هم توی شخصیتشون دارن که به مذاق من خوش اومد. و یه جورایی دلم می خواست به جای این فیلم اکشن، یه فیلم عاشقانه ازشون می‌دیدم. فکر کنم از اون سبک فیلم با حضور این دو بازیگر چندبرابر لذت ببرم.

در هر صورت، طرح و ایده پشت این فیلم هم درک می‌کنم و می‌فهمم چرا می‌تونه فیلم جذابی واسه خیلی‌ها باشه. خصوصا برای قشر بدلکار، فیلم خیلی نزدیک به دلی می‌تونه باشه. دیدن اینکه یک فیلم تمام و کمال از اونا به عنوان قهرمان یاد می‌کنه و یه جورایی از دیگران می‌خواد که بیشتر اونا رو به رسمیت بشناسند، همین به خودی خود می تونه با ارزش باشه.

بخش تدارکات این فیلم، نوع تولید، فراهم کردن ابزار و آماده سازی لوکیشن و وسایل به نظر خیلی پر دنگ و فنگ می رسید؛ هر صحنه رو که نگاه می‌کردم با خودم می‌گفتم کدوم بیچاره‌ای دنبال تهیه این بساط بوده و همش می‌گفتم چه کاریه و چرا اینقدر دنبال شلوغ تر کردن صحنه بودن. انگار یه بودجه بهشون دادن و حالا هر جور شده می‌خواستن این بودجه رو صفر کنن.

بازیگری چیز بخصوصی نداشت؛ رایان همون رایان همیشگی، یه نیمچه شوخ طبعی‌هایی که معمولا داره، امیلی بلانت هم ای، بگی نگی خوب بود. بقیه هم که کلا به چشم نمی اومدن. روی هم رفته صحبتی تو این زمینه ندارم و چیز تاثیربرانگیزی ندیدم.

و همین. فیلم سرگرم کننده ای بود و بس. (6/10)

My Movie Challenge - 25 - Airplane

My Movie Challenge - 25 - Airplane - 1980

تاریخ تماشا : 1403/03/30

ساعت تماشا : 13:00 الی 15:00

با ریواچ این فیلم تو یکی دو روز گذشته یکی از سوالات همیشگی من دوباره توی ذهنم کلید خورد که چرا این سبک کمدی پارودی و بخصوص هیچوقت فراگیر نشد و همیشه نشستن پای چنین فیلم های ترول و متفاوتی برام سرگرم کننده بوده؛ گرچه خودم حدس هایی میزنم. یکی از حدس هام اینه که این جور فیلم ها وقتی خوب و لذت بخش هستن که کم باشن و تعداد این سبک فیلم ها زیاد نباشه. همینکه چند سالی یک بار یکی از این عناوین رو ببینیم، کافیه. ولی از طرفی اگه بازیگری مثل لزلی نلسون توی فیلم باشه، یه جورایی حس می کنم که مخاطب خودش رو جذب می کنه. حالا چه از سری Nak ed Gun باشه و یا Police Squad و یا فیلم های چارلی شین. در هر صورت یکی از (نگم آرزو) خواسته های سینمایی من این بوده که بیشتر چنین فیلم هایی ساخته بشه و فکر نکنم تو هالیوود امروز خیلی به این موضوع تمرکزی باشه و احتمالاً به دست فراموشی سپرده شده. شاید جامعه سینمابین امروزی دیگه میلی به چنین سبک کمدی ای نداره. هر چه که هست، من گاهی با ریواچ چنین آثاری سعی می کنم مغزم رو خاموش کنم و فقط بخندم و لذت ببرم.

عمر فیلم همچنان بعد از چند دهه خوبه و میشه به کمدی فیلم خندید؛ گرچه همونطوری که گفتم باید مغز رو خاموش کنید و خیلی دنبال ایرادگیری نباشید و بعد، اونجوری می تونید حسابی به شوخی های لحظه ای فیلم بخندید و خوش باشید. خصوصاً دیدنش با یه شخص و اشخاص دیگه می تونه حسابی سرگرم کننده و باحال باشه. من این بار هم از دیدن فیلم لذت بردم و شرط می بندم بار بعدی هم برای ریواچش خواهم داشت.

شوخی های ریز و کلامی و دیالوگی فیلم هر لحظه رخ میده و چشم روی هم بذارید، یکیش رو از دست میدید، یه جورایی دلم می خواد فکر کنم که سعی شده عمداً توی هر صحنه کمدی ببینیم و اینطور نباشه که صحنه ای بدون کمدی پیش بره. که خوبه و آره، جالبه ولی لزوماً اجباری نیست که حتماً هر صحنه یک فیلم کمدی مملو از خنده و یا تلاش برای خندوندن مخاطب باشه. در هر صورت، بازی ها رو دوست دارم، بازی های سکانسی و نحوه پیشروی داستان و شخصیت های عجق وجقی که توی هواپیما حضور دارن و اتفاقاتی که بهت آور هستن و انتظارشون نمیره. فیلم خیلی بامزه و سرخوش کننده ایه. (7.5/10)

My Movie Challenge - 24 - Casualties of War

My Movie Challenge - 24 - Casualties of War - 1989

تاریخ تماشا : 1403/03/30

ساعت تماشا : 08:00 الی 11:00

ابتدای فیلم خیلی برام گیرا و ملموس پیش نرفت ولی تو ادامه و بعد از عبور از نیمه اول، کم کم حس و حال فیلم رو بیشتر درک کردم و به نظرم فیلم تونسته بود چهره هولناک جنگ ویتنام و جنگ به طور کلی رو به خوبی نشون بده. یعنی در واقع نگاه بخصوصی به حواشی جنگ داشت و می خواست چیز متفاوتی رو نشون بده که تو این راه موفق شده بود و به هدفش رسیده بود. احساس همذات پنداری و انسان دوستی رو به خوبی تونسته بود به مخاطب القا کنه و این چیز خوبی بود.

نکته اصلی برای من دیدن بازی شان پن بود که از ابتدا هم واسه دیدن اون سراغ این فیلم رفتم ولی از دیدن بازیش کمی مایوس شدم؛ حس کردم با گرفتن یک گویش و نوع گفتار بخصوص، حس و حالی مصنوعی پیدا کرده بود و اصلا نتونستم با شخصیتش ارتباط بگیرم. نمی دونم چرا تصور شده که این نوع بیان می تونه برای بیننده خوشایند باشه و یا شخصیت اون رو کمی بی رحم تر نشون بده ولی به نظر من می شد از نوع گفتار عادی پن استفاده کرد و شخصیت رو بهتر نشون داد. بهرحال جدا از این قضیه، بهرحال حضور پن یک وزنه خوب واسه فیلم بود و بهتر از اون، شخصیت اول فیلم، مایکل جی فاکس قبل از مبتلا شدن به اون بیماری ناخوشایندش، اینجا عالی بازی کرده بود و احساس و شفقت  زیبایی از یک انسان واقعی رو به نمایش کشیده بود. با دیدن نوع بازیش کمی افسوس می خورم که دچار پارکینسون شده و نتونست اونطور که باید در عرصه سینما فعال باشه.

در هر صورت، فیلم می تونست خیلی بهتر باشه ولی در نوع خودش ارزش یکبار دیدن رو داشت و از اینکه اون رو توی لیست تماشای خودم داشتم ناراضی نیستم. (6/10)

My Movie Challenge - 23 - The history of violence

My Movie Challenge - 23 - The history of violence - 2005

تاریخ تماشا : 1403/03/29

ساعت تماشا : 08:00 الی 10:00

در راستای بیشتر دیدن از اد هریس، این فیلم حقیقتا گزینه خوبی بود و انتظار نداشتم اینقدر ازش لذت ببرم. داستان فوق العاده ساده در عین حال جذاب و پر کشش، همون چیزی که دلم می خواست ببینم. ناخودآگاه من رو یاد تجربه قبلیم از اد هریس یعنی فیلم State of grace انداخت که واقعا فیلم خوبی بود. و کلا هریس زاده شده برای نقش های منفی؛ هر چقدر اون رو توی چنین نقشی ببینم ازش خسته نمیشم و جذبه خاصی توی یک نقش منفی داره. اینجا هم واقعا از دیدن بازیش لذت بردم و به نظرم کارش درخور تحسین بود. نوع حضورش، تن صداش و بطور کلی هر چیزی که توی بازیگری ارائه‌ میده، عالیه.

بجز اد، ویگو مورتنسن هم حضور جذابی در نقش اول فیلم داشت؛ به شخصیت جویی کاملا می خورد و تونسته بود به خوبی قالب های شخصیتی که بهش واگذار شده بود رو به خوبی سویچ کنه و نشون بده که قابلیت بازی وسیعی درون خودش داره. ماریا بلو، نقش مقابلش رو یادم نمیاد جایی دیده باشم ولی اینجا مکمل خیلی خوبی واسه ویگو بود و به نظرم کلا از لحاظ انتخاب بازیگر، فیلم موفقی رو شاهد بودم و در کنارش نحوه پیشروی داستان و پایان بندی کار در نوع خودش جالب توجه بود. 

روی هم رفته انتخاب خیلی خوبی واسه سرگرم شدن بود و شاید حتی میل به ریواچ هم نسبت بهش داشته باشم. چیزی که برام مشخصه اینه که نسبت به دیدن باقی فیلم های اد هریس شوق زیادی دارم و حتما بزودی اینکار رو خواهم کرد. (7.5/10)