Princess Tutu - Ep 01 - 10

Princess Tutu
Ep 01 - 10

ده اپیزود دیدم و باید بگم یک کار عالی، دوست داشتنی و خاطرانگیزه!

داستان : آهیرو (در ژاپنی به معنای اردک!) ، اردکیه که به یک انسان تبدیل میشه تا با شاهزاده ای روبرو بشه؛ شاهزاده ای که احساسات خودشُ بطور کامل از دست داده و آهیرو که با قدرت آویز جادویی خودش می تونه به "پرنسس توتو" (رقاص ماهر باله ای که با رقص خودش آشفتگی رو از دل دیگران دور می کنه.) تبدیل بشه، وظیفه برگردوندن احساسات این شاهزاده رو به عهده می گیره. اما افرادی سد راه آهیرو هستند؛ کسانی که نمی خوان بذارن میوتو (شاهزاده داستان) بتونه احساسات خودش رو به دست بیاره.

در همون نگاه اول متوجه شدم که Princess Tutu از جمله انیمه هایی هست که ظاهر کار ممکنه دیگران رو گول بزنه و به این تصور بیاندازه که ما با یک کار بچگانه طرف هستیم ولی وقتی وارد دنیای انیمه میشید، زمانی رو با داستان و کارکترهای انیمه می گذرونید، این تصور رو رد می کنید .. Princess Tutu یه کار همه جوره شیرینه و می تونه برای هر رده سنی مناسب باشه. ظاهر بچگانه ولی دارای محتوای متفاوت چیزی هست که من بارها و بارها در انیمه های مختلف بهش برخورد کردم، با دیدن کاور ترس دیدن یک اثر سطح پایین به سراغم می اومد و تو خیلی از موارد خلاف این موضوع برای من به اثبات رسیده و اینجا، از این لحاظ قبل از دیدن انیمه اطمینان کافی برای دیدن "پرنسس توتو" بدست آوردم؛ نقدهای مختلفی رو قبل از دیدن انیمه خوندم، نظرات طرفدارانُ چک کردم، از تم و حس و حال انیمه آگاه شدم و بعد به سراغ دیدن اثر رفتم. نتیجه ای که بعد از دیدن 10 اپیزود اول در ذهنم نقش بسته یک نتیجه فوق العاده رضایت بخشه و نمی تونستم بیشتر از این نسبت به انتخاب این انیمه برای دیدن احساس رضایت داشته باشم. هنوز راه نسبتاً خوبی تا پایان انیمه برام باقی مونده ولی دوست دارم کوتاه و فهرست وار از انیمه چیزهایی بگم!

دلیل دیدن : یکی از کارهای بسیار تحسین شده‌ی ساتو جونیچی (کارگردان کارهایی مانند Aria و Tamayura) ، کارگردانی که ظرافت کاری خاصی در خلق کارهای شوجو و برش داره.

+

نکات مثبت :

- حس فانتزی بی نهایت خوب (آهیرو/اردک بودن دختر اصلی داستان، حضور حیوانات در میان انسان ها، سخن گفتن و کمک به کمدی داستان توسط اونا، پلات اصلی انیمه که پر از تحریک برای خیالبافی و رویاپردازیه!)
- قابلیت تبدیل شدن به یک نوستالژی غیرقابل تکرار (خصوصاً در صورت دیدن انیمه در سن پایین) ، چقدر این مورد احساس مثبتی به من میده.
- استفاده از موسیقی کلاسیک فراوان در فضای انیمه (چایکوفسکی!!) ، بودن موسیقی به عنوان یک عنصر تکمیل کننده برای هر لحظه‌ی انیمه.
- اقتباس و بهره گیری از داستان دریاچه قو، نمایش باله ای زیبا از چایکوفسکی! و بهره گیری از بعضی داستان های خاطرانگیز دیگه در دل انیمه.
- خلق رقص های زیبای باله در قالب داستان و داشتن تمی لطیف و موزیکال در جای جای هر اپیزود. باب میل موزیکال دوستان ... باب میل من!
- شخصیت پردازی فوق العاده خوب اولیه. آهیروی اردک/انسان، میوتوی بی احساس، فاکییر منفور و مرموز، رو که رشد کارکتری درش موج میزنه، کارکترهایی که هر کدوم حرف های برای گفتن دارند.
- شخصیت پردازی باحال کارکترهای فرعی! از دوستان آهیرو و اذیت کردن های اونا گرفته تا معلم کلاس رقص باله که یک "گربه" هست و انواع و اقسام اداهای حیوونی خنده دار رو ازش می بینیم!
- گویندگی بسیار دلنشین! کار به جایی رسیده که من موندم گوینده کارکتر اصلی داستان اردکه یا انسان! یعنی در این حد شباهت صدای گوینده رو به احساس یک اردک نزدیک می بینم.
- OP , ED زیبا و درخور اثر. OP به زیبایی احساس باله و تم اصلی انیمه رو به رخ می کشه و ED با آرامشی موقتی از ما خداحافظی می کنه.

و ...

نکته منفی احتمالی :

- امکان/ترس از یکنواخت شدن ... !

وقتی با چند اپیزود همراه بشید و روتین اولیه دستتون بیاد، ممکنه فکر کنید که به سمت یکنواختی پیش خواهیم رفت و شاید برای بعضی ها این موضوع به حقیقت تبدیل بشه و اثر رو اثری با تکرار لحظات بدونند ولی برای من تا به اینجا که 10 اپیزود رو دیدم اصلاً چنین حسی نداشته. مسئله اینه که، یک سکانس با پرنسس توتو داریم که در هر اپیزود با حالتی تکراری به تصویر کشیده میشه ولی بجز اون، کل سناریوی اپیزود و جوی که بر هر اپیزود حاکمه متفاوت با اپیزود قبلی هست و حتی اون صحنه تکراری هم جهت دار و در راستای به جلو هل دادن داستان هست؛ داستان به جلو حرکت می کنه و معماهای جدیدی در ذهن بیننده جا خوش می کنند. در عین حال، به بعضی از سوالات مطرح شد هم پاسخ داده میشه که خیال بیننده رو از سردرگم موندن راحت می کنه.

و اینطور که من خبردار شدم، نیمه دوم انیمه و پایان بندی باید بسیار زیبا باشه .. مشتاق دیدن ادامه کار هستم.

اشاره ای افتخاری به نکو سنسی، معلم باله‌ی داستان که معرکه ست :

Tanaka-kun wa Itsumo Kedaruge - Ep - 01

Tanaka-kun wa Itsumo Kedaruge - Ep - 01

شاهد باشید که چطور شینیا به کارگردانی به یاد ماندنی تبدیل میشه.

من فقط چند تا چیزی که رو ذهنم سنگینی می کنن و باید بیرون بریزم رو به زبون میارم :

- یک آفرین به کارگردان حالا دیگه خیلی محبوب خودم، "کاواتسورا شینیا" میگم، بی نهایت خوب عمل کرده.

ترسم از این بود که فقط در کارهای برش زندگی با کارکترهای دختر تبحر داشته باشه ولی با همین تک اپیزود تاناکا نشون داد که نه، اینطور نیست! این کارگردان فراتر از یک کارگردان One Hit Wonder ـه. حالا دیگه می تونم اونُ به لیست کارگردان های محبوب و با ثبات برش زندگیِ خودم، ساتو جونیچی بزرگ (Aria) و ماساهیکو اوتای بی نظیر (Himouto , Yuru Yuri) اضافه کنم. امیدوارم ادامه ده راه اون دو بزرگ باشه! کاواتسورا تو این انیمه به خوبی قالب بندی رو انجام داده؛ همه چیز سرجای درستشه .. احساس ملایم و التیام بخش از خستگی تاناکا میباره و به جای خسته کردن بیننده به ما انرژی می بخشه! درود به این کارگردان توانا! ببینید با یه فضای ساده چه تنوع و خلاقیتی به بار آورده ... واقعاً طراوت از سر و روی این انیمه میباره .. میباره و میباره .. و جالبی قضیه اینه که ما حتی به چتر هم نیاز نداریم؛ زیر این بارون موندن به نفع ماست!


+ این کارگردان حتی از سبک پیشنمایش اثر قبلی خودش هم بهره گرفته که چیز خلاقانه ای از نظر من بود ...

نمایش اتفاقات "اپیزود بعد" به این صورت و در یک قاب کوچک ، Non Non Biyori :

- و در تاناکا ، که کوچکتر شده :

- یک سری به نشون ایــول تکون میدم، به خودم افتخار می کنم که در این مورد صحیح فکر می کردم.

ایولی جانانه به میزوتانی هیرومی ، آهنگساز انیمه تقدیم می کنم :

از نظر من این میزوتانی هیرومی بود که به حس گرفتن شخصیت تاناکا کمک کرد .. اون بود که فضا رو برای ما ساخت .. بی نهایت از کاری که تو این انیمه انجام داده لذت بردم!! عالی .. عالــــــــی! از اینکه دست این آهنگساز باز گذاشته شده و تونسته با خلاقیت تمام کار کنه فوق العاده خوشحالم. چه ترک های کسل تاناکا، چه ترک لالایی واری که ازش شنیدیم، چه آهنگ های نسبتاً غیر ملایمی که درون فضای کاری جا داده بود. می تونم تصور کنم .. چی رو؟ اینکه بعد از تموم شدن انیمه به راحتی شروع به پلی کردن تک تک ترک های OST این کار بکنم! خاصیت شنیداری بسیار بالایی در این کار نهفته ست .. ساسوگا هیرومی سنسی .. آره، به زبون آوردمش .. دیگه از این به بعد من این شخص رو به نام هیرومی سنسی میشناسم!

- و بله دیگه، با طراوت ترین انیمه فصل بدون شک این انیمه بود.

چرا؟ چون دو فردی که در بالا بهشون اشاره کردم بر سر اینکار حضور دارن و زیبایی رو به نهایت رسوندن .. علاوه بر اینها، گویندگان انیمه فوق، فوق فوق العاده ان ... احسنت به اونو کنشو با اون صدای خسته ش، احسنت به اون هوسویا یوشیماسا، نقطه مقابل تاناکا، پسر این دوبلور عجب صدای دلگرم کننده ای داره ... و وای که چقدر سر دیدن کارکترهای دختر انیمه هیجان دارم؛ میدونم که اونا هم به نحوی عالی پرداخت خواهند داشت. اونا تو این اپیزود، چه تو جو اپیزود و چه تو OP , ED کمی حضور داشتند و همین یک Tease اولیه بسیار دلچسب بود. 

حرف آخر ... هیچ چیز این انیمه بد نیست و من عاشقشم!

Kuma Miko - Ep 02

Kuma Miko - Ep 02

با دوچرخه به یونیکولو رفتن می تونه خطرناک باشه!


اولین چیزی مد نظر داشتم و دوست داشتم از اون لحاظ اپیزود رو چک کنم، دیدن سبک کمدی به نسبت قسمت قبل بود؛ اینکه بازم کمی به فاز رکیک میریم یا نه. و رفتیم .. شاید با شدتی کمتر ولی همچنان ذره ای به این فضای متفاوت پرداخته شد. با ورود اون کارکتر مسـت و از خود بیخود بودنش و بعضی جملاتی که در برابر ماچی پروند، تونستیم بازم این جنس کمدی رو تو فضای اپیزود داشته باشیم. بازم از نظر من این کمدی پرداخت خوبی داشت و بدم نمیاد دوباره چنین چیزهایی رو ببینم. یعنی در عین اینکه انیمه خود به خود حس معصومانه ای داره گاهی تلنگرهایی درباره مسائل جـنسی هم زده میشه. حالا که داریم از این فضا حرف میزنیم جا داره به اون صحنه نگاه مثلاً منحرفانه ناتسو به ماچی هم اشاره کنم که تو این میدون گوی رقابت رو از جناب مست داستان ربوده بود و صحنه خیلی خنده داری از آب در اومده بود.

با خاله ماچی آشنا شدیم، حرف هایی از فوچیو، مادربزرگشون زده شد که ظاهرا زمین هایی داره و به بعضی ها اجاره داده. و فهمیدیم که چه افراد معدودی از پل چوبی استفاده می کنن. و همین سوژه خراب شدن پل چوبی چه حس کوهستانی و دهاتی باحالی به فضا داده بود. یه چیزی تو این حس و حال هست که منُ بدجور به سمت خودش جذب می کنه. اون حس سادگی صحنه، مکالمه کوتاه اون دو مرد از اونطرف پل و میمیک های بامزه ماچی از سر ناامیدی سر رسیدن به فروشگاه لباس و بعد دوباره انگیزه گرفتن. احساس لطافت درون این صحنه ها خود به خود منُ درگیر می کنه .. دوسشون دارم. ^_^

ناتسو صحنه های خنده دار خاص خودشُ داشت. بهترینشون از نظر من اون صحنه "کمرم می خاره" بود که واقعاً اتفاق افتادنش تو اوج بدبختی و زجر کشیدن ماچی منُ به قهه قهه انداخت. درست وقتی که ما فکر می کردیم ناتسو احساس کرده که ماچی در خطره یهو یه دیالوگ مسخره پروند و به ما حماقت خرس وار خودشُ شناسوند. علاوه بر اون، صحنه های کتک خوردنش از دست ماچی خیلی ناز بودند .. اینکه ماچی چطور به ناتسو حمله ور شده بود و چطور بهش مشت می کوبید و با اون صدای نازنینش ناتسو رو خنگ صدا میزد ... اینا رو خیلی می پسندم .. این اون جنبه معصومانه ایه که داشتم ازش حرف میزدم. چیزی که بالانس کاری رو به وجود میاره و به لطف این شکل صحنه هاست که اون صحنه های رکیک جالب تر از حالت معمول میشن!

و اینکه تو این اپیزود مشخص شد که درس ها و آموزش های ناتسو ادامه خواهد داشت و قراره باز به واسطه درس سناریوهای جدیدی ببینیم. ناتسو می خواد ماچی رو با شهر آشنا کنه.

روی هم رفته اپیزود رو خیلی دوست داشتم. فکر نمی کنم افت آنچنانی نسبت به اپیزود اول وجود داشت و رضایت من در سطح بالایی قرار داشت.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- وای، اصلاً انتظار دیدن چنین حالت دعوایی رو نداشتم .. عالی بود .. عالی :





- اصلاً چی میشه درباره این شات گفت؟! نهایت کاوایی!!





- تصور ماچی از بخاری گذاشتن روی سبد و منفجر شدن بخاری اوج سادگیشُ نشون میده :





- آویزون و تو هوا وسط جنگل :

- فلش بک های ناتسو و ماچی خیلی خیلی خوبن .. واقعاً به حس و حال انیمه کمک می کنن :

- یکی از صحنه های خیلی خوب اپیزود .. بازی با سکوت تو این صحنه عالی بود :

- کمرم میخاره!!

- درگیری ماچی با رفیق یوشیو :

- وای، این تیکه ماچی چه ناز شده :

- و البته ... صحنه خرس منحرف و لباس ماچی، معمای اپیزود :

Tonkatsu DJ Agetarou - Ep 01

Tonkatsu DJ Agetarou - Ep 01

می خوایم دی.جی باشیم و در عین حال کلم خرد کنیم!

Huh ، میشه گفت قطعاً استایل خاص کار منُ به فکر فرو برده. منظورم ظاهر انیمیشنی و البته سوژه داستانی جالب انیمه ست.

ترکیب فعالیت های درون یک رستوران با حرکاتی که یک دی.جی برای هیجان دادن به مردم درون محیط کلاب میده و اینکه چطور این دو در طول اپیزود با یکدیگه ترکیب شدن به شکلی زیبا به نمایش در اومده بود. از نظر من این نکته برای خوب به نظر رسیدن اپیزود اول کافی بود. آگتارو دوبلور خوبی داره و صداشُ دوست دارم .. پدرش کارکتر باحالیه ولی باحال تر از همه مسلماً دی.جی بیگ مستر فرای هست که کارش خیلی درسته! آدمُ حسابی تو حس میبره. نمی دونم تو ادامه هم نقشی داره یا نه ولی امیدوارم حضورش احساس بشه و بازم ما رو به حس و حال موزیکی با تکنیک های دی.جی خودش ببره.

تیکه های فرو رفتن آگتارو به فکر و مقایسه کردن خرد کردن کلم با کار دی.جی و دیدن چهره پدرش به جای مستر فرای بسیار جالب بودند.

روی هم رفته انیمه کوتاه جالب توجه ای برای من حساب میشه .. روی سرگرم کننده بودنش حساب باز می کنم. 

صحنه‌هایی از اپیزود :

- آگتارو چه راحت تو حس و حال رقص رفت :



- اوه، دی.جی بزرگ، بیگ مستر فرای :



- دختر که توجه همه رو به خودش جلب کرده .. شاید دوباره دیدیمش :



- ترکیب شدن موسیقی و کار در رستوران در یک آن :

Flying Witch - Ep 01

Flying Witch - Ep 01

یه روز خوب و پر از آرامش با دختری جادوگر!

دلم می خواست زودتر به سراغ انیمه بیام و ببینمش .. ببینم اون چیزی که فکر می کنم درسته یا نه .. قرار بود یه انیمه ملایم با حال و هوای آرامش بخش داشته باشیم؛ اینکه بدون شلوغ شدن صحنه ها، بدون اداهای اغراق آمیز و تمرکز به روی بخش سحرآمیز و جادوگری اثر و فضای تندی که میشه به چنین سبک کاری اضافه کرد، بشه این انیمه رو دیدنی کرد. از اینکه انیمه متمایل به برش زندگی (اونم از نوع خیلی ملایم) بود خوشحال بودم و منتظر دیدن انیمه موندم. حالا با دیدن اپیزود اول به راحتی میگم، خوشبختانه انتظاراتم به خوبی جواب داده شد و اپیزود اول رو خیلی دوست داشتم.

یه حس خیلی آروم و دلپذیر در سرتاسر انیمه حاکم بود و به راحتی میشه این انیمه رو تو لیست انیمه های التیام بخش قرار داد. ریزه کاری ها و بازی با سکوت خوبی رو تو اپیزود داشتیم؛ از صحنه های ورود ماکوتو به شهر گرفته، نگاهی که بهمراه گربه خودش، چیتو سان از اتوبوس به بیرون داشت تا آشنا شدن با چیناتسوی نازنین، داداشش، کی و رفتار خیلی جالب توجه ش و رفتن به مغازه و حتی سوار شدن بر جاروی جادویی! همه چیز با آرامش پیش رفت و حس روان خیلی خاصی درون دنیای انیمه جاری بود و این از نظر من مثبت ترین نقطه اپیزود اول این انیمه بود .. اینکه تونستن جو ملایم رو به بهترین شکل ممکن به مخاطب بشناسونند.

تو اپیزود اول اتفاقات زیادی رو شاهد نبودیم؛ بیشتر معرفی کارکترها، ماکوتو که دختری ساده و صمیمی بود .. چیناتسو که دختر کوچولوی خیلی بامزه داستانه، حضورش هر لحظه رو شیرین می کنه و کی کون که حسی متفاوت و خوب به نسبت دیگر کارکترهای پسر فصل داره؛ کلیشه خاصی در موردش ندیدیم و حتی وقتی شوخی بامزه ای مثل اشاره کردن به "دوست دختر بودن ماکوتو" شد، اصلاً میمیک و چهره ناخوشایندی از کی ندیدیم و صحنه به لطافت تمام پیش رفت. این سه نفر بهمراه نائو، دختر دیگه ی داستان تا به اینجا نسبتاً کوتاه معرفی شدند و باید ببینیم داستان از اینجا به چه سمتی حرکت می کنه.

تو ادامه، من دوست دارم همینطور ملایم پیش بره ولی تصور می کنم در میون بودن پای جارو و جادوگری باعث بشه تم فانتزی کار در آینده کمی بیشتر به چشم بیاد و شاید حس تندتری رو شاهد باشیم. اما دیدن اینکه چنین انیمه ریلکس کننده ای در آینده چطور تغییر رویه میده مسلماً واسه من دیدن داره و حاضرم واسه دیدنش لحظه شماری کنم. از دیدن انیمه واقعاً لذت بردم و شاید بعضی نکات رو از قلم بندازم ولی بهرحال Flying Witch یه کار با پتانسیل برای من باقی می مونه.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- از راه رسیدن ماکوتو و چیتو به شهر :



- صحنه بامزه دزدیدن چشم چیناتسو از ماکوتو :



- به هوا بلند شدن ماکوتو بعد از سوار شدن روی جارو :



- نگاه متعجب نائو در برابر صحنه :

Sakamoto desu ga - Ep 01

Sakamoto desu ga - Ep 01

فوق العاده! ساکاموتو پسری شگفت انگیزه!

همه جمع شید .. احساسمون درباره این انیمه درست بود .. این همون ساکاموتوی باحاله!

وقتی اولین دیالوگ انیمه از زبون دوبلوری مثل سوگیتا خارج میشه، تم کلی به نظر ترول وار میرسه و بعد کارکتری مثل ساکاموتو معرفی میشه، حرکاتشُ می بینید، رفتار همکلاسی ها و موسیقی متن بی نهایت درخور اثر رو می شنوید، میشه ایمان آورد که با یک انیمه کمدی خوب طرفید. اگه بخوام از اولین مورد شروع کنم و جلو برم به این اشاره می کنم که چون سوگیتا خودش یک نماد برای عالی بودن تروله و با گینتاما خودش رو بیش از اندازه به اثبات رسونده، حضورش حتی به عنوان کارکتر فرعی هم می تونه به انیمه جذبه پر از ترولی رو بده. و چیزی که دنیای انیمه به مرور زمان به ما ثابت کرده اینه که ترول همیشه بد نیست. گاهی میشه ترول های خوبی رو هم دید و نمونه خوبش رو میتونیم همین ساکاموتو بدونیم .. من که واقعاً از دیدن اپیزود اول لذت بردم .. تمام طول اپیزود لبخند روی لبم بود و یک دو بار هم بلند خندیدم که این واسه من نشونه خوبیه.

فضای انیمه رو باید در کنار موسیقی متن تعریف کرد؛ به نظر من موسیقی متن تاثیر زیادی روی گیرا تر شدن جو ترول حاکم بر شخصیت ساکاموتو داشت و هر لحظه که موسیقی شروع به نواختن می کرد، میشد احساس کرد که یه اتفاق باحال و کمدی در حال به وقوع پیوستنه. این خیلی خوبه .. ریتمی که ادامه پیدا می کنه و بعد پانچ لاین خودشُ به چشم بیننده ها می شناسونه. شاید ترک های موسیقی کمی تکراری بشن ولی روی هم رفته این جور تم های موزیک یه حس کلاسیک به اثر می بخشن که به مرور زمان و فرضاً بعد از تموم شدن انیمه با شنیدن همین تک ترک به یاد لحظات باحال انیمه می افتیم و این یه چیز خوبه.

جای بازی با کارکتر باحال ساکاموتو بسیاره .. خوشبختانه گوینده کارکتر، هیکارو هم خیلی خوب از پس کار خودش بر اومده و من با وجود اینکه تو طول اپیزود دعا می کردم نقش سوگیتا بیشتر و بیشتر بشه ولی ناخودآگاه جذب صدای این دوبلور هم شدم و به ساکاموتویی که اون خلق کرده علاقه دارم. حالا باید دید تو ادامه چه روندی پیش گرفته میشه .. شروع کار نه چندان مشکلی با این نوع انیمه های کمدیه ولی ادامه ست که باید ثبات کاری حفظ بشه.

اما در مورد بعد از این، حتی با دیدن پیشنمایش قسمت بعد هم یکی از سناریوهایی که دوست دارم ببینمُ به چشم دیدم. اپیزود بعد جای خوبی برای بهتر درخشیدن ساکاموتو میشه. جایی که می تونه دلربایی خودش رو به نحو متفاوتی به رخ بکشه. آینا دختریه که همه بهش علاقه دارن و فقط ساکاموتوئه که گیر اون نیافتاده؛ باید ببینیم اپیزود با محوریت آینا به چه حالی پیش میره ولی تصور می کنم به نسبت اپیزود اول صحنه های ترول خوب و متفاوتی رو خواهیم دید و از الان مشتاق دیدن اپیزود بعدم.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- این صحنه والیبال بازی کردن و حرف زدن این سه تا خیلی جالب بود .. نمی دونم بازم اینُ می بینیم یا نه ولی بهرحال ایول داشت :



- احتمالاً بهترین صحنه اپیزود :





واقعاً این صحنه حرف نداشت! اوج باحال بودنُ ساکاموتو رو به رخ کشید!

و ...

- بدون شرح :

Kuma Miko - Ep 01

Kuma Miko - Ep 01

این داستان کومامیکو، داستان شیرین ماچی و ناتسوئـــه!

من میگم شروع خوبی بود و روندی صعودی در طول اپیزود داشتیم؛ کمی کند و ساده شروع کردیم ولی روی هم رفته انیمه خیلی دوست داشتنی بود و من هر چقدر اپیزود جلوتر میرفت بهتر با کارکترها همراه میشدم. خصوصاً اون اواخر اپیزود که فضای کمدی انیمه از این رو به اون رو شد و به سمت غیرمنتظره ای رفت. درسته که مانگا در مجله ای سنین منتشر میشده ولی باز هم با داشتن دو کارکتر معصوم مثل ناتسو و ماچی به فکرمم خطور نمی کرد که فضای شوخی انیمه به سمت فاز رکیک حرکت کنه. ولی یه جورایی بامزه بود .. اینکه ماچی رو ببینی که به چه چیزی متهم میشه، چطور سرخ میشه و نگاهی که اون بچه ها به شخصیتش داشتند. ناتسو هم که در عین بیخیالی شوخی رو فجیع تر از قبل کرد و نکته عالی لحظات آخر بود و دیالوگی که ناتسو مثل خنجری به پشت ماچی وارد کرد. خرس داستان خودنمایی خوبی رو تو انتهای اپیزود داشت و هر چند اوائل اپیزود کمی نسبت به اینکه می تونه منو سرگرم کنه یا نه شک داشتم ولی هر چی جلوتر رفتیم بیشتر به دلم نشست و در نهایت اونو خرس گرم و نرم و تو دل برویی دیدم.

ماچی طراحی خیلی قشنگی داره ... واقعاً نازنینه .. از استودیوی سازنده Barakamon انتظار همین حس رو داشتم؛ اینکه بتونن لطافت طراحی کارکترهای کوچولو و کودک رو به خوبی انجام بدن و احساس میکنم حتی کارکترهای فرعی بچه هم حس و حال دلچسبی داشتند. دوبلور ماچی با وجود تازه کار بودن به زیبایی از پس به تصویر کشیدن معصومیت ماچی بر اومده بود؛ احساسات کارکتر رو به خوبی منتقل کرد و من کارشُ دوست داشتم. اگه بخوام بین دوبلور ناتسو و ماچی یکی رو انتخاب کنم، مطمئناً فعلاً انتخابم ماچیه. و تازه اول کاریم و جای پرداخت دوبلوری بسیاره .. ببینیم چه لحظات جالبی رو با این زوج خواهیم دید. ناتسو جای پیشرفت داره و مشتاق دیدن ادامه راه این کارکترم.

بین کارکترهای فرعی، یوشیو در عین خنگ بودن (به قول ماچی! ) ، کارکتر بامزه ای بود و فکر کنم با پیدا شدن اون دختری که روی کاور هست و هنوز ندیدیمش، بتونن زوج جالبی رو تشکیل بدن. از بین سه بچه ای که تو اپیزود اول دیدیم، دختر کوچولوئه بخاطر عکس العمل های باحالش به دلم نشست .. خصوصاً دیالوگایی که در مورد آزار جنسی می پروند و شوکه شدنش حسابی دیدنی بودند. بیچاره انتظار نداشت به چنین جوی پا بذاره. اگه قرار باشه کارکتری نگه داشته بشه، دوست دارم این دختر کوچولو بمونه و اون دوتا پسر رو کمتر ببینیم .. چون احساس کردم اونا چیز خاصی به فضا اضافه نمی کنن. ولی باید دید که تو ادامه چقدر از این 3 تا استفاده می کنیم.

بین OP , ED مسلماً این ED بود که چشمم رو گرفت .. خیلی بامزه و دوست داشتنی بود .. هم شعرش و هم حالت گیم وار تصاویرش که لذت کار رو دو چندان می کرد. فکر کنم در طول فصل این ED تبدیل به یکی از ED های محبوبم بشه و از الان روش حساب کردم. در مورد OP آنچنان نظر خاصی ندارم .. متن مناسب بود ولی ریتم رو باید بیشتر بشنوم تا باهاش همراه بشم. شاید از اون ریتم هایی نیست که تو بار اول بشه به خوبی درک کرد. خود موسیقی متن هم حس و حال معبدی خوبی داشت .. ایراد خاصی بهش نمی گیرم. احتمالاً بتونه تو انتهای فصل جز کارهای دانلودی موسیقی متن من بره.

یه نکته که کنجکاوم بدونم بازم ادامه پیدا میکنه یا نه، بحث سر رفتن به مدرسه شهریه. اینکه داستان رفتن ماچی به شهر و مدرسه چطور پیش میره. آیا قراره هر اپیزود یه امتحان از طرف ناتسو ببینیم یا اینکه اون جریان تموم شد؟! خودم احساس می کنم سوال اولی که تو این اپیزود داشتیم بامزه بود. "سویکا" و ترجمه شدنش به هندونه چه بامزه ماچی رو به جواب رسوند. و خنگی و دهاتی بازی ماچی سر نفهمیدن اینکه گیت ها رو چطور میشه رد کرد در نوع خودش خنده دار بود. واقعاً هم ماچی باید چیزهای زیادی در مورد شهر یاد بگیره. خوشبختانه ناتسو یه چیزایی از شهر بلده و می تونه این زمینه به ماچی کمک کنه .. !

روی هم رفته، اپیزود جالب انگیزی بود. من به عنوان مترجم و کسی که انتظار دیدن انیمه رو می کشیدم نا امید نشدم؛ حس و حال انیمه به دلم نشست و منتظر دیدن اپیزود دوم هم هستم .. احساس میکنم انیمه می تونه بهتر بشه. باید از فضای روستایی کار استفاده کنن. همون صحنه کوتاه پلیس ها و گشت زدنشون توی دل روستا و جنگل به تنهایی لذت یک محیط باز خوب رو بهم داد که می تونیم بازم از این صحنه ها داشته باشیم و لذت ببریم. 

صحنه هایی از اپیزود :

- ماچی واقعاً نازنینه .. طراحیشُ خیلی دوست دارم :









- ناتسو تو حالت خشن هم بامزه ست :

- بازم یه شات از ماچی :



- تیکه کمدی درباره فلش بک بامزه بود :



- آزار جنسی :



- ماچــــــی :



- ED فوق العاده بامزه ی انیمه :

+ کومــــــان :

Jojo no Kimyou na Bouken: Diamond wa Kudakenai - Ep 01

Jojo no Kimyou na Bouken: Diamond wa Kudakenai - Ep 01

شروع جوجو وار بود .. یعنی مثل جوجو های قبلی با پتانسیل به نظر میرسه!

جوسکه کارکتر نپخته ولی خوبی داره .. دقیقاً کارکتریه که می تونه با بودن در کنار جوتارو به یک کارکتر باحال تبدیل بشه و در باحالی جوتارو هم که شکی نیست و جذبه خاصی به انیمه می بخشه. تونستیم تو همین اپیزود اول مقداری با جوسکه آشنا بشیم .. می خوام بگم اینکه روی موهاش اینقدر حساسه ممکنه به مرور زمان از بین بره ولی بعد یادم میاد که این جوجوئه و شاید تا کارکتر بد آخر آرک و داستان هم همین جریان سرجاش بمونه و چیزی که جوسکه رو تحریک می کنه همین تمسخر موهاش باشه.

در مورد دوبلورها، دوبلور خیلی خوبی واسه جوسکه انتخاب کردن .. Ono Yuuki علاوه بر حس و حال ریلکس، جو خشنی می تونه به صداش بده و منتظر دیدن عصبی شدن های اون هستم .. حتی سر کارکتری مثل "جون ایساشیکی" تو انیمه Diamond no Ace هم گل کاشته بود و فریادهاش هنوز تو خاطرمه. در وصف Ono Daisuke که باید سکوت کنم .. چون حرفی در ماهر بودن این فرد نیست و قبلاً هم در نقش جوتارو باهاش انس گرفتیم. ظاهر متفاوت جوتارو کمی تو چشمه ولی گمونم بعد از چند اپیزود بهش عادت کنیم. و کلاً تغییرات گرافیکی زیاد منُ اذیت نکردند ... چیز نچسبی تو فضای انیمیشنی ندیدم و برعکس، رنگ آمیزی رو بسیار دوست داشتم .. و یک یا دو لحظه کوچولوی سانسـور شده هم داشتیم که من ازش می گذرم و سخت نمی گیرم.

یک نکته ای که میترسم تو ادامه کمی، فقط کمی منُ اذیت کنه، حضور Kaji Yuki هست که زیاد از حد صداشُ شنیدیم و فکر می کنم ممکنه خسته کننده بشه .. کارکتر کوئیچی به نظر میرسه جزئی از تیم اصلیه و با وجود اینکه کاجی دوبلور خوبیه ولی تجربه بودن باهاش به من فهمونده که گاهی می تونه صدای نچسب و خسته کننده ای داشته باشه. ولی بهرحال سعی می کنم دید مثبتی داشته باشم .. خصوصاً با توجه به اینکه فیزیک و ظاهر جسمی کوئیچی با صدای کاجی همخونی داره .. پس مثبت اندیش جلو میام!

حالا باید منتظر بیشتر دیدن آنجلو باشیم .. کارکتر نسبتاً خوبی به نظر میرسه ...

شاید هنوز زود باشه که قضاوت کنیم ولی من فکر می کنم بعد از دیو داشتن یک کارکتر بد بزرگ و پر ابهت برای سری جوجو کمی سخت خواهد بود .. مثل این می مونه که شما بعد از ساخت فیلم های جنگ ستارگان و رو کردن کارکتری مثل "دارت ویدر" بیاین و سعی کنین تو فیلم های بعد یه کارکتر منفی با جذبه بسازین! انصافاً کار مشکل و سختی هست و "کایلو رن" با وجود عالی بودن ولی همچنان راه درازی رو تا رسیدن به دارت ویدر داره. اینجا هم همینطوره؛ نمی دونم کارکتر منفی اصلی چه کسی خواهد بود ولی مشتاق دیدن و عرض اندامی که توی این سری و این آرک داره خواهم بود .. ببینیم آنجلو چطور حضوری در شروع داستان خواهد داشت، چقدر می تونه جذابیت سری رو بالا ببره و چقدر دوام میاره.

پ ن : یک به به هم باید به OST کار گفت .. ایول داره!

+



++