My Movie Challenge - 12 - A fistful of Dynamite

My Movie Challenge - 12 - A fistful of Dynamite  - 1971

تاریخ تماشا : 1403/03/01

ساعت تماشا : 07:00 الی 11:00

ترکیب سرجیو لئونه و انیو موریکونه؟! دیگه چی واسه اینکه یک فیلم خوب بشه و ارزش دیدن پیدا کنه، نیاز داریم؟ جوگیرانه بخوام بگم میگم رسماً هیچی ولی خب قطعا منطقیش اینه که این دو عنصر باید در کنار بقیه عنصرهای خوب جا داده بشن و همه چیز مناسب باشه. که بود و خدا رو شکر فیلم حسابی سرگرم کننده ای بود. و حتی با مدت زمان ۲ ساعت و ۳۶ دقیقه ای، باز هم از کسل کنندگی به دور بود و این نکته خیلی جالبی واسه من بود. خیلی روون و دلنشین پیش می رفت و حتی بعضی جاهاش من با خودم فکر کردم که «چه وسترن حال خوب کنیه» نه اینکه کشت و کشتار درون فیلم حال من رو خوب کرده باشه ولی تم و حس حاکم بر فیلم ناخودآگاه احساس جالبی بهم می داد و این برام درخور توجه بود.

جیمز کوبورن و راد استایگر در عین متفاوت بودن، زوج خیلی جالبی شده بودن و فیلم رو به خوبی روی دوش خودشون حمل می کردن. خوان از همون ابتدا در عین هرزگی و داغون بودنش از لحاظ سطح فکری خودش رو یه جورایی تو دل بیننده جا می کنه و در مقابل جان هم از همون لحظه ورودش و انفجارهایی که به راه انداخت، سطح باحال بودن شخصیتش رو به رخ کشید و بعد تصور این دو شخصیت در کنار هم دیدنی می شد.

لمس و تاثیر موریکونه روی فضای حاکم بر فیلم حقیقتا مثل همیشه خاطرانگیزه. انگار که موریکونه یک جادوگری باشه که پای ساخت معجونه و در انتهای ساخت معجونش همیشه یک قطره از عصاره خاص خودش که فیلم رو خاطرانگیز می کنه رو توی معجون می ریزه. عصاره ای که هیچ موزیسینی مثل اون بهمراه نداره و واقعا قدرت خاطرانگیز کردن یک فیلم صرفا با تکیه بر موسیقی هنر بزرگیه که موریکونه از پسش برمیاد و من حقیقتا این استاد بزرگ رو ستایش می کنم.

سرجیو لئونه در نقش فیلمنامه نویس و کارگردان کار سنگ تمام گذاشته بود و در کنار نحوه چینش سکانس ها و فیلمبرداری و دیالوگ ها و هر گونه موضوعی که مرتبط به کارگردان می شد، می شد خاص بودن این وسترن رو مثل دیگر وسترن های سرجیو متوجه شد. واقعا وقتی لئونه وسترن می سازه، می دونید که یک کاربلد و حرفه ای این کار رو کرده و از همون لحظات اول این فیلم و زوم شات هایی که روی صورت اون افراد مرفه توی کاروان داشتیم تا هر گونه بازی که در ادامه با شخصیت ها و داستان فیلم داشتیم همه و همه دلچسب بودن. براوو سرجیو و احسنت بر تو که حقیقت استاد بی بدیلی در عالم سینما بودی. 

من در هر صورت فیلم رو دوست داشتم و گرچه داستان فوق العاده ساده بود ولی نیازی نیست در این مورد سخت بگیرم و با خیال راحت خودم رو غرق در دیدن این فیلم کردم و حسابی از دیدنش لذت بردم. (7/10)