Diamond no Ace - Episode 61

Diamond no Ace - Episode 61

به این میگن یه سوپر اپیزود نفس گیر!

واقعاً نیمه دوم دور نهم داره اوج هیجان یک بازی فینال رو به تصویر می کشه و لحظه به لحظه جذاب تر میشه و حالا با هم نکته جالبی از مسابقه رو دیدیم! بهم ریختن ساوامورا .. به عنوان یک کار شونن هرگز فکر نمی کردم شخصیت اول انیمه در حساس ترین لحظه ممکن از هم بپاشه و اینچنین خونسردی و کنترل خودشو از دست بده. روند پیشروی اپیزود و لحظه به لحظه اُفت کردن ساوامورا واقعاً قابل توجه بود و پرداخت زیبایی داشت و فکر می کنم نقش کارلوس در این اپیزود رنگ و روی خوبی داشت .. ابهت خاصی رو پیدا کرد و خصوصاً با ضربه ای که شیراکاوا خورد و حالا کارلوس جای اونو در میدان مسابقه گرفته، خطر امتیاز گیری ایناشیرو چندین برابر میشه.

البته باید درباره صحنه اصابت توپ به کلاه شیراکاو بیشتر صحبت کنیم .. چون واقعاً لحظه هیجانی و پر از دلهره ای بود و من یکی که واقعاً دهانم باز مونده بود .. فکر می کردم الانه که بلایی سر کارکترش بیاد ولی وقتی اون لحظه فریادش رو دیدم، به خودم اومدم و کارشو تحسین کردم. صدمه دیدن و خم شدن به سمت پلیت برای گرفتن امتیاز .. استراتژی ای که کارلوس شروع کرد و شیراکاوا به تکامل رسوندش؛ این استراتژی جواب داد و حالا ایناشیرو علاوه بر اینکه یک نفر رو به بیس رسوند، تونست ساوامورا رو هم از زمین بیرون کنه.

اما آیا واقعاً کاواکامی از عهده تموم کردن بازی برمیاد؟ به نظر من ابهت لازمُ برای پایان بخشیدن به مسابقه نداره و خصوصاً در مقابل ماسا سان ممکنه کم بیاره. پس یه جورایی فکر می کنم رفتن مون به دور اضافه ممکنه و بعید نیست که به دورهای اضافه وارد بشیم. بهرحال باید منتظر اپیزود بعد بمونیم و ببینیم چی میشه.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- ساوامورا تو این اپیزود میمیک های خیلی جذابی داشت :



- چهره مصمم کارلوس :



- صحنه برخورد توپ ساوامورا به شیراکاوا و اتفاقات بعد از اون :



+



++

Comdey Bang Bang // Strange But A Good Kind of Strange

Comdey Bang Bang // Strange But A Good Kind of Strange

واقعاً خوبه .. یکی از بهترین چیزهایی که اخیراً کشف کردم .. خوشبختانه دست به کشف سریال من مثل همیشه خوبه و بارها و بارها شده ناخودآگاه به سریال هایی برسم که شدیداً منو ارضا می کنند و از دیدنشون رضایت کامل رو پیدا می کنم. نمونه بارزش شاهکاری کمدی به نام Impractical Jokers هست که هنوز هر شب بدون دیدن یک اپیزود از اون خوابم نمیبره. با تمام کارکترهاش انس پیدا کردم و وقت زیادی رو به خندیدن با هر اپیزود اون می گذرونم. خوشبختانه شروع فصل چهارم هم نزدیکه و بعد از کریسمس مشتاق دیدن اپیزود های جدید سریال هستم.

اما Comdey Bang Bang سریالی هست که این روزها درگیرش هستم. یا بهتره بگم Talk Show ـی هست که منو درگیر خودش کرده و فضایی کاملاً متفاوت با باقی برنامه های گفتگوی این شکلی داره و شدیداً اعتیاد آوره. یه فضای کاملاً عجیب با مصاحبه های عجیب تر و مهمانان خنده دار و لحظات کاملاً سرگرم کننده! از لحظات و بیت های کمدی کوچولویی مثل اشتباه نوشته شدن اسم اسکات در هر اپیزود گرفته تا رجی و آهنگ های مختلف و عجیبی که پلی می کنه .. همه رو دوست دارم و فکر می کنم در آینده به راحتی یکی از Talk Show های مورد علاقه من باقی می مونه .. فقط امیدوارم افت نکنه و البته، تا مدتها ادامه پیدا کنه.

مگه میشه درباره ش نوشت و هوس دیدنشو نکرد؟! حالا دیگه باید برم و ببینمش!

Yama no Susume S2 - Episode 23

Yama no Susume S2 - Episode 23


--
-

Cross Ange - Episode 09

Cross Ange - Episode 09


--
-

Tom Waits – Fumblin' With the Blues - Lyrics

Tom Waits – Fumblin' With the Blues





--
-

Friday left me fumblin' with the blues
And it's hard to win when you always lose
Because the nightspots spend your spirit
Beat your head against the wall
Two dead ends and you've still got to choose

You know the bartenders, they all know my name
And they catch me when I'm pulling up lame
And I'm a pool-shooting-shimmy-shyster shaking my head
When I should be living clean instead

You know, the ladies I've been seeing off and on
Well they spend your love and then they're gone
You can't be lovin' someone who is savage and cruel
Take your love and then they leave on out of town, no they do

Well now fallin' in love is such a breeze
But it's standin' up that's so hard for me
I wanna squeeze you but I'm scared to death I'd break your back
You know your perfume, well it won't let me be

You know the bartenders, all know my name
And they catch me when I'm pulling up lame
And I'm a pool-shooting-shimmy-shyster shaking my head
When I should be living clean instead

Come on baby, let your love light shine
Gotta bury me inside of your fire
Because your eyes are 'enough to blind me
You're like looking at the sun

You gotta whisper tell me I'm the one
Come on and whisper tell me I'm the one
Gotta whisper tell me I'm the one
Come on and whisper tell me I'm the one

The Ga//y Divorcee | 1934

The Ga//y Divorcee | 1934
IMDb

داستان : میمی (جینجر راجرز) زنی ـه که از ازدواج خودش ناراضیه و قصد طلاق گرفتن از همسرش رو داره و برای اینکه به این هدف برسه، تصمیم به استخدام یک مرد برای تظاهر به خیانت به همسرش می گیره که با تظاهر به خیانت، همسر خودشو مجبور به طلاق دادن خودش کنه. اما از طرف دیگه، مردی به نام گای (فرد آستر) بر حسب اتفاقی با یک نگاه عاشق میمی میشه و با اینکه میمی در ابتدا هیچ علاقه ای به گای نشون نمیده ولی مسیر سرنوشت و داستان فیلم به سمتی حرکت می کنه که اونها بارها و بارها در مسیر همدیگه قرار می گیرند و حتی پای گای به سناریوی تظاهر به خیانت میمی به همسرش کشیده میشه و اونجاست که داستان پر رنگ تر از قبل دنبال میشه و فیلم به جایی که قرار بوده برسه، میرسه.

موزیکال خیلی زیبایی بود اما شاید نکته حاشیه ای خیلی ساده ای که باید قبل از صحبت در مورد فیلم ازش چیزی بگم این باشه که، کلمه Ga//y در عنوان فیلم برخلاف اونچه که ممکنه تصور بشه، اون کلمه رایج امروزی و معنای تصور شده و جا افتاده نیست و اگه با فضای فیلم های کلاسیک هالیوودی آشنا باشید، میدونید که Ga//y در این جور فضاها بیشتر به معنای شاد، سرزنده، خوشحال و از این جور صفت های مشابه هست .. پس کلاً فکر و خیال مربوط به اون معنی امروزی رو از سرتون بیرون کنید و معنای موزیکال اونو در نظر بگیرید؛ اینجا قراره با فرد آستر با نشاط همراه بشیم، تپ دنس وار به پیش بریم، نامبرهای موزیکال دلچسب رو ببینیم و به انتظار دیدن سرانجام این داستان عاشقانه بشینیم.

خوشبختانه همونطور که انتظار داشتم تمرکز کارکتری و داستانی اونقدرها پیچیده نبود و حتی کارکترهایی که به عنوان کارکتر فرعی در کنار زوج اصلی وجود داشتند، قابل تحمل بودند و میشد ارتباط اونا رو با داستان درک کرد و باهاشون کنار اومد و حتی گاهی این کارکترهای فرعی لحظات بامزه ای هم داشتند که به بهتر شدن فضای فیلم کمک می کرد. بر خلاف بعضی موزیکال ها که داستان نقطه قوتی برای فیلم نیست، از نظر من این فیلم داستان بسیار شیرین و خوبی داره و من به راحتی تا آخرین لحظه کنجکاو باقی موندم و از دیدن رقص های زیبای جینجر و آستر لذت ببرم .. جالبه که تو ابتدای فکر می کردم رقص آستر یا دقیق تر بگم تپ دنسش کمی شلخته به نظر میرسه .. نمی دونم .. شاید اشتباه می کردم ولی بهرحال بعد از اون و تو نیمه دوم ابهت همیشگی رقص های آستر برگشت و دوباره فکر می کنم سطح بالای رقص خودش رو به نمایش گذاشت. در کنار این بحث رقص و سکانس های موزیکال عالی، نیمچه طنز خیلی خاصی درون کارکتر گای و رفتار فرد وجود داشت که حتی یکی دو بار من رو به خنده واداشت.

نمونه دیالوگ های جالب فیلم :

Guy Holden: I was chasing you, you shouldn't run away like that.
?Mimi Glossop: Why not
Guy Holden: It's bad for my health

+
Mimi: I don't care what you did as a boy
Guy: Well, I did nothing as a girl, so there goes my childhood

+
?Guy Holden: Can I offer you anything? Frosted chocolate? Cointreau? Benedictine? Marriage

بهرحال کمدی در این سطح خوب، چیزی نبود که انتظارشو از فیلمی موزیکال از دهه 30 داشته باشم و این نشون میده که گذر زمان چقدر خوب با این فیلم رفتار کرده و اصلاً خاصیت کمدی خودشو از دست نداده .. فکر کنم بشه این موضوع رو نکته بسیار مثبتی در نظر گرفت. نکته دیگه ای که برای من جالب توجه بود این بود که، حتی با اینکه سکانس های تپ دنس کمتر از نوع رقص های دیگه بود ولی در انتهای فیلم، خاطره لحظات تپ دنس خوب فیلم از ذهنم خارج نمیشد و وقتی به تپ دنس های فرد و جینجر فکر می کردم و می کنم، لذت خاصی وارد ذهنم میشه و فکر می کنم پرداخت خوبی درون اون صحنه ها بوده .. یک سحر و جادوی خاص درون حرکات این زوج وجود داره که صحنه های موزیکال رو خاص می کنه .. توصیفش یه ذره سخته ولی با دیدن هر صحنه موزیکال بین این دو کارکتر میشه لذت فوق العاده ای رو از فضا برد و فکر کنم با دیدن کارهای بیشتر از این زوج دلیل همکاری طولانی اونا رو با هم درک کنم. فکر می کنم به عنوان یک طرفدار ژانر موزیکال ندیدن تعداد بیشتری از کارهای فرد و جینجر نقطه ضعفی برای من محسوب بشه و از الان می خوام بیشتر به سراغ فیلم های مشترک این دو برم. 10 فیلم تعداد بالایی برای همکاری مشترک به نظر میرسه و من فقط فیلم Top Hat رو دیدم که جز محبوب ترین موزیکال های تمام دورانم محسوب میشه. Top Hat هم مثل The Ga//y Divorcee پر از شور و نشاطی خاص و دلنشینه.

یه نکته مثبت دیگه برای فیلم، حضور Mark Sandrich در مقام کارگردان بود که قبلاً فیلم های موزیکال خیلی خوبی مثل Holiday Inn ، Top Hat رو ازش دیده بودم و وقتی می بینم همچنان کارنامه پر کاری داره که من چیزی ازش ندیدم و البته، خیلی از کارهای جینجر و فرد رو کارگردانی کرده، بیشتر به سمت تست کردن فیلم های این کارگردان متمایل میشم. امیدوارم باقی کارهای این کارگردان هم در سطح خوبی باشند و بتونم از دیدنشون لذت ببرم. انتظار دیدن دنیاهای موزیکال زیادی ساخته شده به دست این کارگردانُ دارم و باید ببینم چقدر جواب انتظاراتمُ خواهم گرفت.

7.9/10 ~ 8

نمونه هایی از سکانس های موزیکال فیلم :