The Man Who Would Be King // 1975

The Man Who Would Be King // 1975

شما رو نمی دونم ولی من با دیدن چهره شان کانری و ماکیل کین روی پوستر دلم هوس دیدن این فیلم رو می کنه!

و بدونید که این یک فیلم عالیه ... !

وقتی قراره با شان کانری و مایکل کین به یک ماجراجویی به سمت کافرستان و برای پادشاه شدن پا بذارید، باید متوجه باشید که به آنچنان بقچه و کوله باری نیاز ندارید؛ حضور همین دو نفر در کنار شما می تونه نهایت کششی که برای نشستن پای 2 ساعت فیلم لازمه رو بهتون برسونه. و این دو نفر چه زوج بی نظیری بودن .. چه زوج محشری واسه چنین فیلمی انتخاب شده بوده؛ انصافاً قدرت بیان و سبک بازیگری هر کدوم در عین تفاوتی که با هم داشت، هر دو در سطح بسیار جذابی قرار داشتند. چه از شان کانری با اون ابهت صدای زیبایی که داره و بازی های کلمه ای لهجه ای، "اش" هایی که در طول هر حرف و کلمه ناخودآگاه به دیالوگ هاش می چسبه، کلاس کاریِ بالایی که نیازی به تعریف نداره و چه مایکل کینی که لحن صدا و لفظ صحبت کردن اون، راوی گری اون در طول فیلم بطرز جالب توجهی به فیلم روح می بخشه. همه چیز در مورد این دو بازیگر تو این فیلم برای من دیدنی بود.

خیلی وقت بود دوست داشتم از شان کانری فیلم های بیشتری ببینم .. خصوصاً با دیدن اپیزودهای قدیمی Craig Ferguson و اخیراً رسیدن به اپیزود مصاحبه با مایکل کین :

Late Late Show with Craig Ferguson 10/28/2010 Guest: Michael Caine



[جایی که ناخودآگاه اسمی از این فیلم برده شد و کنجکاوی من تا حد دیدن این فیلم قلقلک داده شد.]

​

رژه رفتن با شان و مایکل، اداهایی نظامی که گاهی درقالب طنز شکل می گرفت، پریدن تو دل رودخونه، پیش رفتن و ملاقات کردن با مردمی خاص و متفاوت؛ همه این ها رشته هایی از زنجیره محکم رفاقتی بودند که مابین دو کارکتر اصلی به تصویر کشیده شدند رو به زیبایی نشون داده شدند و ... شاید این نکته و به دست افراد درستی سپرده شدنِ این نقش ها باشه که رفاقت رو باورپذیر تر می کنه؛ اینکه حتی صحنه هایی بودند که در عین کمدی نبودن، برای شما خنده دار از آب در اومده بودند، احساس نزدیکی با اون صحنه پیدا می کنید و می تونید شباهت هایی هر چند ریز ولی جالب توجه رو در ذهن خودتون نسبت اون صحنه ها بیابید. از بازیگری میشه حرف های زیادی زد و من هر چقدر هم که اینور و اونور برم و از فضای فیلم حرف بزنم باز به سراغ تیم بازیگری برمی گردم ... چون اون پررنگ ترین نکته بود و خیلی روی دید من نسبت به فیلم تاثیر گذاشت. ولی جدا از بحث بازیگری، لوکیشن ها رو هم دوست داشتم، لوکیشن های باز، بهمراه مجسمه ها و سنت های عجیب و غریب، داستان فیلم و اینکه چه سرنوشتی در انتها رقم خورد و اینکه چه چیزی فکر می کردم و چی شد، برام کمی غیرمنتظره بود. حالا شاید نه آنچنان وحشتناک با پایان بندی فاصله داشتم ولی بهرحال کمی از مسیر منحرف شده بودم و تصور می کردم پایان بندی چیز دیگه ای بشه. (اینجور مبهم حرف زدن فایده نداره، باید از خیر این تکه از صحبت هام بگذرم.)

روی هم رفته .. ماجراجویی بسیار باحالی بود و از بودن در کنار این دو بازیگر بزرگ برای ساعاتی لذت تمام رو بردم.

8.2/10 شاید؟ هنوز نمی دونم ... !

صحنه هایی از فیلم :



قیافه ها رو :



​

شاید خیلی هاتون نرین سراغ فیلم .. پس بذارین یه سکانس ناب رو بهتون نشون بدم.

من که خیلی از این لحظه خوشم اومد ...

رقص شان کانری با لباس هایی سنتی .. بر فراز تپه :