Amanchu - Episode 09

Amanchu - Episode 09



هی، اینجا رو، رنگ و بوی آریا به مشام میرسه.
آکاری چان، آیکا چان مهمون اپیزودن ... !

واو، به این میگن یه اپیزود پر از حرف! اپیزود قبلی رو به خوبی جبران کردیم .. بازی با خاطره هایی زیبا از تکو، دیالوگ های بی نهایت زیبایی که از دوستی، خاطرات و نوستالژی به زبون می آورد و دوران مدرسه ای سابقش با حضور دو گوینده موردعلاقه من از سری Aria ، حقیقتاً انتظارشُ نداشتم .. اولین بار وقتی که صدای آکاری (آریا) رو متوجه شدم وقتی بود که تکیه کلام معروفش "هــــــــه" رو به زبون آورد .. غرق خوشحالی شدم. نوستالژی به سمتم هجوم آورد .. بعد از اون جالب تر این بود که یهو دیدم آیکا هم در کنار آکاری هستش و وای که ساتو جونیچی چه انتخاب خوبی واسه این جریان داشته. فقط کاش که نقش آیکا بیشتر بود و بیشتر از این بهش دیالوگ داده میشد .. سخت میشد از نبود نقش کافی آیکا هق هق نکرد. بهرحال نقش آکاری به اندازی کافی پررنگ بود و پشت تلفن و رودرو با تکو لحظات قشنگی رو ازش داشتیم. محرک خوبی واسه احساسات تکو بود و جریان کادو تولد قشنگی رو هم در کنارش داشتیم. و حالا نمی دونم باز در آینده این دو کارکتر رو می بینیم یا نه ولی این اپیزود پر از نوستالژی و احساس بود .. بهتر از این نمیشد.

در مورد داستان اپیزود درسته از غواصی کمی دور شدیم ولی دیدن سناریوی ساده ای مثل پر شدن حافظه گوشی خیلی جالب لطافت دنیای آمانچو رو به رخ کشید؛ اینکه تکو چه احساساتی در مقابل رها کردن خاطرات گذشته خودش داشت و اینکه چطور بقیه برای نگه داشتن اون خاطرات به تکو کمک کردند و همین باز دوباره رابطه بین دو سمت رو صمیمی تر می کنه! یه گروه غواصی بی نهایت صمیمی ... و این چیزیه که بعدها در زیر آب لذت دیدن صحنه های دریای رو دو چندان می کنه! اینکه می تونیم لبخندی که در زیر آب میزنن رو با تمام وجود لمس کنیم و دنیای صمیمی اونا رو بپذیریم. معجزه پرداخت خوب به کارکترها اینجا نشات می گیره!

روی هم رفته یکی از بهترین اپیزودهای سری از نظر من این اپیزود بود؛ همه چیز داشتیم ولی گمونم چیزی که این اپیزود رو برام خاطرانگیز می کنه حضور کارکترهای انیمه آریا به عنوان گوینده مهمان باشه ... حس خیلی خیلی خوبی واسم داشت.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- دوستای تکو، (آکاری، آیکا از انیمه آریا) :



- اداهای آی چان و پیکاری در حین دادن کادو به تکو خیلی بامزه بود :


- حتی مشاور چا هم از کادو دادنشون سرخ شده بود :



- یه بغل صمیمانه :



+

- تکو و گوشی موبایلش :



- از لحظه های احساسی خوب اپیزود :



- و از صحنه های زیبای اپیزود :

Amanchu - Episode 08

Amanchu - Episode 08

نامه ای عاشقانه برای آی چان! صورتی که از سرخی دیده نمیشد.
و بعد امتحان ورزشی با تکو و پیکاری!

این قسمت راوی گری داستان بین سه کارکتر چرخید؛ اول ماکوتو و صحبت از نگاهی که به خواهرش داره و اینکه دوست داره ازش مراقبت کنه. لحظاتی هر چند کوتاه که آی چانِ لطیف رو با هم دیدیم (هه هه) و بعد کتک اسلوموشن وار آی چان. هم با کمدی و هم با ظرافت .. ولی خب در عین راوی گری داداش کوچولو تمرینات غواصی ادامه پیدا کرد و کمی داستان یادگیری غواصی تکو به جلو پیش رفت. و مسئله جالب این قسمت نامه عاشقانه ای بود که به آی چان رسید. واکنش آی چان در مقابل نامه یکی از نازنین ترین لحظات انیمه بود ... سرخ شدنش .. سرخ شدنش .. چه چهره فوق العاده خوبی بهش داده بود. نشون داد که با وجود خلق و خویِ بزنی که داره چه معصوم و ناز می تونه رفتار کنه.

بخش دوم که خیلی کوتاه بود رو آی چان راوی گری کرد و دقیقاً همون حس و حال نگران نسبت به ماکوتو رو داشت. و خب معلوم شد که نامه مربوط به یکی از دوستای آی چانه که قفسه ش پایین تر از قفسه اونه. حرف های آی چان در مورد احساس پسری که نامه رو نوشته واسم جالب بود. چیز آنچنان خاصی تو این بخش آی چان ندیدیم و ازش گذشتیم.

و بعد نوبت به پیکاری رسید. که از راوی گری اون به امتحان ورزش کلاس رسیدیم. ریتم و حس و حال صحنه جوری بود که بیشتر از قبل وابستگی تکو به پیکاری نشون داده شد؛ امتحان های ورزشی ای که تکو دوست داشت با پیکاری بده ولی وقتی پیکاری نبود حتی یه پا روی سکو گذاشتنم به زحمت و سختی انجام میداد. و خب صمیمانه ترین لحظه اونا جایی بود که تکو به پیکاری رسید و مثل یک هاپو (!) نشون داده شد. مسابقه دو هم که در نوع خودش دلگرم کننده و شاد بود .. تلنگر دوباره ای به احساسات دلسرد تکو بود؛ اینکه چطور میتونه دلگرم بشه و به مسیر پیش روی خودش پا بذاره.

روی هم رفته اپیزود کمی تا قسمتی نسبت به اپیزودهای قبلی ضعیف بود ولی باز هم حس و حالی همیشگی آمانچو رو داشت.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- صورت سرخ شده آی چان از دیدن نامه عاشقانه :





- امتحان ورزش پیکاری و تکو :

Love Live! Sunshine - Ep 07 & 08

Love Live! Sunshine  - Ep 07 & 08




به توکیـــو رفتیم، رقصیدیــم، آواز خوندیــم!
اما ندرخشیدیم ...
آکوا هنوز راه درازی تا موفق شدن پیش رو داره.

بخاطر دمو و ویدیوهای گروه رتبه گروه آکوا به طرزی باور نکردنی بالا رفت و چیز جالب تر اینکه یه دعوتنامه از طرف توکیو واسه حضور و اجرای گروه آکوا به دست بچه ها رسید. بهونه خوبی بود .. هم یه سفر باحال به شهر شلوغ توکیو از راه رسید و هم یه اجرای پر از حرف و حدیث که اصلاً به اون نتیجه ای که دوست داشتیم نرسیدیم. آکوا نتونست رای خاصی بدست بیاره و از بین 30 گروه اجرا کننده 30 ام شد که یکم شوکه کننده ست .. فکر می کردم حداقل به اواسط رده بندی برسن ولی خب انگار بعد از میوز سطح سختی مسابقات و رقابت های گروه های آیدولی سنگین تر شده. بهرحال این می تونه نقطه شروع خوبی برای اوج گرفتن گروه باشه. سفر بهونه خوبی شد که روابط کارکترها نزدیک تر بشه و صمیمیت گروه بالا بره. هر چند آکوا رو ضعیف دیدیم ولی دوستی بین کارکترها قوی تر شد.

اما جدا از بحث ناراحت کننده آخر شدن گروه ...

اتفاقات بامزه زیادی افتاد؛ از لباسای توکیویی چیکا، هانامارو و روبی گرفته تا رفتن به دل شهر توکیو و ادا در آوردن جلوی مردم توکیو. یه جورایی منُ یاد سفر به آمریکای گروه میوز انداخت. ولی خب فکر کنم آکوا هنوز برای اون سفر آماده نیست و حالا حالاها باید سختی بکشند تا به اون تیم رویایی تبدیل بشن. یه چیز خوب که تو توکیو دیدیم ارجاعات به انیمه لاو لایو قبلی بود .. از پله های معروف محل تمرین میوز گرفته تا بعضی کارکترهای فرعی که Cameo داشتن و تلنگر خاطرانگیزی به ذهن ما زدند.

و در کنارش هم که با گروه "قدیس برفی" آشنا شدیم. گروه دو نفره ای که به نسبت آکوا ریتم حرفه ای تری دارن و انگار قراره رقیب آکوا تو سری محسوب بشن. چیزی که من متوجه ش شدم اینه که رقیب میوز هم (آ-رایز) تو سری قبلی چنین حس و حالی داشت .. آهنگ های ضرب دار می خوندن و با کلاس و با اطوارهای مختص خودشون عمل می کردند. اینجا هم تو همون صحنه شروع، یکی از دخترها پشتک خارق العاده ای زد و من مونده بودم چه نیازی به اون پرش بوده؟! بهرحال باحال بود ... گروه جالبی پیش روی آکوا قرار گرفته بود.





اپیزود هشتم به اجرای دو گروه پرداختیم.

اجرای قدیس برفی که انصافاً خیلی قشنگ بود. منُ به یاد اجرای Shocking Party از فصل دوم انداخت. یه کار شیک و خیلی گوش نواز با روتین رقص عالی! اینجا میشد به راحتی دید که قدیس برفی چقدر نسبت به آکوا سره و خب این هدف این اپیزود بود. و جالب اینه که حتی قدیس برفی هم گروه برتر مسابقات نیست و اونا به گروه برنده ها هم راه نیافتن. پس سوالی که پیش میاد اینه که چرا تیمی که ضعیف تر از باقی گروه ها بوده به عنوان رقیب آکوا معرفی شده؟! بهرحال دلیل هر چیزی که هست، من از وجود گروه قدیس برفی رضایت کامل دارم و حس می کنم رقیب باحالی واسه آکوا میشن.

اجرای آکوا رو ندیدیم ولی خب، از سبک لباس پوشیدنشون مشخص بود همون اجرای ساحل رو تکرار کردن. و آخر شدن چیزی نبود که اذیت می کرد، آکوا گروهیه که تازه شروع به کار کرده ولی چیزی که اذیت کننده و به قولی "دردناک" به نظر میرسید این بود که آکوا نتونست رای بدست بیاره و همین چیکا و بقیه رو آزرد. احساسشون قابل درک بود .. اینکه می خواستن حداقل توجهی رو به خودشون جلب کنن. و حالا این خودش تلنگری میشه واسه بهتر عمل کردن و آماده شدن درست و حسابی واسه لاو لایو. تو این بین کلی فلش بک هم از سال سومی ها دیدیم و سه عضوی که هنوز به گروه ملحق نشدن مانور خوبی دریافت کردن. جریانات اجرا نکردنشونُ دیدیم و علاوه بر اون، به رابطه خیلی صمیمی دایا، کانان و ماری پی بردیم ... حتماً اپیزود بعد بازم تمرکز جالبی رو پرداخت کارکتری این سه نفر خواهیم داشت. خوشبختانه وقت مناسبی رو صرف کارکترپردازی کردیم و از این لحاظ لاو لایو عجله ای عمل نکرده.

روی هم رفته فکر می کنم این دو اپیزود خیلی خوب تونستن ادامه رو قسمت های خوب قبلی باشند و پیشرفت های داستانی جالبی داشتیم. حالا با وجود داشتن 3-4 اپیزود تا پایان سری باید دید چه اتفاقاتی می افته. من فکر می کنم مسابقه اصلی لاو لایو به یه وقت دیگه و فصل بعدی موکول میشه .. چون فرصت مقدمه سازی برای اونُ ندارم. حتماً استودیوی سانرایز برنامه مرتبی برای این جریان چیده. باید نشست و دید که چه اتفاقاتی می افته و فصل جدید انیمه کی تایید میشه.

صحنه‌هایی از اپیزود هفتم :

- لباسای توکیوی کارکترها خیلی بامزه بودن :









- عکس العمل من در برابر لباس ها ترکیبی از این دو میمیک بود :



- گروه قدیس برفی خیلی تیز و جالب به نظر میرسن :



+

- پرش عضو قدیس برفی هم جو جالبی به یکی از صحنه ها زد .. آدم می مونه دلیل اینکارش چی بوده .. عرض اندام عجیبی بود :









- پرش چیکا از روی پله های محل تمرین میوز :





صحنه‌هایی از اپیزود هشتم :

- اجرای قدیس برفی حرف نداشت .. خیلی قشنگ و باحال :



- این تیکه از روتینشون و در آوردن ادای تپش قلب بامزه بود :



- یوهانه خوب داره اذیت میشه .. باید وقتشُ بیشتر کنن :



- آخی، روبی چه ناز روی پای دایا لم داد :



- کاش رابطه ماری و کانان باز به این حالت برگرده :





- بهم ریختن چیکا بخاطر باختشون :

Amanchu - Episode 07

Amanchu - Episode 07

کسلی از دست بارون ... بیکاری، بی حوصلگی، دیدن ادریس های شکوفه زده!
و بعد بازی کودکانه ای زیر گرما ... !

آرامش .. جای جای اپیزود، چه در دیدن ادریس های شکوفه زده برای یک لحظه بوده باشه، چه بازی کردن مشاور چا با چتر و چرخیدن تو دل چتر باز، چه بازی با چکمه های پیکاری و قدم قدم زدن تا رسیدن به قطار و چه های دیگه ای که میشه از هر ثانیه این اپیزود مثال زد و گفت که چه احساس التیام بخشی درون اون گنجونده شده. آرامش همیشگی انیمه یه کنج خلوت و دنج برای ما در طول هفته ست. اینکه می دونیم با رفتن به سراغ این انیمه لحظاتی آرامش بخش و عمیق وجودمونُ فرا می گیره، ندای خیلی خوبی برای سپردن دل به دنیای این انیمه ست .. لحظه شماری برای رسیدن هر جمعه شب برای من کار خیلی ساده ایه. همونطور که الان، تو روز جمعه نشستم و با نوشتن این جملات عطش فکر کردن به اپیزود امشب وجودمُ فرا گرفته ... می دونم که امشب یک 20 دقیقه سراسر آرامش بخش در انتظارمه و از الان دارم خودمُ آماده می کنم. ولی قبل از اون، نوبت به این اپیزود و حرف از اونه ...

این اپیزود یه جورایی از دیدن سنسی روایت شد. از راوی گری کاتوری سنسی گرفته تا دنبال کردن سنسی پشت پیکاری به قطار و اتفاقاتی که با ادریس ها و زیر بارون رفتن ها افتاد، همه چیز دوست داشت سنسی رو بیشتر از قبل پررنگ نشون بده و این اتفاق هم افتاده بود. سنسی یه کارکتر ارشد خیلی خوب واسه انیمه ست. همون وظیفه ایه که کارکترهایی مثل آلیسیا سان، آکیرا سان و آتنا سان تو انیمه Aria داشتن، اینجا به عهده کاتوری سنسی ـه. و خب کار خودشُ به خوبی انجام میده. در عین بامزگیِ تمام میمیک های کارکترش، مهربونی خاصی داره و گه گاه می تونه خشونت هم بخرج بده.

[لحظه دیدن ادریس ها]







نیمه دوم هم عالی پیش رفت .. بهتر از این نمیشد.

زیر آفتاب نشستن کارکترها و لمس کردن نور آفتاب توسط پیکاری در عین بچگانه بودن حس فوق العاده نوستالژیکی به آدم می داد. من که به خوبی یادمه چطور مثل پیکاری سعی می کردم اینجوری دستامُ بیرون بیارم و گرما رو حس کنم .. بعد از مدتی بودن تو سرما، چشیدن یک قطره از گرمای تیز احساسی فوق العاده دل انگیز رو بهم میداد. اینجا هم همون حس و حال رو داشت. همراه شدن باشگاه غواصی تو لمس چنین لحظه ای به تنهایی صورت نگرفت؛ بلکه یکی مثل من و شاید شما هم در کنار گروه زیر آفتاب نشستیم و باهاشون لحظه رو تجربه کردیم. و از اون قشنگ تر جایی بود که درباره ادریس ها حرف زدن و پیکاری به حالتی فوق العاده فوق العاده نازنین از تموم شدن وقت دیدن ادریس ها حرف زد؛ "وامپ، وامپ، وامپ، وامپ" مثل آهنگ Game Over یه بازی، پیکاری صداهای بامزه ای در آورد و من یه جورایی یکه خوردم .. انتظار چنین بامزه بازی ای رو از پیکاری نداشتم .. خیلی لحظه شیرینی بود.

بازی چراغ سبز-قرمز (یا همون داروما سان به ژاپنی؟!) تفریح خیلی باحالی زیر آفتاب داغ به نظر میرسید. و بودن یه کارکتر مثل آی چان خوب تونست جو رقابتی رو وارد حس و حال بازی کنه؛ اینکه چطور واسه گرفتن تکو دست و پا میزد خیلی بامزه بود و بامزه تر لحظه ای بود که ماکوتو بجای گرفتن تکو به سمت آی قدم برداشت و اونُ اوت کرد. بهرحال روی هم رفته بخش بازی هم خیلی سرگرم کننده بود و به دل من یکی که نشست. باز هم تو انتها با دادن جوی ملایم و به همراه داشتن موسیقی متن دلنشینمون اپیزود رو به پایان بردیم.

صحنه‌هایی از اپیزود :

- بازی دوربین با چکمه های پیکاری خیلی بامزه بود :



- این زاویه دوربین از میمیک سنسی معرکه بود :



- بازی مشاور چا با چتر تو قطار یکی از لحظه های موردعلاقه من از اپیزود بود :





- و بازی نیمه دوم :

+

- ادامه تمرین تکو :



- سنسی خشن بود، رحم نکرد :