My Movie Challenge - 25 - Airplane

My Movie Challenge - 25 - Airplane - 1980

تاریخ تماشا : 1403/03/30

ساعت تماشا : 13:00 الی 15:00

با ریواچ این فیلم تو یکی دو روز گذشته یکی از سوالات همیشگی من دوباره توی ذهنم کلید خورد که چرا این سبک کمدی پارودی و بخصوص هیچوقت فراگیر نشد و همیشه نشستن پای چنین فیلم های ترول و متفاوتی برام سرگرم کننده بوده؛ گرچه خودم حدس هایی میزنم. یکی از حدس هام اینه که این جور فیلم ها وقتی خوب و لذت بخش هستن که کم باشن و تعداد این سبک فیلم ها زیاد نباشه. همینکه چند سالی یک بار یکی از این عناوین رو ببینیم، کافیه. ولی از طرفی اگه بازیگری مثل لزلی نلسون توی فیلم باشه، یه جورایی حس می کنم که مخاطب خودش رو جذب می کنه. حالا چه از سری Nak ed Gun باشه و یا Police Squad و یا فیلم های چارلی شین. در هر صورت یکی از (نگم آرزو) خواسته های سینمایی من این بوده که بیشتر چنین فیلم هایی ساخته بشه و فکر نکنم تو هالیوود امروز خیلی به این موضوع تمرکزی باشه و احتمالاً به دست فراموشی سپرده شده. شاید جامعه سینمابین امروزی دیگه میلی به چنین سبک کمدی ای نداره. هر چه که هست، من گاهی با ریواچ چنین آثاری سعی می کنم مغزم رو خاموش کنم و فقط بخندم و لذت ببرم.

عمر فیلم همچنان بعد از چند دهه خوبه و میشه به کمدی فیلم خندید؛ گرچه همونطوری که گفتم باید مغز رو خاموش کنید و خیلی دنبال ایرادگیری نباشید و بعد، اونجوری می تونید حسابی به شوخی های لحظه ای فیلم بخندید و خوش باشید. خصوصاً دیدنش با یه شخص و اشخاص دیگه می تونه حسابی سرگرم کننده و باحال باشه. من این بار هم از دیدن فیلم لذت بردم و شرط می بندم بار بعدی هم برای ریواچش خواهم داشت.

شوخی های ریز و کلامی و دیالوگی فیلم هر لحظه رخ میده و چشم روی هم بذارید، یکیش رو از دست میدید، یه جورایی دلم می خواد فکر کنم که سعی شده عمداً توی هر صحنه کمدی ببینیم و اینطور نباشه که صحنه ای بدون کمدی پیش بره. که خوبه و آره، جالبه ولی لزوماً اجباری نیست که حتماً هر صحنه یک فیلم کمدی مملو از خنده و یا تلاش برای خندوندن مخاطب باشه. در هر صورت، بازی ها رو دوست دارم، بازی های سکانسی و نحوه پیشروی داستان و شخصیت های عجق وجقی که توی هواپیما حضور دارن و اتفاقاتی که بهت آور هستن و انتظارشون نمیره. فیلم خیلی بامزه و سرخوش کننده ایه. (7.5/10)