ClassicaLoid 2nd Season - Ep 06
ClassicaLoid 2nd Season - Ep 06
کم کم داشتم به این نتیجه میرسیدم که نکنه باخ از سری جدا شده و دیگه قرار نیست ازش چیزی ببینیم ولی خب حالا پیداش شد. هر چند سناریوی خاصی نداشت و نمیشه آنچنان اسمشُ "حضور" گذاشت ولی همینکه ازش چیزی دیدیم خوبه .. جای امیدواری رو ایجاد می کنه که در آینده بیشتر ازش استفاده می کنیم. در عوض مادر کانائه رو دیدیم که انگار مدتی قراره تو انیمه باشه ... یا شایدم تمام مدت. بهرحال فضا یه کوچولو شلوغ شده. باید به هر کدوم بها داده بشه و کار سختیه. چیزی که الان مشکل ساز شده و مثلاً باخ اصلاً حضوری بهش داده نمیشه. باید دید که عوامل انیمه چطور از پس این مشکل بر میان.
بهرحال انیمه روی دور افتاده و به راحتی به پیش میره. سناریوهای عجیب و موزیسین های همیشگی.
ClassicaLoid 2nd Season - Ep 02
دو موزیسین بزرگی که سر شستن خونه با هم مسابقه میدن.
توصیف بهتری واسه این اپیزود نداریم. واگنر و بتهوون، دیوار رنگ زدن، شستن راه ورودی و بعد هم که خرید گوشت و سبزیجات. 
تو این اپیزود از ارادت واگنر به بتهوون حرفایی زده شد .. که واسم جالب
بود. دوست دارم بیشتر از اینها از حقایق و اعتقادات این موزیسین ها بشنوم
که هنوز جای کار داریم و میشه بهشون پرداخت. چیزی که هست اینه که گاهی کمدی
جور واجور حاکم بر انیمه، فضا رو برای ایجاد یک فضای آموزشی و تاریخچه ای
از بین میبره. که حالا طبیعیه و این انیمه کلاً یک انیمه کمدیه. اما مثلاً
من دوست دارم در حین اجرا شدن سمفونی های بتهوون اطلاعات خیلی بیشتری
درباره اون سمفونی بخصوص پیدا کنم.
در هر صورت قسمت جالب و خوبی بود. و نکته ای که متوجه شدم این بود که این قسمت از شوبرت خبری نبود. 
و خوشحالم که همون OP فصل اول رو داریم .. خیلی با ترک خوب کنار میام.
ClassicaLoid 2nd Season - Ep 01
خونه همون خونه قدیمیه .. انگار نه انگار که اونو ترک کردیم.
همچنان بتهوون و موتسارت سر به سر هم میذارن، شوپن منزویه، شوبرت به دنبال
بتهوون روانه ست، لیست هم از عشق حرف میزنه. همه چیز سر جای خودشه و حالا
ریشارد واگنر به عنوان شخصیتی جدید به انیمه وارد شد و ظاهراً با کلک به
بقیه گفت که داداشِ کانائه ست .. باید ببینیم چه نقشه ای در سر داره. تا
الان که حسابی رو مخ بقیه کارکترها راه رفت.
اما بهمراه واگنر، یک شخصیت موزیسین دیگه هم داشتیم که من باهاش آشنا
نبودم. ولی حالا کنجکاوم. اسم شخصیت آنتونین دورژاک هست که ظاهراً موزیسین
معروفی از چک ـه. تو انیمه اونو در شکل و شمایل یک اسب آبی می بینیم ..
بیچاره این موزیسین. اینجوری تنش تو گور میلرزه. 
ولی بهرحال شاید هم یاد کردن از کارش و میراثی که به جا گذاشته جالب انگیز
باشه .. مثل کاری که تو اپیزود اول کردیم و اسب آبی رو با موزیکش به ابهتی
جالب رسوندیم.
روی هم رفته .. شروع همونطور مثل فصل اول دیوانه وار و عجیب و غریب بود. باید ببینیم تو ادامه چه خبرایی تو این انیمه میشه.
و من دلم می خواد باخ رو بیشتر ببینم.
- بتهوون و واگنر :
- آنتونین دورژاک در قالب اسب آبی :
Classicaloid - Episode 05 & 06
Classicaloid - Episode 05 & 06
کلاسیکالویدها، از کجا آمده اند و به کجا می روند؟!
قسمت 05 : یکی از خوبی های اپیزود پنجم شنیدن اسم چایکو چان بود. نمی دونم تو قسمت های قبل به اسم این کارکتر اشاره شده بود یا نه ولی بهرحال اینجا پررنگ تر شد؛ چایکو چانی که اشاره به چایکوفسکی داره و من علاقه زیادی به کارهاش دارم .. طی همین چند هفته به کنسرتی که از آثارش برگرفته شده بود سر زده بودم و به وقاری که در موسیقی اون نهفته باور پیدا کرده بودم. و البته قبل از اون با دیدن انیمه Princess Tutu و یا آثار دیگه جو موسیقی چایکوفسکی به خوبی به ذهن من حاکم شده بود. پس دیدن اینکه چایکوفسکی هم درون انیمه بهایی پیدا کرده برام جالب انگیز بود. تنها نکته عجیب این بود که جنسیت چایکوفسکی هم مثل فرانتس لیست به زن تغییر داده شده که میشه از تمرکز زیاد به این موضوع گذشت و در عوض با موسیقی کارکترها همراه شد.
یه نکته جالب، تاریخی و حاشیه ای در مورد استفاده کلمه "امپراتور" توسط بتهوون در صحنه آخر اپیزود پنجم اینه که بتهوون زمانی سمفونی سوم خودش رو به ناپلئون تقدیم کرده بوده؛ ناپلئونی که در اون دوران در حال اوج گیری به عنوان یک رهبر بوده و برای بتهوون تداعی یک آزادی خواه قابل تحسین رو داشته ولی بعد از اون، زمانی که ناپلئون خودش رو امپراتور نامیده، بتهوون ابراز علاقه و تقدیم خودش رو پس گرفته و از این واژه تنفری خاص داشته. پس دیدن اینکه اون داره خودش رو امپراتور می دونه یک جور کمدی خاص رو خلق می کنه که با دونستن پیش زمینه می تونید بهتر از اون لذت ببرید.
از اینکه بگذریم ...
قسمت 06 : قسمت ششم هرج و مرجی از موزیک دارها رو به چشم دیدیم. هر کی یه طرف واسه خودش قدرتش رو رها کرده بود و برای اولین بار تونستیم ترکیبی از موزیک ها رو به چشم ببینیم که در نوع خودش جالب بود. و جالب تر وقتی شد که بالاخره موزیک باخ هم به رخ کشیده شد و رنگی از چهره و موزیک باخ به صحنه پاشیدیم؛ "پدر موسیقی" ، اینطور که تو این اپیزود از باخ صحبت شد قراره باخ رو کمی با جذبه تر از بقیه به چشم ببینیم .. نمی دونم، حداقل شاید چون باخ در سمت منفی داستان به چشم میاد ممکنه اینطور به نظر برسه ولی ممکنه با بیشتر شناختن کیوگو، پدر کانائه به چیزهای دیگه ای پی ببریم که جای صبور بودن رو داره.
نکته تاریخی جالب : باخ در طول عمر خود هیچ وقت از آلمان خارج نشده.
- پدر کانائه :
- باخ :
Classicaloid - Episode 04
چه لذت خوبی داره که در حال شنیدن Ave Maria باشی
و بیای سراغ نوشتن صحبتی اپیزودیک از این انیمه.
چیزی که من از این انیمه دوست دارم، بهش رسیدم و فکر می کنم یکی از نقاط قوت کاره اینه که هر کارکتری که وارد انیمه میشه، هر رفتاری که بروز میده یک قاعده و داستانی پشتش داره (گیوزا هنوز مبهمه .. اون بماند.) و اینجا با وجود و ورود فرانتس شوبرت به انیمه میشه باز هم این نکته رو به زیبایی دید؛ اینکه شوبرت بتهوون رو تحسین می کنه، میپرسته و از اون طرف، از موتسارت انزجار داره و حتی با وجود نشناختن کارکترش ولی احساس چندشی ناگهانی بهش قالب میشه همه ریشه هایی در تاریخچه زندگی این موزیسین ها داره و جالبه که با هم نگاهی به برگه ای از گفته ها و شنیده ها در خصوص این کارکترهای تاریخی و اتفاقاتی که بینشون افتاده بندازیم.
اول مرید بودن شوبرت و ابراز علاقه بالایی که از بتهوون از خودش نشون داد .. شوبرت در انیمه بتهوون رو استاد موسیقی و هدف پایانی خودش می دونه ... روح سرگردانیه که باید به مقصود خودش که بتهوون هست برسه .. اما چرا؟! ریشه این دلدادگی به سال 1822 برمی گرده؛ زمانی که گفته میشه انتهای دوران زندگی بتهوون بوده، این دو همدیگه رو ملاقات کردند و بتهوون کار شوبرت رو تحسین برانگیز خونده. و با اینکه آنچنان سابقه ای از اینکه واقعاً چه در بین اونا گذشته وجود نداره ولی به وضوح میشه الهام گیری شوبرت از بتهوون رو در درون آثارش شنید و احساس کرد. پس طبیعتاً داشتن رفتاری پر از عشق از طرف شوبرت نسبت به بتهوون با داشتن چنین تاریخچه ای اصلاً بعید و دور از انتظار نبوده و نگاه انیمه و عوامل ساخت کار نگاه بسیار دقیق و با حوصله ای به نظر میرسه .. چون فرصت گذاشتن و به تحقیق در اینباره و اینکه چه خصوصیاتی به شوبرت بدن مشغول شدن .. این منو به عنوان مخاطب بیشتر مجذوب اثر می کنه.
و در مورد موتسارت کوتاه تر گفته میشه که بعضی از کارهای اولیه شوبرت به حس و حال کارهای موتسارت نزدیک بوده و اینکه یک فلش بکی در انیمه از استاد سالیری، استاد موسیقی شوبرت دیدیم هم اشاره ای به همین موضوع داشت؛ اینکه اونُ مقلدی خوند و اینکه شوبرت با نگاهی کج به کارکتر موتسارت نگاه می کنه دلیلش می تونه خوار شمرده شدن آثارش و مقایسه شدن کارش با موتسارت بوده باشه. قاعدتاً و از لحاظ منطق (و در حقیقت) دو موزیسین در این سطح به هیچ وجه از هم متنفر نمیشند و خب اینجاست که پای کلمه "اغراق" به میون میاد؛ کاری که کارگردان انیمه، یوئیچی و باقی عوامل در به رخ کشیدن اون استاد هستند. و وقتی جایی عشقی رو کاشتید می تونید در کنارش برای بامزه تر شدن فضا تنفر رو هم بکارید .. با وجود چنین موتسارت منحرفی اصلاً هم کار سختی نیست.
حس عجیبی که در مورد کارکترهای انیمه وجود داره برام عزیزه ...
احساسی دلگیر ولی پر جذبه وجود داره؛ من این رو لمس می کنم .. با وجود اینکه انیمه سعی می کنه طنز باشه و گاهی لبخند رو هم به روی لب من مینشونه ولی باز هم وقتی به این فکر می کنم که شوپن، شوبرت و حتی موتسارت ... همه عمری کوتاه داشتند و چه زود بار سفر رو از این دنیا بستند آه حسرتی از نهادم بلند میشه و با خودم میگم اگه این موزیسین ها عمری طولانی تر می داشتند چه قطعات بزرگ دیگه ای خلق می کردند و چه حیــف که اونا به این سرنوشت روبرو شدند. ولی خب جذبه از جایی برمی خیزه که می بینیم با وجود رسیدن اونا تنها به دوره 30 سالگی باز هم آثارشون بی نهایت ماندگار باقی موندن و چه انسان های بزرگی که با شنیدن قطعات اونا الهام گرفتند و در زندگی به موفقیت های بزرگی دست یافتند. درود به این دسته موزیسین فراموش نشدنی!
یکم رفتم به حاشیه ... برگردیم به جاده اصلی!
اپیزود خوبی بود .. شاید یکی از بهترین اپیزودهای انیمه .. چون به خوبی تونستیم یک ترکیب از حضور تمام "موزیک" دارهایی که تا به حال معرفی شدند رو ببینیم. فلش بکی از فرار بتو و موتس هم دیدیم که در نوع خودش جالب بود .. نمی دونم فقط منم یا کلاً محض ترول اون وسط چیزی بود، ولی موندم اون نفر سومی که با موتسارت و بتهوون فرار کرده کیه و آیا قراره اونُ ببینیم یا نه. از طرف دیگه فکر می کنم کم کم وقتشه که باخ رو هم بیشتر ببینیم .. جای ورودش محیاست .. کافیه قدم برداره.
از گوته هم در اپیزود صحبت هایی شد؛ اینکه شوبرت چطور از شعرهای اون استفاده می کرده و خصوصاً شعری که در موردش صحبت هایی شد و تکیه کلام شوبرت، سخن گفتن از اون شعر و مثال دونستن انسان های دنیای انیمه با نوکر و نوچه های شاه اِرل بود، شعر Der Erlkönig که من سراغ سرچ رفتم و به محتوای شعر هم پی بردم ... برام جالب بود و وقتی شعر رو بخونید با توطئه ای که در ذهن شوبرت می گذشت و صحبت از شاه اِرلی که می کرد بهتر آشنا میشید :
پدری با فرزندش.پسرک را در آغوش میفشارد و
نوید اطمینانش میدهد و گرمش نگاه میدارد.
»پسرکم چرا بدینگونه هراسان چهره ات را میپوشانی؟«»آه پدر مگر شاه ارل را نمی بینی؟
»با تاج و دمش است شاه ارل
»پسرم . تنها اندکی مه است آنجا
»فرزند دوست داشتنی با من بیابا تو بازیهای دل انگیز خواهم کردبر ساحل دسته گلهای زیبا خواهند بودو مادرم لباسهای طلائی فراوان خواهد داشت
»پدر پدر نمیشنوی که شاه ارل
مرا چه قول ها میدهد آهسته در گوشم به نجوا؟
»پسرم آرام باش و آرام بمان
باد است که در برگ های پژمرده غوغا میکند«
»پسرک زیبا تو را سر آن نیست که با من بیایی؟
دخترانم بی تابانه در انتظار تو اندو بر کناره نظاره گر رقص شبانه تو خواهند بودو تو را در گهواره تاب خواهند داد با آوازهای شبانه تا خوابت برباید
»پدر پدر نمیبینی دختران شاه ارل را آنجا
در آن مکان مه آلود؟«
»فرزندم فرزندم بدرستی که میبینمشبیدهای کهنسالند که چنین تیره به نگر می آیند«
»دوستت دارم زیبایی پیکرت چنین مرا می فریبداگر که به اختیار با من نیایی ترا به زور خواهم برد««پدر پدر اکنون شاه ارل مرا گرفته است
آه که بر من آسیب میزند«
پدر هراسان و ترسان اسب را می تازد
فرزند نالان را در اغوش میفشاردسخت و جانکاه به منزل میرسد
در آغوشش فرزند جان داده است
اما بادبادک ها شوبرت رو از ملاقات با بتهوون باز داشتند و به شرق آفریقا فرستادن!
حالا باید دید دوباره کی شوبرت رو خواهیم دید و تو این بین چه اتفاقی در انیمه می افته. موندم که آیا موزیسین جدیدی در راهه یا اینکه حالا به دل اتفاقات و کارکترهای معرفی شده فعلی میریم؟ بهرحال دیدن این جریان جالب انگیز می مونه. حرف های خوبی میشه در مورد اپیزود 4 ام زد و ورود شوبرت به انیمه اتفاق خوبی واسه کار بود .. به خوبی کارکترها رو با هم درگیر کرد و نشون داد که وقتی تعداد کارکترهای انیمه بالاتر بره آنچنان آسیبی به فضا وارد نمیشه .. درسته که شوپن کمتر نشون داده شد ولی خب کارکتری که منزویه با یک حضور کوتاه می تونه خوش بدرخشه.
بگذریم .. منتظر هفته بعدم.
- برخورد جالب هم با سوسکه داشت
:
Classicaloid - Episode 03
لیست و شوپن، اجاره نشین های جدید کانائه!
فضا داره موزیکال تر میشه.
اول اینکه از این انیمه متشکرم که باعث شد تحقیقات کلاسیکی روی انیمه داشته
باشم؛ قطعه های موزیک این موزیسین ها رو بیشتر سرچ کنم و اطلاعات خودم رو
بالا ببرم؛ خصوصاً در مورد اپیزود سوم و حضور لیست که آنچنان شناختی ازش
نداشتم و فقط در این تعجب بودم که چطور در انیمه لیست که مرد بوده به زن
تبدیل شده که خوشبختانه درباره ش یکی دو دیالوگ داشتیم و ظاهراً وقتی به
حالت کلاسیکالوید برگشته، حالت زن رو به خودش گرفته و موتسارت هم حسودیش
میشد.
(احتمالاً در آینده بیشتر شفاف سازی میشه.) اما اینکه تونستم شباهت هایی
بین لیست و شوپن پیدا کنم باعث شد که زوج بودن اونا برام منطقی تر بشه.
اینکه برهه زمانی زندگیشون بهم نزدیک بود و جالب اینه که بدونید شوپن فقط
یک سال از لیست بزرگتره. و علاوه بر این جریان برهه زمانی، بارها گفته شده
که این دو با هم دوست بودن و از اینکه عوامل انیمه به دوستی این دو بها
دادن و اونا رو با هم زوج کردن خوشم میاد .. بها دادن به اطلاعات واقعی
موزیسین ها می تونه این انیمه رو پربار تر کنه.
لیست تو انیمه یه زنه و اهل لاس زنی! حتی با کانائه هم لاس میزنه ... و
اینطور که گفته میشه در حقیقت هم مرد عشوه گر و محبوبی بین زن ها بوده. پس
اینم یه نکته خوب دیگه ست .. اینکه به خصوصیات اخلاقی و شهره این کارکتر
توجه شده ولی بحث خصوصیت که پیش کشیده میشه یه سوال پیش میاد که چرا شوپن
باید منزوی و گوشه گیر باشه؟ گفته میشه که شوپن اجرا در سالن های کوچک رو
بیشتر ترجیح میداده ولی ممکنه القای خصوصیت منزوی بودن شوپن از مرگ
تراژدیکش در سن 39 سالگی نشات گرفته باشه که من ازش اطلاعی نداشتم و فکر می
کردم این جنبه خجالتی و در سکوت فرو رفته ی شوپن صرفاً یه تز بوده که توسط
سازندگان انیمه داده شده که خوشحالم اینطور نبوده و حتی در این مورد هم
استرس به خرج داده شده و کارکتر رو گرفتن الهاماتی از واقعیت شخصیت پردازی
کردند.
روی هم رفته ...
فکر می کنم اپیزود بدی نبود و حس می کنم کمدی کار داره رشد می کنه و همچنان
صحنه های برتر انیمه صحنه های اجرای "موزیک" هستند. این قسمت بخش لیست
بسیار زیبا و دلچسب بود و حسابی دل من رو برد.
قسمت بعد هم که قرار شوبرت وارد داستان بشه ... "بتهوون سنپای" گفتنش منُ خندوند.
Classicaloid - Episode 01
دیوانگی با موتسارت و بتهوون!
و آندانتــــه ای با حضور باخ!
بسپریدش به یوئیچی (کارگردان انیمه) تا بتونه با یه سوژه موزیکال هم شما رو
مجذوب خودش کنه! تجربیات خوبی که با این کارگردان سپری کردیم به من ثابت
کرده که فرد مطمئنی برای دنبال کردنه و می تونه یک فرد ایده آل برای خلق
کارهای اغراق آمیز باشه. چه در گینتاما و چه در اوسوماتسو سان .. همه جا به
خوبی تونسته این نبوغ رو به رخ بکشه و اینجا هم دست کارگردان هنرمندانه
روی اثر و روی این سمفونی کشیده شده. من که از دیدن اپیزود اول لذت تمامی
بردم و همین لحظه که شروع به نوشتن نقد کردم برای بار 4 ام یا 5 ام انیمه
رو دوباره مرور کردم و باز هم صحنه های موزیکال اثر منُ گرفت! و این چه چیز
خوبیه ... اینکه با وجود تغییراتی که در سمفونی ها داده شده میشه باز هم
از ریتم موسیقی اثر لذت برد و در کنارش داستانی کمدی وار رو با حضور این
عوامل تجربه کرد.
با حضور سوگیتا در نقش بتهوون که خوش درخشید؛ چه فریادهایی و چه خصوصیات
اخلاقی جالبی رو به کارکتر بخشیده بود؛ اما خب، این سوگیتاست .. از اون
همیشه انتظار خوب بودن میره. چیزی که من قبل از اومدن به سراغ انیمه باهاش
مشکل داشتم نقش یوکی کاجی در قالب موتسارت بود که نمی دونستم چه نتیجه ای
در پی داره. حقیقتش بدم نیومد ... فوق العاده نبود ولی از طرفی موتسارت
زیاد تو این اپیزود نقشی نداشت و به نسبت بتهوون سوگیتا کمرنگ تر به نظر
میرسید. (شاید داد و بیداد زیادی بتهوون منُ به این فکر انداخته!) قضاوت
درباره یوکی کاجی و صدای اون در قالب شخصیت موردعلاقم رو به بعدها میسپرم!
یکی از نکات خیلی خوب انیمه رنگامیزی اون بود ... وووووه ... واقعاً از این
لحاظ محشر بود؛ صحنه های موزیکال با رنگامیزی متنوع و پر از حس و حال به
زیبایی هر چه تمام تر رسیده بودند. و من یکی خدا خدا می کنم که تو
اپیزودهای بعد هم سر صحنه های موزیکال تلاش خوبی به کار برده بشه و
رنگامیزی اثر حفظ بشه ... برخلاف رنگامیزی دیگه ای که تو این فصل دیدیم و
خوشم نیومد (Nanbaka) ، کلاسیکالوید پاشیدن رنگ خودش رو به نحوی احسن انجام
داده و غرق شدن در موزیک کلاسیک با رنگامیزی عالیِ انیمه تجربه ای لذت بخش
بود.
در مورد داستان نمیشد چیز فوق العاده ای رو تصور کرد ...
به حد کافی خوبه و میشه از دیدنش لذت برد. سناریوی اولیه خوبی داشتیم و حالا موتسارت و بتهوون خونه خودشونُ به دست آوردند. باید دید دار و دسته باخ ساما (
)
چه جریانی با کلاسیکالویدها دارند و چه اتفاقاتی بعدها خواهد افتاد.
اتفاقاتی که پای شوپن و باقی موزیسین ها رو هم به میون می کشه و دیدن هر
اپیزود با حضور یک موزیسین خاص مطمئناً لذت بخش خواهد بود. چیزی که کمی منُ اذیت کرد درست دیده نشدن اثر توسط بعضی جوامع انیمه ای بود و اینکه انیمه برای خیلی ها سوتفاهمی بیش نبود. خیلی ها با نگاه اشتباهی به سراغ انیمه اومدن و خیلی ها هم از اینکه چنین ورژنی از موتسارت و بتهوون خلق شده ناراضی هستند. می تونم کمی بهشون حق بدم ولی از دیدگاه خودم، همراه شدن با یک ورژن انیمه ای از این کارکترهای بزرگ تاریخ می تونه نکات مثبتی داشته باشه؛ حالا چه بحث آموزشی و چه بحث سرگرمی! کافیه با دیدن این انیمه یک نوجوان به فکر به دست گرفتن سازی کلاسیک بیافته یا به سراغ شنیدن آثار کلاسیک بره ... با دریایی از موسیقی زیبا روبرو میشه!
روی هم رفته شروع جالب انگیزی داشتیم .. راضی بودم.
و البته می خوام به این اشاره کنم که تک دیالوگ باخ "آندانتــه" از نظر من بهترین دیالوگ اپیزود بود. حس بسیار باحالی به کارکترش بخشید.
- خدا به خیر بگذرونه! یک اپیزود و چنین بلایی با گیوزا پختن دیدیم
:
- لحظه رها شدن قدرت "موزیک" که باید بیشتر ازش چیزی بدونیم
:
- و لحظه موردعلاقه من از اپیزود، باخ ساما و ابهتش
: