سلطان کمدی / The King Of Comedy

سلطان کمدی / The King Of Comedy

روپرت پاپکین : عصر بخیر خانمها و اقایان

بزارید خودم رو معرفی کنم ، من در کلیفتون نیوجرسی به دنیا اومدم که در اون زمان شکستن قانون فدرال به حساب نمی اومد !
اینجا کسی از کلیفتون داریم بین تماشاگران ؟ .. اوه .. خوبه پس الان همه میتونیم اروم باشیم !
من دوست دارم حرفهام رو شروع کنم با گفتن این که : پدر و مادرم اونقدر فقیر بودن که از عهده مخارج دوران کودکی من بر نمی اومدند ؛ ولی حقیقت این هستش که تو کلیفتون هیچ کس حق نداشت که فقیر باشه ! چون وقتی به یه اندازه خاصی فقیر بشی تو رو تبعید میکنن به شهر پاسایک .. !
پدر و مادر من دو قسط دوران کودکی من رو پرداختند ..
منظورم رو بد نگیرید ولی اونا من رو به عنوان جنس خراب به بیمارستان برگردونند
ولی من بزرگ شدنم قسمت بزرگیش با تشکر از مادرم هستش مثله بقیه

اگه مادرم امروز اینجا بود ...
من میگفتم : مامان تو اینجا چیکار میکنی ؟ تو که نه سال هستش مردی !!!

ولی جدا ! شما باید مادرم رو میدید .. اون بینظیر بودش
مو زرد ، خوشگل ، باهوش ، الکلی !!

ما عادت داشتیم بعد از برگشتن من از مدرسه با هم شیر بخوریم
ماله من ساده و یکجوری بودش ولی ماله اون پر بودش !

یه بار مادرم رو بخاطر سرعت زیاد گرفتند .. اونا متوجه شدن که اون 55 تا سرعت داشته
خوب درسته کمه ولی .. تو گاراژ خونه مون ؟ !!!
و وقتی که رفتن ازش تست گرفتن دیدن که الکل بدنش 2% خون داره !

ولی ما عادت داشتیم با هم شوخی کنیم .. من و مادرم ، تا زمانی که اشک از چشماش میزد بیرون و بالا میاورد !
اره .. و کی تمیزش میکرد ؟ کار پدرم نبود که .. پدرم خودش مشغول بالا اوردن تو بار مک گریدی بودش ..

اره .. اصلا من تا وقتی که 13 سالم شد فکر میکردم که بالا اوردن نشانه بلوغ هستش !!
وقتی که بچه های دیگه تو بین درختها قایمکی سیگار میکشیدن ، من پشت خونمون قایم شده بودم و انگشتم توی حلقم بودش ! .. تنها مشکل اینه که من هیچ وقت به جایی نمیرسیدم !!
تا اینکه یه روز پدرم مچم رو گرفت .. همون لحظه که پدرم داشت اخرین لگد رو برای خوش شانسی من بهم میزد ، من موفق شدم کفش نو پدرم رو مورد لطف خودم قرار بدم !!
من با خودم فکر کردم ، همینه موفق شدم ، من بلاخره مرد شدم ..
ولی اینجور که پیدا بود من اشتباه میکردم ! اون تنها توجهی بودش که پدرم به من کرد .
اره .. اون همیشه اونقدر مشغول بازی پرتاب توپ با خواهرم بود که اصلا به من نمیرسید ..

ولی باید بگم که با توجه به تمرینات زیاد و عالی خواهرم ؛ اون الان به مرد کاملی برای خودش تبدیل شده

من ؟ .. من اونقدرا به ورزش علاقه نداشتم .. تنها ورزشی که من میکردم وقتی بودش که بچه های دیگه بهم گیر میدادن و زورگیری میکردند !
اره اونها عادت داشتن هفته ای یه بار من رو بزنند .. معمولا سه شنبه ها !!
بعد از مدتی مدرسه یه برنامه ای پیاده کرد که هر کس که من رو نقش بر زمین میکرد امتیاز ویژه میگرفت

یه پسری بود .. یه پسر فقیر .. که از من میترسید
من معمولا بهش میگفتم : منو بزن .. بزن من رو .. مشکل تو چیه ؟ مگه نمیخوای فارغ التحصیل بشی ؟ !!

هی .. من جوونترین بچه ای بودم که تو رشته انقباض فارغ التحصیل شدم .. ولی میدونید علاقه واقعی من از همون ابتدا اجرای برنامه های زنده بودش .. حتی در زمان جوانی من به جمع کردن امضا میپرداختم !!

حالا مطمئنم خیلی از شماها از خودتون میپرسید : چرا جری امشب با ما نیستش ؟ .. خوب من دلیلش رو به شما میگم

حقیقت اینه که اون دست و پاش بسته ست ! .. من کسی هستم که دست و پاش رو بستم
خوب میدونم همه شما فکر میکنید من شوخی میکنم ولی .. ولی باور کنید این تنها راهی بودش که میتونستم .. به شغل اجرای برنامه زنده رو بیارم !!

با دزدیدن جری لنگفورد .. اون الان به یه صندلی بسته شده .. یه جایی وسط شهر ..
ادامه بدید ، بخندید .. من ممنونم ازتون ! .. ولی این حقیقت هستش من اینجا هستم .. فردا شما خواهید دید که من شوخی نمیکردم و شما فکر میکنید که من دیونه بودم .. !!!

ولی ببینید من اینجوری فکر کردم

بهتره که یه شب سلطان باشم تا اینکه یه عمر احمق بمونم .. !!

It's Always Fair Weather / Musical

It's Always Fair Weather
1955

فیلمی با کارگردانی جین کلی و استنلی دونن !
کاندید دو اسکار در سال 1956
کمدی موزیکال بسیار زیبایی بودش که من حدود دوماه پیش دیدمش و واقعا لذت بردم
علاوه بر زیبایی های کار جین کلی شما میتونید کار دو بازیگر بسیار خوب دیگه رو هم در این فیلم ببینید و لذت ببرید
فیلم نمره 7.1 رو در IMDB داره ولی به نظر من حداقل لیاقت نمره 8 رو داره (حداقل! )

Gene Kelly در نقش Ted Riley
Dan Dailey در نقش Doug Hallerton
Michael Kidd در نقش Angie Valentine

داستان فیلم راجع به سه نفر هستش که با هم در جنگ جهانی دوم خدمت کردند و در طول این رابطه بسیار صمیمی با هم برقرار کردن و بهترین دوست همدیگه به شمار میرن !
در اخرین شبی که با هم هستن و برگشتن به نیویورک به یه بار میرن و با هم به عیش و نوش میپردازن و از برنامه هاشون برای اینده و اتفاقاتی که ممکنه براشون بیافته حرف میزنن !
قبل از اینکه هر کدوم به راه خودش بره و به قولی از همدیگه جدا بشن از همدیگه قول میگیرن که ده سال دیگه همون موقع همون جا همدیگه رو باز ملاقات کنند و ..

از نظر رقص و موزیکال بودن فیلم واقعا باید یه تشکر جانانه از choreograper های فیلم کرد ولی از نظر داستان شاید به مرور که به اواسط فیلم میرسیم یه خورده با ضعف و افت نسبتا زیادی روبرو بشیم ولی بازم هم گیرایی خودش رو فیلم از دست نمیده
و البته اون قطعه های شاهکار موزیکالی که درون فیلم هست باعث میشه تماشاگر وقت خودش رو تلف شده ندونه و باز هم بشینه و ادامه فیلم رو ببینه !
این فیلمنامه توسط Betty Comden & Adolph Green نوشته شده

فیلم دارای صحنه های موزیکال فوق العاده زیبایی هستش و برای من به شخصه به جای اینکه خسته کننده باشه بیشتر انرژِی دهنده و شارژ کننده بودش
شاید بشه شروع زیبایی کار این سه دوست تازه از جنگ برگشته رو از سکانس رقص با سر سطل زباله دونست !

صحنه فوق العاده بینظیر رقص Gene Kelly در حال اسکیت !!
(من اینقدر از این صحنه خوشم اومد که سه چهار بار پشت سر هم برگردوندم و بهش نگاه کردم )

یکی از صحنه های خیلی خلاقانه و زیبای فیلم درون رستوران هستش ( عکس ها رو کوچک کردم برا سنگین نشدن صفحه )

یکی دیگه از صحنه های موزیکال جالب صحنه مربوط به Cyd Charisse در نقش Jackie Leighton هستش

خوب فک کنم بهتره همش رو دیگه نگم دوستان اگه به فیلم های موزیکال علاقه مند هستند این فیلم رو از دست ندن !

Imdb
لینک های مربوط به مقالات و نقد ها
لینک برای دیدن تریلر فیلم