Stalker 1979 // Andrey Tarkovskiy

Stalker
1979

Stalker' is not to be watched, it is to be experienced



استاکر؛ سفری به منطقه ای مرموز و اسرار آمیز!

دنیای تارکوفسکی! دنیای عمیقی که به آرامی و زیبایی در حرکته و مملو از سکانس های زیبای سینماییه! سکانس هایی که با یک طراحی صحنه بینظیر و فوق العاده چشم نواز، بیننده رو محو خود میکنند. صحنه هایی هوشندانه، عالی فیلمبرداری شده و بینظیر بازی شده! یک دنیای عمیق و فلسفی؛ درگیر کننده و به فکر فرو برنده. تارکوفسکی، کارکتر های فیلم رو با حرف و دیالوگ به ما معرفی نمیکنه بلکه با حرکات اونها رو به ما معرفی میکنه! احساسات اونها و افکار اونها و ... باور های اونها!

خوب، فیلم جدا زیبا بود. خیلی شاعرانه و فیلسوفانه پر از صحنه های جذاب و دیدنی! من با دیدن این فیلم و Solaris ، احساس میکنم که کار تارکوفسکی خیلی متفاوت تر از کارگردان های دیگه ست. فیلم های تارکوفسکی، با فیلم های دیگه ای که همیشه میبینم، تفاوت زیادی دارند. (در خیلی از موارد مختلف!) محیط فیلم های تارکوفسکی یک عنصری داره که من رو واقعا جذب میکنه! زیبایی فوق العاده ای در طراحی صحنه استاکر وجود داره. آب، منبع زندگی، یکی از چیزهایی بود که من در دو فیلمی که از تارکوفسکی دیدم، نقش مهمی رو ایفا میکرد. یه استفاده عالی و به شدت شاعرانه از آب های موجود در صحنه های مختلف فیلم! در استاکر، زیبایی سکانس ها غیرقابل توصیف هستش! بینهایت زیبا و محصور کننده! احساسی که به من در این سکانس های استاکر دست داد، کمتر در فیلم دیگه ای برام اتفاق افتاده، ریتم کند فیلم یکی از مهمترین نکته هایی بود که به وجود اومدن این احساس رو برای من میسر کرد بود. بر آورده شدن آرزوهای انسان ها؛ Stalker ی که یک نویسنده و یک پروفسور رو به سمت منطقه ممنوعه میبره. همسری که مخالفت خودش رو با غلطیدن بر روی زمین نشون میده! نقل قولی جالب از نقدی در IMDb : استاکر میتونه استعاره ای از سفری خطرناک به درون روح برای رسیدن به رستگاری باشه. Stalker کسی هستش که این راه رو به ما (نویسنده و پروفسور) نشون میده.

اگه بخوام یه مقایسه کوچک در مورد این فیلم و سولاریس انجام بدم، باید بگم که به نظر من این فیلم، از نظر پیچیدگی و پاذل مانند بودن، خیلی سطح بالاتری نسبت به سولاریس داره و جدا من یکی هنوز هم بعد از خوندن چندین نقد، تو درک فیلم موندم! بهرحال فیلم سنگینی بود و اینجور فیلم ها با گذر زمان بهتر توی ذهن نقش میگیرند و راحت تر میشه به محتوای اون فکر کرد. جدا دوست دارم در آینده دوباره این فیلم رو ببینم. چون چیزی که در این فیلم زیاد بود، زیبایی بود و کیه که از دیدن دوباره زیبایی خوشش نیاد! روی هم رفته، هم سولاریس و هم استاکر حسابی دیدنشون لذت بخش بود و انگیزه م برای دیدن بقیه فیلم های تاکوفسکی بالاتر رفت و سعی میکنم که دنبال بقیه فیلم ها و دیدنشون باشم.

نمره من : 8.4/10

- صحنه مورد علاقه من از فیلم :