Reefer Madness / The Movie Musical - 2005
کارگردان :
Andy Fickman
بازیگران :
"و البته" ای که من به جمله آخر اضافه کردم، بیشتر به خاطر علاقه شخصی بود که نسبت به John Kassir پیدا کردم توی این فیلم!خیلی بازی عالی از خودش توی این فیلم ارائه داده! Reefer Madness ورژن تلویزیونی موزیکالی مربوط به سال 1998 هستش و البته داستان الهام گرفته از فیلم موزیکال Tell Your Children محصول سال 1936 که با نام Reefer Madness هم شناخته میشه! این موزیکال مربوط به شبکه تلویزیونی Showtime هستش! Showtime رو که دیگه همه میشناسیم .. سریال هایی مثله سریال دکستر یا Californication کار این شبکه ست!
داستان از جایی شروع میشه که سخنرانی کننده/راوی داستان در کنار جمعی از پدر و مادر های نگران قرار داره و میخواد برای اون از داستان پسری به نام جیمی هارپر که درگیر مصرف ماری جوانا بوده بگه! در واقعا هدف اصلی فیلم، نشون دادن اثرات بد و غیر قابل باور ماری جوانا بر بدن انسان و روحیات و ... هستش! جیمی هارپر، پسر جوونی هستش که روزهای جوونی خودش رو در پیش رو داره و شدیدا عاشق دختر زیبایی به نام Mary Lane با بازی عالی Kristen Bell هستش و با هم روز های خوب و خوشی رو میگذرونند و حتی اونها عشق خودشون رو با عشق رومئو و جولیت شکسپیر مقایسه میکنند و البته هیچ کدومشون تا بحال داستان رومئو و جولیت رو نخوندن و فقط اسم اون رو شنیدن! و داستان از جایی شروع میشه که جیمی بر اثر اتفاقاتی به سمت ماری جوانا کشیده میشه و ...
یه موزیکال تاریک و سیاه، با شخصیت پردازی ها و ملودی ها تاریکتر و سیاه تر! شاید کمتر چنین موزیکال هایی پیدا بشه! شما رو نمیدونم، ولی من یکی خیلی دوست دارم موزیکال های تاریک ببینم! هر چی تراژدیک تر باشه و سطح درام بالاتری داشته باشه، بهتر! اگه شما هم مثل من چنین مواردی رو میپسندید، حتما باید این موزیکال رو ببینید! بازیگر های فیلم فوق العاده حرفه ای هستند! من فکر نمیکردم روزی بتونم Kristen Bell رو توی یه موزیکال در این سطح ببینم! به بازی های اون در فیلم های کمدی رمنس دیگه عادت کرده بودم! حتی قبل از دیدن این موزیکال، Kristen Bell یکی از بازیگرای زنی بود که همیشه از بازیش لذت میبردم و حالا با دیدن این کار دیگه شدت علاقه ام بهش زیاد تر شد! نشون داد که در شعر خوندن و حتی رقصیدن هم کارش خیلی عالیه!
اما یه مسئله جالب دیگه هم که در میون هستش، اینه که این موزیکال رو بعضیا با The Rocky Horror Picture Show مقایسه میکنند! TRHP هم یک موزیکال خیلی سیاه و تاریک هستش ..
نقطه قوت فیلم، اون ملودی ها و رقص های اون هستش(قاعدتا!) چون سوژه فیلم، یه سوژه نابه، یه سری ملودی های خیلی جالب و تا حدودی عجیب ولی دیدنی رو خلق کردند! این موزیکال، یکی از مشکل ترین و پیچیده ترین موزیکال هایی بوده که توی تلویزیون پخش شده و دارای شانزده سکانس موزیکال هستش و اکثر بازیگر ها، به جای خودشون شعرها رو خوندند.
سکانس ابتدایی فیلم خیلی عالی هستش! رسما از همون سکانس اول من رو میخکوب کرد فیلم! سکانسی که ما برای اولین بار "رالف"رو میبینیم!
کسی که در فیلم نقش خیلی مهمی داره و مقدمه ای که فیلم داره بهترین مقدمه ممکن برای معرفی "رالف"هستش!
سکانس اینجوری شروع میشه که ما "رالف"رو میبینیم فندکی رو روشن میکنه و شروع میکنه به مصرف ماری جوانا! پس از چند ثانیه شروع میکنه به خنده های شیطانی بلند و عجیب! یه سکانس خیلی عالی :
و بعد از اون وارد فیلم میشیم و با شخصیت ها و محتوای اون آشنا میشیم!
به طور کلی، به نظر من این موزیکال بین موزیکال های جدید خیلی میتونه به چشم بیاد و بسیار موزیکال سرگرم کننده و عالی هستش!
Top Hat 1935 / Musical
Top Hat
1935
They're Dancing Cheek-To-Cheek Again
کارگردان :
Mark Sandrich
بازیگران :
Fred Astaire در نقش Jerry Travers
Ginger Rogers در نقش Dale Tremont
تازه دارم میفهمم فرد آستر چه بازیگر فوق العاده ای بوده در فیلم های موزیکال!! خیلی خیلی عالی بود این فیلم! یه چیزی فراتر از یک موزیکال!
فرد آستر تو فیلم The Band Wagon آنچنان سکانس های رقص Tap ی نداشت! بخاطر همین متوجه استعدادش نشدم ولی .. ولی .. تو این فیلم خیره کننده بود!
نکاتی در مورد فیلم :
- فیلم 3 میلیون فروش داشته در Box Office که در اون زمان ظاهرا خیلی فروش زیادی بوده و تنها فیلمی که اون سال تونست بالاتر از این فیلم قرار بگیره Mutiny on the Bounty بوده!
- اولین باری بوده که فیلمنامه دقیقا برای فرد و جینجر نوشته شده!
- Mark Sandrich کارگردان پنج فیلم فرد آستر و جینجر راجرز، قبلا از کارگردان شدن یک فیزیک دان بوده و بخاطر همین وقتی که صحنه ای رو میخواسته به تصویر بکشه برای هر صحنه یه نقشه ای میکشیده و جای دوربین ها و بازیگرا رو مشخص میکرده!
- پولسازترین فیلم کمپانى ر. ک. ا. در دههى 1930
سکانس ها و قطعات موزیکال فیلم :
سکانسهای موزیکال این فیلم شدیدا (شدیدا) خلاقانه و زیبا بودند! مطمئنم که ترانه فوق العاده زیبا "Cheek to Cheek" ی (+) که فرد آستر خوند، حالا حالاها از ذهنم خارج نمیشه!
سکانسی بود در فیلم که فرد آستر روی صحنه با عصایی شروع به رقصیدن میکنه و بعد با اون عصا به عنوان تفنگ ظاهر میشه و با نشونه گرفتن عصا به سمت بقیه رقصنده ها با صدای تَپ پای خودش، صدای گلوله رو به زیبایی هر چه تمام تر در می آورد و اون رقصنده ای که به طرفش نشانه گرفته بود، خم میشد به نشانه اینکه "مثلا" گلوله بهش برخورد کرده! سکانس فوق العاده زیبایی بود!
.
یا سکانس دیگه ای که میتونم به اون اشاره کنم، سکانسی بود که فرد و جینجر زیر باران در پارک شروع به رقص میکنند!
یکی از زیباترین سکانس های موزیکال :
.
.
بدون هیچ شکی / دست ها پایین : بعد از "رقص زیر باران" بهترین موزیکالی بود که تا بحال دیدم!
--
-
Good News - 1947 / Musical
1947
کارگردان :
چارلز والترز کارگردان موزیکال سازی بوده ظاهرا! این اولین کاری بود که من ازش دیدم ولی بجز این موزیکال، موزیکال های زیادی رو ساخته و از جمله اونها میشه به Lili محصول سال 1953 اشاره کرد که این فیلم اسکار بهترین موسیقی رو و بهمراه چند نامزدی دیگه ی اسکار رو هم به همراه داشته!
بجز Lili این کارگردان موزیکال هایی مثل : Summer Stock ، The Belle of New York ، The Glass Slipper ، High Society و ... رو ساخته!
June Allyson در نقش Connie Lane
Peter Lawford در نقش Tommy Marlowe
یه داستان خیلی ساده و دوست داشتنی که تبدیل میشه به یه فیلم موزیکال
عالی! توقع چنین موزیکال خوبی نداشتم و بیشتر چشم به راه یه موزیکال
معمولی با آهنگ ها و ریتم های خیلی ساده بودم! یکی از موزیکال های خلی خوب
MGM ! .. واقعا عاشق اون ترانه Lucky in Love شدم من! از آهنگ های زیبای
دیگه ی فیلم میتونم به آهنگی که کارکتر کانی خوند، اشاره کنم (Just
Imagine) - فیلم کاندیدای اسکار بهترین موسیقی هم شده!
بعضی از سکانس های فیلم واقعا دیدنی بود از نظر موزیکال!
در کل یکی از موزیکال های قوی بود که من دیدم و واقعا از دیدنش لذت بردم! سه چهار تا قطعه موزیکال فوق العاده دیدنی تو این فیلم نهفته هستش و میتونه حسابی برای کسایی که موزیکال دوست هستند، راضی کننده باشه
نمره ی من به فیلم : 8.5/10
Peter Lawford و June Allyson بیست و پنج سال بعد دوباره با هم در فیلم They Only Kill Their Masters همبازی شدند!
یه سری از سکانس های موزیکال فیلم :
--
-
The Band Wagon 1953 / Musical
1953
کارگردان : Vincente Minnelli
بازیگران : Fred Astaire ، Cyd Charisse ، Oscar Levant ، Nanette Fabray و ...
و چقدر این Fred Astaire دوست داشتنی بود! خوندنش، رقص هاش حرف نداشت!
دیشب اتفاقی پام به پروفایلش توی IMDb کشیده شد که توش بحثی رو باز کرده
بودن با این عنوان : رقص کدوم یکی رو بیشتر دوست دارید؟ جین کلی یا فرد
آستر؟ (+)..
و برام جالب بود که خیلیا فرد آستر رو انتخاب کرده بودن!! خوب من فیلمی از
فرد آستر تا بحال ندیده بودم بخاطر همین امروز نشستم پای دیدن این فیلم و
باید اعتراف کنم که واقعا این فرد آستر خیلی کارش جالب و زیبا بود! حرکاتش
خیلی چشم نواز بود! ولی از همه اینها که بگذریم، هنوز به نظر من جین کلی
تکنیک بالاتری داره توی کارش و صدای دلنشین تری داره! اصلا جین کلی یه
"کشش" خاصی داره که این فرد آستر نداره! راستش الان که دارم این جملات رو
مینویسم، از اینکه این دوتا رو مقایسه کردم، پشیمون شدم!:دی در کل هر دو
دوست داشتنی هستن و مهم نیست که کدوم بهتره! هنوز چند فیلم دیگه از Fred
Astaire که باید ببینم تا بهتر بتونم راجع بهش قضاوت کنم! ولی بهرحال
بازیگر خیلی خوبی هستش و استیلی که داره، از اون استیل های خاص موزیکاله!
یکی از سکانس عالی موزیکالش سکانسی هستش که تونی هانتر شروع میکنه به رقص با واکس زن سیاه پوست و واقعا اوج زیبایی هستش و چشم نوازه! و یه موسیقی عالی!
+
+
دو نمونه از سکانس های دیگه ی فیلم :
+
-
- نمره ای که به من به فیلم میدم : 8/10
An American in Paris | 1951
Vincente Minnelli
بازیگران :
Gene Kelly در نقش Jerry Mulligan
Leslie Caron در نقش Lise Bouvier
Oscar Levant در نقش Adam Cook
Georges Guétary در نقش Henri Baurel
برنده شش جایزه اسکار سال 1951 .. از جمله ی این اسکار ها میشه به اسکار بهترین فیلم سال 1951 اشاره کرد که در مقابل فیلم بزرگی مثله A Streetcar Named Desire قرار داشته و در رقابت با این فیلم اسکار رو گرفته
زمان : جین کلی کم کم داره به فیلم Singin in the rain نزدیک میشه و فقط یک فیلم در راه داره (It's a Big Country) و پس از اون، به سمت بازی در معروف ترین فیلم خودش پیش میره
داستان فیلم : جری، نقاش گمنام آمریکایی هستش که در کوچه پس کوچه های پاریس روزهای خودش رو سپری میکنه و در حال فروش نقاشی های خودش هستش .. برحسب اتفاق روزی با زنی برخورد میکنه که نفوذ و قدرت زیادی در جاهای مختلف داره و اون زن تصمیم میگره که به جری در راه معروف شدنش کمک کنه .. ولی میلو، زنی که صحبتش رو کردیم، بیشتر به خود جری علاقه داره تا به آثار اون و از طرف دیگه جری شدیدا عاشق دختری فرانسوی به اسم لیزا میشه که با اون توی یک رستوران آشنا میشه و ...
فیلم پر هستش از قطعات موزیکال چشم نواز و دیدنی! شدیدا راضی کننده بود برای من .. تلفیق پیانو و زبان فرانسوی و رقصهای Tap جین کلی فوق العاده دیدنی و خیره کننده بودند .. رقص جین کلی در کنار بچه های فرانسوی یکی زیباترین قطعات موزیکالی بود که تا بحال من دیدم :
Trivia |
- رقص 17 دقیقه ای آخر کار یک ماه طول کشیده و 500 هزار دلار خرج داشته
- جین کلی اصرار داشته که تمام صحنه های فیلم در پاریس فیلمبرداری بشه ولی کمپانی MGM علاقه ای به این کار نداشته و بجز دو شات که درون اونها هم جین کلی حضور نداشته و از پاریس گرفته شده بقیه شات ها درون کمپانی فیلمبرداری شدند
- یک نقاش خیلی معروف برای کار خیابان پاریس جین کلی استخدام شد
- دلیل اصلی که جین کلی Leslie Caron رو برای بازیگری فیلم انتخاب کرد این بوده احساس میکرده حالا که حداقل در فرانسه فیلمبرداری نمیشه، حداقل بازیگر اون فرانسوی باشه
- در بیست دقیقه آخر فیلم هیچ دیالوگی در کار نیست و فقط ریتم و ملودی و رقص وجود داره
- جین کلی 19 سال از همبازی خودش Leslie Caron بزرگتر بود در این فیلم
"By Strauss"
"Tra-la-la (This Time It's Really Love)"
"I Got Rhythm" (performed by Gene Kelly)
"I'll Build a Stairway to Paradise" (sung by Georges Guétary)
"'S Wonderful" (sung by Gene Kelly and Georges Guétary, danced by Gene Kelly)
"Nice Work If You Can Get It" (sung by Georges Guétary)
"Embraceable You" (danced by Leslie Caron)
"An American in Paris Ballet" (danced by Gene Kelly, Leslie Caron and ensemble, at the end of the movie)
"Strike Up the Band"
"Concerto in F for Piano and Orchestra" (played by Oscar Levant and The MGM Symphony Orchestra)
--
-
Singin' in the Rain / ...
1952
-
Trilogy: The Weeping Meadow 2004
( پست یه مقدار اسپویلر داره )
شاهکار به معنای واقعی کلمه
اگه بخوان یه موزه درست کنند از بهترین فیلم های سینمایی ، این فیلم حتما باید درون اون موزه قرار بگیره !!
با دیدن همین فیلم از Theodoros Angelopoulos میشه به این پی برد که با چه کارگردان بزرگی روبرو هستیم و چقدر در کارش استاده
چه فیلم پر محتوایی بود ..
زیباترین سکانس های ممکن در این فیلم گنجونده شده و فضاها و محیطی که درون این فیلم وجود داره واقعا نفس گیر هستش از نظر زیبایی
فیلمبرداری حرفه ای ترین حد ممکن خودش رو داره به نظر من ! من هیچ وقت
زیاد به فیلمبرداری فیلم ها انچنان دقتی نمیکنم ولی این فیلم اونقدر زیبا
فیلمبرداری شده بود که ناخواسته ذهن من رو درگیر خودش کرد !
درامی تاریخی و عاشقانه !
سکانس های کش دار و طولانی فیلم به هیچ وجه من رو خسته نکرد و حتی ارزو
میکردم بعضی از سکانس ها طولانی تر میبودند و ازشون لذت بیشتری رو میبردم
بازی بازیگرای فیلم واقعا تحسین بر انگیزه !
کسی که بیشترین درخشش رو تو فیلم داره از لحاظ بازیگری بدون شک ، Alexandra Aidini بازیگر نقش النی هستش ! فوق العاده بود این بازیگر .. صحنه های احساسی به زیباترین شکل ممکن نمایش میداد با بازی خوبش
داستان فیلم راجع به عشق بین یه دختر و پسر ( الکسی و النی ) به هم هستش و
گذر زمان و روبرو شدن عشق اون ها با اشغال یونان ، حمله نازی ها ،جنگ های
داخلی و ..
صحنه های فیلم که درون اون اب وجود داره ، انصافا حرف نداشتند !
زیبایی فضای فیلم به هیچ وجه قابل تردید نیست به نظر من !!
شاید "دشت پر اب گریان " یه عنوان دیگه بود که میشد به فیلم داد
چیزی که مشخصه ، این هستش که این دو کلمه ترکیب شده " دشت گریان " به
زیبایی تمام درون فیلم نمایش داده میشه و سختی ها و مشقت های مربوط به
دوران جنگ و اون زجر هایی که خانواده های مربوط به جنگ میکشند بشدت قابل
دیدن هستش
راجع به موسیقی فیلم دیگه کلمه ای به زبونم نمیاد که با اون به توصیفش بپردازم !!
شاید اگر این موسیقی Eleni Karaindrou روی این فیلم نبود ، نصف زیبایی فیلم از بین میرفت
وقتی که فیلم رو ندیده بودم ، بار ها و بارها تراک های موسیقی متن این
فیلم رو شنیده بودم و با خودم فکر میکردم که چنین موسیقی زیبایی رو چه
فیلمی قرار داشته ! ولی خوب امکان تهیه فیلم رو نداشتم !
علاوه بر موسیقی زیبای فیلم ، باید به دستهای هنرمند الکسی هم اشاره کنم
!! واقعا صحنه هایی که الکسی اکاردئون میزد ، کل فضا حس خاصی به خودش
میگرفت و اون موقع بود که ادم با خودش میگفت : الان فیلم به نقطه اوجش رسید
در کل صحنه هایی که نوازنده های در اون دخالتی داشتن دیدنی بود
اب ها ، پارو زدن ها ، نوازنده های موسیقی ، مردم سیاه پوش ، خونه های پر
از اب شده ، زجه های النی ، گوسفند های اویزون شده بر روی درخت ، لحاف های
اویزون شده روی فضای باز ، نظامی ها ، قطارهایی که عبور میکنند تو صحنه ،
همه و همه عالی بود پرداختشون
فکر کنم جز هنری ترین فیلم هایی بود که تا بحال دیده باشم
آانجلو پولوس واقعا فیلم بینظیری رو خلق کرده که ارزش بارها دیدن رو داره
.. به نظر من شدیدا تو همراه کردن بیننده با خودش توی صحنه های فیلم موفق
بوده تو این اثرش این کارگردان
10/10
West Side Story 1961
West Side Story
دو گروه تشکیل شده از یه سری جوان های سر به هوا و متنفر از هم :
از طرف جت ها Riff و از طرف کوسه ها Bernardo یه جورایی همه کاره بحساب می اومدن
تونی بهترین دوست ریف | ماریا خواهر برناردو + عشق این دو نفر نسبت به هم = شدید تر شدن تنفر بین دو گروه خیابونی
و قطعات موزیکالی که از همون ثانیه های اول فیلم شروع میشه و اون بشکن زدن (!) های عالی و گروهی :
در کل خود عمل بشکن زدن ها در طول فیلم بارها و بارهای باز هم تکرار میشه و واقعا تیکه های جالبی رو خلق میکنه بین صحنه ها
من یه جورایی احساس کردم گروه جت ها (Jet) ها تنفر بیشتری نسبت به برناردو و دار و دسته کوسه ها دارند
این Riff و دار و دسته سر منشا بیشتر مشکلات به نظر می اومدن
از اون طرف کوسه ها هم علاقه ای به کوتاه اومدن و سر تسلیم فرود اوردن نداشتن و مبارزه متقابل از خودشون نشون میدادن
برناردو با بازی George Chakiris واقعا کارش حرف نداشت ! حرکاتش در رقص های موزیکال دیدنی بود
//
یکی از صحنه های فوق العاده ی فیلم صحنه مراسم رقص بودش
جایی که دو گروه جمع میشند و توی این محیط بسته شروع میکنند به حرکات چشم
نوازی که واقعا حرف نداره .. یه جورایی شاید بشه اونها رو برای روکم کنی
گروه مقابل دونست
و البته صحنه ی اولین ملاقات تونی و ماریا خیلی عالی بود پرداختش و زیبایی خاصی داشت
فیلم یه جورایی سیاهیی خاصی هم به نظر من داره درون خودش
اون داستان تلخ ممانعت هر دو طرف گروه ها برای رسیدن تونی و ماریا به عشقشون
//
یکی از صحنه های جالب دیگه ی فیلم .. جایی بود که دو گروه برای درگیری با هم میرند و یه جور "چاقو کشی موزیکال " راه می اندازن :
//
یکی از صحنه هایی که واقعا از دیدنش لذت بردم رقص تکی و کوتاه ماریا روی سقف ساختمون بودش
//
یه صحنه فوق العاده موزیکال جالب دیگه هم به نظرم اون سکانس رقص توی پارکینگ ماشین ها بودش
////
علاوه بر صحنه های موزیکال داستان فیلم هم واقعا کشش خاصی داشت و بیننده رو جذب میکرد
من که به عنوان یه طرفدار فیلم های موزیکال ، خیلی فیلم رو پسندیدم
نمیدونم چرا ولی این فیلم به نظر من اون نمره کامل رو نمیتونه برام داشته باشه
شاید به خاطر پایانش و اون اتفاقاتی که یه جورایی دراماتیک به نظر اومد در
انتها ولی چیزی که مهمه این هستش که واقعا موزیکال خیلی زیبایی هستش و
ارزش دیدن دوباره رو صد در صد داره
راستش من پروفایل فیلم رو ندیده بودم و نمیدونستم که کیا تو این فیلم
کاندیدای گرفتن اسکار شدن ولی وقتی فیلم تموم شد با خودم گفتم : وای پسر
چقدر این برناردو بازی فوق العاده ای داشت !
و خوب الان که نگاه کردم دیدم یه اسکار هم به خاطر این بازی به یاد ماندنیش گرفته
9.4/10