M | F | S

My Favorite Stuff

M | F | S

My Favorite Stuff

Outbreak Company Episode 06 // Anime

Outbreak Company Episode 06 // Anime


وقتی دعوای بین دانش‌آموزای شروع اپیزود رو دیدم، فکر کردم داریم به سمت تکراری شدن پیش میریم ولی بعدش شینچی با رو کردن ایده "فوتبال بازی کردن" کاملا نظر منُ برگردوند. این اپیزود واقعا خوب بود و بازم ثابت کرد که چرا این انیمه، انیمه خوبی ـه. بخاطر رفع کردن اختلافات بین الف ها و کوتوله‌ها شینچی و بقیه تصمیم گرفتن یه مسابقه فوتبال دوستانه بین‌شون برگزار کنن. بعد از اون هیجان زده شدن دانش‌آموزا و رو آوردنشون به مانگاها و انیمه‌های فوتبالی (Captain Tsubasa) جو باحالی به انیمه داد. حتی البیا و توپ بازی کردن‌ش هم واسه من بامزه بود و کُل اپیزود یه جو سرگرم‌کننده خیلی خوب پیدا کرد؛ چیزی که Outbreak Company همیشه در موردش خوب عمل کرده.

مسابقه فوتبال هیجانی‌ بود و نیمه اول بدون جادوی خاصی شروع شد که کوتوله‌ها 50 به 0 از الف‌ها جلو افتادن. صحنه گل زدن‌شون حرف نداشت؛ کافی بود پای اونا به توپ برسه، دروازه بان رو با تور بهم گره میزدن! خنده‌دار بود ولی به نظر میرسید که هدف دوست شدن این دو گروه با این حس شکست افتضاح به سرانجام نمیرسه. نیمه دوم اجازه استفاده از جادو داده شد که بخاطر همین الف‌ها قدرت گرفتن و نتیجه رو نزدیک کردن. بازی بشدت هیجانی شد و بعد از اون از "هیجانی بودن" به "زمین جنگ بودن" تبدیل شد. دیگه افکت‌های شوت زدن‌ها شبیه به بمب منفجر شدن شده بود و هر بازیکنی یه جایی روی زمین افتاده بود. بهرحال دیدن یه اپیزود فوتبالی تو چنین دنیای فانتزی کاملا سوپرایز کننده بود و به خاطر همین این اپیزود خیلی برام جالب بود.

صحنه‌هایی از اپیزود :


- علاقه البیا به چیزای گرد ... توپ :



- صف گرفتن دو تیم قبل از شروع مسابقه. نحوه عکس گرفتن مینوری جالب بود :



- دروازه بان الف بیچاره :



- خوشحالی رومیلدا بخاطر گُل زدن :



- شروع نیمه دوم و اولین گُل الف‌ها :

Hajime no Ippo: Rising Episode 06 // Anime

Hajime no Ippo: Rising Episode 06 // Anime


میدونستم مبارزه کاملا تموم نشده ولی یه مقدار به بردن آئوکی خوشبین شده بودم. اونم با توجه به اینکه ایمائه بشدت ضعف پیدا کرده بود و قدرت خودشُ از دست داده بود ولی با ورود ساچیکو همه چیز بهم ریخت. فلش‌بک‌هایی که از ساچیکو و ایمائه دیدیم، بخش نسبتا زیادی رو به خودش اختصاص داد و اینکه، ساچیکو مهم‌ترین چیز برای ایمائه بوده و .. اینبار نوبت به ایمائه رسید که دلیلی برای بهتر شدن پیدا کنه و میخواست با بردن به سراغ ساچیکو بره. به نظر من این اپیزود صحنه‌های بوکس یه مقدار کش دار شد و نسبت به اپیزود قبل کمی ضعیف‌تر بود. شاید بخاطر این باشه که بیشتر از اینکه به بوکس تمرکز بشه، به کارکترها و دیالوگ‌های درون ذهنی اونا در آستانه پایان مبارزه متمرکز شدیم، اینکه قیافه هرکارکتر رو مدت طولانی در حالی که افکارش بیان میشد، میدیدیم و نقاط مثبتی که میتونن با برد این مسابقه به دست بیارن رو متوجه میشدیم.

بهرحال، بلاخره راندها تموم شد و صحنه اعلام نتایج با استرس خاصی از راه رسید؛ به نظر من این صحنه واقعا خوب بود و اعلام نتیجه مساوی با هیجان خیلی خوبی به تصویر کشیده شد. آئوکی از اون کارکترهایی نیست که با یه مساوی و نرسیدن به کمربند قهرمانی به دپرسی شدید فرو بره و دوباره بعد از تموم شدن مسابقه، با یه صحنه طنز به محیط فضای انیمه برگردوننده شد. اینبار هم با روبرو شدن با تومیکو این اتفاق افتاد و بعدها صحنه اومدن تاکامورا برای عذرخواهی و دیدن اینکه آئوکی زیاد از حد سرخوشه. نکته جالب در مورد رابطه ایمائه و آئوکی این بود که بعد از تموم شد مبارزه، اینبار ایمائه احترام بالایی برای آئوکی قائل بود و حتی در مقابلش تعظیم هم کرد که نشون میده همین یک مسابقه و رینگ بوکسی که درش قرار داشته، چه تاثیر زیادی روی ذهنیاتِ این کارکتر داشته و اونُ از این رو به اون رو کرد.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- خستگی آئوکی از مبارزه :



- قیافه درهم قهرمان و کلینج کردن‌ش :



- خراب شدن حقه آئوکی ... اینبار بخاطر دیدن ساچیکو تو بین تماشاگرا توسط ایمائه :



+

Diamond no Ace Episode 06 // Anime

Diamond no Ace Episode 06 // Anime


اپیزود قبل تا رسیدن ایجون به بیس اول رو دیدیم، و البته نشونه‌هایی از حضور هارویچی دیده بودیم و حالا تو این اپیزود درست و حسابی وارد داستان شد. کسی که به کمک ایجون اومد و برای هوم‌ران گرفتن ایجون اونُ تشویق کرد. با کمک هم تونستن اولین امتیاز سال اولیا رو به دست بیارن که واقعا صحنه‌های خیلی خوبی رو به وجود آورد. روحیه گرفتن بقیه و رئیس بازی ایجون در مقابل شون و از اون طرف پس زدن کمدی وار ایجون توسط اعضای تیم حس جالبی داشت و نشون میده که ایجون چقدر به هم‌تیمی‌های خودش اهمیت میده. روی هم رفته استایل بازی هارویچی، قیافه و حضورش تو انیمه رو دوست دارم و به نظر من نقطه مثبتی بود. همین حس رو راجع به میوکی یا مثلا فورویا داشتم و تا اینجا کارکتری نبوده که از حضور پررنگش بدم بیاد.

نیمچه فلش‌بک‌هایی از فورویا دیدیم؛ اینکه بقیه از گرفتن توپ‌ش سرباز میزدن و اونو به حال خودش رها کردن، یه جور حس تنها شدن بهش القا شده بود و بخاطر همین دیوار دفاعی خاصی تو ویژگی‌های رفتاری‌ش به چشم میرسه. دیواری که شاید بعدها با پرانرژی بودن ایجون و رفتار جوگیرانه خاصی که داره، فرو ریخته بشه. وارد شدن ماسوکو به زمین چوب زنی قسمت جالب اپیزود بود .. جایی که ایجون باید با هم اتاقی خودش روبرو میشد ... فضای بین کارکترها باحال بود و نکته باحال‌تر این بود که، با اینکه ایجون به ماسوکو باخت، ولی بازم با لبخند و خوشحالی از اینکه تو چنین محیطی قرار داره حرف زد و بابتش خوشحال بود.

یه سری نکات ریز که دوست داشتم: خجالتی شدن هارویچی جالب بود، به ظاهر کارکترش جلوه دیگه‌ای داده بود و از حالت "فقط Cool" خارج‌ش کرده بود. گروه دسته اول که به عنوان تماشاچی به زمین تمرین اومدن، ابهت جالبی داشتن؛ احتمالا بعدها بیشتر ازشون میبینیم، بهرحال صحنه‌های خوبی بین شون بود ... تحت تاثیر قرار گرفتن مربی از حرکت آخر ایجون "پس وقتی که کاملا شکست میخوری، هیجان زده میشی؟" این دیالوگ‌ش رو دوست داشتم و ...

صحنه‌هایی از اپیزود :

- خجالتی شدن هارویچی .. جایی که ایجون اونو ضایع کرد :



- صحنه هوم‌ران ایجون :



+



- اعضای ترکیب اصلی :