Aria the Natural - Episode 12

Aria the Natural  - Episode 13

وقت گذرونی با آلیس چان بد نیست .. اصلاً بد نیست .. درسته که یه کوچولو بددهنی می کنه ولی بددهنی ـش به شکل بامزه ایه و فقط بخاطر حس سوندره واری هست که در کارکترش داره. حالا که بهش فکر می کنم، میبینم اونقدرها هم نمیشه آلیس رو سوندره دونست. بیشتر یک حس سخت نزدیک شدن به دیگران رو داره ولی خب چیزی که مشخصه اینه که آلیس هم مثل باقی دخترهای آمانو کوزو معصومیت و لطفات کارکتری خاصی داره؛ به اطرافیانش اهمیت میده و یک کارکتر کاوایی به تمام معناست. همین اپیزود 13 به تنهایی پر از شات های روح نواز از آلیس بود. داستان تصمیم و اراده روزانه آلیس رو با هم دیدیم؛ اینکه چطور یک تصمیم ساده و کودکانه رو دوست داشت عملی کنه و پس از گذروندن وقت زیادی به نتیجه نمی رسید و باز هم از اول شروع می کرد. این لذت کودکانه رو درک می کنم .. جایی درون ذهنم، جایی درون خاطراتم این حس نوستالژیک نهفته ست و اونو به خاطر میارم. اینکه چقدر از چنین حس کنجکاوی و بازیگوشی بچگانه ای لذت می بردم، جزیی از وجود منه و می تونم آلیس و رفتارش رو به رفتار خودم در گذشته نزدیک بدونم. گذر زمان رفته رفته این احساس رو از انسان دور می کنه ولی خوشحالم که چنین سری ای وجود داره که حداقل جلوه ای از اون احساس رو به خاطرم میاره.

اینبار چون به اورنج پلانت تمرکز کردیم، تونستیم آتنا و ما تایچو رو هم ببینیم. مثل همیشه هر دو ویژگی های کارکتری خاص خودشونُ به نشون می دادند .. آتنا سان آوازهای بی نظیری سر می داد و تمام آب های نئو-ونیزیا رو به لرزه دل انگیزی وا میداشت و ما تایچو هم با "ما .. ما" کردن های خودش زیر پای آلیس بازیگوشی می کرد. فقط در آریا می تونید چنین دنیایی رو ببینید. فقط در آریا می تونید چنین حسی رو تجربه کنید. با اینکه این اپیزود نقش آکاری کم بود ولی صحبت هاش با آی چان مثل همیشه حس خوبی به بیننده میده و ما رو از درون آکاری باخبر می کنه. اینکه چقدر از دیدن لبخند آلیس خوشحاله و اینکه چقدر از بودن کنار آلیس تو اون لحظه لذت میبره. آکاری مثل همیه یک دوست فوق العاده ست .. حقیقتش اینه که تمام کارکترهای سری آریا دوست های فوق العاده ای هستند و میشه از هر کدوم کارکترها لحظات زیبایی رو کنار هم چید و یک منظره فوق العاده رو شکل داد.

روی هم رفته، اپیزود بی نهایت آرامش بخش و دیدنی بود. درسته .. آلیس چان به تنهایی نتونست تصمیم سایه های خودش رو به تکام برسونه ولی این به سرانجام نرسیدن درس بزرگی رو بهش یاد داد؛ اینکه همیشه نیازی به تنهایی طی کردن مسیر نیست و گاهی آتنا میتونه تو مسیر سخت رسیدنش به خط پایان بهش کمک کنه. لبخند آلیس در انتهای اپیزود نیازی به توضیح و توصیف خاصی نداره .. دلیل لبخند واضح و مشخصه. پس بهتره از کنار لبخند بگذریم و پا به دنیای تیتراژ پایانی اپیزود بذاریم. مثل همیشه موسیقی متن روح نواز انیمه رو گوش بدیم و به فکر دیدن اپیزود بعد باشیم.