"عجیب" ، "خیلی عجیب" ، "چرا؟" اینها کلماتی بودن که در حین دیدن اپیزود همینجوری تو ذهنم من چپ و راست میشدن! من فکر میکنم این انیمه زیاد وارد دسته "پسرهای خوشگل" نمیشه، درسته ظاهر کارکترها خوشتیپ ــه ولی از اداها و رفتارهای انیمههایی مثل Diabolik Lovers و یا شاید Free آنچنان خبری نیست. اما در عوض ... فضای بسیار عجیبی داشت که توصیفش سخته. ساکسفیون پلی شدنها، افکتهای صدای بین ایستگاهی رادیوییِ صحنهها، افتخار کردن به عینکی بودن، شوخیهای عینکی و ... دودلی عجیبی رو نسبت به انیمه پیدا کردم. اخیرا داشتم اپیزودی از Joshiraku رو میدیدم که حالا حس میکنم موضوعی که اونجا مطرح شد با شباهت به موضوع اصلی این انیمه یعنی عینکی بودن تمام کارکترهاشه. بحثی که مطرح شد این بود که، هیچ وقت تو یه انیمه یا مانگا نباید تمام کارکترها ظاهر یا خاصیت با شباهتی شبیه هم داشته باشن یعنی برای مثال، تو یک مانگا نباید سه برادر عینکی نقش اول های مانگا باشن. به این تاکید داشتن که چنین خاصیتی بشدت باعث بهم ریختن بالانس انیمه و از دست دادن جذابیت کار میشه.