The Suspended Step of the Stork - 1991

The Suspended Step of the Stork - 1991

گام معلق لک‌لک

How many borders does one have to cross... to find himself at home

آدمی باید چندین مرز را پشت سر گذارد ... تا خانه خود را بیابد؟!

خلاصه داستان : "الکساندر" که گزارشگر تلویزیون است چند روز را در شهری مرزی کار می کند، جائی که پناهنده های زیادی از آلبانی، ترکیه و کردستان را در خود جای داده است. در بین آنها متوجه پیرمردی می شود و تصور می کند او سیاستمدار مهم یونانی است که چند روز قبل ناپدید شده. در آتن او از همسر سیاستمدار می خواهد تا او را شناسایی کند و ...

تا این لحظه، از تئو آنگلوپولوس تنها فیلم Trilogy: The Weeping Meadow رو دیده بودم؛ فیلمی که تاثیر عمیقی روی من گذاشته بود و بارها و بارها در طول سالیان گذشته به یاد و خاطره اون فیلم افتاده بودم. شاید بخشی از این تاثیر به ‎Eleni Karaindrou و موسیقی اعجاب انگیزی که اون در خلقش سنگ تمام گذاشته مرتبط بوده و همین باعث شد که هوس دیدن اثر دیگه ای از آنگلوپولوس  با همکاری این آهنگساز رو بکنم. نتیجه تا حدود زیادی به چیزی که انتظار داشتم نزدیک بود و شاید امتحان کردن سه گانه Borders/مرزها برای شروع کاملاً تصادفی بوده باشه. بهرحال ‎Eleni Karaindrou همکاری بلندی رو با این کارگردان داشته و میشد دست به روی هر اثر دیگه ای ازش گذاشت.

تصور می کردم با شناخت مختصری که از تئو تا این لحظه داشتم میشه سطح انتظارات رو بالا برد؛ و به این خیال بودم که نگاه خیره کارگردان به موضوع پناهندگان، کسانی که به دنبال رهایی، آزادی و در نهایت رسیدن به خوشبختی هستند می تونه به زیبایی هر چه تمام تر انجام بگیره؛ کاری که آنگلوپولوس در فیلم The Weeping Meadow به شکلی خارق العاده انجام داد این بود که با استفاده از کمتر دیالوگی داستانی تلخ و شیرین ولی در هر صورت زیبا رو به تصویر کشوند و اینجا هم اون احساس بار دیگر در وجود بیننده ظهور پیدا می کنه؛ سکانس های بلند و کش دار  از چهره مردم پناهنده، که حالا دیگه با رسیدن به این نقطه از زندگیشون امیدی به پیشروی و رسیدن به اون رویای شیرین ندارند و در بن بستی ناخوشایند گرفتارند، و چهره الکساندر، در مقابل اتفاقاتی که در طول این سفر به چشم می بینه، و البته آکاردئون هایی که در پس زمینه بارها و بارها نواخته میشه؛ سازی که غم نهانی رو در درون خودش داره و به هنرمندانه تر شدن سکانس های فیلم کمک بسیاری می کنه.

در نهایت فیلم رو دوست داشتم .. فیلم از نظر من قابل لمسه؛ شاید این لمس با کمی زخم و دل گرفتگی همراه باشه ولی در هر حال، میشه باهاش به درون دل بعضی از کارکترهای رنج کشیده پا گذاشت و باهاشون همدردی کرد. شاید در مقابل The Weeping Meadow این اثر رو ضعیف تر بدونم ولی باز هم ارزش دیدن رو داشت و تصور می کنم سه گانه Borders رو به انتها خواهم رسوند. باشد که در انتهای این سه گانه مرز و سدی باقی نمونه ...

La La Land - 2016

La La Land - 2016

و گاهی تو سینمای مدرن فیلمی مثل لالالند از راه میرسه؛ به جین کلی ادای احترام می کنه، در مقابل فرد آستر کلاه خودشو از سر برمی داره و در عین کلاسیک شدن در لحظه ورود و رنگ دوباره پاشیدن به نوستالژی های سابق به هدفی بزرگ دست پیدا می کنه. اون هدف آشنا کردن نسل جوان و جدید با جادویی به نام سینمای موزیکاله. کاری که به انجام رسوندنش به نظر مشکل میرسه و حالا امید میره که این کار بارها و بارها در آینده تکرار بشه و به بهونه لالالند هم که شده بتونیم فیلم های موزیکال بیشتری رو ببینیم.

تجربه دیدن فیلم لالالند از خواستنی ترین چیزهایی بود که دوست داشتم در سال 2016 تجربه کنم و خوشحالم که حالا و بالاخره فرصت دیدن اثر فراهم شد. با تمام وجود در تک تک صحنه های این فیلم غرق شده بودم و می تونم عبارت پرستیدن برخی لحظات رو به راحتی به زبون بیارم. چه تپ دنس ها و چه روتین های خوبی رو در طول فیلم داشتیم و چه روایت داستانیِ روح نوازی بر فضای فیلم حاکم بود؛ روتین ها و نگاه های خاص هر چقدر هم که کوتاه بوده باشند و یا هر چقدر هم که گاهی تم فیلم به سمت غم انگیز (اگه بشه گفت!) تمایل پیدا می کرد؛ باز هم زیبایی اثر برای من غیرقابل انکاره.

و پایان فیلم چیزی نیست جز یک سرانجام تلخ و شیرین! بسته به نگاه مخاطب می تونه به هر شکلی تعبیر بشه.

Finding Forrester (2000)

Finding Forrester (2000)

Some Movies - Watched

The Jungle Book - 2016

می ترسیدم خوشم نیاد، نوستالژیم خراب بشه ولی اینطور نشد. حس خودمونی و نزدیکی باهاش پیدا کردم. از بالو گرفته تا باگیرا و شیرخان که هر سه حسابی تو فیلم پرجذبه به تصویر کشیده شدن. عجب صدا پیشه هایی، ادریس البا که معرکه بود و بعد در کنارش، بیل موری که فکر کنم چند سال اخیر این بیل موری ترین کاری بوده که انجام داده ... بالو رو انصافاً به زیبایی ایفای نقش کرده بود. کریستوفر واکن هم که با اون تیکه موزیکالش منُ یاد این صحنه انداخت
در کل خیلی راضی بودم.

8.2/10

A Hologram for the King - 2016



شاید اگه هر بازیگر دیگه ای بود فیلم به سمت غیرقابل دیدن شدن میل پیدا می کرد ولی تام هنکس با قدرت حضور خودش فیلم رو به سطح مناسبی از درجه کیفی رسونده بود .. در حدی که بشه برای اولین بار کار رو به راحتی دید.

6/10

The Quiet Man - 1952



فیلم که شروع شد تا نیم ساعت یا حتی کمی بیشتر مونده بودم که چرا اثر بزرگی خونده میشه ولی بعد رفته رفته غرق در فیلم شدم. لحظات عاشقانه فیلم منُ گرفت و واسم جالب انگیز شد. مورین اوهارا در عین زیبایی کمی تا قسمتی اغراق آمیز (از نوع کلاسیک های همیشگی) بازی می کرد که کمی منُ اذیت کرد ولی تو طول فیلم باهاش کنار اومدم و تونستم از کارش لذت ببرم.

7.4/10

Justice League: The Flashpoint Paradox - 2013



ایول! چه کار انیمیشنی جالبی! انتظار اینقدر خوب بودنشُ نداشتم .. با تصور دیدن یه کار متمرکز به فلش و نسبتاً خوب جلو رفتم ولی از جریانات انیمیشن تا حدودی به وجد اومدم و یه تیکه هایی از کار هم واسم سورپرایز کننده از آب در اومدند. خشونت فیلم به حد جالبی بالا برده شده بود و میشد ترس نداشتن از کشتن هر کارکتر رو درون فیلم دید. روی هم رفته نحوه روایت داستان و اتفاقاتی که تو این فیلم افتاد رو خیلی دوست داشتم.

7.5/10

Watchmen - 2009



نسخه D-Cut رو دیدم که 3 ساعته بود. چند بار انتقادهایی از اثر دیده بودم ولی بهرحال فکر کنم دیدنشُ به اندازه کافی به تاخیر انداخته بودم و باید امتحانش می کردم. راضی بودم .. تم بالغانه کار به دلم نشست! نحوه راوی گری و بعضی کارکترهای فیلم خیلی خوب وارد ذهنم شدند. دکتر منهتن که وزنه سنگینی واسه فیلمه به کنار، فکر نمی کردم پاتریک ویلسون بتونه توجه ـم رو به خودش جلب کنه ... و از طرف دیگه، کمدین با بازی مورگان معرکه شده بود. رورشاک هم که از نظر من بار دادن فاز دارک اثر رو به دوش داشت .. با راوی گری زمختش و کلاً شخصیتی که داشت. بجز بازیگرها پایان بندی هم واسم رضایت بخش بود .. نمی دونم .. زیاد به اینکه میشد بهتر باشه فکر نکردم ولی واسه منی که با کامیک های اثر آشنا نیستم فیلم سرگرم کننده ای بود و سه ساعت رو به خوبی پای فیلم نشستم.

7.8/10

Angry Birds - 2016



Zzzzzzzzzzzzzzz
میشد خیـــلی بهتر باشه ... شمارش خمیازه ای که تو طول دیدن فیلم کشیدم از دستم در رفت. حالا من که از اولشم هم طرفدار سری بازی های AB نبودم .. نمی دونم چرا انتظار داشتم بهتر باشه!

4/10

Grimsby - 2016



کلاً فیلم های ساشا بارون کوهن زیاد با سلیقه من سازگار نیست ولی می تونم علاقه دیگران به اونا و جنس کمدیشونُ درک کنم.

5/10

Hector and the Search for Happiness - 2014



سایمون پگ معمولاً خوب منُ راضی می کنه! اینجا هم با یه فیلم روحیه بخش و دلگرم کننده همراه بودیم. من که خوشم اومد .. کاری خاص و پر از ماجراجویی بود. گاهی تم تاریکی پیدا می کرد و همش خوشی و سرحالی نبود .. اونش خیلی به بهتر دلگرم شدن فیلم کمک کرد. تنوع محیطی و منظره ای فیلم هم خوب چشم آدمُ می گرفت.

7.3/10

Sing Street - 2016



Nice .. Nice یه کار شیک و نوجوانانه باحال و موزیکال! اینکه بعضی جاهاش منُ یاد دیوید بویی انداخت خیلی واسم جالب بود و در کنارش بازیگرای نوجوون فیلم از نظرم خیلی به جا انتخاب شده بودن و به حس و حال کار می خوردن.

7.4/10