نگاهی به انیمه Koi wa Ameagari no You ni

[نگاهی به انیمه Koi wa Ameagari no You ni]

چه باید کرد با عشقی غریب و ناملموس؟!

از عشق سخن گفتن با انیمه (انیمیشن ژاپنی) «بعد از باران» (Koi wa Ameagari no You ni) چه شاعرانه ست؛ چه دلبرانه ست و همچنین، چه واقع گرایانه ست! شاید صحبت از عشقی نامتعارف و توصیف اون به عنوان یک عشق واقع گرایانه کمی نامعمول و نامعقول به نظر برسه ولی خب یک لحظه پای سوژه اثر و دیدگاه اولیه کار وقت بذارید و فکر کنید با چه اثری روبرو هستید؟!  کل این انیمیشن با محتوایی نامتعارف به ما معرفی شده و طبیعیه که ما هم بخوایم اون رو از نگاهی تازه و دیدی روشن و باز از نظر بگذرونیم. بهرحال ما پا به دنیای این اثر گذاشتیم و حالا باید ببینیم می تونیم افکارمون رو با این دنیا تطابق بدیم یا که خیر!

برای شرح داستان این انیمه به یک جمله بیشتر نیاز ندارید : «دختری جوان که عاشق مردی میانسال میشه!»

و این تک جمله می تونه به هزاران جمله بلند و پاراگرافی مرتبط تقسیم بشه؛ چرا که انیمه به خوبی خوب دل مخاطب خودش رو بدست میاره، جملات رو در ذهن مخاطبش خلق می کنه و ما رو به این فکر وامیداره که چه راحت میشه از سوژه ای زشت تلقی شده از دیدگاه اجتماع یک اثر هنری و ادبی زیبا اقتباس کرد. فراموش نکنیم که زشتی ها چیزهایی هستند که ما انسان ها خودمون بهشون «نه» گفتیم و اونا رو در زندگی هامون ممنوعه اعلام کردیم و کاری که این انیمه انجام میده زدن تلنگری به ماست؛ به تفکر ما و بازی با این ایده که شاید تمام زشتی ها و تمام خواسته های نامعمول چیز بدی نباشند و شاید اگر با نگاه درستی به اون زشتی نگاه کنیم، زیبای جایی در ذهنمون پیدا کنه و اصل و حقیقت ماجرا این باشه که ما با یک لحظه دلپذیر روبرو هستیم و نه یک فرجام ناخوشایند.

رابطه بین دو کارکتر، زوج اصلی این اثر بسیار بالغانه و باب میل افق می گیره؛ تو حین دیدن این اثر شما به این فکر نمی کنید و وسواس ندارید که چرا این دو کارکتر زودتر به هم نمی رسند؛ بلکه از مسیر لذت می برید و به اینکه جرعه جرعه و قدم به قدم با زوج اصلی داستان در این قالب شاعرانه گام برمی دارید دلخوشید. و بدونید که این احساس، احساسی فوق العاده خوبه. وقتی این احساس بهتر میشه که فاکتورهای دیگه ای جهت بهتر و پرثمر کردن اثر از راه برسند؛ مثل موسیقی دلگرم کننده اثر که من رو نسبت به دیدن هر قسمت بیشتر مشتاق می کرد و مثل چیدمان صحنه و همچنین شخصیت پردازی بی نهایت لطیف در عین داشتن داستانی مردد کننده.

روی هم رفته، تجربه دیدن Koi wa Ameagari no You ni تجربه ای به دور از کلیشه و با حس و حالی دل انگیز برای من بود و با اینکه هر فصل انیمه های زیادی رو می بینم ولی حس می کنم این انیمه به راحتی جز بهترین های چند فصل اخیرم قرار می گیره و هر وقت اسمش رو بشنوم لبخندی روی لبم نقش می بنده. و کیه که از لبخند زدن بدش بیاد؟!

Slam Dunk - Anime review

Slam Dunk

سه روزه 60 قسمت پیش رفتم .. عالیــــه!

من با کارهای ورزشی رابطه خوبی دارم؛ حالا چه دیدن اونا باشه و چه ترجمه کردنشون. و اصلاً دلیل اینه بعضی از کارهای ترجمه من ورزشیه اینه که در حین ترجمه می تونم بیشتر با یه کار ورزشی وقت بگذرونم، انس بگیرم و واسم عزیزتر میشه. اما در این بین به عنوان یک ورزشی بین همیشه از اینکه انیمه بزرگی مثل Slam Dunk رو هنوز ندیده بودم افسوس می خوردم و دنبال وقت و زمانی بودم که از راه برسه و انیمه رو ماراتون بزنم. که حالا این اتفاق افتاد و به سراغش رفتم.

فکر نمی کنم چیزی درون انیمه بوده باشه که دلم رو زده باشه. تقریباً همه چیزشُ دوست داشتم؛ از کارکترها و شخصیت اصلی و جالبی مثل «ساکوراگی» و اخلاق خشن و خاصی که داشت گرفته تا حریفان، مربیان و حتی کارکترهایی فرعی مثل دخترایی که «روکاوا» رو تشویق می کردند و سوژه خنده خوبی بودند. آمم .. حالا که بهش فکر می کنم شاید .. شاید گه گاهی به این فکر کردم که چرا جریان عشق «هاروکو» به روکاوا اینقدر ادامه پیدا می کنه و چرا بالاخره تلنگر رابطه بین اون و ساکوراگی زده نمیشه. که حالا چنین چیزی تو کارهای ورزشی رایجه و زیاد اهمیتی نداره. بیننده می تونه باهاش کنار بیاد و از خیر توجه کردن بهش بگذره.

اما دیدن اینکه چطور تیم شوهوکو به تکامل رسید و چطور عضوی بعد از عضو دیگری به تیم ملحق میشد واسم جذاب بود؛ بک گراند و چهره خوبی به کارکترها بخشیده میشد و هر کدوم به نوع خوبی وارد ذهن مخاطب میشدند که این باعث میشد بعد از پا گذاشتن به زمین مسابقه با تمام دل موفقیت تیم شوهوکو رو طلب کنیم و یک دل باهاشون به پیش بریم. و وای که چقدر مسابقات این انیمه لذت بخش و هیجان انگیز بودند. هر مسابقه بهتر و هیجان انگیزتر از قبلی، هر مسابقه حساس تر از مسابقه قبلی و همراه با اتفاقاتی غیرمنتظره .. چه کمدی و چه جدی و درگیر کننده.

به نکات خوب دیگه میشه اشارات زیادی کرد؛ مثلاً موسیقی که چه در حین مسابقه (موسیقی متن) و چه OP , ED ، همه جالب توجه بودند و من فکر می کنم واسه کسی که تازه انیمه رو می بینه بعضی ترک ها به مرور زمان می تونن به راحتی به ترک هایی خاطرانگیز تبدیل بشند. یا نکته خوب دیگه ای که دوست دارم بهش اشاره کنم، حواشیِ انیمه ست .. اینکه چقدر روی فضای لات و لات وارانه کارکترها مانور می دادیم و حتی انیمه بعضی جاها جنبه جدی و دراماتیکی پیدا می کرد. مثلاً جریانات دعواهای بین کارکترهای انیمه، تتسوئو و یا میتسویی که با ورودشون آرک خیلی خوبی رو ساختن و یا دخالتی که ساکوراگی در داستان این آرک داشت و بعد از اون اتفاقاتی که تو باشگاه مدرسه بین این کارکترها افتاد (که یکی از بهترین آرک های انیمه بود) و چند اپیزودی رو صرف رسیدن و حل کردن اون وضعیت ناجور کردیم.

گفتنی ها زیاده ولی در نهایت، تصورم اینه که انیمه هر جور تموم بشه بازم در خاطر من به عنوان یک انیمه Must See باقی می مونه و ارزش دیده شدنُ داره. بسیار از دیدنش راضی هستم و به هر کسی که با کارهای ورزشی میونه خوبی داره دیدن اونو توصیه می کنم. اگه بتونید با طراحی زمخت و کلاسیک اثر کنار بیاید دیگه هیچ چیزی نیست که بتونه جلوی لذت بردنتون از فضای این انیمه رو بگیره.


پ ن : هر چقدر سعی می کنم خلاصه ش کنم ولی بازم دلم می خواد از آکاگی و ابهتش حرف بزنم، یا از مربی تیم که رفتار آروم و خنده داری داشت و تقابلش با ساکوراگی همیشه بامزه میشه، یا از Unbelievable گفتن های هیکوئیچی ( )، رفقای باحال ساکوراگی که مکمل خوبی واسه اون بودن، خودِ ساکوراگی که بارها میشه بهش برگشت و ازش حرف زد و اینکه فکر می کنم در بین کارکترهایی که تا به حال از انیمه های ورزشی دیدم یه کارکتر تک و فوق العاده متفاوته و وقتی کارکتر اصلی در این حد خوب باشه بیننده به راحتی مجذوب کار میشه.

Kino no Tabi: The Beautiful World

Kino no Tabi: The Beautiful World

سال ها بود که دوست داشتم این انیمه رو ببینم؛ بارها کاورش رو دیده بودم و نسبت به اینکه این انیمه چطور اثری هست کنجکاو بودم و بالاخره فرصت دیدنش پیش اومد. تایید شدن انیمه جدیدی واسه ناول این کار بهونه خیلی خوبی بود تا من دوباره به یاد دیدن این انیمه بیافتم و به سراغ دیدنش برم. و حالا بعد از دیدن انیمه باید بگم که حقیقتاً واسه دیدن انیمه جدید اثر هیجان دارم .. می تونم ببینم که چه انیمه دل پذیر و پر از جذبه ای میشه و به شما هم توصیه می کنم برای آماده شدن و رفتن به سراغ اون انیمه سری Kino no Tabi رو امتحان کنید ... ارزششُ داره.

اما یه کوچولو درباره انیمه ...

حس و حال حاکم بر انیمه من رو به یاد انیمه هایی مثل Natsume Yuujinchou یا Mushishi میندازه که این حقیقتاً چیز خوبیه. فضای ملایمی داره که کسل کننده نمیشه و ذهن مخاطب رو به هر شکلی تحریک می کنه و با خودش بهمراه "کینو"، شخصیت اول داستان به دل سفر میبره؛ سفرهایی که یکی بعد از دیگری ادامه پیدا می کنند و انسان های عجیب و غریب و سناریوهای ناخوشایندی رو هم به چشم می بینیم. درس هایی گرفته میشه و حرف از اما و اگرهایی به میون آورده میشه. و تو این بین شما به راحتی می تونید با کینو و موتور سخنگویی که داره انس بگیرید. من همیشه به این اعتقاد داشتم که وقتی انیمه یا اثری عوامل کمتری داشته باشه نزدیک شدن بهش کار ساده تریه و اینجا مثال و نمونه عالی این اعتقاد رو می تونید تجربه کنید.

و نه! انیمه تماماً تو فضای ملایم سیر نمی کنه. حتی جایی پا به میدان جنگ گلادیاتورها میذاریم و صحنه های اکشن خوبی رو هم می بینیم. اینم نکته دیگه ای واسه مد نظر قرار داشتنه که با یک انیمه با ریتمی ساده روبرو نیستید.

+ هنوز پایان بندی رو ندیدم.

3 قسمت دیگه باقی مونده ولی خیلی بعید می دونم در انتها از تصمیمم برای دیدن این اثر پشیمون بشم!

چند شات از فضای انیمه :

Full Metal Panic

Full Metal Panic

از اونجایی که فصل جدید سری واسه پاییز 2017 تایید شده و چندین سری داره، تصمیم گرفتم امتحانش کنم و چون آخرین رباتی هایی که دیدم زیاد به دلم خوش نیومده بودن انتظارات بالایی نداشتم ولی انیمه خوب تونست من رو درگیر خودش کنه؛ تا انتها دیدم و راضی بودم .. در حدی که بخوام باقی سری رو ببینم.

با خوبی هایی که از انیمه دیدم می تونم درک کنم چطور تونسته الگوی مناسبی برای کارهای رباتی بعد از خودش باشه. با توجه به سال ساختی که داره از لحاظ گرافیکی، طراحی ربات ها و صحنه های اکشن در سطح خوبی قرار داشت. طراحی کارکترهای اصلی رو هم خیلی دوست داشتم؛ کانامه، تسا، ساگارا، گارون، مائو و ... همه واسم جذبه ای خاص داشتن و سوال بزرگی که الان ذهنم رو به خودش مشغول کرده اینه که تو سری جدید با گرافیک امروزی چهره این کارکترها رو چطور امروزی می کنند؟! یه جورایی اون حس و حال گرافیک قدیمی به دلم نشسته و دلم نمی خواد اون ذهنیت خراب بشه. اما جدا از این ترس فعلاً دیدن دو سری دیگه از انیمه رو تو لیست دیدن میذارم و اونجا هم این دیدگاهم رو بررسی می کنم. شاید به مرور زمان دگرگونی گرافیکی واسم ملموس شد و باهاش کنار اومدم.

از بین دخترهای انیمه تسا رو بیشتر دوست داشتم .. نازنین بود. کانامه هم کارکتر خوبی بود و میشد باهاش کنار اومد .. حداقل زیاد دست بزن نداشت و از اونجایی که می دونم تمرکز اصلی انیمه روی تسا نخواهد بود از الان خودمُ آماده می کنم. از طرفی می دونم تسا لحظه های مختص خودش رو دریافت می کنه. مائو هم چند اپیزود خوش درخشید و یه جاهایی هم من رو به یاد ریوی از Black Lagoon انداخت که نکته خوبی بود. ساگارا کمی تکلیف خنگیش مشخص نبود .. گاهی عجیب خنگ میزد و گاهی هوشیار میشد. امیدوارم در ادامه ساگارا خصوصیات با ثبات تری به خودش بگیره.

اوه .. و تا فراموش نکردم بگم OP انیمه خیلی خوب بود. قشنگ میشد احساس نوستالژیکی ازش احساس کرد. خصوصاً تو این صحنه :



روی هم رفته از انیمه خوشم اومد .. باید ببینم دو سری دیگه چطور هستن.

+

چند شات مختلف :

Sora No Woto

Sora No Woto

داستان : دختری به نام کوناتا به دنبال شیپورچی شدن به یک جوخه کوچک نظامی در شهری دور افتاده ملحق میشه و قصد تعلیم دیدن در اونجا رو داره.

اولین نکته ای که خود به خود توجه من رو به خودش جلب کرد نوع طراحی کارکتر انیمه بود که بطرز جالبی به انیمه K-On شباهت داشت؛ این وقتی جالب تر میشه که متوجه میشید این انیمه زیاد با K-On شباهتی نداره .. خب، شاید یه مقدار از لحاظ برش بودن و گاهی! ولی بجز اون و هر چه انیمه جلوتر میره تفاوت ها بیشتر محرز میشن. و همین باعث میشه که دیدن گرافیکی این چنینی برای بار دوم، اینبار در یک فضای متفاوت به دل مخاطب بنشینه. پس از لحاظ طراحی کارکتر یه نکته خوب برای چک کردن خواهید داشت و اگه از طرفداران K-On هستید میشه این رو عاملی مجذوب کننده برای کار در نظر گرفت.

داستان بیشتر اپیزودیک دنبال میشه ولی فضای ساکت و مخوفی داره؛ با اینکه در حین انیمه برش زندگی وار و ملایم پیش میریم ولی همش احساس میشه قراره اتفاق بدی بیافته و قراره این سکوت ناگهان با صدای یک بنگ شکسته بشه و جریان جالب و دراماتیک بشه. و بعد تو میونه راه با خودت میگی "نه، چنین اتفاقی نمی افته و بهش نمی خوره" و جالب اینه که خلاف این موضوع رخ میده و گاه پیش میاد که فضا دراماتیک بشه و از این لحاظ انیمه به خوبی غیرمنتظره عمل می کنه. بار درام خوبی به انیمه حاکم میشه و خصوصاً تو نیمه دوم بهتر این موضوع به رخ کشیده میشه که به شخصه با دیدن اپیزودهای اول کمتر فکرشُ می کردم که به چنین سرانجامی برسیم.

موسیقی یکی از بهترین نکات انیمه (اگه بهترین نبوده باشه) بود؛ به حدی خوب بود که من وقتی به اپیزود 7-8 رسیدم OST انیمه رو دانلود شده کنار خودم داشتم و منتظر تمام شدن انیمه و گوش سپردن بهش بودم. حالا چه در دل انیمه و ترامپت زدن کارکترها (Amazing Grace ای که به زیبایی هر چه تمام تر به داستان ربط داده شده بود و نواخته میشد.) و چه خودِ موسیقی متن انیمه که به تلخ و شیرین بودن دنیای انیمه کمک زیادی می کرد. عنصرهای وجودی انیمه به بهتر به دل نشستن انیمه کمک بسیاری می کرد .. همون سکوتی که ازش حرف زدم .. همون دور افتاده بودن شهر، همون تو دل کوه ترامپت به دست بودن و البته حس جنگی که انسان های این انیمه رو در بر گرفته. اینها باعث میشد علاوه بر لطافتی که در انیمه به چشم می خوره نوای موسیقی کار تاثیرگذار تر بشه و سطح کیفی انیمه بیشتر از یک انیمه معمولی به نظر برسه.

کارکترها زیاد نبودن و با همه شون میشد ارتباط برقرار کرد .. یکی از نکاتی که من دوست دارم تو انیمه ها ببینم، داشتن تعداد کارکترهای پایین و تمرکز خوب داشتن به همون کارکترهاست که این انیمه از این لحاظ عالی بود؛ کارکترهای اصلی در حد 10-11 اپیزود تمرکز بزرگی داشتند و روی هر کدوم به خوبی مانور داده شد و از هر کدوم حرف زده شد. کاری که در بعضی انیمه های امروزی رعایت نمیشه و همین جابجا شدن بین کارکترهای فرعیِ زیاد باعث آسیب دیدن انیمه مورد نظر میشه ولی در اینجا انسجام خوبی از این لحاظ داشتیم. و البته نوع طراحی چهره اونا هم یه نکته خوب دیگه بود که بهش اشاره کردم و اون برای من حکم خوبی در دلنشین تر شدن خصوصیات اخلاقی و رفتاری کارکترهای انیمه داشت.

روی هم رفته ... از دیدن کار راضی بودم.

دلم می خواست کمی بیشتر باهاش انس بگیرم و فکر می کنم شاید این اتفاق به مرور زمان بیافته و عمر انیمه رو خوب می بینم؛ اینکه در طول سال های بعد وقتی به گذشته و این انیمه نگاه کنم چهره مثبت و خوبی رو به خاطر میارم که اگه این نکته از همین زمان دیدن انیمه به ذهن شما برسه قطعاً چیز خاصی رو در دنیای انیمه احساس کردید که به دل شما نزدیک بوده. Sora No Woto برای من اون چیز خاص رو داشت و احتمالاً بتونه جز لیست کارهای پیشنهادی من به دیگران بره و بتونم بخوبی ازش به عنوان "یک انیمه کمتر دیده شده" (Hidden Gem) حرف بزنم .. و بگم که می تونید بهش فرصتی برای دیده شدن بدید.

Some thoughts on Summer 2016 - Anime

Some thoughts on Summer 2016 - Anime

یه فصل فوق العاده رو پشت سر گذاشتیم. از من بپرسید تنها بخاطر Amanchu هم که شده، این فصل رو عالی می دونم. یکی از محبوب ترین انیمه های تمام دوران خودم رو به چشم دیدم و می دونم که تاثیر اون روی نگاهم به دنیای انیمه عمیق خواهد بود. مدتها بود که چشم انتظار چنین انیمه ای بودم و این کار به خوبی تونست با روح و روان من سازگار باشه و هر هفته خوشی رو به دل من بیاره.

[ + ]

اما جدا از اون :

نظر من درباره انیمه های فصل تابستان 2016 (در تاپیک معرفی پاییز هم اشاره کردم):

احساس می کنم حق اینه که صحبت درباره تابستان رو با اشاره به ReLIFE شروع کنیم! انیمه ای که به حالت سریالای شبکه استریم معروف آمریکایی نتفلکس بصورت یکجا منتشر شد و تو همون هفته های اول ما رو غافلگیر کرد. یه داستان درگیر کننده بهمراه شخصیت پردازی بسیار تاثیرگذار؛ اینها از خوبی های راحت دیده شده درون این انیمه به شمار میرفتند. شاید بخاطر یهویی ریلیز شدن انیمه بعضی از شما اونُ ندیده باشید و توصیه من اینه که اگه فکر میکنید بهترین انیمه های تابستان رو دیدید و ReLIFE رو گوشه ای گذاشتید که خاک بخوره، بهتره دست از این تفکر بردارید و به دیدن اون انیمه مشغول بشید .. مطمئناً سرگرم میشید. Taboo-Tattoo یه کار اکشن از استودیوی J.C.Staff بود که برخلاف فضای ملایم اخیر استودیو جنبه اکشن خوبی گرفته بود و برخی صحنه های اکشن کار در محفل های انیمه ای موضوع خوبی برای بحث شده بودند. شاید از لحاظ داستانی ضعف هایی دیده شد و اون چیز ایده آل نبود ولی مخاطبین سری به اندازه کافی زیاد بودند که بشه اونُ انیمه ای خوب دونست. Shokugeki no Souma: Ni no Sara از همون اپیزودهای اول ترس "با عجله پیش رفتن داستان" رو به دل همه انداخت .. مانگا خون ها از ضعف پرداخت بیشتر به صحنه ها و چپترهای مانگا حرف میزدند ولی در کنار این موضوعات، نمیشد از زیبایی های انیمه حرف نزد؛ مسابقات بسیار هیجان انگیزی رو به چشم دیدیم؛ ظرف هایی که پر از غذاهای متنوع شد و داورهایی که با چشیدن طعم هر غذا لباس های خودشونُ پاره پاره شده دیدن! Mob Psycho 100 حتی قبل از شروع فصل هم یکی از بهترین های فصل لقب گرفته بود و این فشار، فشاری نیست که هر انیمه ای بتونه زیر اون دوام بیاره. ولی خب، وقتی اسم جناب ONE ، مانگاکای خوش نام One Punch Man پشت اثر باشه فشارها معنی ندارند و زیبایی داستان خودشُ به رخ می کشه! انیمه سیر صعودی خیلی خوبی داشت و نیمه دوم طوفانی به پیش رفت! Tales of Zestiria the X یک عالم فانتزی خوب رو به تصویر کشید؛ گاهی گنگ به چشم میرسید ولی روی هم رفته میشه جلوه های تصویری انیمه رو اونقدر خوب دید که به سراغ دیدنش رفت و سعی کرد از دیدن اثر لذت برد. Orange ، فکر کنم عشق روزای گرم تابستونی خیلی از ماها همین Orange بود؛ چه احساسی و چه با حس و حال به دنیایی از ترس فرو رفتیم .. ترسی شیرین از ابراز علاقه به فرد موردعلاقمون، ترسی تلخ از اینکه بلایی بد بر سر فرد موردعلاقمون بیاد، ترس از کمتر بودن با دوستان خود و ... Orange یک انیمه با طراوت، عاشقانه و دلچسب بود.

Amaama to Inazuma کیه که دنیای شیرین این انیمه رو فراموش کنه؟! همراه شدن هفتگی با سوموگی و عشقی که به غذاهای خوشمزه داشت، اون اوپنینگ پف پفی، خوک های بامزه سوموگی و یه عالمه لحظات کودکانه و معصومانه زیبا که در این انیمه برای التیام بخشیدن هر چه بیشتر روح ما گنجونده شده بودند و چه استقبال خوبی هم از این انیمه به عمل اومد. کافی بود هر هفته به تاپیک های نقد این انیمه سر بزنید و ببینید که انیمه دوست ها چه عشقی به این انیمه میورزند. Handa-kun انیمه ای بود که یکی دیگه از فشارهای خاص فصلی روی دوشش احساس میشد؛ اینکه از سری Barakamon چطور به چنین سری کمدی منتقل میشدیم خیلی مهم بود .. رفتن از یک فضای آروم به یک فضای تند دبیرستانی و اغراق آمیز مدرسه ای! من فکر میکنم Handa-kun روندی صعودی داشت و در نهایت تونست قالب کلی خودش رو به مخاطبین بشناسونه. Kono Bijutsubu ni wa Mondai ga Aru یک فضای باشگاهی سرگرم کننده و یک پسر کاملاً خارج از باغ (!) ، من یکی وقتی به این انیمه فکر می کنم اون دست تکون دادن های اوپنینگ انیمه رو بخاطر میارم و خب، فکر می کنم بطور کلی اثر سرگرم کننده ای بود و هر هفته یه زنگ تفریح لذت بخش محسوب میشد. Masou Gakuen HxH یکی از ایچی های خوب چند وقت اخیر بود .. سوژه کاملاً کلیشه ای و تکراری ولی فضای انیمه برای یک ایچی دوست ایده آل به نظر میرسید .. کارکترهای دختر انیمه تمایز خوبی داشتند و ... هیچ! همین .. یک ایچی خوب! New Game یکی از کارهای موفق چند فصل اخیر استودیوی Doga Kobo بود؛ استودیویی که همیشه در ساخت برش زندگی موفق عمل می کنه و من یکی که از همون ابتدای فصل چشم انتظار دیدن کار بودم. فکر می کنم طراحی کارکتر زیبایی داشتیم و انیمیشن مثل همیشه خوب خودش رو به رخ می کشید .. و روی هم رفته یک برش زندگی دلپذیر رو از این استودیو شاهد بودیم.

Berserk گفتن از انیمه برسرک جدید آنچنان وقتی نمیبره! همه با جریان آشناییم .. اثری شاهکار رو طلب می کردیم، با انیمیشنی زیبا ولی بعد اثری قصابی شده از لحاظ داستانی و گرافیکی ضایع رو به چشم دیدیم! و البته فصل جدید انیمه برای بهار تایید شده که باید دید جریان به کجا می انجامه. گفته میشه گرافیک قراره بهتر بشه ... باید نشست و دید! Days یه انیمه فوتبالی کند ولی خوب بود ... کند از این لحاظ که برای رشد کارکترها هنوز نیاز به وقت داریم ولی مطمئن باشید در پاییز، Days جز بهترین ها خواهد بود؛ کم کم انیمه داره اوج می گیره و به پاییز رسیدن مساوی میشه با رسیدن لحظات هیجان انگیز فوتبالی! Arslan Senki: Fuujin Ranbu با 8 قسمت به طرز نسبتاً مناسبی به پایان رسید و هنوز خبری مبنی بر ساخت ادامه کار به گوش نرسیده! امیدها پابرجاست ولی خب در مورد خود سری جدید میشه گفت که لحظات غافلگیر کننده و خوبی داشتیم که این سری 8 قسمتی رو با ارزش می کنند. Amanchu انیمه ای بود که طرفداران ژانر برش زندگی امیدهای فراوانی به اون داشتند و نتیجه بهتر از اونی شد که ما فکر می کردیم؛ دلبستگی در برابر این انیمه به سادگی اتفاق افتاد و میشد با دلی گرم با انیمه و کارکترهای اون انس گرفت! ساتو جونیچی، ابرکارگردان ژانر برش بار دیگه ثابت کرد که چه لمس ظریفی در ساخت انیمه های برش زندگی داره و تونست مانگای خانم آمانو کوزوئه رو به زیبایی به تصویر بکشه. Love Live! Sunshine ادامه ای زیبا بر سری Love Live بود؛ اینبار کارکترهایی جدید .. ترسی که به دل هواداران انیمه افتاده بود، نگرفتن کار و خوب از آب در نیومدن اون بود و حالا بعد از گذشت پخش این انیمه میشه با اطمینان گفت که اون ترس، ترسی بیخود بود و باید منتظر فصل های بعد Love Live! Sunshine بود .. من به شما تضمین میدم که فصل بعد این انیمه در راهه! محاله که استودیوی Sunrise چنین پروژه محبوبی رو نیمه کاره رها کنه .. این خط و این هم نشون!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>



/////////////////////////////

در حاشیه :




- بهترین انیمه فصل برای من : Amanchu ، Love Live! Sunshine
- رده های بعدی بهترین انیمه ها برای من : Shokugeki no Souma: Ni no Sara ، Orange ، New Game ، Handa-kun ، Amaama to Inazuma
- بهترین سورپرایز فصل برای من : ReLIFE
- انیمه‌ای با محبوبیت خاص درون ذهنم : Amanchu ، [که وارد 10 انیمه برتر تمام دورانم شد.]
- بهترین موسیقی متن فصل : Amanchu
- بدترین موسیقی متن فصل : انیمه خاصی تو این زمینه نداشتیم!
- نا امید کننده ترین انیمه فصل برای من : Berserk ، Battery
- تعداد انیمه‌های دراپی این فصلم : 16 انیمه. (یکی بیشتر از فصل قبل)
- تعداد انیمه هایی که تا آخر دنبال کردم : 14 انیمه. (یکی کمتر از فصل قبل)




>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


بهترین کارکترهای مرد فصل تابستان :


1- Handa - Handa-Kun
کارکتری که در دنیای منفی بافی خودش غرق بود و همین بار کمدی کل انیمه رو روی دوش اون گذاشته بود.




2- Souma Yukihira - Shokugeki no Souma: Ni no Sara
یوکیهیرا همیشه جذبه خاصی بین کارکترهای فصل خواهد داشت. من فکر می کنم این فصل هم در سطح مناسبی ظاهر شد.




3- Akane Tsutsui - Handa-Kun
یه کارکتر لات و باحال! در مقابل رفتار هاندا بهترین عکس العمل ها رو داشت!




4- Hisahito Mizuki - DAYS
چند اپیزود اخیر حسابی منُ مجذوب خودش کرد.




5- Hayama Akira - Shokugeki no Souma: Ni no Sara
یه رقیب عالی برای یوکیهیرا بود و از حضورش تو این فصل بسیار راضی بودم.




6- Hiroto Suwa - Orange
یه دوست عالی! و یه همراه خوب واسه ناهو ... !



+

و ... اشاره افتخاری به گربه برتر فصل :

Aria - Amanchu
گربه ای که 10 قسمت به نام مشاور چا شناخته میشد .. از قضا معلوم شد اسمش "آریا" ست.
هم اسم محبوب ترین انیمه تمام دوران من!!



//////////////////////////////////////////


بهترین کارکترهای زن فصل تابستان :


1- Pikari - Amanchu
یه موجود بی نهایت دوست داشتنی! عاشقش بودم .. همه جوره!








2- Hanamaru Kunikida - Love Live
به راحتی یکی از محبوب ترین کارکترهای چند فصل اخیر من! فقط حیف که حریف سرسختی مثل پیکاری داشت!






3- Teko - Amanchu
لطافتی که تکو به انیمه می بخشید مثال زدنی بود .. فوق العاده نازنین.






4- Ruby Kurosawa - Love Live
یکی از کاوایی ترین دخترای انیمه ای که من تا بحال دیدم. حتی نوع حرف زدنش هم دل آدمُ میبرد.






5- Riko Sakurauchi - Love Live
ریکو لحظات منحصر بفرد و زیبایی داشت. (من تمام دخترای لاو لایو رو دوست دارم، پس بقیه رو دیگه لیست نمی کنم! )





6- Alice Nakiri - Shokugeki no Souma: Ni no Sara
حیف که حضورش کم بود ولی انصافاً یکی از زیباترین دختران فصل بود و از حضور چند اپیزودیش لذت تمام بردم.




7- Mato Katori - Amanchu
سنسی به این خوبی کی دیده؟ هم میمیک های کمدی و هم میمیک های جدی و دلگرم کننده .. حرف نداشت.




8- Hifumi Takimoto - New Game
به اعتقاد خیلی ها بهترین دختر انیمه بود و منم به همین نظرم!




9- Tsumugi Inuzuka - Amaama to Inazuma
وای از دست این دختر کوچولوی تو دل برو.




10- Ai - Amanchu
جا داشت کمی بیشتر به چشم بیاد ولی همین مقدار هم مکمل خوبی واسه تکو و پیکاری بود.






11- Naho Takamiya - Orange
خاصیت معصومانه جالبی تو چهره و رفتار کارکترش بود که اونُ دوست داشتم.




12- Kou Yagami - New Game
از اون کارکترهایی که خوب خودش رو تو یه انیمه نشون میده .. حضور خنده دار، خجالت زده و ... دوسش داشتم.




13- Rena Kariu - ReLIFE
یه مقدار حضور ذهنم کم شده ولی زمان دیدن انیمه حسابی ازش خوشم اومده بود.



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

بهترین OP های فصل (به ترتیب) از نظر من :


Love Live! Sunshine
[ریتم زیبا، رقص باحال، آواز جالب .. این OP همه چز داشت.]




Amanchu
[یه شروع دل انگیز برای ورود به دنیای غواصی!]




Amaama to Inazuma
[یه عالم کودکانه و آماده سازی محشر واسه دیدن انیمه ای معصومانه.]




Orange
[هم آهنگ زیبا بود و هم لحظاتی که به تصویر کشیده میشد.]




New Game
[شاد .. شاد .. شااااااد.]




Kono Bijutsubu ni wa Mondai ga Aru
[صرفاً بخاطر همین ریتم دست تکون دادنشون .. هه هه.]



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


بهترین ED های فصل (به ترتیب) از نظر من :


Love Live! Sunshine
[فوق العاده بود .. هم حس کلیف هنگر سنگینی میداد و هم زیبایی درش موج میزد.]




Amanchu
[یک وداع آروم با گربه های انیمه و آهنگی ملایم.]




Handa-kun
[حتی همین دو شات هم می تونه از حس و حال انیمه براتون حرف ها بزنه!]





Amaama to Inazuma
[دوست داشتنی!]

Thirty years ago in Anime

Thirty years ago in Anime

سی سال قبل : بهترین انیمه های سال 1986

با یک نگاه خاص چطورید؟ دوست دارید در عین حضور در مقابل فصل پاییز 2016 با هم گامی به عقب برداریم، به 30 سال قبل بریم و نگاهی به دنیای کلاسیک داشته باشیم؟!

تعداد انیمه هایی که هر سال ساخته و پخش میشن روز به روز در حال افزایشه و صنعت انیمه نسبت به دهه های گذشته پیشرفت شگرفی داشته؛ چه از لحاظ پیدا کردن مخاطبین جدید، راه پیدا کردن به خارج از ژاپن و سرتاسر جهان و چه از لحاظ کیفیت کاری صنعت انیمیشن سازی، پیشرفت های گرافیکی خیره کننده و در عین حال سرگرم کنندگی بالای آثار تولید شده که رضایت طرفداران رو بیشتر از قبل بدست آورده. در حال حاضر به جایی رسیدیم که هر فصل 30 یا حتی گاهی 40 انیمه جدید رو در لیست تولید استودیوهای بزرگ و کوچک انیمه ساز ژاپنی می بینیم؛ انیمه هایی که بازار فروش خوبی دارند و محصولات جانبی زیادی در کنار اونا به فروش رسونده میشه. کارهایی رنگارنگ، با طعم های متنوع و ساخته شده برای ذائقه های متفاوت! اما سوالی که اینجا ما می تونیم در طول یک فصل از خودمون بپرسیم اینه که : ما بعد از تمام شدن فصل اخیر به تماشای دوباره چه تعداد از انیمه هایی که به پایان رسیدند میریم؟ فرصتی برای انجام اینکار داریم یا که خیر! آیا این تفکر در ما وجود داره که باید روند خطیِ روبرو شدن با انیمه های جدید و به فراموشی سپردن انیمه های سابق رو طی بگیریم؟ قطعاً در این بین کارهایی هستند که با وجود گذشت سال ها همچنان در ذهن ما جای با ثباتی پیدا می کنند و جز انیمه های محبوب ما تلقی میشن. ولی هستند انیمه هایی که با وجود نبودن در لیست بهترین کارهای ما، ستایش شده به حساب میان و ممکنه به دلایل مختلف ارزش تماشای دوباره رو داشته باشند .. ارزش صرف کردن وقتی برای دیدن تک تک اپیزودها و دوباره بررسی کردن این موضوع که آیا این انیمه می تونه برای ما گفته هایی داشته باشه یا نه.

نکته اینه که اگه قراره یک انیمه بین فصلی باشیم، باید با این حقیقت روبرو بشیم که ما کمتر وقت و فرصت گذر دوباره به انیمه های فصل قبل رو خواهیم داشت. و البته این مسئله فقط شامل یکی دو فصل اخیر نمیشه بلکه سال های قبل، سال های کلاسیک که ما در مورد انیمه های تولید شده اون سال ها هم کنجکاو هستیم. شاید روزی بخاطر محبوبیت بی نهایت بالای Dragon Ball به دیدن انیمه ای از دهه 80 مشغول بشیم و تک تک اپیزودهای اونُ ببینیم؛ حتی اگر کیفیت انیمیشن کار افتضاح باشه و یا حتی اگر کیفیت صدای کارکترها به دل ما ننشینه ولی باز هم جرات انجام چنین کاری رو داریم و سعی می کنیم با دیدن یک انیمه کلاسیک خوشی هایی رو از دهه های قبل بدست بیاریم و اون لمس قدیمی رو احساس کنیم در نهایت ارجاعات امروزی به اون انیمه معروف رو بهتر از قبل درک کنیم. پس بذارید فعلاً انیمه های معروف پاییزی و جدید رو تو طاقچه بذاریم و به سمت دیگه ای نگاه کنیم : انیمه های کلاسیک و دیگه ای که در سال های دور تولید شدن و میشه بهشون نگاهی انداخت. الماس هایی مخفی که ممکنه ما هیچ وقت حتی اسمی از اونا نشنویم ولی شاید با رفتن به سراغ تماشای اونا لذتی فراتر از لذتی که امروزه از یک انیمه فصلی می بریم به دست بیاریم.

تو این پست قصد داریم به مقاله ای از ANN اشاره کنیم؛ جایی که لیستی از بهترین انیمه های دهه 80 میلادی ژاپن ترتیب داده شده .. دهه ای که به گفته نویسنده مقاله و خیلی از طرفداران انیمه به عنوان "دوره طلایی" شناخته میشده. و حالا که در سال 2016 به سر می بریم، برگشتن به 30 سال قبل و مقایسه کردن کیفیت کاری دو برهه زمانی می تونه نگاهی جالب و سرگرم کننده ای رو برای ما به همراه داشته باشه. ممکنه خیلی از انیمه هایی که اینجا اسم برده میشن حتی به انگلیسی یا فارسی هم برگردونده نشده باشند ولی من تصور میکنم بتونیم نمایی از چهره اونا رو ببینیم لذتی خاص رو برای ما بهمراه خواهد داشت و خالی از لطف نیست.

نکته : کسی که از انیمه ها حرف میزنه من خواهم بود ولی مابین صحبت های خودم به حرف های نویسنده مقاله نیز اشاراتی می کنم.


نگاهی به بعضی کارهای کلاسیک دهه 80 :

• Megazone 23

توضیح : 4 اپیزود OVA که در طول برهه زمانی سال های 1985 تا 1989 پخش و به پایان رسید. بله، ظاهراً گاهی OVA های اون دوره و زمونه حتی اگه 4 اپیزود بوده باشن، زمان پخششون به چنین مدت زمان بلندی کشیده میشده. داستان درباره یه جناب خوشتیپ و عشق موتورسیکلت به نام "شوگو" هست که طی اتفاقی زندگی خودش رو دگرگون شده می بینه! شوگو درگیر پروژه ای میشه که در اون موتورسیکلت ها می تونن به ربات تغییر ظاهر بدن و ارتش که مخالف این پروژه ست به دنبال شوگو روانه میشه و قصد دستگیری اونُ داره. از جمله نکته هایی که میشه از نقدهای مختلف درباره این انیمه برداشت کرد طراحی های صورت خوبی هست که در اون به کار برده شده که برای چنین سالی نکته مثبتی به نظر میرسه.




و یک نقل قول از خودت نویسنده مقاله : کارهای Ichiro Itano ، کارگردان اثر همیشه تجربه ای فراموش نشدنی بوده اند.

• Saint Seiya

توضیح : مقایسه کنید ... بالاتر از یک سری OVA چهار قسمتی صحبت کردیم که پخش اون به چهار سال درازا کشیده بوده و حالا اینجا Saint Seiya ، اسمی تازه شنیده شده در اون دوران و اسمی آشنا در دوران امروزی در بین انیمه بین ها از راه رسیده بود. انیمه ای که 114 قسمت داشت و طی سال های 1986 تا 1989 پخش میشد که یعنی مدت زمان کمتر به نسبت Megazone 23 ولی با اپیزودهای بیشتر. در اینجا جا داره به حمایت تلویزیونی اشاره کنیم که مسلماً وقتی حمایت تلویزیونی از کاری بیشتر باشه، بودجه و سرعت کار به مراتب بالاتر میره و این اتفاقیه که در مقابل سری Saint Seiya به وقوع پیوسته. Saint Seiya هنوز که هنوزه یک سری محبوب به شمار میره ... کمی کمتر اسمش شنیده میشه ولی وقتی اسمی از کارهای کلاسیک به زبون آورده میشه و لیستی ارائه میشه، اسم این سری هم به زبون آورده میشه. از جمله نکات جالب اینه که نمره سری در سایت مرجع Myanimelist روی نمره 8.03 قرار داره که یه نمره واقعاً خوبه!




نکته آخر اینکه سری های دیگری هم از این انیمه اقتباس شده و ساخته شدند و روی هم رفته این انیمه تونست مخاطبین بسیاری به دست بیاره.

• Hokuto no Ken
  

توضیح : یکی از واضح ترین اشارت دهه 80 مسلماً سری Hokuto no Ken یا همون Fist of the North Star هست که چه در بین ما آسیایی ها و چه در جوامع غربی به محبوبیت بسیاری دست یافت. چه اکشن زیبا و در عین حال ترولی بر فضای انیمه حاکم بود ولی خب، ترول بودن یا نبودن صحنه مبارزات مهم نیست .. مهم اینه که وقتی کارکتر اول انیمه جمله معروف خودش "تو همین الانشم مردی" رو به زبون می آورد، بیننده حاضر بود از جای خودش بلند بشه و یه کف هیجان انگیز واسه کنشیرو (شخصیت اول انیمه) بزنه! کنشیرو ابهتی فراموش نشدنی داره و برگشتن و مرور کردن لحظات اوج کارکتری اون یکی از لذت های هواداران این سری به حساب میاد. بعد از موفقیت انیمه، بازی های کامپیوتری هم از این سری ساخته شد و گیمرها به سراغ اثر اومدن ... شنیدن "واتا واتا" های کنشیرو و نحوه مشت زنی اون در قالب بازی های کامپیوتری هم حس و حال خودشُ داشت و همه چیز واسه این سری و هوادارانش به خوبی پیش رفت. حالا فقط هوس هواداران جدید باقی مونده .. هوس یک بازسازی عالی از یک استودیوی عالی تر!




انیمه اول این سری در طی سال های 1984 تا 1987 در قالب 109 اپیزود پخش شد.

• Dragon Ball
  

توضیح : وقتی گفتیم Hokuto no Ken "یکی از واضح ترین انتخاب های دهه 80 "ـه منظور این بود که قطعاً شماره اول اون دهه به Dragon Ball تعلق می گیره. سری ابرمحبوب انیمه ای که هنوز که هنوزه بعد از گذشت 30 سال انیمه های جدیدی برای اون تولید میشه و طیف مخاطبین بسیار وسیعی داره. همسفر شدن با گوکو و همراهانش برای بدست آوردن دراگون بال ها یکی از هیجان انگیز ترین ماجراجویی های دنیای انیمه هاست .. در این موضوع شکی نیست. دیدن اینکه گوکوی بچه چطور با بلوما آشنا میشه، منحرف بازی های موتن روشی ساما، اینکه چطور گوکو قدرت می گیره و در نهایت شکل گرفتن یک افسانه انیمه ای! این سری به زیبایی نحوه رفتن به سمت و سوی محبوب شدن انیمه های دراگون بال رو به رخ می کشه و می تونه یکی از خوش ترین تجربیات برای هر انیمه بینی باشه.




Dragon Ball در طی سال های 1986 تا 1989 در قالب 153 اپیزود پخش شد و به موفقیت عظیمی دست یافت.

• Ginga Nagareboshi Gin
  

توضیح : سگ هایی مبارز و خوب، خرس هایی خبیث و شیطانی! داستان "گین" ، سگی که در بدو تولد کشته شدن پدرش توسط خرسی به نام "آکابوتو" رو به چشم می بینه و بعد هدفی بزرگ رو در سر می پرورونه؛ هدف شکست خرسهای نابه کار و جانی! کیه که دوست نداشته باشه یه ماجراجویی حیوونی اونم از نوع دراماتیک رو دنبال کنه؟! نگاهی دلگرم کننده به دنیای سگ هایی که با هم مکالمه می کنند، همدردی می کنند و برای رهایی از شر ظلم و ستم حاکم بر گله اونا دنبال راه چاره ای هستند. انیمه با اینکه کلاسیک و قدیمی محسوب میشه ولی تونسته 5 هزار رای رو در سایت مرجع MAL به خودش اختصاص بده و میانگین نمره خودش رو به نمره خیلی خوب 8.15 برسونه.




این انیمه در سال 1986 و در قالب 21 اپیزود تولید و پخش شد.

• Dirty Pair

توضیح : مشکلی دارید، دردسری واستون پیش اومده، تلفنُ بردارید به گوست باسترز () ... نه، ببخشید. به سازمان صلح و رفاه جهانی زنگ بزنید و اونا مامورای کارآزموده و قهاری رو برای حل مشکل شما می فرستند. داستان انیمه روی دو مامور با نام های "کی" و "یوری" متمرکز بود، زوجی که با هم به سراغ حل مشکلات مردم در جاهای مختلف میرفتند و فرق اونا با مامورای دیگه سازمان این بود که با وجود حل کردن مشکل شما، خسارت های دیگه ای رو هم به شما و اطرافتون وارد می کردند .. پس شاید این زوج، بهترین راه حل برای مشکل شما نباشند ولی خب، سازمان اونا رو مامور کرده و چاره ای نیست جز اینکه با اونا هم پا بشید و ببینید چطور به مشکل شما رسیدگی می کنند. انیمه ناگفته حسی پلیسی، ماجراجویانه داره ولی خوبی دیگه ای که انیمه داره حس علمی تخیلی اونه که ناخودآگاه منُ به یاد کار نسبتاً با شباهتی مثل Space Dandy میندازه؛ اینکه قراره با یک دنیا خوش گذرونی روبرو باشید و یه اثر کلاسیک و پر از لحظات غیرمنتظره ببینید.




انیمه در سال 1985 و در قالب 24 اپیزود پخش شد .. تابستان 1985.

• Mobile Suit Gundam ZZ
  

توضیح : بله، گاندام، سری همیشه جلوی چشم ما ایرانی ها، سری که کمتر به سراغش رفتیم ولی می دونیم که حسابی محبوبه و هر دهه کلی گاندام داریم و هنوز که هنوزه این سری رباتی طرفداران بیشماری رو به خودش اختصاص داده. فکر کنم می تونستید حدس بزنید که یکی از محبوب های دهه 80 همین گاندام هست ولی تصور کنید گرافیک مبارزات رباتی اون دهه با این دهه چه تفاوت های عظیمی کرده و اکتشاف همین موضوع خودش به تنهایی آدمُ واسه دیدن سری های انیمه گاندام وسوسه می کنه. در هر صورت، این سری از گاندام به اون محبوبی که فکر می کنید نیست و در سایت مرجعی مثل MAL به نمره 6.81 دست یافته که نمره آنچنان بالایی نیست و میشه گفت که متوسط و رو به خوب قلمداد میشه.




47 اپیزود 24 دقیقه ای، در سال 1986 تا 1987 و فصل بهاری که در نگاه طرفداران سری گاندام فصلی خوب به حساب میاد.

• Laputa: Castle in the Sky
  

توضیح : هایائو میازاکی در دوران اوج! اسطوره ای که هر چقدر در میان انیمه بین ها از او صحبت بشه باز هم کمه و آثاری که اون خلق کرده، نوستالژی هایی که اون در بچگی نه تنها بچه های ژاپنی، بلکه خود ما ایرانی ها بوجود آورده چیزی فرای توصیفه. و مسلماً اینجا انیمه سینمایی Laputa: Castle in the Sky یکی از برترین های دهه 80 به شمار میره. انیمه ای ماجراجویانه، فانتزی از استودیوی همیشه محبوب گیبلی! 8.38 نمره خیلی به جا و خوبی برای این اثر در سایت MAL به شمار میره و خب تمام آثار میازاکی نمرات برتر و قابل تحسینی رو دارند. استاد با نبوغی که در ساخت انیمه های سینمایی خودش به خرج میداد نه تنها مخاطبین ساده بلکه، منتقدین برتر غربی رو هم انگشت به دهان می کرد و به همین دلیله که هنوز که هنوزه بعد از گذشت 30 سال Laputa: Castle in the Sky جز آثار به یادماندنی میازاکی به شمار میره و در جوامع انیمه ای وقتی که بحث بر سر آثار سینمایی میرسه، اسمی از این اثر برده میشه. و ... منُ رها کنید درباره میازاکی پاراگراف ها می نویسم .. بگذریم!




این انیمه سینمایی در سال 1986 تولید و پخش شد و به محبوبیت زیادی دست یافت.

• Windaria
  

توضیح : این انیمه از زبان نویسنده مقاله زیبا قلمداد شده و ایشون دلیل بیشتر شنیده نشدن نام اثر رو دپرس کننده بودن و غمگینانه بودن فضای عاشقانه اثر می دونه. انیمه، یک انیمه سینماییه که به نمره 6.72 در سایت MAL رسیده و نکته ای که درباره اون بحث زیادی میشه تغییرات کارکتری و فضایی انیمه در نسخه دوبله شده برای مخاطبین غربییه که اونُ به درجه سنی پایین تری میکشونه و همین یکی دیگه از دلایل کمتر شنیده شدن اسم این انیمه ست. نقد های مثبت و منفی عجیبی درباره این اثر به چشم می خوره اما آیا این انیمه به خوبی یا به بدی حرف هایی که زده میشن هستند یا نه، چیزیه که ما می تونیم با رفتن به سراغش تشخیص بدیم.




این انیمه سینمایی در سال 1986 تولید و پخش شد.

• Maison Ikkoku
  

توضیح : داستانی عاشقانه و زیبا ... از دوره راهنمایی شروع می کنیم، دبیرستان و بعد به سمت جلو میریم و چیزی که نویسنده مقاله با پتک اونُ به زمین میکوبه و بهش تاکید می کنه اینه که : «بله، انیمه یک پایان هم داره و نیمه تمام باقی نمی مونه!» این انیمه صرفاً به دنبال جذب مخاطبینی با سن پایین نبود و تونست در دل بزرگسالان هم جای خودشُ باز کنه و یک کار خاطرانگیز و نوستالژیک نامگذاری بشه. نمره 8.26 در سایت MAL هم نشان دیگه ای از خوب بودن سری هست که اونُ وارد لیست بهترین های دهه 80 میکنه. نگاهی به نقدهای مختلف این سری برای من جمله ای رو پررنگ کرد : این انیمه خاصیت خاطرانگیزی بسیار بالایی داره. اکثر منتقدین و هواداران از اینکه این انیمه می تونه تا سال های سال خاطره شیرینی رو در ذهن شما ایجاد کنه حرف میزنند و چه چیزی بهتر از بدست آوردن خاطره خوب و همیشگی از یک سری انیمه ای!




انیمه در قالب 96 اپیزود در سال 1986 تا 1988 تولید و پخش شد.

• Project A-Ko
  

توضیح : فیلمی سینمایی Project A-Ko یکی از کارهای تحسین شده از نظر نویسنده مقاله ست؛ کاری که از نظر اون اکشنی بسیار عالی داشته و نکته جالب و عجیب درباره این سری اینه که قبل از اینکه این فیلم به یک فیلم اکشن و با طراوت (برای دهه 80) تبدیل بشه، به عنوان یک پروژه برای تبدیل شدن به فیلمی بالغانه و غیراخلاقی برنامه ریزی شده بوده که بعد وقتی اعضای تصمیم گیرنده دور میز گرد به دور هم جمع میشن جرقه ای به سرشون میزنه و با خودشون می گن : "صبر کن ببینم، شاید اگه این انیمه رو یک انیمه اکشن کنیم بهتر میشه و مردم اونُ بیشتر دوست داشته باشن!" و خب انگار اون تفکر درست از آب در اومد و این فیلم یک فیلم خوب از لحاظ اکشن و همینطور خوب از لحاظ محیط علمی تخیلی از آب در اومد.




این فیلم ماجرا دار در سال 1986 تولید و پخش شد.

و ...

در نهایت، همونطور که نویسنده مقاله هم به این موضوع اشاره کرده، این چند عنوان که خود بنده هم از چند کار مقاله فاکتور گرفتم، تنها قطره ای از دنیای انیمه های دهه 80 به حساب میان و شما تا دلتون بخواد می تونید بازم عنوان هایی خاص رو پیدا کنید. صنعت ساخت انیمه در دهه 80 جایگاه خاصی در دل مردم ژاپن داشته و بسیاری از کارگردانان و عوامل مختلف انیمه ای که امروزه در حال ساخت انیمه هستند انگیزه و احساس اولیه خودشون رو از اون دوران بدست آوردند. پس بیاین با هم تصمیم بگیریم که روزی از روزها به نوستالژی مردمینی که آثار موردعلاقه ما رو ساختند هم سر بزنیم و ببینیم اونا چه چیزهایی رو دوست داشتند و چه چیزهایی رو شاهکار می دونستن! در وصف مقاله دوست دارم بگم، خود من با خوندن این مقاله چشمم به بعضی از کارهای جالب انگیز افتاد و نسبت به دیدنشون کنجکاو هستم .. امیدوارم فرصتی پیش بیاد تا بتونم وقتم رو صرف دیدن اون آثار کنم. و کاش فرصتی پیش بیاد تا درباره انیمه های دهه 90 هم صحبتی داشته باشیم؛ جایی که باز هم میشه آثار زیبای بسیاری رو اسم برد.

این بود نگاهی کوتاه به مقاله ای که چند وقت اخیر در سایت ANN منتشر شده بود. امیدوارم از خوندن این مطلب لذت برده باشید.

BoJack Horseman - 03x04 - Fish Out Of Water

BoJack Horseman - 03x04 - Fish Out Of Water

And that's how you do it

انتظار داشتم این فصل به سمت و سوی دارک و جنبه های سیاه تری حرکت کنه و وقتی دیدم ریتینگ هر اپیزود فصل رفته رفته بالاتر رفته و البته امتیاز متای فصل جدید حسابی بالاست امیدوار شدم که این فصل یه چیز عالی ببینم. و نمره خوب فصل از همین اپیزود چهارم شروع میشد که واقعاً در تعجب بودم که چه چیزی انتظار منَُ میکشه. و بعد وارد این اپیزود شدم ... چه اپیزود خلاقانه و زیبا و دلچسبی بود. نه جنبه تاریکی که می خواستمُ داشت و نه پرحرفی همیشگی کارکترهای انیمیشن. یه چیز پر از سکوت و پر از محصور کنندگی درون این اپیزود نهفته بود که بیننده رو به راحتی به دنبال خودش می کشوند. مثل یک انیمیشن صامت و پر حرف نگفته بود و در کنارش حس همیشگی سری هم در زیرپوست لحظه لحظه اپیزود نهفته بود و ترکیبی عالی به وجود اومده بود.

معمولاً وقتی از اپیزودی تعریف میشه میگن که تو یک چشم بر هم زدن اون اپیزود گذشت ولی نمی دونم بخاطر جنبه دریایی اپیزود بود یا چیزی غیر از اون، من اصلاً احساس یک چشم بر هم گذشتن اپیزود رو نداشتم و تمام و کمال از جریان حاکم بر انیمیشن و اتفاقاتی که بر سر بوجاک می اومد لذت میبردم. یه سناریوی خیلی باحال زیرآبی همراه با انواع و اقسام خلاقیت های داده شده به موجودات دریایی و یک کمدی تاریک پدید اومده با شخصیت دپرس و بهم ریخته ی بوجاک!

روی هم رفته این اپیزود به راحتی تونست کلمه Wow رو تو انتهای  اپیزود از زبون من خارج  کنه و این چیز فوق العاده ای واسه من بود. لحظات آخر و اتفاقی که با جریان ماسک بوجاک داشتیم معرکه بود و بعد اون آهنگ اندینگ معرکه تر و یه اپیزود Perfect تحویل ما داده شد. و خوبی کار اینه که هنوز هم اپیزودهای جالبی در راهه و من که بعد از نوشتن همین پست سریعاً میرم سراغ دیدن اپیزود پنجم!