Non Non Biyori Repeat - Ep 04

Non Non Biyori Repeat - Ep 04

شاید به راحتی یکی از بهترین اپیزودهای Non Non در طول دو فصل واسه من بود. یه حس خیلی زیبا و دوست داشتنی سرتاسر اپیزود به چشم می خورد؛ حس بارونی پوشیدن و قدم زدن زیر بارون، سرگرم شدن با بیلچه و سطل و ذوق زده بودن تو عالم کودکی در عین فرصت نداشتن برای روندن دوچرخه ای که تازه گیرت اومده. همون نیمه اول به تنهایی تونست موج موج احساساتی نوستالژیک رو به من منتقل کنه .. بارها و بارها به زبون آوردمش ولی بازم میگم .. رن چون چه موجود نازنینیه .. معصومیتش رو خیــــلی دوست دارم، این که دلش واسه وزغ ها می سوزه، اینکه می خواد واسه یه دوچرخه بازیِ ساده ترو-ترو بوزو بشه و آقا خورشیده رو بیرون بکشه. فکر کنم بتونیم با هم توافق کنیم که این اپیزود رو باید به نام رن چون زد؛ همه تمرکز به اون بود و به خوبی هم این تمرکز پیش برده شد. بهتر از این نمیشد .. یه اپیزود بی نهایت آروم و لذت بخش و روح نواز.

من که میگم رن چون ترو-ترو بوزوی خیلی خوبی شده بود. شاید واسه کوماری ترسناک بوده باشه ولی مطمئناً تونست دل خورشید رو به دست بیاره و این رن چون بود که هوا رو آفتابی کرد. بیچاره کوماری ، صحنه روبرویی ش با رن چون و لحظاتی که رن چون با اون لباس ها و بیلچه به دست دنبالش می دوید، یکی از با ارزش ترین صحنه های انیمه ای این فصل واسه من بود و در کنار اون، تو نیمه دوم، احساسی که رن چون نسبت به بچه وزغ ها داشت، کاملاً واسه من قابل لمس بود .. اینقدر این احساس رو تجربه کردم که می دونم رن چون چرا اینقدر از دیدن مردن وزغ ها غمگین شده بود. شاید این روزها و این سال ها از اون احساس دور شده باشم ولی همین تلنگر کوچولوی احساسی رن چون کافی بود که ناخودآگاه دلم واسه دنیای کودکی خودم تنگ بشه .. بازم به اون نقطه ای رسیدیم که دلم نمیاد یک حس رو فراموش کنم اما بهرحال ... لحظاتی پر از سکوت و غمناک برای رن چون و بعد از اون کسی که ازش انتظار نمیرفت بتونه این شرایط رو عوض کنه، ناتسومی .. پا به صحنه گذاشت و حال رن چون رو از این رو به اون رو کرد. هم لحظات غمگین بودن رن چون هم لحظاتی که با دیدن بچه وزغ های جدید ذوق زده شد، هر دو واسه من یه جور بسیار زیبایی دوست داشتنی بودند. می تونستم خودم رو کنار رن چون ببینم.

و خب، وقتی هم نیمه اول و هم نیمه دوم یک اپیزود اینقدر خوب باشند، باید اقرار کرد که یکی از بهترین اپیزودهای این فصل بوده. Non Non باز هم جو روستایی و دلنشین خودش رو با طراوت خاصی به نمایش می کشه. اینبار بارون ، لحظات سکوت ما کمی با لحظات سکوت اپیزودهای قبلمون فرق داشت؛ اینبار صدای شر شر بارون از بیرون به گوشمون می رسید و هر چند بارون یک ریز می بارید و بند نمی اومد ولی مگه شنیدن صدای بارون می تونه ناراحت کننده باشه؟! مسلمه که ... حتی لذت سکوتی که داریم تجربه می کنیم رو بالا تر میبره و خصوصاً برای من که این روزا دلم برای بارون لک زده، یه اپیزود بی نهایت دلنشین بود. تا میشد، ازش لذت بردم و حتی همین لحظه که دارم این متن رو می نویسم، دوباره دارم اپیزود رو مرور می کنم .. چون اینجوری حس نزدیک تری با نوشته هام پیدا می کنم و احساس می کنم بهتر از قبل می تونم احساسم رو در مورد این اپیزود بنویسم. احساسی فوق العاده خوش و به یادماندنی. اینجور لحظات خاص و به یادماندنی هستند که سطح ماندگاری این انیمه رو بالا می برند. همینه که باعث میشه بعد از گذشت دو سال، هنوز هم گاهی دلم هوس حال و هوای روستایی Non Non رو بکنه.

خوب بود .. خیلی خیلی خوب ..

صحنه هایی از اپیزود :

- رن چون در کنار ترو-ترو بوزوی اولش :



- لحظه شوکه برانگیز ترو-ترو بوزو شدن رن چون :



- واااااای ... بازی تو حیاط، با بیلچه و چاله کندن ... خیلی این صحنه رو دوست داشتم ^^ :



- کوماری و ترسش از هیولای پدیدار شده :



- رن چون در حال تعقیب کوماری، واقعاً هم اگه ندونی چی پشت ماسکه، یه جورایی ترسناکه ..

++

- خیره شدن رن چون به وزغ ها ، یه لحظه عالی دیگه :



- دوچرخه سواری دسته جمعی :



- لحظه غمناک اپیزود، دل آدم رو به درد می آورد :



- نمی دونم چرا ولی این لحظه و این شات خیلی دلم رو هوایی کرد، واقعاً این چند ثانیه رو دوست داشتم :



- Oh c'mon ...



- ذوق رن چون از دیدن وزغ های جدید :



- یک منظره راندوم از جمله منظره های زیبای انیمه :