Vikings - S5x20 “Ragnarok

Vikings - S5x20 “Ragnarok

Nake -- d - 1993

Nake -- d - 1993

مریض واژه ایه که من انتخاب می کنم که در توصیف و حرف زدن از این فیلم باهاش بازی کنم و نه؛ برداشت من از واژه مریض در اینجا برداشتی منفی نیست و بلکه نگاهی حقیقی به فضای حاکم بر این فیلمه. کارکترهایی که سخت در منجلاب روانی خودشون به دام افتادند و کمتر به دنبال راه گریزی از اون هستند. یا شاید در نگاه اول تصور کنیم که اونا این خصوصیات رو پذیرفتن و با داشتن اون به راحتی در پوست خودشون زنده ان ولی در حقیقت آشوب رفتاری هر کارکتر به مرور نمایان گر اینه که قضیه برای اونا شبیه به رویایی ناخوشاینده.

فیلم به راحتی عنوان خودش "Nak/ed/برهنه" رو در ذهن بیننده قابل لمس می کنه و از بی ابا بودن و بی پروایی خودش سخن می گه؛ ترسی در به رخ کشیدن رفتارهای معمولی اجتماعی و در عین حال رفتارهایی نادر و پذیرفته نشده از دیدگاه جامعه نداره. و حتی پا رو فراتر می ذاره و این تصور رو به ما میده که شاید این نوع رفتارهای خاص، چیزی رایج در بین مردمه.

جدا از این فضای کلی، حس می کنم بودن لهجه بریتیش و رها بودن تو کف خیابونای لندن خیلی به حس حال لخت فیلم و بهتر پذیرفتن تم حزن آلود اثر کمک می کرد و به نظر می رسید که یکی از بهترین کارهایی که کارگردان در این فیلم به ثمر نشونده شفافیت دادن به پوست و گوشت کارکترها بوده. و البته حرف از موسیقی اثر هم جز واجبات به نظر میرسه؛ که چقدر خوب و به مقدار زیاد مخاطب رو همراهی می کرد و احساس لازم رو منتقل می کرد.

روی هم رفته برای من که کمتر با مایک لی آشنایی داشتم تجربه جالب و ترغیب کننده ای بود؛ ترغیب کننده از این لحاظ که به باقی آثار این کارگردان فرصتی بدم. شاید در آینده ... !

پ  ن : چه دیالوگ های بسیار خوبی برای ارجاع تو فیلم داشتیم ولی خب، اینجا و به این شکل فرصتی برای اشاره به اونا ندارم!

Nake -- d - 1993

Nake -- d - 1993