N116 - Anora - 2024

My Movie Challenge - 116 -  Anora - 2024

فیلم خوب و درگیرکننده ای بود و همه چیز تا انتهای کار داشت خوب پیش می‌رفت تا اینکه به پایان بندی رسیدیم. من خیلی طرفدار شکل پایان بندی نبودم و می دونم میشه به هزار شکل توجیه کرد و کارگردان خواسته فلان چیز رو نشون بده، فلان حس و فلان تاثیر رو بذاره ولی نهایتا به نظرم یکم احساس پوچی و بی فرجام موندن وضعیت انورا ضدحال بود. و البته که شاید این هم همون علت این شکلی تموم شده داستان بوده باشه که اتفاقاتی که افتاد سنگین تر دیده بشه و اینکه چطور یک زندگی می تونه به این راحتی بازیچه دست افرادی بشه که براشون اون تغییر هیچ اهمیتی نداره ولی بازم به مقدار نه چندان جذابی نچسب بود و راضی نبودم.

جدا از اون روند فیلم، شروع و ادامه و اتفاقات و آشوب ها و ورود شخصیت ها به داستان و صد البته نقش های فرعی روس رو خیلی دوست داشتم. نوع بیان دیالوگ مایکی مدیسون و کلا حس و حال فیلم بسیار سینمایی و مشغول کننده بود. می شد حسابی خودت رو توی فضای فیلم غرق کنی و از هر جا و هر فکر دیگه ای دور بشی که این نکته فوق العاده خوبی بود. نمی دونم در آینده بازم چیزی از مایکی مدیسون می شنویم یا نه ولی تو این فیلم واقعاً خوب عمل کرده بود و من بعد از دیدن فیلم سراغ اینستاگرامش رفتم و حتماً در آینده بازم کاراش رو دنبال می کنم. امیدوارم انتخاب های خوبی داشته باشه.

6.9/10

N115 - All the Bright Places - 2020

My Movie Challenge - 115 -  All the Bright Places - 2020

اول بلند شم به افتخار ال فانینگ یه کف مرتب بزنم که رسماً تو این نقش و این فیلم محشر ایفای نقش کرده بود و حقیقتا از دیدن بازی اون به وجد اومدم. چقدر عالی، چقدر دوست داشتنی و چقدر پر احساس. البته اینکه از قبل طرفدار پر و پا قرص اون بودم هم بی تاثیر نبود ولی منصفانه بخوام صحبت کنم واقعا تحسین برانگیز ایفای نقش کرده بود. حضورش واقعاً فیلم رو برای من فیلم لذت بخشی کرده بود و از ابراز احساسات، عواطف و نوع به نمایش کشیدن نقشی که بهش سپرده بودند رضایت داشتم.

البته که جاستیس اسمیت هم مکمل خوبی بود و تو شکل گرفتن و بهتر دیده شدن رابطه درون فیلم نقش بسزایی داشت؛ چیزی که ابتدای فیلم فکر نمی کردم از پسش بربیاد و تونست خلاف باور من رو ثابت کنه. و اینکه هرچی فیلم جلوتر می‌رفت با شخصیت فینچ بیشتر میشد ارتباط گرفت و بهتر میشد درکش کرد. حالا درک که کلمه سنگینی در مقابل شخصیت فینچ هستش، ولی حداقل میشد با تلاطماتی که باهاشون درگیر بود بهتر کنار اومد.

بعد از دیدن فیلم وقتی داشتم نظرات رو می خوندم، برام عجیب بود که خیلی ها  این فیلم رو حوصله سر بر و بد خونده بودن، در صورتی که من واقعا چنین احساسی از فیلم نگرفتم و راحت تونستم باهاش همراه بشم. حتی دیالوگ ها خیلی کرینج یا نچسب نبودن و نقل قول هایی که گاها از کتاب های مختلف میشد برای من قابل لمس بودند. بهرحال گمونم اینجا واسه من سلیقه ای پیش رفته و تونستم به هر دلیلی هست با این فیلم حس بگیرم.

درباره داستان خیلی دور از انتظارم پیش نرفت و یه جورایی می دونستم قراره به این سمت بریم. با این وجود، باز هم از دیدن مسیر لذت بردم و برام تجربه خوشایندی بود.

7/10

N114 - Superbad - 2007

My Movie Challenge - 114 -  Superbad - 2007

فیلم عجق وجق ولی سرگرم کننده‌ای بود. نوع پیشروی داستان و دنبال کردن شخصیت های داستان و اینکه چطور قرار بود به هدف خودشون برسن باحال بود. بازی ها رو هم دوست داشتم، در حد یک فیلم معمولی کافی بود و خیلی بهتر از اینا نمیشد درش آورد. همه همون چیزی که انتظارش می رفت، جونا هیل همون جونای همیشگی، بیل هیدر، ست روگن و ... کلا بازی ها قابل پیش بینی ولی خب حس کمدی خوبی رو القا می کردند.

روی هم رفته واسه سرگرمی بد نبود.

6/10

N113 - Sleeper - 1973

My Movie Challenge - 113 -  Sleeper - 1973

اَه پسر، چقدر من از دیدن این فیلم لذت بردم و فراتر از هرچیزی موسیقی فیلم من رو گرفت. انتخاب موسیقی و سبک پیاده سازی موزیک روی صحنه ها یه احساس کلاسیک فوق العاده جذاب به فیلم داده بود و آلن رو بخاطر انتخاب این سبک موسیقی و پردازشی که ساندترک داشت تحسین می کنم. بجز اون موضوع فیلم هم واقعا درگیرکننده بود و تفاوت سوژه، فضا و پیاده سازی نوع سناریو در داستان فیلم حتی با مقیاس امروزی هم در نوع خودش خلاقانه بود و اون عنصرهای وودی آلن گوه ای که توی فیلم گنجانده شده بود، چه از نوع دیالوگ گویی، چه چینش صحنه واقعا دلبرانه مخاطب رو جذب خودش می کرد.

نهایتا در این حد فیلم رو دوست داشتم که حتما اون رو جز بهترین آثار وودی آلن قرار می دم و میگم که شاید بعد از فیلم Whatever Works این محبوب ترین فیلمم از وودی آلن بوده باشه. حداقل از لحاظ شخصی خودم بیشتر این فیلم رو پسندیدم و اون رو نزدیک به دلم می دونم. از اون جمله فیلم هاست که دلم می خواد تو آینده بازم بیام و پلیش کنم و فقط با خیال ریلکس همینجوری نگاش کنم. حتی سبک بازیگری آلن هم اینجا خوشایند بود و میشد با کارش ارتباط گرفت.

7/10

N112 - Shameless - 2012

My Movie Challenge - 112 -  Shameless - 2012

داستان خواهر و برادری که مشکلات بخصوصی توی زندگیشون دارن و ارتباطی که با هم دارن رفته رفته پیچیده تر میشه.

فیلمی بی نهایت معمولی و فاقد اهمیت. چیز خاصی برای ارائه نداشت. من معمولا با دیدن سوژه نامتعارف مشکلی ندارم و بلدم ذهنم رو از فانتزی و حقیقت تفکیک بدم و دچار انزجار و تهوع نشم. ولی بهرحال کیفیت ساخت فیلم و داستان کار فاقد ارزش بود و چیزی برای ارائه نداشت.

3/10

N111 - Mikey and Nicky - 1976

My Movie Challenge - 111 -  Mikey and Nicky - 1976

داستان مردی به اسم نیکی که داره از دست مافیا فرار می کنه و میره سراغش دوستش، مایکی و ...

بعد از دیدن فیلم وقتی دیدم یکی دو جا از این فیلم به عنوان یکی از بهترین فیلم های دهه نام برده بودند واقعا شگفت زده شدم. آخه تحمل این فیلم واقعا سخت بود و من به زحمت تونستم تا آخر ببینمش. بازی ها واقعا روی مخم بودن و داستان بی نهایت معمولی و پیش پا افتاده بود و هیچ چیز خارق العاده ای درون فیلم نبود.

رسما دلم نمیخواست تا انتهای فیلم رو تماشا کنم ولی دیگه از اواسط فیلم به حالت مولتی تسک گفتم بیخیال و گذاشتم پلی بشه و به انتها برسه.

نهایتا واقعا کسل کننده و معمولی بود.

3/10

N110 - Daddio - 2023

My Movie Challenge - 110 -  Daddio - 2023

از جمله سبک فیلم‌هایی که خیلی دوست دارم بیشتر توی هالیوود ببینم. تو دهه های مختلف هم گاهی تکرار میشه و چنین چیزی، فیلمی با یک لوکیشن ساخته میشه. حالا این رو نمیشه لزوما یک لوکیشن دونست ولی خب کلا منظورم متمرکز بودن به یک محیط هست‌. مثلا تو این سبک فیلم موردعلاقه من که اتفاقا توی ۱۰ فیلم برتر عمرم هم هستش، Rope از هیچکاکه که خاصیت تئاترگونه زیبایی درون خودش داره و واقعا از دیدنش به وجد میام.

مکالمات این فیلم هم خوب و لذت بخش بود. از صفر شناختن دو شخصیت و گریز زدن به خاطرات و اتفاقاتی که تو زندگیشون رخ داده دلنشین بود. برای من هم قطعا این فیلم بهترین فیلمی بود که از داکوتا جانسون دیدم. احساس می کنم اینجا تونست وسعت بازیگری خوبی رو از خودش نشون بده و حتی فکر می کنم اگه در آینده انتخاب های مناسبی داشته باشه بازم می‌تونه خودی نشون بده.

فیلم خوب و جالب توجه ای بود.

6.5/10

N109 - The Chase - 1966

My Movie Challenge - 109 -  The Chase - 1966

یک زندانی از زندان فرار می کنه و همه به ترس و واهمه می افتن و از طرفی کلانتر می خواد اون رو زنده دستگیر کنه و دنبال کمک بهشه.

واقعا نمیدونم چه احساسی نسبت به این فیلم دارم. بس که بالا و پایین داشت و هی سمتش کشیده شدم و هی نسبت بهش سرد شدم موندم اصلا چطور بهش نمره بدم. مثلا بازی براندو خوب بود ولی حضورش کم بود؛ یا یه جاهایی حس می کردی عجب داستان خوبی تو فیلمه و بعد یه مشت صحنه عجق وجق کلاسیک غیرقابل تحمل جلوت سبز میشد، دیالوگ های نچسب، چیزایی که واقعاً عمر خوبی نداشتن و تو طول زمان نتونستن دوام خوبی داشته باشن. رقص های توی مهمونی عجیب غریب بودن. آدم با خودش میگه مگه قرار نیست اینا آدم های نرمال اجتماع باشن؟ آخه این دختر چرا داره خودش رو اینقدر عجیب پیچ و تاب میده. والا بلا این سبک رقص نیست و این دیگه زیاد از حد غیر عادیه.

داستان بدک پیش نرفت و رابرت ردفورد جوان هم اینجا چهره و سیمای باحالی داشت و در کنار براندو خوب به چشم می اومد. تیم بازیگری بدک نبود ولی اگه یه سری عنصرهای عجیب غریب توی فیلم نبود، حتماً برام فیلم خاطرانگیزتری میشد اما در نهایت می تونم بگم که برای یک بار دیدن بدک نبود و دیگه نهایتا اگه مایلید کارنامه براندو رو تکمیل کنید سراغش برید وگرنه که هیچ.

6/10