Ziegfeld Follies // Or let's see Fred and Gene dance together

Ziegfeld Follies - [1945] // Or let's see Fred and Gene dance together

فیلم Ziegfeld Follies موزیکالیه که با بقیه موزیکال های دیگه تفاوت های خاصی داره؛ فیلم مجموعه ای از نامبرهای موزیکالی ست که توسط کارکترها و بازیگرهای مختلف به صورت نمایش های کوتاه اجرا میشه میشه. این نمایش ها ممکنه فضای کمدی و ممکنه فضای رمنسی درون خودشون داشته باشند، نمایشهایی که برگرفته از Ziegfeld Follies های تئاتری که از 1907 تا 1931 جریان داشته. ایده ای از Folies Bergères و توسط Florenz Ziegfeld محقق شده. داستان کلی، فیلم رو در بر نمیگیره و هر نمایش، داستان مربوط به خودش رو داره. بیشترین تعداد نمایش رو در این فیلم، فرد آستر به عهده داره که در 4 نمایش حضور داره. بعد اون، Lucille Bremer که در 2 نمایش ظاهر شده که هر دوی اونها به همراه فرد بوده. 

فیلم از جایی شروع میشه که William Powell در نقش Florenz Ziegfeld Jr رو در اتاقی تنها و در حال تفکر میبینیم، جایی که باید اونو بهشت تصور کنیم و زیگفیلد به احساس خوبش در مورد Folli ها اشاره میکنه، اینکه چه خاطرات خوبی داشته و چقدر دوست داره یک Folli دیگه ببینه. همه این ها دست به دست هم میده تا خیال پردازی اون شروع بشه و با خودش بگه : "اگه بخوام دوباره یه فولی راه بندازم، چه کار میکنم؟ اول از فرد آستر دعوت میکنم و ..." از اینجاست که وارد رویای زیگفیلد میشیم به یک فضای انیمیشنی میبینیم و بعد از اون مکث کوتاه به قطعه اول فرد در فیلم به اسم Here's to the Ladies میرسیم.

++ اشاره به تک تک قطعات کار سختیه، از جمله نمایش های خیلی جالب فیلم به چندتاییشون اشاره میکنم :

- قطعه (Number Please) و درگیری مرد با تلفن چی! تلفن چی که به همه شماره درست رو میده ولی به مرد، شماره اشتباهی رو میده. راه های مختلفی که مرد برای بدست آوردن شماره مورد نظرش پیش میگیره و به نتیجه نمیرسه در نوع خودش جالبه.

- قطعه (Pay the Two Dollars) و مردی که بخاطر 2 دلار مجبور میشه به زندان بره. وکیل مرد به هیچ وجه راضی نمیشه 2 دلار رو پرداخت کنه و همش در حال اطمینان خاطر دادن بخاطر اثبات بیگناهی به موکل خودشه. ماجرایی که به درازا کشیده میشه و وکیل بعد از خرج کردن چهارصد هزار دلار پرونده رو میبازه و ...

- قطعه (Raffles) با اجرای Fred Astaire و Lucille Bremer که شامل یک رقص آرومه!

- قطعه (Alfredo) و فضای اُپرا مانند عالی ش!

- قطعه دوم اجرای فرد آستر بهمراه لوسیل (Tai Long) که در یک فضای چینی (محله چینی ها) اجرا میشه. حتی گریم ها در این صحنه جوریه که ما میتونیم فرد و لوسیل رو به عنوان یک مرد و زن چینی تصور کنیم. داستان: مردی که به دنبال زنی زیباست و همینطور که داره اون زن رو تعقیب میکنه، دزدی مغازه ای رو میبینه. بعد از رفتن دزدها، یک بادبزن که توی شیشه مغازه ست، توجه اونو به خودش جلب میکنه و پس از کلنجار رفتن با خودش، بیخیال برداشتن بابزن میشه. بعد از اون صحنه، ما رویای مرد رو میبینیم که بهمراه اون زن بادبزن هایی بدست دارن و در حال رقص هستند.

+

- و البته مگه میشه این فیلم رو دید و قطعه جودی گارلند (A Great Lady Has An Interview) رو از قلم انداخت. مثل همیشه دیدنی و دوست داشتنی! خبرنگارهایی که برای مصاحبه با ستاره معروف هجوم میارن و وارد خونه میشن!

- و اما مهمترین قطعه فیلم (The Babbit and the Bromide)، نامبری که هر موزیکال دوستی رو به سمت خودش میکشونه، قطعه اجرا شده بین جین کلی و فرد آستره! دو مرد بزرگ موزیکال ها، دو نفری که بهترین خاطرات موزیکال دوست ها تو این ژانر رو رقم زدند. سکانس موزیکال، همونطور که ازش انتظار داشتم، پر از کمدی دوست داشتنی و البته تپ دنس های دو استاد بزرگه. داستان سکانس در مورد رودرویی دو دوست در چند دوره مختلف و پس از چند سال هستنش! هر بار که با هم ملاقات میکنند، با ظاهر متفاوت همدیگه رو برو میشند و همون جملات تکراری و جدا شدن ها و دوباره از ابتدا! بهرحال شیرینی این سکانس تا مدت ها باهام باقی میمونه و مطمئنم در آینده بارها برمیگردم و این سکانس رو دوباره میبینم.

+

+

^ تو ادامه در سومین قسمت قطعه و سومین باری که این دو کارکتر با همدیگه ملاقات میکنند، این بار چنگ به دست روبروی ما قرار میگیرن! شاید یه مقدار عجیب ولی بهرحال پایان بندی فوق العاده ای برای این قطعه به وجود میاد. روی هم رفته وقتی این قطعه رو تو مستند Gene Kelly: Anatomy of a Dancer دیدم، عطش دیدن این سکانس تمام وجودم رو فرا گرفته بود و بلاخره فرصتش پیش اومد و تونستم این سکانس رو ببینم.

متاسفانه دیدن سه گانه That's Entertainment هدف دست نیافتنی به نظر میاد (حداقل در حال حاضر :دی) خیلی دوست دارم اونو ببینم ولی با این لینک های تورنت از بین رفته، به نظر نمیرسه شدنی باشه و خوب، شمارش سالها داره به جلو حرکت میکنه و کمتر کسی هست که برگرده و موزیکالی از اون سالها آپلود کنه. نمیدونم شاید چیز زیادی رو با ندیدنش از دست نمیدم ولی همینکه اسم کلی و آستر رو تو عنوان ش میبینم، آهنربای بی نهایت قدرتمندی میشه که منو به سمت خودش میکشونه.

Trivia = Trivia

- George Sidney، کارگردان اول فیلم، بعد از 1 ماه فیلمبرداری از کار جدا میشه و Vincente Minnelli جای اونو میگیره.

- یکی از تنها دو فیلمی که فرد آستر و جین کلی با هم بازی کردن، That's Entertainment, Part II فیلم دیگه ی مدنظره.

- ایده فیلم از سال 1939 در کمپانی MGM مورد بحث قرار گرفته بوده و بلاخره 1943 برنامه ریزی اون شروع شده.

- تو شروع قطعه نمایش Bring On The Beautiful Girls چند پیرزن نمایش داده شدن که اونها، اجراکنندگان اصلی Ziegfeld Follies روی صحنه های تئاتر بودن.

- قطعه ای که توسط جین و فرد اجرا شد (The Babbitt and the Bromide) در اصل قطعه ای بوده که در سال 1927 در نمایش برادوی موزیکالِ Funny Face توسط فرد و خواهرش، Adele Astaire اجرا شده.

--

Ore no Imouto ga Konnani Kawaii Wake ga Nai. - 08

Ore no Imouto ga Konnani Kawaii Wake ga Nai. - 08

--

--

Natsume Yuujinchou Episode 12

Natsume Yuujinchou Episode 12

--

--

Six Feet Under - S01E01 # Pilot

Six Feet Under - S01E01 # Pilot

--

--