Non Non Biyori Repeat - Ep 01

Non Non Biyori Repeat - Ep 01

[یعنی من می تونم یه سال اولی بشم؟!]

• نکته : داستان این اپیزود به قبل از شروع فصل اول برمی گرده؛ جایی که هنوز هوتارون به روستا نیومده، رن چون به مدرسه نرفته و بقیه هم هر کدوم تو برهه زمانی عقب تری قرار دارند. قراره رن چون تازه پا به مدرسه بذاره و کلاس اول رو شروع کنه. مراسم افتتاحیه ای در راهه. ناتسومی به اول راهنمایی رسیده و بهمراه رن چون می خواد تو مراسم افتتاحیه شرکت کنه.

و چرا که نه ... ؟ با رن چون شروع کنیم .. نازنین ترین کارکتر دنیای این انیمه .. کارکتری که معصومیتی دلنشین داره .. کارکتری که حتی قدم زدن های اون در دل روستا دل آدم رو به وجد میاره .. اون کافیه تو راه رفتن به مدرسه یه تیکه چوب روی زمین ببینه؛ چوبه رو از روی زمین برمیداره و باهاش یه بازی قشنگ درست می کنه، یه عالم کودکانه رو بهمون نشون میده .. مسیر رفتنش از خونه به مدرسه رو خط خطی می کنه تا راهشُ گم نکنه. رن چون اونقدر به فکر بزرگ شدنه که با شنیدن اینکه از این به بعد باید واسه اتوبوس سوار شدن پول بده، ذوق می کنه؛ از اینکه اسمشُ با پسوند "سان" صدا بزنن خوشحال میشه. مثل فصل اول، دوباره داستان و انیمه رو با رن چون شروع کردیم .. اینبار هم گام های کوچولوی اونو در دل روستا به نظاره نشستیم و لحظه لحظه ی نزدیک شدن اون به مدرسه رو با لذت تماشا کردیم. این تازه شروع تابستون ماست .. یه عالمه چیزای نو و تازه دیگه ای انتظار رن چون رو می کشه .. همه در راه هستند. و ما قراره تو این مسیر اونو همراهی کنیم.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>

می تونم بگم شروعی به آرومی فصل قبلی داشتیم .. هر چند فلوت کمتری نواخته شده، "نیانپاسو" ـیی گفته نشد ولی جو، همون جو قدیمی و خوش انیمه ست. هوتارون رو تو این اپیزود جز صحنه ای تو انتهای انیمه ندیدیم ولی بسی مطمئن هستم که از اپیزود بعد حضورش حسابی حس میشه و بعید میدونم روال به تصویر کشیدن محتوای مانگا باز هم حالتی عقب گرد داشته باشه. این اپیزود به عنوان یک اپیزود "شروع کننده" ، نیازمند داشتن یک حس عاطفی خوب و یک محتوای ابتدایی مناسب بود که بیننده رو به یاد لحظات ماندگار این انیمه بندازه و فکر می کنم وابسته شدن رن چون به مدرسه و شروع یک دوران خوش برای اون گزینه بسیار درستی بود و عقب گردی که درون فضای مانگا داشتیم، بسیار به جا و صحیح انجام گرفته بود. حالا از اپیزودهای بعد ، احتمالاً به زمان حال برمی گردیم و دوباره جو پر شور و همیشگی رو با هم به نظاره میشینیم.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>

کوماری رو کم دیدیم، ناتسومی کمی بیشتر نقش داشت و با دیدن تیکه های کمدیِ ریزی مثل جریان شمشیر افسانه ای که به رن چون یاد داده بود، دوباره شیطنت هاشُ به خاطر آوردیم .. خدا می دونه این فصل قراره چه خراب کاری هایی بکنه! اما کوماری بازم شروع نشده به فکر قدشه و اینکه چرا مجبوره در آینده لباس ناتسومی رو بپوشه .. هه هه .. یه جورایی تو اون صحنه قابل پیش بینی جلو رفتیم ولی کی اهمیت میده .. حس دلچسبی داره .. رابطه این دو خواهر واسم حس نزدیکی خاصی داره، می تونم خودم رو کنارشون حس کنم.

سادگی .. چیزی که در این انیمه موج میزنه .. به زیبایی موج میزنه و دل آدم رو میبره. حالا چه از صحنه های قدم زدن هیکاگه با رن چون در دل روستای سرسبز شروع بشه و چه با تصویری ساده که نوشته "امروز همش همین بود" و پایان اپیزود رو به ما اعلام کنه. دلپذیر بودن محیط انیمه به سادگی قابل لمسه و خوشبختانه حتی تو همین تک اپیزود هم منظره های زیبای زیادی رو به چشم دیدیم .. لاک پشت ها ، رودخونه ها ، جنگل ، راه مدرسه، مسیر پر از درخت اتوبوس و قطار روستا و ... همه چیز .. همه چیز خوش رنگ و پر از لطافت به نظر میرسه. این فضای زیبا رو به دنیای ساده کارکترهای انیمه اضافه کنید و اونوقت یه ترکیب بی نهایت دوست داشتنی به دست میارید. مثل آب های شهر نئو ونیزیا می مونه .. پارو زدن وسط دل ساختمون های شهر نئو ونیزیا و شوخی کردن با همدیگه و داد زدن "گندولا داره رد میشه" کنار هر پیچ واسه مطلع کردن گندولاهای دیگه ... و منو ببین .. دوباره رفتم سراغ آریا ... بگذریم!

هیکاگه نباید اونقدر غرق در تعریف از توکیو بشه که اینجوری از فضا پرت بشه! یکی از صحنه های مورد علاقه ـم بود. چقدر بامزه با رن چون خداحافظی کرد و بعد از اینکه رن چون رو دلداری داد، به خیال اینکه رن چون داره از سر تنهایی و ناراحتی اونو صدا میزنه، برگشت تا دستی واسه رن چون تکون بده ولی بعد با حواس پرتی فجیع خودش روبرو شد. سکوت این صحنه رو خیلی دوست داشتم .. اینکه چهره هیکاگه رو از اون حالت از خود راضی به حالتی پر از آشوب تبدیل شده دیدیم و آشفته بودنش در حالی که قطار داشت از رن چون دور میشد، دیدنی شده بود. اونجا بود که با خودم گفتم "تا تو باشی که دیگه اینقدر غرق در تعریف ها و فیس کردن های خودت نشی" همش یه توکیو رفتی و اینجوری پز میدی. هه هه!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>





>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>

رن چون خیلی مدرسه رو دوست داره .. .. شاید ندونه شهر چه شکلیه، مردم شهر چه دنیایی دارن ولی حس خوب مدرسه رو با تمام وجود می فهمه .. اینو میشه از ادای احترامش به مدرسه شون درک کرد، اینو میشه از علامت گذاشتن و خط خطی کردن راه مدرسه ش فهمید، اینو میشه از نگاه های خیره و پر از معنی اون حس کرد، اینو میشه از دوی سرعتش به سمت مدرسه فهمید. شاید ناتسومی دنبال تنبلی باشه و مثل رن چون ذوق مدرسه رو نداشته باشه ولی حداقل از اینکه یک کوهای اضافه شده و یک سال اولی کوچکتر از خودش تو مدرسه ست و حالا دیگه اون دانش آموز کوچیکتر از بقیه نیست، خوشحاله. و کوماری رو دیدید؟ به فکر اینه که یکی اونو "سنپای" صدا کنه .. ^^ ... نگران نباش کوماری .. روزهای خوش "سنپای" صدا زده شدن تو نزدیکه .. فقط باید تا اومدن هوتارون صبر می کردی!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>







>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>

موسیقی از همون ابتدا چند ترک جدید داشت و خوشحالم که یکی از خواسته هام از فصل دوم برآورده شده و لحظات موسیقی دار خوبی رو دیدیم. OP بسیار دلنشین و تصاویرش فوق العاده بود .. اون گام برداشتن های سریع درون OP بدجور دل من رو برد .. به طرز عجیبی دلم می خواد بارها و بارها اون صحنه ها رو تماشا کنم. OP رو بهرحال مثل فصل اول باند nano.RIPE خونده که خواننده گروه صدای کودکانه و فوق العاده دوست داشتنی ای داره .. باب فضای انیمه های این شکلیه. اما ED هم پایان بخش بسیار دلپذیری بود، اینبار هم همونطور که قولش داده شده بود، کارکترهای انیمه بودند که ED رو خوندن و بسیار هم زیبا خوندن. و جا داره از فن ساب Vivid هم تشکر کنم که به سرعت زیرنویس رو بهمراه OP , ED بیرون دادن تا من بتونم متن هر دو رو به زیرنویس خودم اضافه کنم. متن رو دوست داشتم .. شاید در آینده کمی به متنش دست ببرم و ملموس ترش کنم.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>





>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>

و در آخر ...

جا داره ما هم به میائوچی رنگه دونوی بزرگ درود بفرستیم و ورودش رو به مدرسه تبریک بگیم. قراره ما هم تو خوشگذرونی های رن چون باهاش شریک بشیم و هر کار شیرینی که تو مدرسه می کنه رو دوست داشته باشیم .. دیالوگ های عجیب غریبش و بازی های کودکانه و ملوسانه ش ... اونقدر ازش صحنه های خوب دیدیم که حالا دیگه با خیال راحت بهش "نیانپاسو" میگیم و میذاریم فردا دوباره با اتوبوس ما رو به مدرسه شون ببره.

پیش به سوی یک فصل دوم بی نهایت دوست داشتنی!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>