Rope 1948 // Alfred Hitchcock

Rope
1948

The guest who's dead on time

برای سومین بار سراغ یکی از بهترین شاهکار های هیچکاک بزرگ رفتم! فیلم محبوب خودم از هیچکاک و فیلمی که تو تاپ 100 من رده 5 رو داره. کلا حس و حالی که بعد از دیدن این فیلم بهم دست میده، غیرقابل توصیفه! واقعا یه شاهکار بینظیره! شاید یه مقدار از دلیل علاقه ی زیادی که به این فیلم دارم به علاقه م به تئاتر برگرده. فیلم کاملا یک محیط تئاتر گونه داره و از اون فیلم های یک لوکیشنی هستش که به هیچ وجه خسته کننده نیست. همه یک داستان جذاب در یک خانه چند اتاقه، صاحب های اون خونه و مهمان هایی که یکی یکی از راه میرسند!

فیلم با خفه کردن دیوید توسط براندون و فیلیپ شروع میشه؛ براندون، یک فرد ریلکس و مسلط به رفتار خودش و فیلیپ کسی که از داشتن استرس زیاد رنج میبره. جسد در یک صندوق پنهان میشه و یک ایده غیرمنتظره به ذهن براندون میرسه : چی میشه تو این پارتی که داریم، از صندوق به عنوان یک میز پذیرایی استفاده کنیم؟! و خوب اینکار رو انجام میدن! و حالا مهمون ها باید روی صندوقی غذا بخورند که درون اون جسدی پنهان شده! زیاد به داستان فیلم اشاره ای نمیکنم. دیالوگ های فیلم جدا عالی هستند، خصوصا اواخر فیلم که همه چیز به اوج خودش میرسه و حسابی هیجان انگیز میشه. سکانس های صحبت بین براندون و روپرت جز بهترین سکانس های فیلم هستش. صحبت راجع به اینکه چه کسی رو میشه کشت و اینکه چطور حق کشتن کسی به ما داده شده!

روی هم رفته، برای بار سوم هم فیلم حسابی بهم چسبید و مطمئنا در آینده برای بار چهارم هم به سراغ دیدنش میرم چون این فیلم برای من همه چیز داره! از بازی بینظیر John Dall در نقش براندون تا James Stewart بازیگر کلاسیک مورد علاقه خودم و آلفرد هیچکاک بزرگ به عنوان کارگردان کار که همه چیز رو به یک فیلم بی نقص تبدیل میکنه.

+

چند دیالوگ محبوب من از فیلم :

Brandon: I've always wished for more artistic talent. Well, murder can be an art, too. The power to kill can be just as satisfying as the power to create.

Rupert Cadell: You're quite a good chicken strangler as I recall.

Brandon Shaw: I've always thought that it was out of character for David to drink anything as corrupt as Whiskey.
Phillip Morgan: Out of character for him to be murdered, too.

--
-