Space Patrol Luluco - Ep 01

Space Patrol Luluco - Ep 01

در سال 2012 انیمه ای به نام Inferno Cop توسط استودیوی تریگر تولید شد که به طرز فجیعی بد بود؛ بد از نوع خوب ... اونقدر بد که میشد از دیدنش لذت زیادی (!) برد و این انیمه بُعد جدیدی برای دنیای ترول در دنیای انیمه ها به وجود آورد؛ حضور شخصیتی به نام Inferno Cop ، سناریوهای بی نهایت غیرمنتظره ش جذبه و کشش اون انیمه کوتاه رو فوق العاده بالا می برد. کمدی بسیار عجیب و غریب انیمه به کنار، سبک انیمیشنی و مسیری که تریگر در ساخت اون انیمه طی گرفته بود در نوع خودش باور نکردنی بود. سبکی که بعدها در انیمه Ninja Slayer هم ادامه پیدا کرد.

بهرحال، دوران IC و ترول بزرگ به پایان رسید و حالا با از راه رسیدن این انیمه کوتاه، ناگهان ما با شخصیت جدیدی به نام Over Justice رو برو شدیم.

کسی که شباهت بی حدی به شخصیت Inferno Cop داره :

Inferno Cop

و ...
Over Justice



و اگه اینطور باشه، من تعجب نمی کنم اگه در اپیزودهای بعد پرده از نقاب این کارکتر برداشته بشه و اونُ به عنوان Inferno Cop معرفی کنند.

در هر صورت، من بخاطر همین کارکتر Over Justice هم که شده انیمه رو دنبال خواهم کرد.

Diamond no Ace S2 - Ep 50

Diamond no Ace S2 - Ep 50

میوکی! تو که ما رو جون به لب کردی!

چه لحظات حساسی رو پشت سر گذاشتیم .. اوج مسابقه فینال تو این اپیزود شکل گرفت و حالا تو اپیزود بعد پایان بندی رو هم خواهیم دیدم ولی فعلا .. با وضعیتی که سیدو داشت، حتی خوشبین ترین تماشاچیِ روی جایگاه هم کمی امید خودشُ از دست میداد؛ اینکه تیم دو اوت داده باشه و حالا دو استرایک هم از مائزونو گرفته شده باشه .. دیگه موقعیت واقعاً به اوج سختی رسیده بود. اما با اینحال با مائزونو بالاخره چوب زد، از پس کار بر اومد. تو نگاه اول من احساس کردم که به هوم ران رسیدیم ولی اینطور نبود .. با وجود هوم ران نبودن، باز هم شاهد چوب خوبی بودیم .. در حدی که هارویچی و میوکی تونستن به هوم برسون و بازی 3-4 رو به 5-4 تبدیل کنن. یه نتیجه عالی برای سیدو.

لحظه اتفادن میوکی روی زمین واقعاً نفس گیر بود .. من که یک لحظه نفس تو سینه ـم حبس شد و با خودم گفتم "میوکی دیگه از جای خودش بلند نمیشه" و "وقت آوردن اونوئه" اما خوشبختانه میوکی ما رو دست انداخته بود و محکم و استوار از سر جای خودش بلند شد. کاپیتان سربلند با گرفتن امتیاز به روی نیمکت برگشت و حتی برای دور بعد هم انرژی گرفت.

حالا فقط نیمه دوم دور نهم باقی مونده و با اومدن فورویا امید بسیار زیادی میره که حتی با اومدن رایچی پشت جایگاه چوب زنی، باز هم سیدو بتونه اختلاف امتیاز خودش رو نگه داره. بذارید روراست باشیم .. تنها احتمال ممکن برای پایان دادن به مسابقه در طول تنها اپیزود باقی مونده همین سناریوئه. اینکه سیدو با آوردن فورویا دفاع خوبی داشته باشه و هیچ امتیازی نده.

بهرحال هفته بعد انیمه به پایان میرسه .. یه سفر فوق العاده هیجان انگیز به سرانجام رسید. ^_^

صحنه‌هایی از اپیزود :

- نگاه مصمم مائزونو :



- رسیدن میوکی به منطقه هوم و گرفتن امتیاز برتری :



- خوشحالی میوکی از گرفتن امتیاز :



- و فورویای آماده .. میره که غوغایی به پا کنه :

Diamond no Ace S2 - Ep 41 & 42

Diamond no Ace S2 - Ep 41 & 42

[پاشو کاپیتان، چیزی نشده! ]


41 : فینال شروع شد .. دور از انتظار نبود که میشیما اونقدرها عالی ظاهر نشه. یعنی بدک نبود ولی خب .. حالا که رایچی رو در مقابلش میذاریم، بهت زده میشیم که چرا از اول پیچر رایچی نبوده .. با درجه انرژی رایچی و کلاس کاری پرتاب توپ هاش می تونه یک تنه تمام نه دور رو پرتاب کنه و ... هممم، یا شاید هم من زیادی رایچی رو بزرگ می کنم .. ممکنه تودوروکیِ بزرگ از ضعف رایچی در دراز مدت با خبر بوده باشه و به همین خاطر شانس رو به میشیما داده. کوراموچی نمایش خوبی داشت .. مثل همیشه دوندگی بسیار پر سرعتی رو به رخ کشید. بعد از اون نوبت به مرد شروع کننده، کاواکامی رسید .. برای اولین بار تو این دور از مسابقات نوری شروع کننده میدان بود و خیلی دوست داشتم ببینم چطور عمل می کنه. واقعاً روبرو شدن با بَترهای یاکوشی دل و جرات زیادی می خواد. کاواکامی شروع بسیار خوبی داشت .. با تودوروکی هم دست و پنجه نرم کرد ولی بلاخره این رایچی بود که چوب محکمی رو زد و از کاواکامی چوب گرفت.

تو حاشیه هم کلاسی های تودوروکی از راه رسیدن و با شخصیت متفاوت رایچی روبرو شدن .. اینکه چقدر با اون شخصیت خجالتی درون کلاسش فرق داشت، واسشون عجیب بود. واقعاً هم همینطوره .. رایچی تو عالم بیسبال به یک کارکتر وحشتناک جالب تبدیل میشه و من این خصوصیتش رو خیلی دوست دارم.

42 : با از راه رسیدن نارومیا می به ورزشگاه شروع شد و هیجان سکوی تماشاچی ها رو دو برابر کرد. خیلی دوست داشتم نظرات نارومیا رو در حین بازی بشنوم و این اتفاق داشت می افتاد. چوبی که هیگاسا زد، باعث شد مائزونو بتونه به پلیت برسه و اولین امتیاز رو برای سیدو به ارمغان بیاره. تا حالت معمولی کسی فکرشو نمی کنه که هیگاسا باشه که چوب امتیاز گیرنده رو بزنه ولی خب .. اینم از نکات جالب فیناله .. یه بازیکن حاشیه ای اینطور خوب عمل کرد. "شو شو" کردن های هیگاسا هم جز نکات جالب کارکترشه. بهرحال کاواکامی در حالت دفاعی به خوبی توپ پرت می کرد و همه رو استرایک اوت کرد. از اون طرف موقعیت دیگه ای بدست اومد و کوراموچی حسابی دوندگی باحال خودش رو به رخ کشید .. جایی که بجای توقف روی بیس سوم، به سمت پلیت دوید و امتیاز دوم رو برای سیدو گرفت .. یه صحنه واقعاً جذاب با هنرنمایی کوراموچی که سیدو رو به فاصله امتیاز خوبی رسوند.

بعد از اون نوبت به جریان جالب تعویض پیچر یاکوشی رسید .. فکر نمی کردم رایچی بتونه اینقدر خوب پرت کنه .. ولی انگار می تونه و حسابی جذبه نوبت های پرتاب یاکوشی رو بهتر کرد. اصلاً حس و حال رایچی در برابر بازیکنای دیگه یه چیز متفاوته .. واقعاً یه کارکتر جذابه .. خیلی بهش علاقه دارم. و جالب اینه که هر چی فینال جلوتر میره، رایچی بیشتر جذبه پیدا می کنه.

اپیزود 43 ، در آینده نزدیک ... !

صحنه‌هایی از دو اپیزود :

- این میشیما چه جو گیر بود :

- ورود جالب کاواکامی :

- صحنه های باحال پرتاب رایچی :

Diamond no Ace S2 - Ep 38 & 39 & 40

Diamond no Ace S2 - Ep 38 & 39 & 40

38 : آماهیسا کوسی شکست خورد .. با اینکه تونست از سد رایچی بگذره، در صحنه ای غافلگیر کننده ولی جذاب توسط سانادا به زمین کوبیده شد؛ صحنه ای که جذبه کارکتر سانادا رو برای من چندین برابر کرد و می دونستم که سانادا یه بازیکن ساده و معمولی نیست .. فلش بک های جالب توجهی رو هم از کارکترش دیدیم که چوب زدن اونو برای ما بیشتر قابل هضم کرد و باور پذیرتر از قبل به نظر رسید. صحنه ای که سانادا "من رایچی نیستم" رو به زبون آورد، اوج لذت برای من بود .. خرد کردن غرور یک بازیکن نسبتاً روی اعصاب و از طرفی هیجانی که برای دیدن یاکوشی در فینال داشتم همه دست به دست هم داد تا اون صحنه یه صحنه طلایی در نیمه نهایی برای من باشه. بعد از اون هم که خرد شدن کوسی رو در پیش داشتیم .. جوری که وارد رختکن شد و بعد با برگشتن صحنه باختن تیمش رو نظاره گر شد .. خیلی دراماتیک و دیدنی بود .. و باز این انیمه شروع به دلسوزی کردن با تیم بازنده کرد و من چقدر این لحظه رو از لحاظ دیگه ای دوست داشتم؛ اینکه حالا کوسی هم در چشم من یک بازیکن قابل ترحم به نظر میرسید و اینکه چطور مربی اون بهش دلداری می داد.

از نکته های حاشیه ای این اپیزود میشه به باند جالبی که بین اوچیای و کاتائوکا شکل گرفته بود، حرف زد .. اینکه چطور با حالتی کمدی ری رو تو تعجب رها کردن و درباره استراتژی های آینده با هم مکالمه کردن. خوبه که بالاخره میشه این دو نفر رو در کنار هم و با یک فکر دید. درسته که اوچیای داره کنار می کشه ولی بازم در نهایت تاثیر کاتائوکا و افکارش بر روی کارکتر اوچیای باقی می مونه. دیدن اینکه در فصل بعد اوچیای و کاتائوکا در دو تیم مخالف با هم رقابت کنن یه رویای جذاب به نظر میرسه و فکر می کنم در آینده چنین چیزی رو شاهد باشیم.

39 : مصدومیت میوکی کمی به رخ کشیده شد .. زجری که می کشید، با لحن ملایمی به تصویر کشیده شد .. اما جدا از اون وارد فاز آماده سازی برای فینال شدیم؛ شناختی که از یاکوشی داشتیم و اینکه چطور میشه حالا بهتر در مقابل تودوروکی، سانادا و بقیه خوب عمل کرد .. همه چیز آماده بود و افکار بر روی میز ترتیب داده شدند تا همه اونا رو بررسی کنند. بررسی های نابه، حرف های مربی بیس سوم و باقی کارکترهای تیم همه به جا و جالب بودند. مقدمه سازی برای چنین مسابقه مهمی به خوبی انجام گرفت. در کنارش حرف های روحیه دهنده مائزونو، کوراموچی و البته کاپیتان رو داشتیم! از طرف مقابل، از یاکوشی هم صحنه های انگیزه بخش و مملو از احساس و انگیزه دیدیم و به نظر میرسید که اونا هم آماده وارد شدن به یک مسابقه عالی باشند.

40 : پای بر و بچ سنپای وسط کشیده شد .. از جون سان و تمرین ندادن به مائزونو گرفته تا ریوسکه و صحبت های جالبش با هارویچی ... ! مسئله مهم مصدومیت فورویا بود و بحث بر سر اینکه این مصدومیت چه تاثیری روی تیم میذاره؛ اینکه فورویا می تونه ادامه بده .. در فینال بازی کنه یا که نه، باید روی نیمکت نشونده بشه. در نهایت تصمیم بر این گرفته شد که فورویا بازی داده نشه و حتی اگه قراره بازی کنه، فقط یک دور بهش بها داده بشه. و گمون کنم همون یک دور هم برای فورویا کافی باشه. کوراموکی و شیراسو از وضعیت میوکی با خبر شدن و فهمیدن که میوکی داره درد می کشه .. ولی دم نزدن و همه چیز رو به خود میوکی سپردن. کار درستی بود؛ میوکی به عنوان کاپیتان تیم باید بهتر بدونه که با وجود مصدومیت خودش رو وسط زمین رها نکنه .. همه امید به اینه که اون تو مسابقه فینال دوام بیاره.

تمرینات ساوامورا جلوی بقیه رو دیدیم و انگیزه بالایی که اون واسه ورود به فینال داشت .. و بالاخره نمایی از ورزشگاه نشون داده شد .. به فینال رسیدیم، واکابا، پدربزرگ، کوشو، بچه های خبرنگار، نارومیا می ... همه و همه واسه دیدن این فینال هیجان انگیز به ورزشگاه اومدن. دیگه بهتر از این نمیشد ..

صحنه‌هایی از سه اپیزود :

- لحظه درد کشیدن لحظه ای میوکی از مصدومیتش :

- فکر نمی کردم رایچی تو کلاس اینقدر خجالتی باشه .. بامزه بود :

- یه میمیک جدید از ساوامورا

- لحظات پرتاب ساوامورا ، اپیزود 40 :

Dagashi Kashi - Ep 01

Dagashi Kashi - Ep 01

به به، چه انیمه دلچسبی و چه شروع خوبی!

از اونجایی که من کشته مرده‌ی (!) فضاهای سرسبز و روستایی انیمه ها هستم، این انیمه به راحتی جز کارهایی بود که بیشترین انتظار رو براش می کشیدم و می دونستم حداقل چیزی که از این انیمه نصیبم خواهد شد، دیدن چنین مناظر دیدنی‌ایه و خوشبختانه انیمه بجز این نکته مثبت، دیدنی های بسیار و دیگه ای هم داشت که تونست خیلی خوب رضایت من رو به دست بیاره. و نکته جالب که میشد در کنار این محیط خوب به کار اضافه کرد یک موسیقی متن مناسب بود که فکر می کنم با توجه به گاهی تند شدن روال کمدیِ کار، تلفیق خوبی از موسیقی آروم و تند در انیمه بکار برده شده و میشه در آینده باز هم انتظار لحظات بهتری رو با موسیقی کار داشت. ^^

لذتی که من از انیمه بردم از همون لحظات اول و شات های مربوط به گربه لم داده بر روی زمین و بعد از اون دیدن طبیعتی حسابی سرسبز درون انیمه شروع شد و بعد با وارد شدن به فضای کمدی خنده دار کار فضا بهتر و بهتر هم شد. جا داره تا دیر نشده از طراحی کارکترها صحبت کنم، خصوصاً کارکترهای دختر انیمه که بسیار تو دل برو هستن؛ چه شیداره با اون اداهای کمدی و شخصیت عجیبش، مکالمه هایی که با پدر کوکونوتسو داشت و چه سایا با ناز کردن هاش و خجالت کشیدن هاش و در عین حال سیگنال های یاندره ای که از خودش بروز داد. هر دو دختر انیمه واسم دوست داشتنی بودن و فکر می کنم می تونم یک فصل کامل رو با لذت کنارشون بگذرونم. تا اینجا شیداره واسم دوست داشتنی تر بود، هم بخاطر دوبلوری خانم آیانا که همیشه صداشُ دوست داشتم و هم حالات چهره ای و رفتارهای کمدی و اتفاقاتی که بر سر کارکترش اومد .. با سر افتادن تو مزرعه برنج و حرکات و دیالوگ های غیرمنتظره ای که داشت واسم بامزه بودند.

طراحی کارکترهای مرد داستان هم بدک نیست؛ پسر اصلی کوکونوتسو "اوکی" به نظر میرسه و شوخی با اسمش و جریان Coconut رو دوست داشتم .. نیازی نیست که آنچنان کارکتر با ابهت داشته باشه و همینکه در کنار باقی کارکترها مکمل وار زندگی صلح آمیزی رو ادامه بده واسه من کافیه! ولی پدرش می تونه جنبه کمدی مناسبی داشته باشه و البته اندو هم مکمل خوبی واسه بودن در کنار کوکونوتسوئه .. فقط باید ببینیم در طول انیمه چند دفعه عینکش رو در میاره.

و بله دیگه، شروع از نظر من چیز دلچسبی بود و جز اولویت های فصلی زمستونم قرار گرفت. فقط دوست دارم بدونم از اینجا به چه سمتی حرکت می کنیم و چقدر قراره تو این محیط وقت سپری بشه. امیدوارم حالا حالاها تو همین محیط موندگار باشیم و جای دوری نریم .. چون پتانسیل کاری زیادی تو این فضا هست و میشه با اضافه کردن چند تا کارکتر فرعی جریان رو جالب تر از اینها هم کرد.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- چهره و میمیک های شیداره خیلی خوبه .. خیلی :



- من هنوز در کف رابطه این دو کارکترم :

- سایا می تونه سوندره تر از این حرفا بشه .. میمیکشُ داره :



- به به، یه هوای خوب، یه دشت سرسبز و ... وایسا ببینم، اون چیه وسط زمین؟! :



- یه شباهت جالب هم بین پیش نمایش دو انیمه مختلف، این انیمه :



- و انیمه Koufuku Graffiti :

Musaigen no Phantom World - Ep 01

Musaigen no Phantom World - Ep 01

صحبتم طولانی نیست یا سعی می کنم نباشه .. فقط نتونستم جلوی خودمُ بگیرم و خواستم کمی از درجه تعجبم درباره فن سرویس کار حرف بزنم. با وجود دیدن لحظه هایی از تریلر و آشنا شدن با کار، هنوز هم در قالب کار دیدن این نوع حالت فن سرویس برام کمی عجیب و تا حدودی خنده دار بود. هنوز نمی دونم خنده دار از نوع خوب یا بد ولی اینکه کیوتو انیمیشن به چه شکلی بازیگوشی کرده و با ظرافت خاصی فن سرویس کارکتر مای رو به اجرا در آورده، در نوع خودش جالب توجه هست. منتظر می مونم تا ببینم هفته های بعد این نوع فن سرویس سبک ولی تا حدودی پر رنگ چه تاثیری رو ذهن من میذاره.

از این جریان که بگذریم ...

داستان بدک نبود ولی طراحی کارکترها بسیار تو دل برو و نازنینه! هر کدوم از دخترای انیمه علاوه بر دوبلورهای خوبی که دارن، چهره پردازی عالی و ردیفی دارن. کمتر از این از استودیوی کیوتو انیمیشن انتظار نمی رفت و حداقل از این لحاظ مطمئن بودیم که چیزی درخور تحسین به ما تحویل میده. بحث از دوبلورها شد، باید بگم که صدای کارکتر مای به دست Uesaka Sumire حسابی به جا و مناسب از آب در اومده .. کاملاً تونستم اونو قبول کنم و فکر می کنم بهترین دوبلور تو لیست کارکترهای این انیمه باشه. در کنار Uesaka Sumire هم کارکتر رینا با صدای Hayami Saori حس معصومانه خوبی پیدا کرده که مشتاق شنیدن بیشتر صدای اون هستم.

روی هم رفته من که شروع کار رو پسندیدم و فکر می کنم جز محبوب های فصل خواهد بود.

Prince of Stride - Ep 01

 Prince of Stride - Ep 01

ما برای استراید به هونان اومدیـم!

توصیه اولیه : به موسیقی کار توجه کنید. آهنگسازی بسیار خوب کار فضای انیمه رو دیدنی کرده. ریتم تندی که در موسیقی متن دیده میشه، همراهی بیننده با دنیای انیمه رو به راحتی تمام رسونده و برای من تو ابتدای کار نکته مثبتی بود. علاوه بر اون تیتراژ بندی، سبک قرار گرفتن تابلوها، فونت ها، نوشته های درون انیمه و روی هم رفته جلوه های تصویری خاصی درون انیمه گنجونده شده که می تونه از جمله لذت های دیدن این انیمه باشه؛ منتظر بودن برای دیدن خلاقیتی که در اینباره شاهد خواهیم بود و تنوعی که بکار برده میشه از جنبه های مثبت انیمه ست.

و اما بعد ...

به عنوان کسی که آنچنان مشتاق دیدن این انیمه نبودم و صرفاً بخاطر بودن نام مدهوس، این استودیوی بزرگ به سراغ امتحان کردن کار رفتم، باید بگم که کنجکاوی من به خوبی قلقلک داده شد و حداقل تا 3 اپیزود این انیمه رو دنبال خواهم کرد. ریتم بسیار خوبی رو میشد تو پرداخت فضای داستانی انیمه شاهد بود؛ با وجود شکل گرفتن تیم استراید در یک اپیزود، آنچنان احساس عجله و اجباری در کار دیده نشد و به خوبی تونستم خودمُ تو محیط کار جا بدم.

داستان چیز خاصی نداشت، ساده ولی جالب .. از راه رسیدن به هونان .. نداشتن اعضای کافی .. اشاره هایی به گذشته و نیمچه فلش بک هایی که در حد یک شات به ما نمایش داده شدن (که احتمالاً بعدها تاریخچه اون فلش بک ها توضیح داده میشن و بیشتر شکافته میشن.) و مسابقه هیجان انگیزی که در نهایت مساوی شد ولی با اینحال نقطه اوج اپیزود از نظر من همین مسابقه بود. ^^ روند پیشروی مسابقه و رسیدن به انتهای کار خیلی جالب انگیز بود.

از بین کارکترها قطعاً اونی که برای من جالب توجه به نظر رسید، یاگامی بود که هم از لحاظ چهره و هم از لحاظ شخصیت قابلیت های یک کارکتر اول خوب رو دارا هست ولی در کنارش تاکرو هم خارج از چندش بازی هایی که انجام می داد (ور رفتن با پاهای بقیه! ) ، نقش مکمل خوبی برای یاگامی خواهد بود. دختر داستان، نانا هم آنچنان در حاشیه نبود و می تونه نقش نسبتاً خوبی در کار داشته باشه .. بودن دوبلوری مثل هانازاوا و معصومیتی که به صدای نانا میده برای من کافیه که هر هفته مشتاق شنیدن صدای این کارکتر باشم. و اگه بخوام به کارکتری اشاره کنم که آنچنان به حضور پررنگش علاقه ای ندارم، هوزومی بود که یه جورایی برای من نچسب بود و منتظر دیدن پیشرفت های کارکتری بعدیش می مونم!

روی هم رفته شروعی بهتر از انتظاراتم بود ولی همچنان با تردید به دو اپیزود بعدی چشم می دوزم

صحنه‌هایی از اپیزود :

- صحنه ورود یاگامی به آکادمی صحنه جالبی واسه معرفی کارکترش بود :



- ملاقات نانا با یاگامی :



- اینجوری عضو جدید رو به باشگاه میارن :



- افکت ها و نحوه به تصویر کشیدن دوندگی کارکترها در نوع خودش دیدنی بود :

- چطور ممکنه یاگامی توپ رو نبره؟ بامزه بود.



- این جناب عینکی هم می تونه بار کمدی مناسبی اضافه کنه :



- نگاهی به گذشته :

Yuru Yuri San☆Hai - Ep 12

Yuru Yuri San☆Hai - Ep 12

Ugh ، کار به جایی میرسه که حتی پایان بندی هم بحث برانگیزه. چقدر این عوض شدن عوامل روی یک کار تاثیرگذاره. این نکته رو می تونید به وضوح تمام در طول این فصل یورو یوری درک کنید و متوجه بشید. یعنی به قدری تغییرات ایجاد شد که حتی پایان بندی سری که معمولاً با یک "بنگ" از فضای اون دور میشدیم و یه سکانس شاهکار از آب در می اومد، اینبار به حالتی کاملاً آرامش بخش و ملایم به پایان برده شد. با شناختی که در طول این فصل از کارگردان پیدا کرده بودم چنین احتمالی رو می دادم و اونو از فرضیه حذف نکرده بودم ولی با اینحال، باز هم یه جورایی امیدوار بودم که حداقل استایل پایان بندی فصل ها رو حفظ کنه.

اپیزود ناز و دوست داشتنی‌ای بود؛ چه بخوایم از اجرای آکارین و ساکوراکو و مسخره بازی های ساکوراکو حرف بزنیم و چه هدیه های بامزه شون به همدیگه، اون کلاه های پف پفی، مقام اولی آکارین؛ مقامی که توسط یه اردک دزیده شد و بار دیگه آکارین بیچاره تنها موند تا در معصومیت خودش بسوزه! نوشیدن تو ظرف های ساکه تو اون هوا و منظره پر از شکوفه مسلماً لذت خاص خودش رو داشت .. جنبه خوبی از یک حالت برش زندگی بود و آرامشی که می تونه در یک محیط وجود داشته باشه. شکوفه هایی که توی ظرف اونا می افتاد و با دنیایی بچگانه روبرو میشدیم؛ ساکوراکویی که درخت رو بخاطر بدست آوردن شکوفه تکون می داد و بعد فرار یویی به اون حالت خنده دار!

اما نکته جالب اپیزود، توصیف چطور برقرار شدن باشگاه سرگرمی بود و اینکه از کجا به کجا رسیدیم. لحظات خوش و خیلی خاطرانگیزی با این صحنه ها رقم خورد و فکر می کنم اگه به عقب نگاه کنیم و بخوایم لحظات خوبی از این فصل پیدا کنیم، این لحظه و به یاد آوردن اون خاطرات جز نقاط مثبت فصل باشند.

روی هم رفته، افکار متفاوتی در طول فصل داشتم .. در مورد کارگردان، در مورد آهنگساز و روند رو به آرامش بخش رفتن سری در این فصل ولی اگه بخوام جمع بندی کنم، تصور می کنم نظرم بیشتر به سمت مثبت تمایل داره که اون رو مدیون خاطرات خوبم از این سری میدونم؛ اینکه چقدر با لحظات ریز این انیمه می تونم خوش باشم و با تک تک کارکترهای اون ارتباط برقرار کنم. نمی دونم فصل بعدی در کار خواهد بود یا نه ولی بهرحال حتی با ضعف هایی که فصل سوم داشت، نگاه دوست داشتنی خودم به این سری رو حفظ می کنم و همیشه اون رو دوست خواهم داشت.

صحنه هایی از اپیزود :

- اجرای کمدی ساکوراکو بهمراه آکارین :





- هه هه، چقدر از چیناتسو تو این فصل خوشم اومد :



- یه لحظه دوست داشتنی بین کیوکو و آیانو :



- اردک و جریان برباد رفتن مقام آکارین :