N108 - Last Night - 1998

My Movie Challenge - 108 -  Last Night - 1998

دنیا قراره تا چند ساعت آینده تمام بشه ...

فیلم متفاوت و جالبی بود. کل ایده اولیه فیلم هی آدم رو دنبال خودش می کشوند و دلت می خواست بیشتر توی محیط باشی و ببینی توی چند ساعت آینده که قراره دنیا به پایان برسه چه اتفاقاتی قراره رخ بده و شخصیت ها چه کارهایی رو انجام می دن. و بعد همیشه این سناریو هم وارد ذهن خود انسان میشه که «اگه من توی چنین شرایطی بودم چیکار می کردم و چه برنامه ای برای چند ساعت آخر خودم توی این دنیا دارم؟»

و البته که این افراد شاید خوش شانس بودن که می دونستن کی قراره دنیاشون پایان پیدا کنه؛ واسه انسان های واقعی و دنیای حقیقی اینطور نیست و درست وقتی که ما داریم زندگی عادیمون رو می کنیم با یک حادثه یا یه شکل غیرقابل پیش بینی جونمون رو از دست میدیم و شاید آخرین کارهایی که انجام دادیم کارهایی نباشه که حتی از نظرمون کار مفیدی بوده باشند ولی بهرحال مرگ تو زندگی واقعی این شکلیه. واسه همین میگن قدر لحظات رو باید دونست و گرچه این جمله هم شعاری بیش نیست ولی حقیقت اینه که هر کدوم ما یک روز با مرگ روبرو می شیم و چطور و کی رخ دادنش مشخص نیست.

بهرحال فیلم سرگرم کننده و باحالی بود و من حتی تونستم با بازی ساندرا اوه هم کنار بیام که معمولا این اتفاق نمی افته و با این بازیگر میونه خوبی ندارم.

6.3/10

N107 - The Young Lions - 1958

My Movie Challenge - 107 -  The Young Lions - 1958

داستان سه جوون، یکی آلمانی و دو تا آمریکایی در برهه جنگ جهانی دوم

فیلم خوش ساخت و جذابی بود. از لحاظ داستانی و شاخ و برگی که توی فیلم بود، خیلی خوب تونسته بودن که داستان رو از این گوشه به اون گوشه ببرن و هر بخش از داستان که بصورت مجزا نمایش داده می شد واقعا ارزش دنبال کردن داشت و من واقعا دلم می خواست بدونم هر کدوم از این داستان ها چه سرانجامی پیدا می کنه و در نهایت چطور قراره این داستان های متفاوت بهم متصل بشن که نهایتا هم واقعا به شکل دلچسبی این اتفاق افتاد و از نحوه پیشروی و پایان بندی فیلم رضایت خیلی خوبی داشتم.

بازی ها رو بخوام درجه بندی کنم قطعا برای من مارلون براندو حرف اول رو میزنه که البته با لهجه آلمانی که به شخصیتش دادن یه کوچولو مشکل داشتم ولی بازم نهایتا جذبه و پرستیژ براندو مانع از این می شد که کشش فیلم پایین بیاد. سبک ادای دیالوگ و ایفای نقش براندو توی فیلم واقعا لذت بخش بود.

دین مارتین بگی نگی خوب بود، انتظار داشتم خیلی بهتر باشه و به نظر من بین اون و نفر سوم،  مونگامری کلیف بهتر تونسته بود خودش و قابلیت هاش رو به رخ بکشه. چالش های شخصیت خودش رو به شکلی عالی به تصویر کشیده بود و از عهده ایفای نقش به خوبی بر اومده بود. نهایتا دین مارتین هم مکمل خوبی واسه کلیف بود.

روی هم رفته فیلم با ارزشی بود و از دیدنش لذت بردم.

7/10

N106 - Zombieland - 2009

My Movie Challenge - 106 -  Zombieland - 2009

فیلم باحالی بود. حتی عنصری که همیشه برای من نچسب تلقی میشه یعنی جسی آیزنبرگ که معمولا دیدن کلیت یک فیلم رو واسه من ضدحال و غیرقابل دیدن می کنه هم باعث نشد که از فیلم لذت نبرم. البته شاید بتونم به نکته مقابلش اشاره کنم که بازیگر زن محبوبم، اما استون توی فیلم بود و شاید این به اون در شده بود و باعث میشد بتونم دوام بیارم. هرچی که بود تونستم از دیدن محتوای فیلم لذت ببرم، حسابی مفرح و سرگرم کننده بود و بازی ها رو هم دوست داشتم. از وودی گرفته که حسابی به نقشش می‌خورد تا اما که مثل همیشه تو دل برو و در عین حال خوب بازی کرده بود.

فضاسازی و لوکیشن ها رو دوست داشتم و یه مقدار از کلیشه‌های فیلم‌های زامبی‌محور دیگه هم دور بود که برام چیز خوشایندی بود و دوست داشتم. امیدوارم شماره دوم هم در همین حد و حدود باشه و من رو مایوس نکنه.

6.8/10

N105 - Tucker & Dale vs. Evil - 2010

My Movie Challenge - 105 -  Tucker & Dale vs. Evil - 2010

فیلم خوب و سرگرم‌کننده‌ای بود. گرچه که موضوع «اشتباه برداشت کردن/اشتباه گرفتن قصد و منظور شخصیت ها» رو یکم زیاد از حد کش داده بودن ولی بهرحال کلیت داستان بر مبنای این موضوع بود و میشد سخت نگرفت و سعی کرد از فیلم لذت برد. بازی ها چیز بخصوصی نداشتن و کسی بینشون نبود که من بخوام بگم بازی اون من رو تحت تاثیر قرار داد. همه معمولی بودن و صرفا داشتن هدف فیلم رو به سرانجام می رسوندن.

در هر صورت از دیدن فیلم رضایت دارم و کسل نشدم. به نظرم واسه دورهمی فیلم نسبتا مناسبیه و میشه با دوستان از دیدن این فیلم لذت برد و سرگرم شد. جدا از این چیز بخصوصی واسه اشاره نداره و نهایتا فقط باید مغز رو خاموش کرد و فقط دنبال فان توی این فیلم بود.

6/10

N104 - Whatever Works - 2009

My Movie Challenge - 104 -  Whatever Works - 2009

لری دیوید و شخصیت وودی آلنیزه شده اش!  شاید این عبارت برای توصیف فیلم بدک نباشه.  نمی‌دونم سال 2009 سریال Curb در حال پخش بوده ولی در هر صورت، محاله که این فیلم رو ببینید و یاد اون سریال نیافتید. که البته ایرادی نداره و صرفا شاید بشه اینطور تصور کرد که لری دیوید خیلی وسعت ایفای نقش و یا بازیگری نداره و همون نقش رو داره اینجا ایفا می کنه ولی بازم چیزی از ارزش های اون کم نمی کنه و هنوز که هنوزه میشه اون رو در نقش یک شخصیت ضد اجتماعی دوست داشت و ستایش کرد و اینجا نشون داد که وقتی یه هدایت گر خوب بالا سرش باشه، حتی همون نقش تکراری هم می تونه جذاب به نظر برسه.

داستان برخلاف Curb طبق سبک و سیاق وودی آلن چینش شده بود و پیش می رفت. سکانس ها و دیالوگ ها بسیار متفاوت با اون سریال هستند و به راحتی می تونید لمس و اثر هنرمندانه وودی آلن رو روی فیلم حس کنید و این واقعا دلپذیر و شگفت انگیزه. و باعث شد من واقعا از دیدن فیلم به وجد بیام و برام فیلم بخصوصی باشه.

نهایتا خیلی از دیدن فیلم لذت بردم. حتی حضوری هنری کویل هم در نوع خودش جالب بود و انتظار ورودش رو نداشتم. ولی جدا از همه چیز محو تماشای لری دیوید و هنرنمایی اون در فیلم بود که چطور یک تنه کل فیلم رو به جلو برد و نشون داد که پتانسیل بالایی برای حضور حتی در فیلم های سینمایی داره. شاید بالاخره این تک بعدی بودن و این سبک بازی یکسان یه جایی کسل کننده بشه ولی بهرحال چون کمتر این کار رو کرده خیلی دوست دارم بیشتر چنین آثاری ازش ببینم. اینجا که حسابی باحال بود.

7.8/10

N103 - The Wild Robot - 2024

My Movie Challenge - 103 -  The Wild Robot - 2024

فکر کنم چند سالی بود که درست و حسابی انیمیشن سینمایی  ندیده بودم (یا شاید انیمیشن باب میلم ندیده بودم) و اینم اتفاقی دیدم و برخلاف انتظارم لذت بخش بود و تونستم با کار ارتباط بگیرم. حس و حال قشنگی توی محیط حاکم بود و شخصیت ها دوست داشتنی بودن. و البته که بعضی جاها رو میشد پیش بینی کرد ولی قابل پیش بینی بودن همیشه چیز بدی نیست و بهرحال یک داستان مسیر مشخصی داره که باید طی بشه. نوع پیشروی هست که اهمیت داره که اینجا بهش خوب پرداخته شده بود و داستان احساس سکون و کسالت باری نداشت.

پایان بندی هم بدک نبود و میشه باهاش کنار اومد. در جریان نیستم که قراره ادامه ای براش ساخته بشه یا نه ولی به نظرم با وجود داشتن پتانسیل بهتره بیخیال ساخت ادامه ای براش بشن و بذارن به همین تک فیلم اکتفا کنیم.

6.7/10

N102 - Good One - 2024

My Movie Challenge - 102 -  Good One - 2024

داستان دختر نوجوونی که بهمراه پدر و دوست پدرش به کمپ میره و اونجا اتفاقاتی می‌افته که نباید بیوفته و ‌...

فیلم حس واقعی و جالبی داشت؛ یعنی خیلی روی حس واقع گرایانه اون میشه حساب باز کرد و از این بابت که همه چیز طبیعی نشون داده شده جای تحسین داره. ولی خب نکته دیگه اینه که همین طبیعی نشون دادن فضا و واقع گرایانه بودن اون باعث شده یه جور حالت کسل کنندگی و یا فاقد جذاب بودن مسیر پیشروی هم به فیلم حاکم بشه. و در آخر اینکه با چه نگاهی سراغ این فیلم برید خیلی مهمه و نباید به چشم یک فیلم معمولی اون رو نگاه کرد و انتظارات عادی رو داشت.

نهایتا برای دیدن اینکه داستان چی میشه تا انتها دیدم ولی فیلمی نیست که تو یادم بمونه و یا اون رو برای دیدن به کسی پیشنهاد بدم. زیادی معمولی بود و چیز بخصوصی هم جز یه پیام ساده برای ارائه نداشت.

5.5/10

N101 - Clockwise - 1986

My Movie Challenge - 101 -  Clockwise - 1986

همیشه دیدن جان کلیز برای من لذت بخش و دوست داشتنیه. حالا چه برسه به اینکه یک فیلم کامل رو کنارش به ماجراجویی و بودن توی جاده ها و دویدن و لباس راهب پوشیدن و انواع و اقسام ماجراهای بامزه دیگه رو هم داشته باشیم. فیلم باحالی بود و جان کلیس این فیلم رو باحال کرده بود و حقیقتا وزنه اصلی این فیلم بود.

اگه دنبال یه تجربه مفرح و بریتیش و باحال می گردید، انتخاب خوبیه و می تونه براتون سرگرم کننده باشه.

6/10