N92 - Longlegs - 2024

My Movie Challenge - 92 -  Longlegs  - 2024

چه حس مریض و خوبی توی فیلم بود. خصوصا تو لحظاتی که نیکلاوس کیج وارد فیلم شد. داستان به خودی خود حس Creepy و جذابی داشت و هرچقدر جلوتر رفتیم این حس تشدید شد که چیز خوبی بود. من در واقع چون بدون شناخت قبلی وارد فیلم شده بودم اصلا انتظار چنین پایان بندی با چنین تم و مضمونی نداشتم و این احساس رضایت خوبی برای من بوجود آورد.

درباره کیج هم خوشحالم که سال های اخیر تونسته یک رستگاری بخصوص بدست بیاره و دوباره خودش رو بالا بکشه. ناگفته پیداست که بازم گه گاه ممکنه فیلم ضعیفی بازی کنه ولی حداقل هنوز بعد از اینهمه سال می دونیم که اون اگه نقش درستی بهش داده بشه بلده حسابی خوش بدرخشه. این فیلم مصداق بارز این صحبت بود  کیج فیلم رو با حضور خودش حسابی دیدنی تر کرده بود.

مایکا مونرو رو فکر نمی کنم تا بحال جایی دیده باشم ولی حس دیزی ادگلز جونز رو واسم داشت و همش دلم می خواست دیزی اینجا جای این بازیگر حضور می داشت. گرچه که مایکا هم نقش رو خوب ایفا کرده بود و ایرادی بهش وارد نبود. احساس سکوت و مرموز شخصیت خودش رو به خوبی به تصویر کشونده بود.

6.4/10

N91 - Mutiny on the Bounty - 1962

My Movie Challenge - 91 -  Mutiny on the Bounty  - 1962

فیلم بسیار جالب بود. در وهله اول دوست داشتم براندو رو توی فیلم ارزیابی کنم و خصوصا از این لحاظ که شاید از دوران نوجوانی اسم این فیلم رو شنیده بودم و نسبت بهش کنجکاو بودم ولی هیچوقت فرصت دیدنش برام پیش نیومده بود. باید بگم که تیم بازیگری بطور کلی خوب و جذاب بودند و خصوصا ترور هاوارد در نقش کاپیتان بلای عالی بازی کرده بود. گرچه که معتقدم براندو هم جذبه خاصی تو نقش کریستین داشت.

تنوع لوکیشن خوبی توی فیلم داشتیم، صحنه های رقص جالب و در کنارش صحنه های روی کشتی هم طریقه فیلمبرداری جالب توجه ای داشتن و حس متفاوتی توی اثر داشت.

روی هم رفته با اینکه فیلم ۳ ساعت زمان داشت ولی من اصلا تو حین دیدنش خسته نشدم و دلم می خواست حتی داستان بیشتر از این هم ادامه پیدا کنه و مشتاق بیشتر دیدن و بیشتر فرو رفتن توی فضا بودم.

البته که فیلم دو نسخه دیگه هم از این داستان وجود داره که خصوصا نسبت به نسخه آنتونی هاپکینز و کل گیبسون حسابی کنجکاوم و بزودی سراغ دیدن اون هم میرم.

7/10

N90 - His Three Daughters - 2023

My Movie Challenge - 90 -  His Three Daughters  - 2023

حقیقتش با حضور این سه بازیگر انتظارات بیشتری داشتم. فیلم خیلی معمولی بود؛ ناتاشا لیون که رسماً همون نقش همیشگی خودش رو بازی می کنه و با اینکه جز طرفدارانش بوده و هستم ولی حس می کنم دیگه زیادی تکراری نقش ایفا می کنه. یه تیپ مشخص و یه نوع دیالوگ گویی خاص و تکرار و تکرار. کری کون رو هم که بخاطر The Leftovers همیشه ستایش می کردم و به نظر من قدرت ایفای نقش بالایی داره که بازم توی این فیلم خیلی جای عرض اندام نداشت. یعنی فیلم در واقع نسبتاً دیالوگ محور بود ولی بازم اونطور که باید از فضا استفاده نشده بود که بازی های قوی ای ارائه داده بشه. الیزابت اولسون رو هم که همیشه دوست داشتم و به نظرم نهایتا نفر سوم بدی نبود و میشد باهاش کنار اومد.

ولی داستان و نحوه پیشروی و پایان بندی چیز بخصوصی واسه ارائه نداشت و صرفاً وقت پر کن بود.

5.8/10

N89 - Dead Ringers - 1988

My Movie Challenge - 89 -  Dead Ringers  - 1988

داستان دوقلویی که کسی نمی تونه اونا رو از همش تشخیص بده و به میون کشیده شدن پای یک زن و علاقه به اون و ...

به به. چه غافلگیری خوبی بود. هرچی بیشتر از کراننبرگ فیلم می بینم، بیشتر مجذوب کارهاش میشم. یا شاید هم کارهایی که من دیدم جز کارهای تاپش بوده و خبر ندارم. هرچی که هست، این فیلم و The Fly تا اینجای کار حسابی به مذاقم خوش اومدن. یه جور احساس مریض و روانشناختانه دلچسب توی این فیلم ها وجود داره که البته توی Dead Ringers  بیشتر هم بود و فیلم حسابی با غیرپاستوریزه بودن و روی لبه رفتن خودش عرض اندام می کرد.

احتمالاً بهترین فیلمی باشه که تا بحال از جرمی آیرونز دیدم ولی باز هم باید اقرار کنم که زیاد از این بازیگر فیلم ندیدم. شاید Damage رو خوب بخاطر بیارم که اونجا هنرنمایی جالبی داشت. ولی اینطور که توی این فیلم دیدم قابلیت های بالایی داره و باید برم سراغ کارنامه و آثار قدیمی این بازیگر. حسابی از دیدن بازیش توی این فیلم لذت بردم.

7.4/10

N88 - Crimes and Misdemeanors - 1989

My Movie Challenge - 88 -  Crimes and Misdemeanors  - 1989

اَه پسر، عجب فیلم خوبی بود. نویسندگی اثر فوق العاده پرجلوه بود و حسابی به چشم میاد. هی با خودت تو طول فیلم میگی چقدر خوب این دیالوگ نوشته شده، چقدر چینش صحنه  دلپذیره، چه روند پیشروی باحالی. هی سرگرم تر میشی و هی کنجکاوتر و نهایت فیلم تحسین برانگیز بود.

با اینکه معمولاً طرفدار حضور خود وودی آلن توی فیلم هاش نیستم و به نظرم یکم نچسب هست ولی اینجا حضورش برام ملموس بود و مشکلی با حضورش نداشتم.

7.2/10

N87 - The Fly - 1986

My Movie Challenge - 87 -  The Fly   - 1986

در راستای شروع دیدن آثار دیوید کراننبرگ که فکر کنم خیلی کم ازش فیلم دیده باشم ...

فیلم حس مریض و جذابی داشت. هم داستان بگیر بود و هم سطح بازیگری دلچسب بود. جف گلبلوم رو خاطرم نیست جایی در این حد درخشان دیده باشم و در این فیلم واقعاً حسابی خوش درخشیده بود. مضمون فیلم ناخودآگاه یکم مریض و روانشناختی به نظر میرسه و حسابی میشد بیشتر از اینها هم باهاش بازی کرد ولی هر چی که بود برای این فیلم استاندارد به نظر می رسید. احساس پاستوریزه آثار دیگه رو نداشت و بعضی جاهای فیلم هم غیرقابل پیش بینی پیش رفت که این رو دوست داشتم.

6.5/10

N86 - Austin Powers in Goldmember - 2002

My Movie Challenge - 86 -  Austin Powers in Goldmember   - 2002

حجم Cameo و حضور ستاره های بخصوص درون فیلم واقعاً جالب توجه و خاص بود. یه جورایی من رو یاد ددپول جدید و برخی حضورهای غیرمنتظره درون اون فیلم انداخت. این نکته به خودی خود چیز بامزه ای درون فیلم بود و هر لحظه انتظار داشتم که ببینم دوباره کی قراره به داستان ورود کنه و نهایتا که فیلم هم تونست بود حس و حال دو شماره قبل رو به خوبی حفظ کنه و بعضی جوک های قدیمی رو همچنان ادامه دادند که البته به شکل خوش طعم این کار انجام گرفته بود و زیاد از حد اون رو نچسب نکرده بودند.

جدا از اون، من فکر می کنم همین سه شماره برای این سری کافی بوده ولی یه سری صحبت ها برای ساخت ادامه کار هم هست که اگه ساخته بشه، منتظر نظرات و نقدها می مونم و امیدوارم اگه قراره اینطور بشه، به شکل مناسبی اینکار رو بکنن و بازم بشه از دیدن فیلم لذت برد. طبیعتا از سال 2002 تا الان پاپ کلچر حسابی عوض شده و می تونن یه عالمه تغییرات جدید و روز به فیلم های آستین پاورز بدن.

5.8/10

N85 - Austin Powers: The Spy Who Shagged Me - 1999

My Movie Challenge - 85 -  Austin Powers: The Spy Who Shagged Me   - 1999

ادامه ای برای فیلم اول این سری که نسبتاً خوب ساخته شده و تم و حس و حال فیلم اول رو به خوبی ادامه داد. شوخی های فیلم بگیر و نگیر داشتن و نهایت جاذبه فیلم دو شخصیتی هست که مایک میرز بازی می کنه؛ دکتر ایول و آستین پاورز. و حالا شخصیت های دیگه ای که توی این شماره و شماره بعد، بازم خودش ایفای نقششون رو به عهده داشته.

حضور هدر گراهام برای من خیلی رنگ و نقشی نداشت و نسبت به بازیش و حضورش بی تفاوت بودم. میشد شخص خیلی بهتر و موثرتری رو وارد فیلم کرد. کسی که بتونه با شوخی های آستین بهتر بالا و پایین بشه و همراه و مکمل خوبی باشه.  روی هم رفته فیلم بدی واسه سرگرمی نیست و به نظرم جز آثار بامزه این شکل کمدی به حساب میاد.

5.5/10