Natsume Yuujinchou Go - 02
بعد از اون هر دفعه که بارون می بارید
به ایستگاه اتوبوس میرفتم.
با خودم گفتم اگه تو بارون بازی کنم، ممکنه دوباره منو ببینه.
ممکنه یک بار دیگه به سمت من بیاد .. یک بار دیگه منُ ببینه.
می تونستم حوله رو همونجا بذارم و برم
ولی سال ها زیر بارون نشستم و بهش خیره شدم.
نتونستم اینکارو بکنم.
خدا رو شکر که امروز هوا صاف و آفتابیه ... 
Classicaloid - Episode 01
دیوانگی با موتسارت و بتهوون!
و آندانتــــه ای با حضور باخ!
بسپریدش به یوئیچی (کارگردان انیمه) تا بتونه با یه سوژه موزیکال هم شما رو
مجذوب خودش کنه! تجربیات خوبی که با این کارگردان سپری کردیم به من ثابت
کرده که فرد مطمئنی برای دنبال کردنه و می تونه یک فرد ایده آل برای خلق
کارهای اغراق آمیز باشه. چه در گینتاما و چه در اوسوماتسو سان .. همه جا به
خوبی تونسته این نبوغ رو به رخ بکشه و اینجا هم دست کارگردان هنرمندانه
روی اثر و روی این سمفونی کشیده شده. من که از دیدن اپیزود اول لذت تمامی
بردم و همین لحظه که شروع به نوشتن نقد کردم برای بار 4 ام یا 5 ام انیمه
رو دوباره مرور کردم و باز هم صحنه های موزیکال اثر منُ گرفت! و این چه چیز
خوبیه ... اینکه با وجود تغییراتی که در سمفونی ها داده شده میشه باز هم
از ریتم موسیقی اثر لذت برد و در کنارش داستانی کمدی وار رو با حضور این
عوامل تجربه کرد.
با حضور سوگیتا در نقش بتهوون که خوش درخشید؛ چه فریادهایی و چه خصوصیات
اخلاقی جالبی رو به کارکتر بخشیده بود؛ اما خب، این سوگیتاست .. از اون
همیشه انتظار خوب بودن میره. چیزی که من قبل از اومدن به سراغ انیمه باهاش
مشکل داشتم نقش یوکی کاجی در قالب موتسارت بود که نمی دونستم چه نتیجه ای
در پی داره. حقیقتش بدم نیومد ... فوق العاده نبود ولی از طرفی موتسارت
زیاد تو این اپیزود نقشی نداشت و به نسبت بتهوون سوگیتا کمرنگ تر به نظر
میرسید. (شاید داد و بیداد زیادی بتهوون منُ به این فکر انداخته!) قضاوت
درباره یوکی کاجی و صدای اون در قالب شخصیت موردعلاقم رو به بعدها میسپرم!
یکی از نکات خیلی خوب انیمه رنگامیزی اون بود ... وووووه ... واقعاً از این
لحاظ محشر بود؛ صحنه های موزیکال با رنگامیزی متنوع و پر از حس و حال به
زیبایی هر چه تمام تر رسیده بودند. و من یکی خدا خدا می کنم که تو
اپیزودهای بعد هم سر صحنه های موزیکال تلاش خوبی به کار برده بشه و
رنگامیزی اثر حفظ بشه ... برخلاف رنگامیزی دیگه ای که تو این فصل دیدیم و
خوشم نیومد (Nanbaka) ، کلاسیکالوید پاشیدن رنگ خودش رو به نحوی احسن انجام
داده و غرق شدن در موزیک کلاسیک با رنگامیزی عالیِ انیمه تجربه ای لذت بخش
بود.
در مورد داستان نمیشد چیز فوق العاده ای رو تصور کرد ...
به حد کافی خوبه و میشه از دیدنش لذت برد. سناریوی اولیه خوبی داشتیم و حالا موتسارت و بتهوون خونه خودشونُ به دست آوردند. باید دید دار و دسته باخ ساما (
)
چه جریانی با کلاسیکالویدها دارند و چه اتفاقاتی بعدها خواهد افتاد.
اتفاقاتی که پای شوپن و باقی موزیسین ها رو هم به میون می کشه و دیدن هر
اپیزود با حضور یک موزیسین خاص مطمئناً لذت بخش خواهد بود. چیزی که کمی منُ اذیت کرد درست دیده نشدن اثر توسط بعضی جوامع انیمه ای بود و اینکه انیمه برای خیلی ها سوتفاهمی بیش نبود. خیلی ها با نگاه اشتباهی به سراغ انیمه اومدن و خیلی ها هم از اینکه چنین ورژنی از موتسارت و بتهوون خلق شده ناراضی هستند. می تونم کمی بهشون حق بدم ولی از دیدگاه خودم، همراه شدن با یک ورژن انیمه ای از این کارکترهای بزرگ تاریخ می تونه نکات مثبتی داشته باشه؛ حالا چه بحث آموزشی و چه بحث سرگرمی! کافیه با دیدن این انیمه یک نوجوان به فکر به دست گرفتن سازی کلاسیک بیافته یا به سراغ شنیدن آثار کلاسیک بره ... با دریایی از موسیقی زیبا روبرو میشه!
روی هم رفته شروع جالب انگیزی داشتیم .. راضی بودم.
و البته می خوام به این اشاره کنم که تک دیالوگ باخ "آندانتــه" از نظر من بهترین دیالوگ اپیزود بود. حس بسیار باحالی به کارکترش بخشید.
- خدا به خیر بگذرونه! یک اپیزود و چنین بلایی با گیوزا پختن دیدیم
:
- لحظه رها شدن قدرت "موزیک" که باید بیشتر ازش چیزی بدونیم
:
- و لحظه موردعلاقه من از اپیزود، باخ ساما و ابهتش
:
Flip Flappers - Episode 01
عجب اپیزود پر آشوب و عجق وجقی بود. (از نوع خوب!)
ولی تو فصل پاییز ضعیفی که داریم سپری می کنیم این یکی با شروعش تونست تا حدود زیادی منو راضی کنه.
برای من نکته خوب انیمه سه چیز بود :
- دو کارکتر اول که هر دو واسم دوست داشتنی بودن؛ رابطه بینشون قشنگ قابل لمسه و میشه اونُ قبول کرد.
- فضای فوق عجیب کار که با انیمیشن جالب و زیبا همراهی میشد.
- اشاره های زیرپوستی شوجو آی کار که به راحتی و بدون دست گرفتن ذره بین خودشونُ نشون می دادن.
با این سه میشه چه ماجراجویی هایی خلق کرد. 
چند شات مختلف از قسمت اول :
Yuri!!! on Ice - Episode 01
با وقار، غرق در اوپرا ولی خاکی!
از نوع چینش و ترکیب بندی صحنه ها بسیار راضی بودم؛ اینکه چطور از یک فضای اسکی حرفه ای به یک فضای سنتی و نوستالژیک میدان یخ قدیمی برگشتیم و یا اینکه با یه اسکی باز مبتدی روبرو نیستیم و یوری، کارکتر اصلیمون از همین ابتدا می تونه روتین ویکتور حرفه ای رو به زیبایی جلوی چشمان دختر موردعلاقه ش، یو چان به اجرا بذاره ... حتی اینکه یوری نزدیک بود تو همین اپیزود اول اعتراف عشقی کنه اونُ با کارای دیگه متفاوت می کنه. نکات بسیار مثبتی رو به چشم دیدیم. برخورد با یوریِ دیگه ی داستان تو ابتدای انیمه هم در نوع خودش جالب بود. کیفیت تصویری و فضای گرافیکی انیمه بسیار خوبه و خصوصاً تو لحظه به رخ کشیدن صحنه های کلوز آپ نماهای معرکه ای رو شاهد هستیم. فرضاً جایی که یوری با یوری دیگه (!) برخورد داشت و اخم به چهره گرفت میشد به خوبی چهره یوری رو پر از رقابت دید :
این می تونه بعدها حسابی پررنگ تر بشه و جذابیت رقابت تو نفر رو بالا ببره.
و اما بعد ...
چون من فکر می کردم قراره رقیب هم باشند ولی خب .. اینجوریش هم جالبه.
اگه ویکتور مربی یوری باشه، رقیب اصلی، یوریِ دیگه ی داستان خواهد بود که
پتانسیل یک رقیب عالی بودن رو داره. میشه بهش به عنوان کارکتری که می تونه
رشد کنه و ترسناک باشه نگاه کرد.ضمناً .. لحظه اومدن ویکتور تو چشمه آب گرم لحظه خاصیه.
خیلی ها انتظارشُ ندارن .. حداقل نه به اون حالت و تلنگری که به ذهن
مخاطب درباره تم ضعیف شونن آی کار میزنه! :دی اما مهم نیست .. نظر شخصی من
اینه که انیمه اونقدر جذاب بود که این صحنه شم واسه کسایی که چنین لحظاتی
رو نمی پسندن چیز بزرگی به شمار نیاد و برای رسیدن اپیزود بعد لحظه شماری
کنند. یه انیمه عالی با یک صحنه نچسب خراب نمیشه. و از طرفی خیلی ها هم با
این صحنه که از نوع صحنه های موردعلاقشونه بیشتر جذب انیمه میشن که میشه
اینجا به این نتیجه رسید که هر دو دسته با این صحنه کنار میان! روی هم رفته اگه تا الان و قبل از دیدن این اپیزود فکر می کردم Yuri on Ice یکی از انیمه های کمرنگ و فرضاً Underdog فصل محسوب میشه، حالا حرفم رو پس می گیرم و میگم که نه، ممکن نیست اینطور باشه و این انیمه از هفته بعد در مرکز توجه جوامع انیمه ای خواهد بود و محافل انیمه ای با بحث سر اپیزودهای این انیمه گرم خواهد شد. پس پیش به سوی هفته بعد و پیش بردن داستانی زیبا ... امیدوارم!
صحنه‌هایی از اپیزود :
- اولین اشاره ـم به یو چانه .. دوسش داشتم .. طراحی، نوع رفتار، فلش بک ها و شاید نقشش کم باشه ولی خب :
- یکی از فلش بک های بین یو و یوری :
- سخت میشه صحنه های اسکی رو به رخ کشید ولی انصافاً جز بهترین لحظات اپیزود بودن :
+
- ویکتور :
- بچه های میدان یخ و رفقای یوری :
