Fallout - Tvshow - Season 01

Fallout - Tvshow - Season 01

زمان تماشا : 25 الی 28 خرداد 1403

تقربباً بدون داشتن هیچگونه دانش و آگاهی نسبت به محتوا و حتی عوامل سریال به سراغ دیدنش رفتم. صرفاً از روی اینکه نمره خوبی گرفته و داره این روزها ستایش میشه و گفتم شاید بتونه عنوان سرگرم کننده ای واسه من باشه. و البته که وقتی توی صحنه اول با دیدن یکی از محبوب ترین بازیگرهای سریالی خودم، والتون گاگینز روبرو شدم، این امیدواری دو صد چندان شد. پسر، من عاشق این بازیگرم. حتی توی سریال های سطح پایین هم که بازی می کنه، حضورش و نوع بیان و فن بازیگریش به دلم می شینه و البته که همین عنصر برای من کافی بود که سریال جدید رو به شکل مشتاقانه ببینم.

و نه تنها گاگینز تو این سریال عالی بود بلکه هزاران جور عنصر جذاب دیگه هم توی فیلم داشتیم.

- ساندترک عالی از رامین جوادی

گرچه این نکته رو تا پایان سریال و چک کردن لیست عوامل نفهمیدم ولی وقتی فهمیدم با خودم گفتم «آهاااا، حالا منطقی شد» و این نکته خیلی جذابی بود.

- ساندترک انتخابی کلاسیک جذاب

یه عالمه موسیقی کلاسیک انتخابی واسه جای جای سریال انتخاب کرده بودن؛ چه از فضای خشک بیرون و چه پناه گاه ها و وضعیت مخوف گاهاً ترسناکی که در عین نرمال بودن داشتند.

- بازیگرهای تازه و جذاب

حالا شاید برای من تازگی داشتند ولی من تا حالا شناختی از بازیگر نقش لوسی (اِلا پرنل) و یا مکسیموس (ارون موتن) نداشتم و هر دو رو توی این سری دوست داشتم. علاوه بر این دو، بازیگرهای فرعی هم خیلی دلچسب بودن. مثلاً حضور کوتاه مت بری، یکی از بازیگرای موردعلاقه ام توی سریال What do we do in the shadows که هم صداپیشگی ربات رو داشت و هم نقشی کوتاه رو داشت و امیدوارم در آینده بازم چیزی ازش ببینیم. یا مایکل امرسون که گرچه نقش کوتاهی داشت ولی همیشه حس آیکونیکی به شخصیت های سریالی میده. حتی ملازم مسخره ای که بعدها به مکسیموس اضافه شد (جانی پمبرتون) هم در عین بی رنگ و رو بودن به نقش حسابی می خورد و من حضورش رو دوست داشتم.

- دنیا سازی جذاب

دنیایی که خارج از پناهگاه داشتیم، خیلی عالی طراحی شده بود؛ چه از لحاظ فضای آخرالزمانی صحرا و خرابه ها و آشوب های حاکم بر بازارهای محلی عجیب و غریب و چه از لحاظ شخصیت های فرعی و پوشش و لباس و طراحی دکور و صحنه هایی که با جزئیات خیلی خوب روشون کار شده بود. همه و همه باب میل من بودن.

- دوری از پاستوریزگی

انتظارش رو نداشتم که تو سریالی که یه جورایی Mainstream شده، خشونت خوبی رو ببینم یا صحنه هایی دور از انتظارم به وقوع بپیونده ولی نویسندگان سریال ابایی از بی رحم نشون دادن شخصیت هایی مثل غول ماجرا نداشتن و این نکته خوبی بود. یا ترسی از اینکه به معصومیت لوسی صدمه ای بزنن نداشتن و اینا همه کار رو هیجان انگیزتر می کنه.

- زمینه سازی خوب برای فصل های بعد

نمی دونم تو ادامه سری چقدر افت و خیز داشته باشیم و چقدر این سریال بتونه موفق ادامه پیدا کنه و اصلاً چقدر کش داده بشه ولی بهرحال تو فصل اول شاخ و برگ خوبی به دنیای حاکم بر سریال داده شد و میشه انتظار داشت که حداقل تا دو فصل دیگه بتونیم سطح کیفی رو بالا نگه داریم.

- تمرکز نکردن روی بخش زامبی های دنیا

این نکته گرچه کوچیک و حاشیه ایه ولی من اینو خیلی دوست داشتم که فقط توی یکی دو صحنه کوتاه اثری از زامبی ها دیدیم و خدا رو شکر کردم که سریال، یک سریال زامبی محور نشد.

روی هم رفته اوقات خوبی رو با ماراتون زدن این سریال سپری کردم و از دیدنش راضی ام. خصوصاً بخش بازیگر موردعلاقه ام والتون گاگینز که حسابی باب میلم بود و بهش بهای خوبی واسه ایفای نقش داده بودن. (7/10)