Silk Stockings (1957)

Silk Stockings (1957)

به اینکه فرد آستر تو این فیلم کمی پیرتر از همیشه به نظر میرسه و کلاه تاپ خودش رو بر سر نداره توجهی نکردم و مثل همیشه لبخند و رقص زیبای اون رو در آغوش گرفتم. احساس خوب همراهی با یک کار موزیکال دلخواه اونم با حضور فرد آستر همیشه یه چیز ناب و دوست داشتنیه و می تونه به یک روحیه نامناسب کمک کنه!

از خوبی های این اثر میشه اشارات کوچولوی فیلم به تنوع موسیقیایی روسی و خصوصاً باله و امثالهم اشاره کرد که من رو یاد چایکوفسکی انداخت و هوس کردم نمایش باله ای رو دوباره ببینم. سید شریس در نقش یک سرباز و در عین حال رقاص وقار خوبی رو به نمایش می کشه و زوج مناسبی برای فرد به نظر می رسه. وقتی بحث زوج بندی در قبال فرد میشه قطعاً همیشه حرف اول رو جینجر راجرز میزنه ولی خب برای تنوع هم که شده شریس به میدون وارد شده بود و خوب تونست مخاطب خودش یعنی من رو مجذوب کنه.

نیمه اول فیلم پر از تشنگیه؛ تشنگی برای قطعه ای موزیکال ولی خب نیمه دوم این فقدان رو جبران می کنه و ما رو با لحظات فوق العاده خوبی از فرد و همبازیان خودش روبرو می کنه؛ خصوصاً رقصی که از اون ویدیوهایی رو گذاشتم و با شخصیت یوشنکو صورت می گیره احساس جذابی داشت و طراوت اثر رو به پوست آدمی وارد می کنه.

روی هم رفته فیلم دلچسبی بود. فکر می کنم بعدش به سراغ یه اثر از جین کلی برم ولی قطعاً و بدون شک دیدن آثار موزیکال رو طی روزهای آینده ادامه میدم.

Wakefield - 2016

Wakefield - 2016

I never left my family. I just left myself

داستان : ماجرای مردی که به ناگاه بدون اینکه ردی از خود بجا بگذارد، از دید همه پنهان می‌شود و در اتاق زیر شیروانی‌ خانه‌اش می‌ماند. مخفیانه زندگی همسر‌ و فرزندانش و نیز همسایه‌ هایش را نظاره می‌کند و ... !

چه میشه درباره فیلمی گفت که بعد از یک ساعت و پنجاه دقیقه سپری شدن زمان، شما رو به این عطش وامیداره که کاش فیلم دو ساعت دیگه هم ادامه داشت؟! خیلی چیزها، مگه نه؟ این جادوی این فیلم بود؛ بیننده رو به بیشتر خواستن وامیداشت .. بارها و بارها در طول فیلم به زمان سپری شده فیلم چشم دوختم؛ نه بخاطر کسل شدن بلکه بخاطر اینکه دلم می خواست فیلم تمام نشه، دلم می خواست بازم با این شخصیت (هاوارد) و دنیایی که داره همراه باشم و این یه تجربه تازه و شیرین برای من بود. فیلم های بسیاری رو دیدم که از دیدن و بودن با اونا لذت بردم و باهاشون به راحتی کنار اومدم ولی کمتر فیلمی بوده که منو به بیشتر خواستن اونم به این شکل واداره. و شاید پایان بندی فیلم رضایت من رو «بطور کامل» به دست نیاورده باشه، طعم شیرینی رو در زیر زبونم به جای گذاشته باشه که احساس می کنم می تونست شیرین تر باشه ولی در نهایت وقتی بهش فکر می کنم می بینم بخشی از اون نارضایتی به پرداخت خوب فیلم برمی گرده که به زیبایی هر چه تمام تر تونست من رو به عنوان مخاطب درون خودش غوطه ور کنه و فیلم «از قصد» بیننده رو در انتهای کار بیشتر مجذوب خودش می کنه و این چه خصوصیت جالب توجه ای برای یک فیلم سینماییه.

برایان کرانستون در این فیلم فوق العاده بود؛ میشه این فیلم به مانند صحنه تئاتر شخصی اون تصور کرد؛ اینکه چطور با ابهت تمام کشش بازیگریِ خودش رو در جای جای فیلم به رخ می کشه و نیازی به یک شخصیت مکمل نداره. بله بله .. کارکترهایی هستند که از پشت شیشه اتاق زیرشیروانی عبور می کنند و زمینه ساز پیش رفتن ماجرای زندگی هاوارد میشن ولی در نهایت سکان اصلی اثر به دستان برایان سپرده شده که به مهارت هرچه تمام تر از پس وظیفه محول شده به خودش برمیاد.

و در مورد داستان، شاید بعضی ها هاوارد رو سرزنش کنند و فرار اون از خانواده ش رو عملی بزدلانه بدونن ولی من با چنین نگاهی به دنیای این فیلم و عمل هاوارد نگاه نمی کنم. بلکه اون و اعمالش رو به چشم دریچه ای برای ما خطاب می کنم؛ نمای متفاوتی که به مخاطب نشون داده میشه تا بهتر زندگی و اتفاقاتی که پیرامون خودش می افته رو ارزیابی کنه و باهاشون مواجه بشه.

پس این فیلم تلنگری واقع گرایانه به ماست. تلنگری ارزشمند و قابل ستایش.

The Suspended Step of the Stork - 1991

The Suspended Step of the Stork - 1991

گام معلق لک‌لک

How many borders does one have to cross... to find himself at home

آدمی باید چندین مرز را پشت سر گذارد ... تا خانه خود را بیابد؟!

خلاصه داستان : "الکساندر" که گزارشگر تلویزیون است چند روز را در شهری مرزی کار می کند، جائی که پناهنده های زیادی از آلبانی، ترکیه و کردستان را در خود جای داده است. در بین آنها متوجه پیرمردی می شود و تصور می کند او سیاستمدار مهم یونانی است که چند روز قبل ناپدید شده. در آتن او از همسر سیاستمدار می خواهد تا او را شناسایی کند و ...

تا این لحظه، از تئو آنگلوپولوس تنها فیلم Trilogy: The Weeping Meadow رو دیده بودم؛ فیلمی که تاثیر عمیقی روی من گذاشته بود و بارها و بارها در طول سالیان گذشته به یاد و خاطره اون فیلم افتاده بودم. شاید بخشی از این تاثیر به ‎Eleni Karaindrou و موسیقی اعجاب انگیزی که اون در خلقش سنگ تمام گذاشته مرتبط بوده و همین باعث شد که هوس دیدن اثر دیگه ای از آنگلوپولوس  با همکاری این آهنگساز رو بکنم. نتیجه تا حدود زیادی به چیزی که انتظار داشتم نزدیک بود و شاید امتحان کردن سه گانه Borders/مرزها برای شروع کاملاً تصادفی بوده باشه. بهرحال ‎Eleni Karaindrou همکاری بلندی رو با این کارگردان داشته و میشد دست به روی هر اثر دیگه ای ازش گذاشت.

تصور می کردم با شناخت مختصری که از تئو تا این لحظه داشتم میشه سطح انتظارات رو بالا برد؛ و به این خیال بودم که نگاه خیره کارگردان به موضوع پناهندگان، کسانی که به دنبال رهایی، آزادی و در نهایت رسیدن به خوشبختی هستند می تونه به زیبایی هر چه تمام تر انجام بگیره؛ کاری که آنگلوپولوس در فیلم The Weeping Meadow به شکلی خارق العاده انجام داد این بود که با استفاده از کمتر دیالوگی داستانی تلخ و شیرین ولی در هر صورت زیبا رو به تصویر کشوند و اینجا هم اون احساس بار دیگر در وجود بیننده ظهور پیدا می کنه؛ سکانس های بلند و کش دار  از چهره مردم پناهنده، که حالا دیگه با رسیدن به این نقطه از زندگیشون امیدی به پیشروی و رسیدن به اون رویای شیرین ندارند و در بن بستی ناخوشایند گرفتارند، و چهره الکساندر، در مقابل اتفاقاتی که در طول این سفر به چشم می بینه، و البته آکاردئون هایی که در پس زمینه بارها و بارها نواخته میشه؛ سازی که غم نهانی رو در درون خودش داره و به هنرمندانه تر شدن سکانس های فیلم کمک بسیاری می کنه.

در نهایت فیلم رو دوست داشتم .. فیلم از نظر من قابل لمسه؛ شاید این لمس با کمی زخم و دل گرفتگی همراه باشه ولی در هر حال، میشه باهاش به درون دل بعضی از کارکترهای رنج کشیده پا گذاشت و باهاشون همدردی کرد. شاید در مقابل The Weeping Meadow این اثر رو ضعیف تر بدونم ولی باز هم ارزش دیدن رو داشت و تصور می کنم سه گانه Borders رو به انتها خواهم رسوند. باشد که در انتهای این سه گانه مرز و سدی باقی نمونه ...

Some Movies - Watched

چند وقته ...



Don't Think Twice | 2016

حس تئاتر بداهه فیلم رو دوست داشتم، بهش احساس نزدیکی می کردم و اینکه فیلم چطور دوست داشت رفاقت گروه رو با این عنصر محکم نشون بده واسم جالب بود. و از همه بهتر دوتا بازیگر که این اواخر باهاشون انس خوبی گرفته بودم، مایکل کی و جیکوبز نمایش خوبی داشتن.

7.4/10

Hot Shots | 1991

از مجموعه فیلم های پارودی که قبلاً دانلود کرده بودم.
این یکی با حضور چارلی شین بهتر شده بود. خصوصاً با آشنا بودن با کارهای دیگه چارلی شین، داشتن یک بک گراند از فضای کاری بازیگر میشه بیشتر هم از این فیلم لذت برد. روی هم رفته واسه سرگرمی چیز خوبی بود.

6.2/10

Suicide Squad | 2016
از این قاطی پاتی تر دیگه نمیشد. و مثلاً من طرفدار DC ام ... !
ضمناً زیاد با جوکرِ جرد لتو کنار نیومدم.

5.5/10

Love, Rosie | 2014

خیلی اتفاقی دیدمش و خیلی اتفاقی خوشم اومد. کمدی عاشقانه خوبی بود و حس واقع گرایانه دلپذیری تو فضای فیلم حس میشد. از بازی لیلی کالینز هم خوشم اومد ... در حدی که کنجکاو شدم و دنبال دیدن فیلم دیگه ای ازش گشتم. (به نتیجه نرسیدم!)

7.2/10



Pete's Dragon | 2016
فیلم قدیمی رو ندیده بودم ولی این ورژن جدید به دلم نشست. انتخاب بازیگر خوبی داشت؛ از نقش پیت گرفته تا گریس (که بازیگرش رو اخیراً دوباره تو سریال Black Mirror دیدم و حسابی دوست داشتم) و ترسم از اینکه قراره فضا بی خودی دراماتیک بشه به حقیقت تبدیل نشد. و راستش با دیدن رابرت ردفورد هم تعجب کردم .. از حضورش بی خبر بودم.

7/10

Kubo and the Two Strings | 2016
طول فیلم کمی واسه من کش دار به نظر رسید و گاهی خودم رو در حالی که دارم مدت زمان باقی مونده رو چک می کنم دیدم ولی جدا از اون، روی هم رفته ماجراجویی باحالی بود. جلوه های تصویری و نوع انیمیشن اثر هم دل بگیر بود.

6.8/10

War Dogs | 2016
آماده کسل شدن تو 10 دقیقه اول بودم ولی همون 10 دقیقه منو مجذوب کرد و تا آخر با خیالی راحت ادامه دادم.

6.7/10

The Secret Life of Pets | 2016
Zzzzzzz
میشد خیـــلی بهتر باشه ...

5/10



Star Trek Beyond | 2016
حقیقتش مشکل من با سری جدید فیلم ها، خاصیت ریواچ داشتن و یا خاطرانگیز بودنشونه. هنوز بیشتر از یک بار ندیدمشون و وسوسه هم نیستم که اینکارو بکنم. فیلم های قدیمی رو بهتر لمس پذیر می دونم .. به بازیگرهاست، به ساده تر بودنه، به جلوه های ویژه‌ی کمتره؟ نمی دونم ... !

فیلم خوبی بود.

6.9/10

Finding Dory | 2016
احتمالاً بخاطر بحث نوستالژی بود ولی هر چه که بود، ایراد گرفتن الکی از فیلم رو کنار گذاشتم و فقط دیدم و دیدم.

7.1/10

Sausage Party | 2016
اینجوریشُ ندیده بودیم که دیدیم. واسه یک بار هم که شده پا گذاشتن به چنین فضای رکیکی دیدن داشت.

6.8/10

Nerve | 2016
دقایق اول فیلم خوب بود و بعد روند نزولی ...

5/10



Westworld | 1973
در راستای بهتر فرو رفتن تو جو سریال Westworld تجربه خوبی بود. دوست دارید فیلم کمی عمیق تر به دنیای پیرامونش بپردازه ولی گمونم این انتظار بهتر تو سریال جواب بده .. فصل اول که اینطور بود و من رضایت داشتم.

6/10

The Legend of Tarzan | 2016
من رو نه به تحسین واداشت و نه به انزجار. همین.

5.9/10

Popstar: Never Stop Never Stopping | 2016
چرا که نه ... یک بار دیده بشه بسه. دیده نشه هم زیاد فرقی نمی کنه.

6/10

Captain America: Civil War | 2016
خوب و با جذبه!

7.3/10



X-Men: Apocalypse | 2016
درباره بدمنِ داستان زیاد حرفی ندارم .. فقط می تونم بگم در اون حدی که به سمتش تنفر باریده میشه بدم نیومد و میشه گفت راضی بودم ولی دوست دارم بازم تکرار کنم که چقدر از بازی مایکل فاسبندر در نقش مگنیتو لذت میبرم .. اینجا هم عالی بود.

7/10

The Nice Guys | 2016
فکر کنم یکی از بهترین های 2016 برای من بود. حسابی از دیدن زوج کرو و گاسلینگ کنار هم خوشم اومد.

7.6/10

Now You See Me 2 | 2016
[ ... ]

5/10

Tootsie | 1982
وقتی اتفاقی و از طریق تلویزیون به یکی از بهترین های داستین میرسید و نمی تونید کانال رو عوض کنید ... !

7.4/10

Finding Forrester | 2000
تماشای دوباره!
وای که شان کانری چقدر با جذبه ست و چقدر خوب بازی می کنه.

8/10

Some Movies - Watched

The Jungle Book - 2016

می ترسیدم خوشم نیاد، نوستالژیم خراب بشه ولی اینطور نشد. حس خودمونی و نزدیکی باهاش پیدا کردم. از بالو گرفته تا باگیرا و شیرخان که هر سه حسابی تو فیلم پرجذبه به تصویر کشیده شدن. عجب صدا پیشه هایی، ادریس البا که معرکه بود و بعد در کنارش، بیل موری که فکر کنم چند سال اخیر این بیل موری ترین کاری بوده که انجام داده ... بالو رو انصافاً به زیبایی ایفای نقش کرده بود. کریستوفر واکن هم که با اون تیکه موزیکالش منُ یاد این صحنه انداخت
در کل خیلی راضی بودم.

8.2/10

A Hologram for the King - 2016



شاید اگه هر بازیگر دیگه ای بود فیلم به سمت غیرقابل دیدن شدن میل پیدا می کرد ولی تام هنکس با قدرت حضور خودش فیلم رو به سطح مناسبی از درجه کیفی رسونده بود .. در حدی که بشه برای اولین بار کار رو به راحتی دید.

6/10

The Quiet Man - 1952



فیلم که شروع شد تا نیم ساعت یا حتی کمی بیشتر مونده بودم که چرا اثر بزرگی خونده میشه ولی بعد رفته رفته غرق در فیلم شدم. لحظات عاشقانه فیلم منُ گرفت و واسم جالب انگیز شد. مورین اوهارا در عین زیبایی کمی تا قسمتی اغراق آمیز (از نوع کلاسیک های همیشگی) بازی می کرد که کمی منُ اذیت کرد ولی تو طول فیلم باهاش کنار اومدم و تونستم از کارش لذت ببرم.

7.4/10

Justice League: The Flashpoint Paradox - 2013



ایول! چه کار انیمیشنی جالبی! انتظار اینقدر خوب بودنشُ نداشتم .. با تصور دیدن یه کار متمرکز به فلش و نسبتاً خوب جلو رفتم ولی از جریانات انیمیشن تا حدودی به وجد اومدم و یه تیکه هایی از کار هم واسم سورپرایز کننده از آب در اومدند. خشونت فیلم به حد جالبی بالا برده شده بود و میشد ترس نداشتن از کشتن هر کارکتر رو درون فیلم دید. روی هم رفته نحوه روایت داستان و اتفاقاتی که تو این فیلم افتاد رو خیلی دوست داشتم.

7.5/10

Watchmen - 2009



نسخه D-Cut رو دیدم که 3 ساعته بود. چند بار انتقادهایی از اثر دیده بودم ولی بهرحال فکر کنم دیدنشُ به اندازه کافی به تاخیر انداخته بودم و باید امتحانش می کردم. راضی بودم .. تم بالغانه کار به دلم نشست! نحوه راوی گری و بعضی کارکترهای فیلم خیلی خوب وارد ذهنم شدند. دکتر منهتن که وزنه سنگینی واسه فیلمه به کنار، فکر نمی کردم پاتریک ویلسون بتونه توجه ـم رو به خودش جلب کنه ... و از طرف دیگه، کمدین با بازی مورگان معرکه شده بود. رورشاک هم که از نظر من بار دادن فاز دارک اثر رو به دوش داشت .. با راوی گری زمختش و کلاً شخصیتی که داشت. بجز بازیگرها پایان بندی هم واسم رضایت بخش بود .. نمی دونم .. زیاد به اینکه میشد بهتر باشه فکر نکردم ولی واسه منی که با کامیک های اثر آشنا نیستم فیلم سرگرم کننده ای بود و سه ساعت رو به خوبی پای فیلم نشستم.

7.8/10

Angry Birds - 2016



Zzzzzzzzzzzzzzz
میشد خیـــلی بهتر باشه ... شمارش خمیازه ای که تو طول دیدن فیلم کشیدم از دستم در رفت. حالا من که از اولشم هم طرفدار سری بازی های AB نبودم .. نمی دونم چرا انتظار داشتم بهتر باشه!

4/10

Grimsby - 2016



کلاً فیلم های ساشا بارون کوهن زیاد با سلیقه من سازگار نیست ولی می تونم علاقه دیگران به اونا و جنس کمدیشونُ درک کنم.

5/10

Hector and the Search for Happiness - 2014



سایمون پگ معمولاً خوب منُ راضی می کنه! اینجا هم با یه فیلم روحیه بخش و دلگرم کننده همراه بودیم. من که خوشم اومد .. کاری خاص و پر از ماجراجویی بود. گاهی تم تاریکی پیدا می کرد و همش خوشی و سرحالی نبود .. اونش خیلی به بهتر دلگرم شدن فیلم کمک کرد. تنوع محیطی و منظره ای فیلم هم خوب چشم آدمُ می گرفت.

7.3/10

Sing Street - 2016



Nice .. Nice یه کار شیک و نوجوانانه باحال و موزیکال! اینکه بعضی جاهاش منُ یاد دیوید بویی انداخت خیلی واسم جالب بود و در کنارش بازیگرای نوجوون فیلم از نظرم خیلی به جا انتخاب شده بودن و به حس و حال کار می خوردن.

7.4/10

Some Movies - Watched

یکی دو ماه اخیر :

X-Men Trilogy
2000-2003-2006

چون فیلم های جدید X-Men رو ندیده بودم، یک بار دوباره از اول شروع کردم و همه رو دیدم. حس بسیار باحالی داشت، هم نوستالژی و هم زیبایی داستان که عمر خوبی داشته و هر چند فیلم سوم مورد تنفر خیلی هاست ولی من فیلم سوم رو هم یه جورایی دوست دارم .. همچنان حس یک X-Men رو واسم داشت. بعد از اون با خوندن نقدها و دیدن جنبه منفی اثر درک کردم که چرا فیلم سوم مورد تنفر طرفدارانه ولی خوشبختانه فیلم های بعد اونقدر خوب هستن که اصلاً نیازی به فکر به گذشته و این فیلم نیست.

7.9/10



X Men First Class - 2011
X-Men Days Of Future Past - 2014

Holy ... یه نقد بلند میطلبه .. ولی چون قرار نیست بنویسم کوتاه بگم، بازی مایکل فاسبندر عالی بود! چه خوب تو قالب مگنیتو فرو رفته بود. جو و حس و حال این دو فیلم جدید بطرز عجیبی به دلم نشست و از الان روی دوباره دیدنشون برای بارها در آینده حساب باز کردم.

8.6/10



X-Men Origins: Wolverine
2009

[کمی اسپویل] وای چی شد؟! چه بلایی سر ددپول آوردن؟! لول! اینقدر از بدی این تیکه از داستان فیلم خونده بودم که فکر می کردم آماده دیدنشم ولی انصافاً کارکتر رو به طرز فجیعی نابود کرده بودند. خصوصاً اگه فیلم جدید ددپول رو دیده باشی .. باز اگه قبل از دیدن ددپول باشه و کامیک ها رو نخونده باشید شاید بتونید از کنارش بگذرید ولی در غیر اونصورت، چطور میشه این کارکتر رو ددپول دونست؟! جدا از اون لحظات عذاب آور باقی فیلم نسبتاً سرگرم کننده بود. هیو جکمن در نقش ولورین حرف نداره!

6/10



The Wolverine
2013

خیلی بهتر بود. خصوصاً تم ژاپنی داستان رو دوست داشتم و شروع و پایان بندی فیلم از نظرم باحال بود.

7.2/10



Room
2015

کمی کند ولی در کل درگیر کننده و جذاب. نقطه خوبی واسه آشنایی با بری لارسون بود. کسی که قراره حالا حالاها اسمش شنیده بشه و تو کارهای بزرگی حضور داشته باشه. از نوع بازی بری خوشم اومد و روی هم رفته فیلم زیبایی های خاص خودشُ داشت.

6.9/10



Wet Hot American Summer
2001

قبل از دیدن فیلم مطمئن نبودم که قراره چی ببینم و بعد از دیدن هم مطمئن نبودم چی دیدم! :دی شاید بتونم بگم فیلم بیشتر بخاطر دیدن دوران جوونی بعضی بازیگرها مثل برادلی کوپر و پاول راد ارزش دیدنُ داشت. حالا بهرحال، قصد امتحان کردن مینی سری نتفلیکس رو هم دارم و فکر کنم اونجا راضی تر از پای دیدن سری بلند بشم.

5.5/10



Top Secret
1984

یه فیلم پارودی باحال! بعد از دیدن فیلم و دیدن سکانس های موزیکال فیلم به این فکر می کردم که شاید اولیور استون صحنه های موزیکال وال کیلمر رو در این فیلم دیده و پسندیده که تصمیم به دادن نقش جیم موریسون در فیلم The Doors به اون گرفته بوده! شوخی به کنار، فیلم رو میشه در ژانر پارودی به راحتی به دیگران پیشنهاد داد و از دیدنش راضی بود. صحنه های موزیکالش مقداری WTF بودن ولی واسه در عین حال واسم حس بامزه ای داشتن.

6.5/10



Need for Speed
2014

نوستالژی بازی های NFS رو خوب واسم زنده کرد. آرون پال هم خیلی خوب بود.

6.5/10



Bridge of Spies
2015

جاسوس کار رو دوست داشتم ولی فکر می کنم بار اصلی و بهتر فیلم روی دوش تام بود. تنش جالبی درون کارکترها و سوژه فیلم نهفته بود و کلاً ارزش یکبار دیدنُ داشت.

6.7/10



Pee-wee's Big Adventure
1985

اونقدر چپ و راست اسم Pee-wee رو شنیدم که بالاخره رفتم سراغ دیدنش! باحال بود ولی از نوعی که ممکنه خطر روی اعصاب رفتن رو به راحتی داشته باشه! می تونم ببینم کارکتر Pee-wee با یه فضای نچسب و درست پرداخت نشده روی اعصاب بره ولی حداقل اینجا تیم برتون نبوغ خوبی به خرج داده بود و اعصاب خوردی کارکتر Pee-wee به نوع معصومانه ای در اومده بود. کاری که به نظر میرسه تو فیلم 2016 به خوبی پیاده نشده. کلاً راضی بودم .. می تونم کار رو در لیست کارنامه تیم برتون به جا ببینم.

6.3/10



l 10 Cloverfield Lane
2016

نیمه دوم فیلم معرکه بود. و چقدر دلم می خواست فیلم بیشتر ادامه پیدا کنه .. !

8.1/10



Elvis & Nixon
2016

هه! خب همونطور که انتظارشُ داشتم خاص بود. کوین اسپیسی که مثل همیشه خووووب! ولی در مورد نقش الویس مطمئن نیستم که بازیگر خوبی انتخاب شده بود. قیافتاً به کنار، بازی رو دوست داشتم یه جورایی بهتر عمل کنه! و یه چیز دیگه اینکه حس کردم فیلم کمی کوتاهه و شاید میشد یکی دو صحنه جالب دیگه در فیلم گنجوند.

6.9/10



Hail, Caesar
2016

خوشم نیومد. با امید زیادی به سراغ کار رفتم .. از فضا سازی، لوکیشن ها و بعضی لحظه های فیلم مقداری لذت بردم ولی روی هم رفته انتظار بیشتری از برادران کوئن داشتم. [صحنه موزیکال چنینگ تیتوم هم در نوع خودش جالب بود!]

5/10



Captain America: The Winter Soldier
2014

از جمله فیلم هایی که هی دیدنشُ به فردا سپردم! بهتر از اون چیزی بود که فکر می کردم .. یادمه زمانی که فیلم اومد نقد خیلی منفی و بدی درباره اثر خوندم که همون باعث شد کمتر به فکر دیدنش باشم و الان که فیلم رو دیدم احساس می کنم منتقد زیاده روی کرده بود و فیلم جنبه فان خوبی واسم داشت.

7.3/10



Keanu
2016

تو حین دیدن فیلم به این فکر می کردم که : امیدوارم جرج مایکل روزی این فیلم رو ببینه! :دی .. از Key و Peele دقیقاً انتظار چنین فیلمی رو داشتم .. باحال و خنده دار! امیدوارم اینکار و بودن تو عرصه سینمایی رو ادامه بدن و یه مجموعه فیلم به یادموندنی از خودشون به جا بذارن. Keanu ترکیب خیلی خوبی از ذوق کمدی اونا بود و نشون داد که این دو کمدین چقدر راحت می تونن با سناریوی ساده ای مثل گم شدن یک گربه فیلمی دیدنی بسازن!

7.5/10



Batman The Killing Joke
2016

خوشم اومد ... داستان به حد جالبی تاریک بود و یک سری صحنه های خاصی رو هم داشت که قبلاً در انیمیشن های سوپرهیرویی ندیده بودم. صحنه های جوکر عالی از آب در اومده بودن، بک گراند خوبی از کارکترش به تصویر کشیده شده که فکر نمی کنم قبلاً دیده باشم و از طرف دیگه تو زمان حال هم، رودرویی بتمن و جوکر پر از دیالوگ های خوب بود. و اون پایان بندی ... شاید بهترین و بدترین قسمت انیمیشن پایان بندی اثر باشه! ممکنه بعضی ها اونُ دوست نداشته باشن و باهاش کنار نیان ولی من تیتراژ پایانی رو که دیدم یک ایول به پایان بندی گفتم .. متفاوت بود!

7/10

Batman v Superman: Dawn of Justice - 2016

Batman v Superman: Dawn of Justice - 2016

Extended Cut

بتمن، بتمن، بتمن و کمی سوپرمن!

از تیترم معلومه که می خوام از کمرنگ بودن حضور سوپرمن در ادامه فیلم خودش صحبت کنم ولی فعلاً ... ! اول احساس می کنم باید از فیل توی اتاق حرف بزنم؛ چیزی که بیشتر از همه ذهن منُ به خودش مشغول کرده بود و یکی از مهم ترین چیزهایی بود که می خواستم با دیدن فیلم از خوب یا بد بودنش باخبر بشم. اینکه بن افلک بتمن خوبیه یا نه ... ؟! بهتره از این حرف بزنم که من روی هم رفته بن رو دوست دارم و Gone Girl ، The Town از جمله فیلم های محبوبم از این بازیگر بودن. گاهی و در بعضی فیلم ها ایفای نقش ضعیفی داره که اون به جای خودش! ولی بعد از اعلام خبر بتمن شدن بن من به راحتی به فکر افتادم که اون از پس ایفای نقش بتمن برمیاد .. خصوصاً بعد از شنیدن اینکه بتمن فیلم قراره خشن تر از اون بتمن همیشگی باشه ... اون روی خشن و چهره تاریک تر بتمن رو می تونستم تو چهره بن افلک تصور کنم و  انتخاب جالبی به نظر میرسید. خوشبختانه و خوشبختانه بن خوب در قالب فیلم جا افتاده بود و نقش بتمن رو حسابی باورپذیر کار کرده بود ... میشد به راحتی خشم اون از جنایاتی که در گاتهام رخ میده رو پذیرفت و از طرف دیگه هنری کویل که یک سوپرمن و کلارک کنت عالیه با حضور بتمن خشن به سمت کمرنگ بودن میل پیدا کرده بود! صحنه های رودرویی دو کارکتر همچنان به نظر من ابهت بیشتری به سوپرمن می بخشید ولی روی هم رفته در نقاط دیگه فیلم اینطور به نظر میرسید که تمرکز روی بتمن بهتر انجام گرفته. این چیز بدی نبود ولی خب برای من که کارکتر سوپرمن رو بیشتر دوست دارم کمی جای کار داشت و دوست داشتم که کلارک هم به اندازه بتمن از تمرکزی که لازم برخوردار بشه. یک سری از صحنه های کلارک رو حسابی دوست داشتم .. مثل صحنه نمادین نجات دختر کوچولو و دست های مردمی که به سمت دراز شده بود و یا صحنه دادگاه و بعد از اون در دل آتش غم بر چهره نشستن سوپرمن و البته لحظات رودرویی فوق العاده باحالی که با بتمن داشت.

از این گذشته، با وجود دیدن نسخه طولانی فیلم هنوز هم گاهی به نظرم میرسید که فیلم می تونست بیشتر از این کش پیدا کنه و بیشتر به جزئیات داستانی پرداخته بشه و حس می کنم یک موضوع بزرگ داستانی در کنار یک موضوع بزرگ دیگه چپونده (!) شده بود. و شاید بهتر بود حضور اون ابرقدرت آخر فیلم رو تو یه فیلم دیگه داشتیم. یعنی تمرکز اصلی این فیلم روی درگیری بین سوپرمن و بتمن قرار می گرفت، اتحادی که قراره به دست بیاد و تو ادامه جنگ با ابرقدرت های دیگه شکل بگیره! بخاطر همین تو فیلم برای عجله داشتن و رفتن به سمت مبارزه با Doomsday،  لحظات اتحاد پیدا کردن دو کارکتر بتمن و سوپرمن کمی تا مقداری آبکی (شاید کلمه درست نباشه) به نظر میرسه ولی خب کی به کیه؟! مثلاً داریم از سوپرمن و بتمن حرف میزنیم ... این سناریو رو هر کاریش کنی باز هم جذبه خودشو  داره؛ دیدن اینکه چطور بتمن در کنار سوپرمن قرار می گیره و بعد در کنارشون واندر وومن سپر به دست وارد شد اوج هیجان فیلم بود و چشمای من که چهارتا شده بود. و نکته جذاب این موضوع اینه که این فقط  چشمه ای از اون چیزیه که قراره در Justice League ببینیم. من سری انیمیشنی Justice League رو دیدم ولی وای که چقدر از دیدن Justice League روی پرده سینما به وجد خواهم اومد. از الان می تونم حس کنم که حداقل دو سه برابر سری Avengers از فیلم های سری JL لذت میبرم و بودن کارکترهای بزرگی مثل بتمن، سوپرمن، فلش و ... به راحتی می تونه کلاس کاری سوپرهیروها رو به نسبت سری Avengers  بالاتر ببره. تنها نقطه ترسناک این موضوع اینه که کارگردانی و سناریوهای داستانی خوبی نداشته باشیم و یک شکست فجیع رو به چشم ببینیم که فکر می کنم سری اونقدر بزرگ و با اهمیت هست که تمام جوانب کار در نظر گرفته بشه. فقط باید مقدمه سازی بزرگی انجام بگیره .. فیلم های کارکترهای دیگه‌ی تیم ساخته بشه و با تک تکشون بهتر آشنا بشیم که اونم در راهه و بزودی از چند کارکتر تیم Justice League فیلم هایی خواهیم دید.

یه چیز حاشیه ای دیگه درباره کارکترهای فیلم اینه که دارم به عقب فکر می کنم و می بینم دورانی بود که دوست داشتم تام ویلینگ از تلویزیون و سریال Smallville به سینما آورده بشه و نقش کلارک رو دوباره ایفا کنه ولی حقیقتاً الان کویل رو به جاتر و مناسب تر می بینم و متوجه هستم که چرا تام برای یک صحنه سینمایی با این ابهت کوچک به نظر میرسیده! اصلاً شاید الان به تصور و فکر خودم بخندم و بگم چرا من چنین فکری می کردم. و حالا این همون فکریه در برابر کارکتر The Flash دارم و احساس می کنم 'گرنت گاستین (بازیگر سریال The Flash) می تونه "بری آلن" خوبی بشه. حداقل به نسبت کلارک کنتِ تام ویلینگ حس و حال با جذبه تری برای The Flash داره ... هرچند بازم انگار قرار نیست این اتفاق بیافته و بخاطر همین در این مورد حسابی کنجکاوم. کنجکاوم که ببینم بازیگر جدید چه حرف هایی برای گفتن داره و چقدر در برابر گاستین می تونه برتری خودش رو به نمایش بگذاره. مسلماً جلوه ها و تاثیری که میشه با یک فیلم سینمایی روی کارکتر داشت بیشتره ولی باید دید می تونه اون حس شوخ طبعی و خصوصیات جذاب کارکتر The Flash رو به دنیای سینمایی Justice League وارد کنه یا نه! رنگ گرفتن این کارکتر در کنار کارکترهایی مثل بتمن و سوپرمن کار سختی خواهد بود ولی خب تو فضای انیمیشنی که این عمل انجام گرفته بود ... امیدوارم تو دنیای JL هم این موضوع به حقیقت تبدیل بشه و یکی از کارکترهای محبوب خودم رو تحسین شده دنبال کنم!

3 ساعت ذره ای منُ خسته نکرد. این خیلی تو ذهنم جای خوبی پیدا کرده و نکته بزرگی واسه منه! و من حتی از تمایلم به طولانی تر بودن فیلم هم حرف زدم، پس فکر کنم باید به راحتی بگم که از دیدن فیلم لذت بردم و لحظات تاپ بسیاری رو در عالم فیلم دوست داشتم. به اندازه کافی دراماتیک بود و به اندازه کافی حس نمادین همیشگی رو میشد در چهره کارکترهای سوپرمن و بتمن مشاهده کرد. بعضی ها به حضور ناگهانی و بی مقدمه واندر وومن ایراد گرفتن ولی خب از نظر من اون ایراد آنچنان واردی نیست و همین یهو از راه رسیدن واندر وومن و گیجی بتمن و سوپرمن در مورد حضور این کارکتر صحنه ورودش رو باحال تر کرده بود. و بعد در کنار اینها یک سری عنصر جذاب دیگه هم داشتیم. دیدن بتمن خشن چیزی جز جذبه بی نهایت به فیلم نمی بخشید ... اینکه چطور بتمن خلاف کارها رو در عین بی رحمی داغ میکرد، صحنه های اکشن انبار که اوج لحظات اکشن بودند و اینکه چطور از راهی که زمانی بهش باور داشته بود منحرف شده بود تاریکی فوق العاده ای به کارکترش بخشیده بود و همین زمینه ساز بهتر به چشم رسیدن جنبه نمادین سوپرمن شده بود. و بعد تقابل دو کارکتر در کنار هم و شاخ و شونه کشیدن اونها برای هم، "ایندفعه رو بهت رحم می کنم" گفتن سوپرمن و خشم بتمن در مقابل سوپرمن و تسلیم نشدن اون در مقابل یک خدا ، عالی، عالی، چی می تونم بگم!

8/10

Star Trek IV & Star Trek V

ادامه تماشای سری ، فیلم چهارم و پنجم سری :

Star Trek IV The Voyage Home| 1986
Star Trek 4 | IMDb

عالی عالی .. فکر کنم این فیلم دید من رو نسبت به کل سری عوض کرد و احتمالاً بهترین شماره سری تا به الان واسه من بود. علاوه بر اینکه خود فیلم به تنهایی فوق العاده ست، بعد از اینکه فیلم پنجم رو تماشا کنید، به ارزش ها و برتری های شماره چهارم بیشتر پی می برید؛ اینکه جو جدی و سنگین اوائل فیلم چهارم در مقایسه با جو کمدی فیلم پنجم چقدر بهتر به نظر میرسه و استفاده صحیح و کم کمدی در این شماره یکی از نکاتی هست که بین دو فیلم تفاوت بزرگی ایجاد می کنه. البته جلوه های فضایی فیلم چهارم از همون شروع برتری خودشو نشون میده ولی بعد به خاطر عوض شدن فضا، کمتر جلوه فضایی ای به چشم میاد و نباید زیاد از لحاظ گرافیک فضایی با هم مقایسه بشند. تو فیلم چهارم، از همون لحظات اول با صحنه های خیلی خوبی مواجه میشیم و فضای داستان حس ماجراجویانه جذابی داره .. کاوشگری که به دنبال صدای نهنگ هاست و حالا تیم کرک باید به دنبال محقق کردن این خواسته و آوردن نهنگ ها از قرن بیستم به قرن حاضر، سفری در زمان داشته باشند. "اسپاک، محاسباتت رو برای پرش زمانی آغاز کن." همین جمله کرک کافی بود که من نسبت به دیدن جریان و سفر زمانی پیش روی خودم هیجان زده بشم و متوجه بشم که این سوژه داستانی تفاوت زیادی با شماره های قبلی Star Trek داره.

- از صحنه های جالب نیمه اول :

مک کوی : داری پیشنهاد میکنی در زمان به عقب برگردیم

نهنگ‌های گوژپشت پیدا کنیم، بعد بیاریمشون
به این زمان، بندازیمشون تو اقیانوس و امید داشته باشیم که اونا
به این کاوشگر بگن چه خاکی به سر خودش بریزه؟!

خوشبختانه جذابیت فیلم در شروع نیمه اول فیلم خلاصه نمیشه و به نظر من هر چقدر فیلم به جلو حرکت می کرد، بهتر و بهتر میشد. خصوصاً صحنه های ورود اولیه ما با دنیای جدید و مواجه شدن با دنیای قرن بیستم و آشنا نبودن خدمه با فضای پیش روی خودشون، نقطه تاثیرگذاری برای جذاب تر کردن فیلم در ذهن مخاطب بود. لحظات ورود گروه به اون برهه زمانی واقعاً عالی بود .. از نظر من نکات ریز و جالب زیادی وجود داشت که باعث میشد بیننده بیشتر در فضای سفر زمانی اونا قرار بگیره و لذت بیشتری از فیلم ببره؛ مثل آشنا نبودن کرک با واحد پول دلار و یا جریان قبل از سوار اتوبوس شدن کرک و اسپاک و پول خرد نداشتن و ندونستن اینکه پول خرد چیه و ... این جور لحظات خاص از نظر من نکات مثبتی در بهتر فرو رفتن به دنیای داستان فیلم چهارم بود و جالبی قضیه این بود که این صحنه های در طول نیمه دوم هم ادامه پیدا کردند و واقعاً زیبایی داستان خاصی با وجود این لحظات در فیلم شکل گرفته بود.

- جایی که کرک و اسپاک در جواب به دعوت غذای ایتالیایی خوردن دکتر تیلور شروع به "بله" ، "نه" ، "بله" ، "نه" گفتن کردند، عالی بود :




+



+

- صحنه غذا خوردن کرک با دکتر تیلور هم یکی از صحنه های محبوبم بود :

تیلور : تو کی هستی؟
کرک : خودت فکر می کنی کی هستم؟

تیلور : بذار حدس بزنم .. حتماً فضایی هستی.
کرک : نه من اهل آیوا هستم. فقط شغلم تو فضاست!

تیلور : خب، حدسم نزدیک بود




+

در نهایت این رو اضافه می کنم که دیدن بعضی شماره های سری واسه من کمی با کسل کنندگی همراه بود ولی این شماره ذره ای کسل کننده نبود و هر لحظه ش واسم سرگرم کننده و دیدنی بود. همونطور که تو شروع پستم اشاره کردم، با لذتی که از دیدن این فیلم بردم، دیدم نسبت به سری مثبت تر از قبل شد و حالا بیشتر سری استار ترک رو دوست دارم.

8.5/10

------
--
-

Star Trek V The Final Frontier | 1989
Star Trek 5 | IMDb

اکثر نظرها و نقدهایی که در مورد این فیلم خونده بودم، به این اشاره داشتند که این فیلم، بدترین شماره سری Star Trek ـه و بخاطر همین سعی کردم انتظارات خودم رو پایین تر بیارم. فیلم بدی نبود ولی به وضوح ضعف های قابل تشخیصه و از نظر من هم کار ضعیف تری نسبت به فیلم های قبلی بود. بدترین نکته فیلم از نظر من اضافه کردن کمدی خیلی زیاد به فضای فیلم بود و اینکه هر صحنه از فیلم سعی بر این بود که یه جوری عنصر کمدی رو وارد فیلم کنند. می دونم داستان هم آنچنان پر کشش نبود ولی این جنبه اضافه کردن کمدی، اونم به مقدار زیاد تو فیلم بیشتر منو اذیت کرد. ضمناً، اگه بخوام یه صحنه کمدی رو به عنوان قابل تحمل ترین صحنه کمدی فیلم انتخاب کنم، شاید صحنه پرواز اسپاک و حمل کردن کرک و بونز با اون کفشای موشکی ش رو انتخاب کنم. البته تو شروع فیلم یه صحنه مشابه در مورد نجات کرک داشتیم که باز هم جالب بود و فکر کنم جنبه مثبت صحنه هایی که گفتم، بخاطر اسپاک بوده باشه که کارکترش کششی خاصی واسم داره. بهرحال بجز این دو مورد، بقیه صحنه ها و تیکه های کمدی درون فیلم رو دوست نداشتم.

خوشبختانه کارکترها همچنان جذابیت سری رو حفظ کردند و بخاطر اونها هم که شده میشه فیلم رو تا آخر دید. کرک، اسپاک و بقیه خدمه. سایباک هم کارکتر خوبی بود و خصوصاً تو شروع فیلم صحنه خاص و جالبی داشت. جلوه های فضایی فیلم جای تعریف نداره و حس مصنوعی بعضی صحنه ها غیرقابل انکاره ولی همچنان میشه باهاش کنار اومد و زیاد بهش فکر نکرد. جریان داستانی، حداقل تو اواخر فیلم واسم جالب تر شد و بعضی از دیالوگ های فیلم از نظرم خیلی خوب بودند. روی هم رفته پایان بندی بهتر از اواسط فیلم بود و خوشبختانه میشه اونو یه نکته مثبت واسه فیلم دونست .. یه جورایی!

5.8/10

یه تیکه از دیالوگ های جالب آخر فیلم (خطر اسپویلر) :

Kirk: What does God need with a starship

McCoy: Jim, what are you doing

Kirk: I'm asking a question

? God": Who is this creature
? Kirk: Who am I? Don't you know? Aren't you God

Sybok: He has his doubts

?God: You doubt me
Kirk: I seek proof
McCoy: Jim! You don't ask the Almighty for his ID

"God : Then here is the proof you seek



+