Amanchu - Episode 09
هی، اینجا رو، رنگ و بوی آریا به مشام میرسه.
آکاری چان، آیکا چان مهمون اپیزودن ... !
نوستالژی به سمتم هجوم آورد .. بعد از اون جالب تر این بود که یهو دیدم
آیکا هم در کنار آکاری هستش و وای که ساتو جونیچی چه انتخاب خوبی واسه این
جریان داشته. فقط کاش که نقش آیکا بیشتر بود و بیشتر از این بهش دیالوگ
داده میشد .. سخت میشد از نبود نقش کافی آیکا هق هق نکرد. بهرحال نقش آکاری
به اندازی کافی پررنگ بود و پشت تلفن و رودرو با تکو لحظات قشنگی رو ازش
داشتیم. محرک خوبی واسه احساسات تکو بود و جریان کادو تولد قشنگی رو هم در
کنارش داشتیم. و حالا نمی دونم باز در آینده این دو کارکتر رو می بینیم
یا نه ولی این اپیزود پر از نوستالژی و احساس بود .. بهتر از این نمیشد.در مورد داستان اپیزود درسته از غواصی کمی دور شدیم ولی دیدن سناریوی ساده ای مثل پر شدن حافظه گوشی خیلی جالب لطافت دنیای آمانچو رو به رخ کشید؛ اینکه تکو چه احساساتی در مقابل رها کردن خاطرات گذشته خودش داشت و اینکه چطور بقیه برای نگه داشتن اون خاطرات به تکو کمک کردند و همین باز دوباره رابطه بین دو سمت رو صمیمی تر می کنه! یه گروه غواصی بی نهایت صمیمی ... و این چیزیه که بعدها در زیر آب لذت دیدن صحنه های دریای رو دو چندان می کنه! اینکه می تونیم لبخندی که در زیر آب میزنن رو با تمام وجود لمس کنیم و دنیای صمیمی اونا رو بپذیریم. معجزه پرداخت خوب به کارکترها اینجا نشات می گیره!
روی هم رفته یکی از بهترین اپیزودهای سری از نظر من این اپیزود بود؛ همه چیز داشتیم ولی گمونم چیزی که این اپیزود رو برام خاطرانگیز می کنه حضور کارکترهای انیمه آریا به عنوان گوینده مهمان باشه ... حس خیلی خیلی خوبی واسم داشت.
صحنه‌هایی از اپیزود :
- دوستای تکو، (آکاری، آیکا از انیمه آریا) :
- اداهای آی چان و پیکاری در حین دادن کادو به تکو خیلی بامزه بود
:
- حتی مشاور چا هم از کادو دادنشون سرخ شده بود
:
- یه بغل صمیمانه
:
+
- تکو و گوشی موبایلش :
- از لحظه های احساسی خوب اپیزود :
- و از صحنه های زیبای اپیزود :
Amanchu - Episode 08
Amanchu - Episode 08
نامه ای عاشقانه برای آی چان! صورتی که از سرخی دیده نمیشد.
و بعد امتحان ورزشی با تکو و پیکاری!
این قسمت راوی گری داستان بین سه کارکتر چرخید؛ اول ماکوتو و صحبت از نگاهی که به خواهرش داره و اینکه دوست داره ازش مراقبت کنه. لحظاتی هر چند کوتاه که آی چانِ لطیف رو با هم دیدیم (هه هه) و بعد کتک اسلوموشن وار آی چان. هم با کمدی و هم با ظرافت .. ولی خب در عین راوی گری داداش کوچولو تمرینات غواصی ادامه پیدا کرد و کمی داستان یادگیری غواصی تکو به جلو پیش رفت. و مسئله جالب این قسمت نامه عاشقانه ای بود که به آی چان رسید. واکنش آی چان در مقابل نامه یکی از نازنین ترین لحظات انیمه بود ... سرخ شدنش .. سرخ شدنش .. چه چهره فوق العاده خوبی بهش داده بود. نشون داد که با وجود خلق و خویِ بزنی که داره چه معصوم و ناز می تونه رفتار کنه.
بخش دوم که خیلی کوتاه بود رو آی چان راوی گری کرد و دقیقاً همون حس و حال نگران نسبت به ماکوتو رو داشت. و خب معلوم شد که نامه مربوط به یکی از دوستای آی چانه که قفسه ش پایین تر از قفسه اونه. حرف های آی چان در مورد احساس پسری که نامه رو نوشته واسم جالب بود. چیز آنچنان خاصی تو این بخش آی چان ندیدیم و ازش گذشتیم.
و بعد نوبت به پیکاری رسید. که از راوی گری اون به امتحان ورزش کلاس رسیدیم. ریتم و حس و حال صحنه جوری بود که بیشتر از قبل وابستگی تکو به پیکاری نشون داده شد؛ امتحان های ورزشی ای که تکو دوست داشت با پیکاری بده ولی وقتی پیکاری نبود حتی یه پا روی سکو گذاشتنم به زحمت و سختی انجام میداد. و خب صمیمانه ترین لحظه اونا جایی بود که تکو به پیکاری رسید و مثل یک هاپو (!) نشون داده شد. مسابقه دو هم که در نوع خودش دلگرم کننده و شاد بود .. تلنگر دوباره ای به احساسات دلسرد تکو بود؛ اینکه چطور میتونه دلگرم بشه و به مسیر پیش روی خودش پا بذاره.
روی هم رفته اپیزود کمی تا قسمتی نسبت به اپیزودهای قبلی ضعیف بود ولی باز هم حس و حالی همیشگی آمانچو رو داشت.
- صورت سرخ شده آی چان از دیدن نامه عاشقانه
:
- امتحان ورزش پیکاری و تکو :
Amanchu - Episode 07
کسلی از دست بارون ... بیکاری، بی حوصلگی، دیدن ادریس های شکوفه زده!
و بعد بازی کودکانه ای زیر گرما ... ! 
آرامش .. جای جای اپیزود، چه در دیدن ادریس های شکوفه زده برای یک لحظه
بوده باشه، چه بازی کردن مشاور چا با چتر و چرخیدن تو دل چتر باز، چه بازی
با چکمه های پیکاری و قدم قدم زدن تا رسیدن به قطار و چه های دیگه ای که
میشه از هر ثانیه این اپیزود مثال زد و گفت که چه احساس التیام بخشی درون
اون گنجونده شده. آرامش همیشگی انیمه یه کنج خلوت و دنج برای ما در طول
هفته ست. اینکه می دونیم با رفتن به سراغ این انیمه لحظاتی آرامش بخش و
عمیق وجودمونُ فرا می گیره، ندای خیلی خوبی برای سپردن دل به دنیای این
انیمه ست .. لحظه شماری برای رسیدن هر جمعه شب برای من کار خیلی ساده ایه.
همونطور که الان، تو روز جمعه نشستم و با نوشتن این جملات عطش فکر کردن به
اپیزود امشب وجودمُ فرا گرفته ... می دونم که امشب یک 20 دقیقه سراسر آرامش
بخش در انتظارمه و از الان دارم خودمُ آماده می کنم. ولی قبل از اون، نوبت
به این اپیزود و حرف از اونه ...
این اپیزود یه جورایی از دیدن سنسی روایت شد. از راوی گری کاتوری سنسی
گرفته تا دنبال کردن سنسی پشت پیکاری به قطار و اتفاقاتی که با ادریس ها و
زیر بارون رفتن ها افتاد، همه چیز دوست داشت سنسی رو بیشتر از قبل پررنگ
نشون بده و این اتفاق هم افتاده بود. سنسی یه کارکتر ارشد خیلی خوب واسه
انیمه ست. همون وظیفه ایه که کارکترهایی مثل آلیسیا سان، آکیرا سان و آتنا
سان تو انیمه Aria داشتن، اینجا به عهده کاتوری سنسی ـه. و خب کار خودشُ به
خوبی انجام میده. در عین بامزگیِ تمام میمیک های کارکترش، مهربونی خاصی
داره و گه گاه می تونه خشونت هم بخرج بده.
[لحظه دیدن ادریس ها]
نیمه دوم هم عالی پیش رفت .. بهتر از این نمیشد.
زیر آفتاب نشستن کارکترها و لمس کردن نور آفتاب توسط پیکاری در عین بچگانه بودن حس فوق العاده نوستالژیکی به آدم می داد. من که به خوبی یادمه چطور مثل پیکاری سعی می کردم اینجوری دستامُ بیرون بیارم و گرما رو حس کنم .. بعد از مدتی بودن تو سرما، چشیدن یک قطره از گرمای تیز احساسی فوق العاده دل انگیز رو بهم میداد. اینجا هم همون حس و حال رو داشت. همراه شدن باشگاه غواصی تو لمس چنین لحظه ای به تنهایی صورت نگرفت؛ بلکه یکی مثل من و شاید شما هم در کنار گروه زیر آفتاب نشستیم و باهاشون لحظه رو تجربه کردیم. و از اون قشنگ تر جایی بود که درباره ادریس ها حرف زدن و پیکاری به حالتی فوق العاده فوق العاده نازنین از تموم شدن وقت دیدن ادریس ها حرف زد؛ "وامپ، وامپ، وامپ، وامپ" مثل آهنگ Game Over یه بازی، پیکاری صداهای بامزه ای در آورد
و من یه جورایی یکه خوردم .. انتظار چنین بامزه بازی ای رو از پیکاری نداشتم .. خیلی لحظه شیرینی بود. بازی چراغ سبز-قرمز (یا همون داروما سان به ژاپنی؟!) تفریح خیلی باحالی زیر آفتاب داغ به نظر میرسید. و بودن یه کارکتر مثل آی چان خوب تونست جو رقابتی رو وارد حس و حال بازی کنه؛ اینکه چطور واسه گرفتن تکو دست و پا میزد خیلی بامزه بود و بامزه تر لحظه ای بود که ماکوتو بجای گرفتن تکو به سمت آی قدم برداشت و اونُ اوت کرد.
بهرحال روی هم رفته بخش بازی هم خیلی سرگرم کننده بود و به دل من یکی که
نشست. باز هم تو انتها با دادن جوی ملایم و به همراه داشتن موسیقی متن
دلنشینمون اپیزود رو به پایان بردیم.- بازی دوربین با چکمه های پیکاری خیلی بامزه بود
:
- این زاویه دوربین از میمیک سنسی معرکه بود
:
- بازی مشاور چا با چتر تو قطار یکی از لحظه های موردعلاقه من از اپیزود بود
:
- و بازی نیمه دوم :
+
- ادامه تمرین تکو :
- سنسی خشن بود، رحم نکرد 
:
Amanchu - Episode 06
بارون سنگین میباره ...
روبان خوشبختی ببندیم و شنا یاد بگیریم!
به دل بارون فرو رفتیم .. بارونی ظاهراً دپرس و دلگیر کننده ولی خوبی
تمرینات غواصی اینه که میشه با وجود بارون سنگین باز هم به استخر رفت و
اونجا تمرینات رو ادامه داد. تکو تکنیک پاکسازی ماسک رو یاد گرفت و به خوبی
از پس بر اومد. ولی نکته خنده دار و جالب اپیزود جایی شروع شد که فهمیدیم
تکو شنا بلد نیست! صحنه خیلی بامزه بود .. از میمیک تکو گرفته تا سنسی و
اونایی که دزدکی داشتن تکو رو دید میزدن و بعد هم یه نیمچه سکانس های خاصی
که از مشاور چا می دیدیم که همه با هم ترکیب میشدن و جو نازنینی به صحنه می
دادن. نتیجه گرفتیم که تکو باید شنا یاد بگیره .. شنا یاد گرفتن هم که یک
روزه ممکن نیست! اونم واسه تکویی که یه مقدار ترس تو وجودش داره .. اما خب،
انگیزه شُ داره. انگیزه شنا کردن با پیکاری و باقی اعضای باشگاه غواصی!
برای رسیدن به آب های آزاد و غواص شدن و در نهایت خوش گذروندن ... !
گردش با سنسی خیلی لذت بخش بود .. سوار ماشین شدن و زدن به دل جاده ...
دیدن مناظر دریایی شهر ایزو. از اینکه مشاور چا رو هم با خودشون بردن خوشم
اومد .. حضور چا همیشه فضا رو معصومانه تر به پیش میبره و یه حس خیلی
آمانچویی به کار میده. و بعد یکی از بهترین لحظات اپیزود از راه رسید ..
جایی که تکو و پیکاری روی پله ها نشستن و همصحبت شدن؛ یه لحظه صمیمانه بین
دو دوست .. صحبت از غواصی و انگیزه هایی که میشه داشت .. تسلیم نشدن و
اینکه چطور میشه به آینده ای که قراره با هم غواصی کنند حرف زدن ... !
"تصمیم گرفتم یک روز باهات غواصی کنم" و لحظات فلش بکی که زده شد .. موسیقی
دلنواز ... و بعد چهره بشاش تکو؛ تکویی که بخاطر پیکاری پا به دنیای شادی
گذاشته و داره پر از ذوق و شوق میشه!
عکس العمل پیکاری دربرابر حرفای تکو خیلی شیرین بود .. خجالتی شدن .. دست
به صورت گرفتن .. اوا اوا گفتن ها و ... از راه رسیدن سنسی! همه چیز باعث
شد یه موقعیت طلایی داشته باشیم. و حتی تو این بین، اگه تو میدون دقت بخرج
بدید، می بینید ارجاعاتی از انیمه Aria به چشم می خوره ... از آریا تایچو،
هیمه تایچو و ... این یه چیز رویایی واسه من بود.
اپیزود یه حس آریایی خیلی قشنگ به خودش گرفته بود و من چقدر از این حالت
استقبال می کنم. استفاده از کوچکترین ارجاعات انیمه Aria می تونه ارزش این
کار رو واسه من بیشتر کنه. اینکه تلنگری به محبوب ترین انیمه تمام دورانم
زده بشه سرمُ پر از لذت می کنه. 
:
در نهایت به بخش سناریوی روبان رسیدیم .. روبان خوشبختی ...
دعا کردن برای برآورده شدن خواسته های تکو و پیکاری .. که تو این مورد پیکاری هم برای برآورده شدن خواسته تکو رو دعا کرد. این از اون لحظه های خاصیه که رابطه صمیمی تکو و پیکاری رو بیشتر از قبل به رخ می کشه؛ اینکه این دو چقدر دارن بهم وابسته میشن و چقدر می تونن مهربونانه در کنار هم باشند. حسی که از رابطه دوستی تکو و پیکاری به من منتقل میشه رو واقعاً دوست دارم .. لطافت خیلی تو دل برویی تو روح دوستی اونا نهفته که اونُ تحسین می کنم. امیدوارم همینطور بیشتر به روح نواز بودن رابطه این دو متمرکز باشیم و فکر نمی کنم در این مورد ناامید بشم.
- مشاور چا چه علاقه ای به نشستن روی سر بقیه داره
:
- این صحنه عالی بود ، همه چیزش .. دیالوگ ها، میمیک ها، احساسش
:
- در کنار روبان ها :
+
- چهره سنسی وقتی فهمید تکو شنا بلد نیست :
- تیپ مخفی اینا رو :
- زیر آب رفتنشون هم بامزه بود :
