Kamisama no Inai Nichiyoubi - 12 // Anime
Kamisama no Inai Nichiyoubi - 12 // Anime
واو، انیمه بار دیگه ثابت کرد که چرا یکی از بهترین‌های این فصل بوده. نظر و ذهنیتی که تو اپیزود قبلا راجع به دی پیدا کردیم، کاملا متلاشی شد و حالا درک کردیم واقعا قضیه از چه قرار بوده. فکر میکردم داستان به همون سادگی ــه که تو اپیزود قبل به تصویر کشیده شد، بدذات بودن دی، کشتن آلیس و هدف اینکه بتونه تو دنیای بیرون باقی بمونه ولی ... در کمال تعجب با حقیقت کلاس 4-3 روبرو شدیم. این آلیس بود که خودشو بخاطر نجات دی فدا کرده بود و اینجوری تمام داستان این آرک دستخوش تغییر شد. نکته جالب نحوه به تصویر کشیدن دی تو شروع اپیزود بود، جوری اونو به چشم دیدیم که انگار نقشه شیطانی رو داره در سر میچینه و قصد انجام کار خطرناکی رو داره و بعد از اون با صحنه شلیک‌ش به همکلاسی‌های 4-3 ش روبرو شدیم که یه مقدار شوکه کننده بود. من با خودم گفتم آره، پس واقعا داره یه نقشه‌ای رو عملی میکنه ولی اینطور نبود! تا قبل از اینکه این حقیقت برملا بشه و وقتی که صحنه شلیک دی رو به یکی از شاگردا دیدیم، دی در حال تبدیل شدن به یک کارکتر تنفرانگیز بود ولی با وارد شدن آلیس و فاش شدن حقیقت ورق کاملا برگشت. صحنه تعریف ماجرا واقعی اتفاق افتاده تو کلاس 4-3 خیلی خوب بود و موسیقی تو اون صحنه‌ها کاملا خودشو به رخ میکشید. در نهایت اینکه یه پایان بندی عالی برای یک آرک خیلی خوب بود. پایان‌بندی یه مقدار گیج کننده پیش رفت، همه فکر میکردیم که آلیس در حال ناپدید شدنه و حتی آلیس آی رو هُل داد و از اتاق بیرون کرد ولی بعد از اون صحنه‌ای از آلیس و آی دیدیم که سرقبر آلیس بودن و آلیس به نجاتش توسط آی اشاره کرد. شاید اگه اون 5 ثانیه آخر و زنده موندن آلیس اتفاق نمی‌افتاد، به نظر کامل‌تر و بهتر می‌اومد اما اونقدرا نکته مهمی نیست و بهتره زیاد بهش گیر ندیم.
خوشحالم که آرک آخر هم جز آرک‌های قوی انیمه بود. درسته، یکی از آرک‌ها مقداری از بقیه ضعیف‌تره ولی خوب وقتی که آرک آخر رو ببینید کاملا نسبت به اون آرک هم خوشبین میشید چون اون آرک، آرکی هستش که کارکتر آلیس روبه ما معرفی میکنه، کارکتری که قراره تا آخر انیمه با ما همراه باشه پس میشه گفت اون آرک مقدمه‌سازی خیلی خوبی برای قدم بزرگتری ــه. به نظر من هنوزم به راحتی میشه آرک اول انیمه و داستان مربوط به پدر آی رو بهترین بین آرک‌ها دونست؛ اون قسمت‌ها از جذابیت خیلی خیلی زیادی برخورددار بودن و در ادامه هم انیمه سطح خوبش رو حفظ کرد و آنچنان افتی نداشت. بارها پیش اومده که یک انیمه شروعی طوفانی رو داشته ولی بعد از چند اپیزود اولیه، کاملا نزول و اُفت کرده. مسیر خودشو از دست داده و به هیچ‌وجه راضی کننده نبوده ولی ... این انیمه اصلا در گردابِ چنین مشکلاتی فرو نرفت و با قدرت به راهش ادامه داد. حالا که به آخر انیمه رسیدیم، دوست دارم بازم به نقاط قوتی که داشت اشاره‌هایی کنم؛ بجز اون قدرت آرک‌هایی که بهش اشاره کردم، موسیقی کار جدا بیننده رو مجذوب خودش میکرد و برای دانلود موسیقی متن کار هیجان بالایی دارم، خصوصا دو سه تراک آرامش‌بخش کار رو شدیدا دوست دارم گوش بدم. بجز موسیقی، فضای رازآلود این انیمه رو نباید دست کم گرفت و وقتی که با تمرکز خیلی خوب اونو دنبال کنید، به راحتی حس خیلی خوب سرگرم‌کننده بودن و جذابیت به سراغ‌تون میاد. همبرت، کارکتری که همه براش دلتنگ شدیم، گورکن‌ها، اورتاس و مردم و شاهزاده و اطرافیانش، مدرسه و دانش‌آموزای عجیبی که قدرتای خاص داشتن، کلاس 4-3 ــی که درون یک چرخش به دام افتاده بودن، دختر کوچولویی که به دنبال پدرش میگشت، سوار بر ون یوری سان جاده‌ها رو طی کردن و خیلی چیزای جزیی دیگه که همه و همه جز نکات مثبت این انیمه بودن و اونو خاطرانگیز کردن. روی هم رفته فکر کنم این انیمه بهترین انیمه تابستان واسه من بود و ذهنیت خیلی خوبی نسبت بهش دارم. باید ببینم گذر زمان، چه تفاوتی رو در ذهنیتی که نسبت بهش دارم ایجاد میکنه. صحبت راجع به ادامه داستان و اینکه چه اتفاقی برای آی می‌افته رو دوست دارم شروع کنم ولی خوب هیچ چیزی بجز حدسیات و احتمالا من وجود نداره ولی بذارید اینو بگم که، اگه هنوز هم چیزایی باقی مونده، خیلی دوست دارم اونا رو در قالب فصل دومی ببینم. مسلما چنین دنیا و فضایی که قابلیت پرداخت بالایی رو داره، ارزش اختصاص دادن سیزن دوم رو هم داره. باید منتظر موند و دید که در آینده خبری از این انیمه به گوش‌مون میخوره یا نه.
[البته آرک‌های متفاوت هر کدوم نمره خاص خودشونو دارن!]
صحنه‌هایی از اپیزود آخر :
- آغوشی که دی و آی اول اپیزود داشتن و میمیکی که از دی دیدیم :
- صحنه شلیک دی به همکلاسی‌های خودش :
- کنار پنجره در حال بخاطر آوردن اتفاقاتی که افتاده و بقیه که با ترس و لرز اونو همراهی میکردن :
- افتادن دی و آلیس که از راه رسید :
- لحظات خداحافظی آلیس :
- خداحافظی با آی یکی از صحنه‌های احساسی خوب اپیزود بود :
- و البته صحنه‌ای که به سر قبر آلیس رفتن :
