David Bowie - Space Oddity | R.I.P
[Download]
فقط چند ترک، فقط احساسی که همون چند ترک برای من داشتن و لذت بی حدی که با شنیدن کارهایی مثل Space Oddity و Ziggy Stardust کافیه تا بخوام به یاد این هنرمند در این روز که از بین ما رفته، به سراغ شنیدن کارهاش برم. روحش شاد. اثرش باقی می مونه .. به خوبی در ذهن ها می مونه! حداقل برای من Space Oddity هیچ وقت کهنه نمیشه. : )
Ground Control to Major Tom
Ground Control to Major Tom
Take your protein pills and put your helmet on
Ground Control to Major Tom ,Ten, Nine, Eight, Seven, Six
Commencing countdown, engines on , Five, Four, Three
Check ignition and may God's love be with you , Two, One, Liftoff
This is Ground Control to Major Tom
You've really made the grade
And the papers want to know whose shirts you wear
Now it's time to leave the capsule if you dare
"This is Major Tom to Ground Control
I'm stepping through the door
And I'm floating in the most peculiar way
And the stars look very different today
For here am I sitting in my tin can
Far above the world
Planet Earth is blue
And there's nothing I can do
Though I'm past one hundred thousand miles
I'm feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much, she knows
Ground Control to Major Tom
Your circuit's dead, there's something wrong
Can you hear me, Major Tom
Can you hear me, Major Tom
Can you hear me, Major Tom
Can you hear And I'm floating around my tin can
Far above the Moon
Planet Earth is blue
And there's nothing I can do
Musaigen no Phantom World - Ep 01
صحبتم طولانی نیست یا سعی می کنم نباشه .. فقط نتونستم جلوی خودمُ بگیرم و
خواستم کمی از درجه تعجبم درباره فن سرویس کار حرف بزنم. با وجود دیدن لحظه
هایی از تریلر و آشنا شدن با کار، هنوز هم در قالب کار دیدن این نوع حالت
فن سرویس برام کمی عجیب و تا حدودی خنده دار بود. هنوز نمی دونم خنده دار
از نوع خوب یا بد ولی اینکه کیوتو انیمیشن به چه شکلی بازیگوشی کرده و با
ظرافت خاصی فن سرویس کارکتر مای رو به اجرا در آورده، در نوع خودش جالب
توجه هست. منتظر می مونم تا ببینم هفته های بعد این نوع فن سرویس سبک ولی
تا حدودی پر رنگ چه تاثیری رو ذهن من میذاره.
از این جریان که بگذریم ...
داستان بدک نبود ولی طراحی کارکترها بسیار تو دل برو و نازنینه! هر کدوم از
دخترای انیمه علاوه بر دوبلورهای خوبی که دارن، چهره پردازی عالی و ردیفی
دارن. کمتر از این از استودیوی کیوتو انیمیشن انتظار نمی رفت و حداقل از
این لحاظ مطمئن بودیم که چیزی درخور تحسین به ما تحویل میده. بحث از
دوبلورها شد، باید بگم که صدای کارکتر مای به دست Uesaka Sumire حسابی به
جا و مناسب از آب در اومده .. کاملاً تونستم اونو قبول کنم و فکر می کنم
بهترین دوبلور تو لیست کارکترهای این انیمه باشه. در کنار Uesaka Sumire هم
کارکتر رینا با صدای Hayami Saori حس معصومانه خوبی پیدا کرده که مشتاق
شنیدن بیشتر صدای اون هستم.
روی هم رفته من که شروع کار رو پسندیدم و فکر می کنم جز محبوب های فصل خواهد بود.
Prince of Stride - Ep 01
ما برای استراید به هونان اومدیـم!
توصیه اولیه : به موسیقی کار توجه
کنید. آهنگسازی بسیار خوب کار فضای انیمه رو دیدنی کرده. ریتم تندی که در
موسیقی متن دیده میشه، همراهی بیننده با دنیای انیمه رو به راحتی تمام
رسونده و برای من تو ابتدای کار نکته مثبتی بود. علاوه بر اون تیتراژ بندی،
سبک قرار گرفتن تابلوها، فونت ها، نوشته های درون انیمه و روی هم رفته
جلوه های تصویری خاصی درون انیمه گنجونده شده که می تونه از جمله لذت های
دیدن این انیمه باشه؛ منتظر بودن برای دیدن خلاقیتی که در اینباره شاهد
خواهیم بود و تنوعی که بکار برده میشه از جنبه های مثبت انیمه ست.
و اما بعد ... 
به عنوان کسی که آنچنان مشتاق دیدن این انیمه نبودم و صرفاً بخاطر بودن نام
مدهوس، این استودیوی بزرگ به سراغ امتحان کردن کار رفتم، باید بگم که
کنجکاوی من به خوبی قلقلک داده شد و حداقل تا 3 اپیزود این انیمه رو دنبال
خواهم کرد. ریتم بسیار خوبی رو میشد تو پرداخت فضای داستانی انیمه شاهد
بود؛ با وجود شکل گرفتن تیم استراید در یک اپیزود، آنچنان احساس عجله و
اجباری در کار دیده نشد و به خوبی تونستم خودمُ تو محیط کار جا بدم.
داستان چیز خاصی نداشت، ساده ولی جالب .. از راه رسیدن به هونان .. نداشتن
اعضای کافی .. اشاره هایی به گذشته و نیمچه فلش بک هایی که در حد یک شات
به ما نمایش داده شدن (که احتمالاً بعدها تاریخچه اون فلش بک ها توضیح
داده میشن و بیشتر شکافته میشن.) و مسابقه هیجان انگیزی که در نهایت مساوی
شد ولی با اینحال نقطه اوج اپیزود از نظر من همین مسابقه بود. ^^ روند
پیشروی مسابقه و رسیدن به انتهای کار خیلی جالب انگیز بود.
از بین کارکترها قطعاً اونی که برای من جالب توجه به نظر رسید، یاگامی بود
که هم از لحاظ چهره و هم از لحاظ شخصیت قابلیت های یک کارکتر اول خوب رو
دارا هست ولی در کنارش تاکرو هم خارج از چندش بازی هایی که انجام می داد
(ور رفتن با پاهای بقیه! 
)
، نقش مکمل خوبی برای یاگامی خواهد بود. دختر داستان، نانا هم آنچنان در
حاشیه نبود و می تونه نقش نسبتاً خوبی در کار داشته باشه .. بودن دوبلوری
مثل هانازاوا و معصومیتی که به صدای نانا میده برای من کافیه که هر هفته
مشتاق شنیدن صدای این کارکتر باشم. و اگه بخوام به کارکتری اشاره کنم که
آنچنان به حضور پررنگش علاقه ای ندارم، هوزومی بود که یه جورایی برای من
نچسب بود و منتظر دیدن پیشرفت های کارکتری بعدیش می مونم!
روی هم رفته شروعی بهتر از انتظاراتم بود ولی همچنان با تردید به دو اپیزود بعدی چشم می دوزم
صحنه‌هایی از اپیزود :
- صحنه ورود یاگامی به آکادمی صحنه جالبی واسه معرفی کارکترش بود :
- ملاقات نانا با یاگامی :
- اینجوری عضو جدید رو به باشگاه میارن 
:
- افکت ها و نحوه به تصویر کشیدن دوندگی کارکترها در نوع خودش دیدنی بود :
- چطور ممکنه یاگامی توپ رو نبره؟ بامزه بود. 
- این جناب عینکی هم می تونه بار کمدی مناسبی اضافه کنه :
- نگاهی به گذشته :
Yuru Yuri San☆Hai - Ep 12
Ugh ، کار به جایی میرسه که حتی پایان بندی هم بحث برانگیزه. 
چقدر این عوض شدن عوامل روی یک کار تاثیرگذاره. این نکته رو می تونید به
وضوح تمام در طول این فصل یورو یوری درک کنید و متوجه بشید. یعنی به قدری تغییرات ایجاد شد که حتی پایان بندی سری که معمولاً با یک "بنگ"
از فضای اون دور میشدیم و یه سکانس شاهکار از آب در می اومد، اینبار به
حالتی کاملاً آرامش بخش و ملایم به پایان برده شد. با شناختی که در طول این
فصل از کارگردان پیدا کرده بودم چنین احتمالی رو می دادم و اونو از فرضیه
حذف نکرده بودم ولی با اینحال، باز هم یه جورایی امیدوار بودم که حداقل
استایل پایان بندی فصل ها رو حفظ کنه.
اپیزود ناز و دوست داشتنی‌ای بود؛ چه بخوایم از اجرای آکارین و ساکوراکو و
مسخره بازی های ساکوراکو حرف بزنیم و چه هدیه های بامزه شون به همدیگه، اون
کلاه های پف پفی، مقام اولی آکارین؛ مقامی که توسط یه اردک دزیده شد و بار
دیگه آکارین بیچاره تنها موند تا در معصومیت خودش بسوزه!
نوشیدن تو ظرف های ساکه تو اون هوا و منظره پر از شکوفه مسلماً لذت خاص
خودش رو داشت .. جنبه خوبی از یک حالت برش زندگی بود و آرامشی که می تونه
در یک محیط وجود داشته باشه. شکوفه هایی که توی ظرف اونا می افتاد و با
دنیایی بچگانه روبرو میشدیم؛ ساکوراکویی که درخت رو بخاطر بدست آوردن شکوفه
تکون می داد و بعد فرار یویی به اون حالت خنده دار!
اما نکته جالب اپیزود، توصیف چطور برقرار شدن باشگاه سرگرمی بود و اینکه از
کجا به کجا رسیدیم. لحظات خوش و خیلی خاطرانگیزی با این صحنه ها رقم خورد و
فکر می کنم اگه به عقب نگاه کنیم و بخوایم لحظات خوبی از این فصل پیدا
کنیم، این لحظه و به یاد آوردن اون خاطرات جز نقاط مثبت فصل باشند.
روی هم رفته، افکار متفاوتی در طول فصل داشتم .. در مورد کارگردان، در مورد
آهنگساز و روند رو به آرامش بخش رفتن سری در این فصل ولی اگه بخوام جمع
بندی کنم، تصور می کنم نظرم بیشتر به سمت مثبت تمایل داره که اون رو مدیون
خاطرات خوبم از این سری میدونم؛ اینکه چقدر با لحظات ریز این انیمه می تونم
خوش باشم و با تک تک کارکترهای اون ارتباط برقرار کنم. نمی دونم فصل بعدی
در کار خواهد بود یا نه ولی بهرحال حتی با ضعف هایی که فصل سوم داشت، نگاه
دوست داشتنی خودم به این سری رو حفظ می کنم و همیشه اون رو دوست خواهم
داشت.
صحنه هایی از اپیزود :
- اجرای کمدی ساکوراکو بهمراه آکارین :
- هه هه، چقدر از چیناتسو تو این فصل خوشم اومد 
:
- یه لحظه دوست داشتنی بین کیوکو و آیانو :
- اردک و جریان برباد رفتن مقام آکارین :
