وقت خداحافظی با دریا فرا رسید؛ خداحافظی با
کارکترها و داستان دوست داشتنی این انیمه که دو فصل تمام ما رو در عمق
زیبایی اشکها و لبخندهاشون درون دریا شناور کردن. پایان برای من بی نقص
بود و واقعا اونو دوست داشتم. نیمی از مدت زمان اپیزود رو در حال لبخند زدن
بودم! خیلی از چیزایی که دوست داشتم اتفاق افتاد و شاید حتی بیشتر از
انتظاراتم "به خوبی و خوشی" به سمت پایان حرکت کرد که اصلا نکته بدی نیست
چون در طول این 26 قسمت اونقدر درام و درگیری و حوادث مختلف دیدیم که واقعا
دلم میخواست پایان خوبی در انتظار کارکترهای انیمه باشه. زوجها بهم برسن،
مردم دریا از اون خواب طولانی بیدار بشن، میونا نجات پیدا کنه و ... خیلی
از اتفاقات جزیی دیگه. خوشحالم که پایان با یه تغییر عجیب و غریب دراماتیک
خاطره کُل سری رو برام از بین نبرد و پایان بندی شکل زیبایی داشت. اپیزود
آخر، اپیزودی احساساتی و لذت بخشی برای من بود و خیلی صحنههای اونو دوست
داشتم.
چیزی که خیلی به چشم میرسید پررنگ بودن هیکاری در اپیزود آخر بود که به نظر
من، مرد اپیزود آخر بود و حسابی خودش و سماجت ـش رو به رخ کشید. لجبازی در
مقابل گیر افتادن میونا، حرفها میونا در حالی که هیکاری به تلاش خودش
ادامه میداد .. یادمه تو شروع سری از اینکه حس میکنم هیکاری یک کارکتر
تکراری میشه، حرف میزدم ولی رفته رفته تفاوت اونو با بقیه کارکترهای نقش
اول انیمه ای درک کردم و به اون تفاوت ها اشاره کردم. هیکاری واقعا یه
کارکتر خوب پرداخته شده بود و حسابی از دیدن چنین کارکتر اول قوی ای لذت
بردم. احساسات خودش رو نسبت به ماناکا تا آخرین لحظه حفظ کرد و در کنار اون
به نجات میونا رفت. حالا اگه بخوام از دید کُلی چند کارکتر اصلی پسر رو
رتبه بندی کنم، مسلما رتبه اول رو به هیکاری میدم و ... کانامه رده آخر رو
به خودش اختصاص میده چون رفته رفته برعکس هیکاری اُفت کارکتری داشت و به
نظر من نتونست اونجور که ازش انتظار داشتم، رشد کارکتری داشته باشه. تنها
نکته مثبتی که در مورد کانامه تو اپیزودهای آخر وجود داشت، نگاه متفاوت ش
به سایو بود و اینکه حاضر شد اونو به چشم یک دختر نگاه کنه. سوموگو هم یه
کارکتر واقعا خوب بود و خیلی جالب تونست خودشو در کنار چیساکی که دختر
محبوبم از سری بود، وارد ذهن من کنه. رفتارهای خونسردش رو در مقابل اتفاقات
مختلف دوست داشتم. ماناکا در کنار چیساکی، هر دو دوست داشتنی بودن و
لحظاتی عالی زیادی تو انیمه داشتن که هر کدوم اونا دیدنی و جالب شکل گرفت و
با هم دیدیم.
بهرحال انیمه به پایان خودش رسید و به عنوان یکی از کسایی که این انیمه رو
به صورت هفتگی با اشتیاق زیاد دنبال میکردم، از پایان بندی حسابی راضی بودم
و با ذهنیت خوبی از فضای این انیمه دور میشم .. فضایی که مسلما وقتی به
لیست بهترین انیمههای چند فصل اخیرم فکر میکنم، به خاطر میارم و اون لحظات
جزیی خاصش رو دوباره درون ذهنم مجسم میکنم. اکو های دریایی بین مکالمه
کارکترها، ماهیهایی که جلوی تلویزیون در حال شنا بودن، میونا و سایوی
کوچولویی که با هیکاری درگیر میشدن، ماناکایی که همیشه در حال گریه بود،
نفرین ماهی ماناکا و سوموگو، ماناکایی که توسط تور ماهیگیری سوموگو بیرون
آب کشیده میشد و ... واقعا باید به تک تک شون اشاره کنم؟ همه اونا رو دیدیم
و میدونم چقدر زیبا بودن.
صحنههایی از اپیزود آخر :
- این صحنه رو خیلی دوست داشتم :
- میونا در آغوش هیکاری :
- صحنه روبرویی میونا با ماناکا هم عالی بود :
بابت اینکه در طول داستان اتفاق ا را مینوشتید arigato gozaimashita و به نظر من پایان جالبی داشت دلم برای تمام شخصیت های داسان تنگ می شود .