Kill La Kill Episode 01 // Anime

 Kill La Kill Episode 01 // Anime

واو، چه شروع عالی داشت این انیمه .. کافیه اپیزود اول رو ببینید تا متوجه شید چرا عده زیادی بهش امیدوار بودن! تفاوت رو در بالاترین حد ممکن بهمون نشون دادن؛ فوق‌العاده سرگرم‌کننده و جذاب و پر از خلاقیت بود. شروع خیلی طوفانی بود و روند تُند و حرکت سریع بین صحنه‌ها واقعا جالب بود... اپیزودی که در عرض چند ثانیه به پایان رسید و اصلا گذر زمان رو در حین دیدنش حس نکردم. استایل بی‌نهایت دیدنی آرت و انیمیشن و تحرکِ کار رو واقعا دوست داشتم، بیننده رو به سادگی قورت میداد (!) و وارد فضای خودش میکنه. صحنه‌های اکشن انیمه واقعا خوب بود، نحوه پرداخت به صحنه‌های اکشنش و ضربه‌ها و استفاده از اسلحه‌های کارکترها درگیرکننده بود. کارکترها یکی از یکی بهتر بودن؛ ریوکو از همون صحنه اول وارد شدنش تا آخرین صحنه اپیزود چشم بیننده رو به دنبال خودش کشوند، ژس‌های تصویری خیره‌کننده‌ای رو ازش دیدیم. در کنارش ماکو هم کارکتر دوست‌داشتنی ــه که میتونه بهترین زوج رو در کنار ریوکو بسازه؛ رفتار خنده‌داری داشت و به نظر میرسه بار کُمدی داستان مقداری به دوش ماکوئه. خُر و پُف کردن‌های سر کلاسش واقعا باحال بود. رئیس شورا و حفاظتِ سطح بالایی که ازش میشد، مسلما بازم جز نقاط مثبت کارکترهای انیمه بود و باید منتظر رو کردن چیزای بیشتری از رئیس شورا باشیم چون اپیزود اول آنچنان بهش تمرکزی نشد و بیشتر به ریوکو و نحوه وارد شدنش و مبارزه‌ش با اون بوکسور پرداختیم. روی هم رفته جزییات خیلی جالب و زیادی بود که تو داستان توجهم رو به خودش جلب کرد؛ اون حفاظتی سه‌ستاره، لباس ریوکو و رفتار خنده‌دار و پُررویی که داشت، لکه خونی که به صورت رئیس شورا پاشیده شد و نفس همه رو در سینه حبس کرد، ماکو و نقشی که قراره تو انیمه داشته باشه و ... نظر نهایی من راجع به اپیزود اول اینه که اگه بتونن همین سطح خلاقیتی که تو اپیزود اول به رُخ کشیدن، رو حفظ کنن، مطمئنا به یک انیمه عالی تبدیل میشه و به راحتی تبدیل به یک انیمه به یادموندنی میشه.

صحنه‌هایی از اپیزود:

- جنابِ سه‌ستاره :



- این ژس ریوکو فوق‌العاده بود، فقط برای دیدن همین صحنه هم که شده دوست دارم دوباره اپیزود رو ببینم :



- از زاویه دیگه و رو به شهر :



- روبرویی ریوکو با اون پسرای خیابونی :



- به "غلط کردم" انداختن‌شون :



- وارد شدن ماکو :



- یکی از صحنه‌های کلاس :



- قیچی ریوکو و صحنه بین اون و رئیس شورا :



- مبارزه اولی که ریوکو شکست خورد :



- لباس ریوکو که خیلی دوست دارم چیزای بیشتری ازش ببینم! رفتار باحالی داشت :



- و یک شات از رئیس شورا :

Coppelion Episode 01 // Anime

Coppelion Episode 01 // Anime

شروع جالبی بود و بهتر از چیزی بود که انتظارشو داشتم. فضای آخرالزمانی خیلی خوبی به وجود آورده بودن و از لحاظ محیطی واقعا تنوع خوبی داشت. انیمیشن رو همونطور که تو تریلر خوب دیده بودم، اینجا هم ازش خوشم اومد و به نظر من آرت‌ش واقعا خوب بود. ضمن اینکه، بادی که درحین اپیزود در حال وزش بود، به بهتر شدن تصاویر کمک زیادی کرده بود و حتی اگه به حرکات دوربین هم توجه کنید، میبینید که تحرک خیلی باحالی داره و چرخش‌های دیدنی رو ازش میبینیم. یه نقطه مثبت دیگه هم استفاده کم از موسیقی بود و به نظر من فضای ساکت بیشتر به چنین داستانی قالب میشه و کار خوبی کرده بودن. همونطور که انتظارشو داشتم، Hanazawa Kana نسبت به بقیه دوبلورها بهتر بود و کارکترش، آئوکی خوب شده بود ولی ممکنه بعضی‌ها اونو اعصاب‌خورد کن ببینن. داستان تو اپیزود اول خوب جلو رفت؛ دخترا وارد شهر شدن، محیط رو دید و حتی با اولین آدم زنده و جسد روبرو شدن و ... وقتی صحنه روبرو شدن با جسدشون و اون یکه خوردن آئوکی (میخوام برگردم خونه!) رو دیدم ... فکر کردم این سه نفر اصلا آمادگی لازم رو برای اینکار ندارن ... به نظر نمیرسه از لحاظ فیزیکی دفاع از خودی بلد باشه و شاید اسلحه تنها آموزشی باشه که باهاش آشنا هستن. بهرحال حداقل آئوکی نسبت به بقیه کمتر آماده نشون میداد، واقعا مثل این میموند که واسه پیکنیک اومده بیرون! اصلا انتظار روبرویی با جسد و یا اتفاق وحشتناک رو نداشته! شاید من اشتباه میکنم، اپیزودهای بعد بیشتر ابهامات رو برطرف میکنه. امیدوارم تو آینده و با وارد شدن کارکترهای فرعی داستان ضعیف نشه و یه مسیر خوب رو دنبال کنیم.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- غذا خوردنشون! یا به قول خودشون پیکنیک :



- محیط واقعا خوب بود، با عکس کوچیک نمیشه اونو نشون داد :



- روبرویی‌شون با فرمانده و نشون گرفتن اسلحه انرژی‌زا (؟) روی سرش :



- حمله گرگ به ایبارا :



- ساختمون‌های کج شده :

Kyoukai no Kanata - Episode 01 // Anime

Kyoukai no Kanata - Episode 01 // Anime

[بهتره بخاطر اسپویلرها بعد از دیدن اپیزود این پست رو بخونید] یک شروع عالی! کیوتو هیچ‌وقت ناامید نمیکنه؛ این‌بار هم با یه انیمه جذاب روبرو هستیم. شروع اپیزود واقعا برام جالب بود، شروعی که به سبک American Beauty بود؛ نمیدونم از روی قصد چنین ارجاعی رو اضافه کردن یا نه! بهرحال ... تصاویری رو از آسمون و محیطی که قرار بود واردش بشیم دیدیم، در همون حین راوی‌گری کارکتر پسر اول داستان‌مون رو شنیدیم که راجع به خودکشی و تعریف خودکشی حرف‌هایی رو زد. یه استارت هیجانی با موسیقی درخور و خوب. حرف از موسیقی رو میخواستم خیلی کش بدم چون واقعا تحت تاثیر موسیقی انیمه قرار گرفتم. اگه موقع دیدن اپیزود به موسیقی دقت کنید، متوجه میشید که فضای انیمه کاملا به صورت Nonstop در اختیار موسیقی ــه و از موسیقی آروم و لذت‌بخش گرفته تا موسیقی تُند هیجانی؛ همه و همه در طول اپیزود در حال پلی شدن هستن و محیط رو حسابی پرحس و حال کرده. اصلا لازمه که راجع به انیمیشن کار چیزی بگم؟ قوی‌ترین نکته انیمه به نظر من بود و صحنه‌های پرتحرک هم از کیفیت بالایی برخورددار بودن. گاهی وارد فضای نزدیک صورت کارکترها میشدیم که بازم در نوع خودش جالب بود. روی هم رفته به نظر من از اون انیمه‌هایی میشه که بهتره دیدن کیفیت پایین‌تر از 720p رو برای خودتون ممنوع کنید، چون واقعا اونجوری به خودتون ظلم کردید و یه لذت حسابی رو از خودتون محروم کردید. OP و ED هم واقعا به خوبی بقیه نکات انیمه بودن و خصوصا OP کار رو واقعا دوست داشتم، حس خیلی خوبی داشت.

داستان کار رو فراموش نکردم ... شروع اپیزود صحنه نجات کورویاما از خودکشی توسط آکیهیتو بود! البته فکر نکنم واقعا قصد خودکشی داشت ولی خوب، تحرک آکیهیتو رو بهمراه داشت. صحنه‌ای که آکیهیتو با کورویاما روبرو شد و صحنه ناگهانی ضربه زدن کورویاما و سعی‌ش واسه کشتن آکیهیتو یه مقدار سوپرایز کننده بود. بعد از اون مشخص شد که آکیهیتو یه نصفه یوموست که کشتنش غیرممکنه ... یوموها رو هم تو این اپیزود دیدیم، موجوداتی که دختر دست و پاچلفتیِ عینکی داستان قصد نابودن کردن‌شون رو داره. و خوب گیری هم که به آکیهیتو داده، بخاطر نصفه یومو بودنِ اونه. صحنه‌های کنترل خون کورویاما جز صحنه‌های خوب اپیزود بود و فکر کنم در آینده کنترل خون‌ش پیشرفته‌تر از این هم بشه و با یوموهای خطرناکی روبرو خواهند شد. نکته جالب انیمه تو اپیزود اول این بود که در عین حس مرموز بودن و پُرتحرک بودنش، صحنه‌ها ساکن و آرومی هم داشت؛ چیزی که همیشه تو کارهای کیوتو به خوبی میبینیم و جز های‌لایت‌های کاراشونه. بهرحال ... بعد از یک فصل دیدن Free و همراه بودن با کارکترهای پسر خوشگل (!) ، دیگه وقتشه که بازم کارکترهای دختر دوست‌داشتنی و جالب طراحی شدهِ کیوتو رو ببینیم. این‌بار کارکتر دختری رو داریم که در عین عینکی بودن و دست و پاچلفتی بودن، روح‌ها رو تیکه‌تیکه میکنه (خواهد کرد!) و کارکتر پسر انیمه هم اونقدرا بد به نظر نمیرسه؛ باید منتظر دیدن چیزای بیشتری از کارکترش باشیم. حس تفاوت خوبی رو تو کارکترهای انیمه میبینم و نسبت بهش امیدوار هستم. نظر نهایی و کُلی من راجع به اپیزود نظر خیلی مثبتی ــه و مشتاقانه منتظر اومدن اپیزود بعدی هستم.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- صحنه شروع اپیزود و پرش کورویاما از روی حفاظها :



+



- حمله کورویاما با اسلحه‌ش به آکیهیتو :



- وقتی که آکیهیتو میخواست به زور از کورویاما جواب بگیره :



- کارکتر دختر دیگه انیمه (یه مقدار به کارکترهای انیمه‌های دیگه کیوتو شبیه) .. :



- صحنه کمدی بین دو کارکتر اول تو کلاس بعد ا اون تعقیب و گریز :



+



- یوموی اپیزود :



- نمایی از ED انیمه :

Love Lab - Episode 13 // Anime

Love Lab - Episode 13 // Anime

چه اپیزود آخر خیلی خوبی بود. با توجه به اتفاقاتی که قسمت قبل افتاد، انتظارش میرفت که به سمت صحنه‌های احساسی خیلی خوبی حرکت کنیم ولی خوب بهتر از اون چیزی بود که انتظارشو داشتم. صحنه‌های بین ریکو و ماکی تو این اپیزود عالی بود. بازم کارکترهای پسر رو دیدیم و کلا با توجه به اینکه سوژه داستان انیمه بر اساس پسرها بود، به نظر من فکر خوبی بود که تو اپیزود آخر از حضورشون استفاده کردن. درنهایت اینکه برملا شدن دروغ ماکی و صحنه‌ای که ریکو از ماکی معذرت‌خواهی کرد، واقعا عالی بود. ماکی چقدر بخشنده ظاهر شد و خیلی راحت‌تر از اونی که فکر میکردیم، ریکو رو بخشید. اما درامای کار و مسیر رسیدن ریکو به خونه ماکی و اینکه چطور خودشو برای معذرت خواهی آماده میکرد، مسیر خیلی جالبی بود. آخرین صحنه اپیزود هم مربوط به انتشار روزنامه زیرزمینیِ انجمن روزنامه بود و اینکه میخوستن اون فعالیت‌شون رو همینطور ادامه بدن.

با اینکه برخلاف برخی انیمه‌های فصل بجای 12 قسمتی بودن، 13 قسمتی بود ولی بازم دوست داشتم بیشتر از این میبود. دلم برای این انیمه تنگ میشه؛ چون منو به یاد چند سری انیمه‌ای موردعلاقه‌م میندازه. کار مدرسه‌ای جالبی بود و واقعا کارکترهاش رو دوست داشتم. سطح انیمیشن خوبی که داشت به بیشتر لذت بردن از فضای انیمه کمک زیادی کرده بود. از نظر موسیقی آنچنان چیز قابل اشاره‌ای نداره ولی خوب OP و ED انیمه مناسب بود. خصوصا ED کار رو که من واقعا ازش خوشم می‌اومد. یه سری نکته‌های ریز تو انیمه وجود داشت که مطمئنم اکثرا متوجه‌ اونا شدن؛ مثل کادرهای سفیدی که کنار کارکترها ظاهر میشد و افکارشون رو مینوشت و کمدی خیلی خوبی داشت یا حالتِ ضد سوندره‌ای که کارکترهای انیمه داشتن یا "این داستان ادامه دارد" ــی که آخر هر اپیزود ظاهر میشد! (حتی اگه اون اپیزود پایان یه آرک بود) ... بهرحال روی هم رفته اگه بخوام این سوال رو از خودم بپرسم "آیا چیزی بود که قبل از شروع دیدنش انتظارش رو داشتم و به همون خوبی که انتظار داشتم پیش رفت یا نه؟" و بخوام بهش جواب بدم، جوابم این میشه "آره، کاملا همون انیمه‌ای بود که در نظر داشتم و از کارگردان و طراحِ انیمیشن یوری یوری دوست داشتم ببینم" حالا که کارگردان کار به وقت فراغت خودش رسیده، امیدوارم به زودی خبر ساخت فصل سوم یوری یوری رو اعلام کنه چون من و طرفدارای دیگه اون انیمه واقعا خواهان یه سیزن دیگه‌ایم. اما در مورد Love Lab با توجه به فروش خوبی که جلد اول بلوری‌‎هاش داشت و اینکه تو جدول سوم شده بود؛ باید نگاه‌مون رو به جلدهای بعدی بلوری اون خیره کنیم ... اگه فروش همینقدر خوب باقی بمونه، شاید بتونیم یه فصل دیگه از این انیمه ببینیم. نظر شخصی من اینه که اگه قرار فصل دومی ساخته بشه، بهتره داستان و سوژه کاملا عوض بشه و چون آزمایشگاه عشق خیلی تو این فصل روش کار شد و بعید میدونم تکرار اون کارها بتونه توجه بیننده رو به خودش جلب کنه.

نمره به انیمه : 8/10

صحنه‌هایی از اپیزود :

- نگرانی ریکو :



- سایو در نقش ماکی :



- بهم ریختن ماکی رو تو این اپیزود زیاد داشتیم :



- خنده ریکو بعد از حرف‌های سوزو در مورد زوج نمایش بودن ماکی و ریکو :



- لگد ریکو به دوستِ دوران دبستان‌ش :



- درگیری ریکو با ساچا :



- آخرین پیکان‌های انیمه که توسط یان به شکم ساچا فرو برده شد :



- صحنه احساسی بین ریکو و تقاضای بخشش اون از ریکو :



+



- مراسم مجازات ریکو :

Kamisama no Inai Nichiyoubi - 12 // Anime

Kamisama no Inai Nichiyoubi - 12 // Anime

واو، انیمه بار دیگه ثابت کرد که چرا یکی از بهترین‌های این فصل بوده. نظر و ذهنیتی که تو اپیزود قبلا راجع به دی پیدا کردیم، کاملا متلاشی شد و حالا درک کردیم واقعا قضیه از چه قرار بوده. فکر میکردم داستان به همون سادگی ــه که تو اپیزود قبل به تصویر کشیده شد، بدذات بودن دی، کشتن آلیس و هدف اینکه بتونه تو دنیای بیرون باقی بمونه ولی ... در کمال تعجب با حقیقت کلاس 4-3 روبرو شدیم. این آلیس بود که خودشو بخاطر نجات دی فدا کرده بود و اینجوری تمام داستان این آرک دستخوش تغییر شد. نکته جالب نحوه به تصویر کشیدن دی تو شروع اپیزود بود، جوری اونو به چشم دیدیم که انگار نقشه شیطانی رو داره در سر میچینه و قصد انجام کار خطرناکی رو داره و بعد از اون با صحنه شلیک‌ش به همکلاسی‌های 4-3 ش روبرو شدیم که یه مقدار شوکه کننده بود. من با خودم گفتم آره، پس واقعا داره یه نقشه‌ای رو عملی میکنه ولی اینطور نبود! تا قبل از اینکه این حقیقت برملا بشه و وقتی که صحنه شلیک دی رو به یکی از شاگردا دیدیم، دی در حال تبدیل شدن به یک کارکتر تنفرانگیز بود ولی با وارد شدن آلیس و فاش شدن حقیقت ورق کاملا برگشت. صحنه تعریف ماجرا واقعی اتفاق افتاده تو کلاس 4-3 خیلی خوب بود و موسیقی تو اون صحنه‌ها کاملا خودشو به رخ میکشید. در نهایت اینکه یه پایان بندی عالی برای یک آرک خیلی خوب بود. پایان‌بندی یه مقدار گیج کننده پیش رفت، همه فکر میکردیم که آلیس در حال ناپدید شدنه و حتی آلیس آی رو هُل داد و از اتاق بیرون کرد ولی بعد از اون صحنه‌ای از آلیس و آی دیدیم که سرقبر آلیس بودن و آلیس به نجاتش توسط آی اشاره کرد. شاید اگه اون 5 ثانیه آخر و زنده موندن آلیس اتفاق نمی‌افتاد، به نظر کامل‌تر و بهتر می‌اومد اما اونقدرا نکته مهمی نیست و بهتره زیاد بهش گیر ندیم.

خوشحالم که آرک آخر هم جز آرک‌های قوی انیمه بود. درسته، یکی از آرک‌ها مقداری از بقیه ضعیف‌تره ولی خوب وقتی که آرک آخر رو ببینید کاملا نسبت به اون آرک هم خوشبین میشید چون اون آرک، آرکی هستش که کارکتر آلیس روبه ما معرفی میکنه، کارکتری که قراره تا آخر انیمه با ما همراه باشه پس میشه گفت اون آرک مقدمه‌سازی خیلی خوبی برای قدم بزرگتری ــه. به نظر من هنوزم به راحتی میشه آرک اول انیمه و داستان مربوط به پدر آی رو بهترین بین آرک‌ها دونست؛ اون قسمت‌ها از جذابیت خیلی خیلی زیادی برخورددار بودن و در ادامه هم انیمه سطح خوبش رو حفظ کرد و آنچنان افتی نداشت. بارها پیش اومده که یک انیمه شروعی طوفانی رو داشته ولی بعد از چند اپیزود اولیه، کاملا نزول و اُفت کرده. مسیر خودشو از دست داده و به هیچ‌وجه راضی کننده نبوده ولی ... این انیمه اصلا در گردابِ چنین مشکلاتی فرو نرفت و با قدرت به راهش ادامه داد. حالا که به آخر انیمه رسیدیم، دوست دارم بازم به نقاط قوتی که داشت اشاره‌هایی کنم؛ بجز اون قدرت آرک‌هایی که بهش اشاره کردم، موسیقی کار جدا بیننده رو مجذوب خودش میکرد و برای دانلود موسیقی متن کار هیجان بالایی دارم، خصوصا دو سه تراک آرامش‌بخش کار رو شدیدا دوست دارم گوش بدم. بجز موسیقی، فضای رازآلود این انیمه رو نباید دست کم گرفت و وقتی که با تمرکز خیلی خوب اونو دنبال کنید، به راحتی حس خیلی خوب سرگرم‌کننده بودن و جذابیت به سراغ‌تون میاد. همبرت، کارکتری که همه براش دلتنگ شدیم، گورکن‌ها، اورتاس و مردم و شاهزاده و اطرافیانش، مدرسه و دانش‌آموزای عجیبی که قدرتای خاص داشتن، کلاس 4-3 ــی که درون یک چرخش به دام افتاده بودن، دختر کوچولویی که به دنبال پدرش میگشت، سوار بر ون یوری سان جاده‌ها رو طی کردن و خیلی چیزای جزیی دیگه که همه و همه جز نکات مثبت این انیمه بودن و اونو خاطرانگیز کردن. روی هم رفته فکر کنم این انیمه بهترین انیمه تابستان واسه من بود و ذهنیت خیلی خوبی نسبت بهش دارم. باید ببینم گذر زمان، چه تفاوتی رو در ذهنیتی که نسبت بهش دارم ایجاد میکنه. صحبت راجع به ادامه داستان و اینکه چه اتفاقی برای آی می‌افته رو دوست دارم شروع کنم ولی خوب هیچ چیزی بجز حدسیات و احتمالا من وجود نداره ولی بذارید اینو بگم که، اگه هنوز هم چیزایی باقی مونده، خیلی دوست دارم اونا رو در قالب فصل دومی ببینم. مسلما چنین دنیا و فضایی که قابلیت پرداخت بالایی رو داره، ارزش اختصاص دادن سیزن دوم رو هم داره. باید منتظر موند و دید که در آینده خبری از این انیمه به گوش‌مون میخوره یا نه.

نمره من به انیمه: 8.5/10
[البته آرک‌های متفاوت هر کدوم نمره خاص خودشونو دارن!]

صحنه‌هایی از اپیزود آخر :

- آغوشی که دی و آی اول اپیزود داشتن و میمیکی که از دی دیدیم :



- صحنه شلیک دی به همکلاسی‌های خودش :



- کنار پنجره در حال بخاطر آوردن اتفاقاتی که افتاده و بقیه که با ترس و لرز اونو همراهی میکردن :



- افتادن دی و آلیس که از راه رسید :



- لحظات خداحافظی آلیس :



- خداحافظی با آی یکی از صحنه‌های احساسی خوب اپیزود بود :



- و البته صحنه‌ای که به سر قبر آلیس رفتن :

Love Lab - Episode 12 // Anime

Love Lab - Episode 12 // Anime

خوب این اپیزود حسابی به دروغگویی ریکو متمرکز شدیم و تا تونستیم ریکو رو عذا دادیم! بیچاره ریکو، چقدر تو این اپیزود با افکار درونی خودش ور رفت و آخرش هم نتونست اعتراف کنه. اعتراف نصفه‌نیمه‌ای که انجام داد واقعا صحنه خنده‌داری بود و سریع بعد از اعتراف، حرف خودشو پس گرفت. اما همه چیز به خوبی و خوشی تموم نشد و آخر اپیزود با دیدن میمیک صورت ماکی در حین دویدن میتونید متوجه بشید که ماکی سر از قضیه در آورده و از اون بابت هم حسابی ناراحته. اپیزود بعد به نتیجه این موضوع جالب پرداخته میشه و نمیدونم آیا دوباره هم از پسرا چیزی میبینیم یا نه چون تو این اپیزود هم ساچان و هم یان فوق‌العاده بودن و هر کدوم بار کمدی خوبی رو تو انیمه به دوش کشیده بودن. میمیک‌های صورت کارکترها، خصوصا ریکو و ماکی بارها و بارها تو طول اپیزود عوض شد و واقعا کیفیت انیمیشن به چشم میاد. من یکی که حسابی از انیمیشن کار لذت میبرم و دوست دارم اگه فصل سومی از YuruYuri قرار شد پخش بشه، به این انیمیشن نزدیک باشه و یا حداقل از بعضی از افکت‌های تصویری‌ش بهره بگیرن. روی هم رفته اپیزود از اون اپیزودهای کاملا سرگرم کننده بود و داستان هم به نقطه حساسی داره میرسه.

صحنه‌هایی از اپیزود :
[Too.Many.Good.Screenshots.Cant.Stop.Uploading]


- اوائل اپیزود وقتی ماکی داشت میدوید، افکت صدای ماشین‌های فرمول 1 رو میشنیدیم! واقعا خنده‌دار بود :



- عذاب کشیدن ریکو :



- برگشتن به حالتِ ملایمش جلوی سایو :



- تیکه انداختن ریکو به یان "نکنه ماکی رو دوست داری" و پرت شدن یان از پله‌ها :



- من واقعا لذت میبرم از اینکه ریکو رو در حال حفظ ظاهر میبینم :



- یکی از بهترین صحنه‌های اپیزود، برخورد ماکی و ساچا :



- لحظه ای که ساچا به ریکو گفت که همه چیزو به ماکی گفته. اون لحظه ریکو به طرز جالبی شوکه شد :



- عصبانیت یان جلوی معلم‌شون و حرکات و میمیک صورتِ ماکی شبیه Muppets شده بود :



+



- پیکان خوردن ریکو تو این اپیزود به اوج خودش رسید! اونقدر قدرت داشت که اونو کله پا کرد :



- آخرین شات اپیزود و واضح بودن فاش شدن راز ریکو تو چهره ماکی :

Gin No Saji - End // Anime

Gin No Saji - End // Anime

به همین زودی این انیمه هم تموم شد. اپیزود آخر هم یه اپیزود دلچسب بود. فکر کنم تقسیم گوشتِ هاچیکن اونو کلی محبوب کرد. روش‌های مختلفی که گوشت‌ها ازش گرفته شد، خیلی جالب بود، یکی با خواهش، یکی با پول، کلاس سومی‌ها با زور و البته مبادله. بلاخره چیزایی از پدر و مادر هاچیکن هم دیدیم! چیزایی؟ فقط یک صحنه از حضورشون تو انیمه که برای شروع بدک نبود. شاید فصل دوم بیشتر وقت بهشون اختصاص داده شد. درنهایت اینکه روبرویی هاچیکن با خوک‌های جدید هم خوب بود و دیدیم که باز هم روی خوک ها اسم گذاشت که نشون میده داره به احساسات خودش غلبه میکنه و فقط بخاطر اینکه اسم روی حیوون گذاشته، دلیل بر این نمیشه که نتونه اون حیوون و گوشتش رو بخوره.

راستش فکر میکنم پتانسیل بیشتری داشت و میتونستن اپیزودهای بیشتری براش بسازن، حتی با اینکه فصل دومی در راهه، به نظر من میشد فصل اول رو طولانی‌تر کرد. بهرحال فصل دومی در راهه و باید منتظر اومدنش باشیم. روی هم رفته یه سری شیرین و دوست داشتنی بهمراه کُلی کارکتر فرعی خوب بود. به نظر من کارکترهای فرعی یکی از قوی ترین قسمت های این انیمه بود، هیچ کدوم از اون کارکترها به شکل اعصاب خوردکنی نبودن و مدت زمانی که تو اپیزودها بودن مناسب و به جا بود. امیدوارم تو فصل دوم رشد بهتری از هاچیکن و افکارش ببینیم، به حالت تکراری وارد نشیم و روی یک دست حیوون یا داستان تکراری مانور داده نشه و شاید حتی بتونیم انتظار رمنسی بین اون و میکاگه هم داشته باشیم! این انتظار آخر یه مقدار تخیلی به نظر میرسه ولی فقط یه امیدواری ــه.

نمره من به انیمه : 7.5 ~ 8 از 10

صحنه هایی از اپیزود آخر :

- صحنه‌ای که اون دختر واسه گرفتن گوش اومده بود و همه فکر اشتباه کردن :



- مسابقه بیسبال کومابا :



- هاچیکن و آویزون بودنش ... :



- خوک‌های جدید :

Tamayura - More Aggressive // Episode 12

Tamayura - More Aggressive // Episode 12

به قسمت آخر رسیدیم، انتظار نداشتم با جنبه متفاوت از مرگ پدر فوو روبرو بشم و بازم بتونیم راجع مرگ پدرش صحنه ببینیم اما یه شخصیتی که کمتر ازش تو این مورد استفاده شده بود وارد محیط اپیزود شد؛ مادر فوو! کسی که خیلی کم بهش تمرکز شده بود و همیشه در حد یه کارکتر خیلی فرعی باقی مونده بود. اینبار و تو این اپیزود بهترین استفاده ممکن ازش شد و یه وداع دوست‌داشتنی با بیننده‌ها شکل گرفت. سواری فوو و مادرش یکی از بهترین صحنه‌های کُل فصل دوم بود و صحنه خلوت کردنشون و حرف‌های احساسی‎‌شون واقعا گرما و دلچسبی خاصی داشت. درنهایت هم اپیزود با فارغ التحصیلی کانائه و به جلو حرکت کردن بقیه به پایان رسید.

نظر کلی که نسبت به فصل دوم و بعد از تموم شدنش دارم، نظر مثبتی ــه؛ انیمه تونست به هدفی که داشت با من برسه و اونم انتقال یه فضای آرامش‌بخش و دلپذیر. هر هفته با یک اپیزود جدید و یک محیط Slice of life خوب دیگه. گاهی مقداری تکرار وارد فضا میشد اما چیزی نمیگذشت که دوباره به مسیر اصلی برمیگشت و سطح سرگرم‌کنندگی هم خیلی خوب بود. یکی از نقاط قوت انیمه، موسیقی متنش بود که علاوه بر استفاده از موسیقی متن فصل اول، چندترک جدید و چند آهنـــــــ.گ جدید رو اضافه کرده بودن و همه به بهتر شدن انیمه کمک کردن. روی هم رفته به نظر من یکی از Slice of life های خیلی خوب فصل بود و اگه فصل اولش رو دوست داشته باشید، مطمئنا از فصل دوم هم راضی خواهید بود.

نمره من به انیمه : 7.5/10

صحنه‌هایی از اپیزود آخر :

- مومونکو ساما در حضور نوچه‌های خودش :



- جشن تولد پدر :



- کوماچی و کو با لباس کیمونو :



- آخرین بگومگوی کوماچی و نوریه :



- غمگین شدن گورو از رفتن هوبورو :



- سواری فوو و مادرش :



- جایی که اون حرف‌های احساسی رو زدن :